دکتر منصور غلامی روز پنجشنبه در کنگره ملی آیت الله آقا نجفی در همدان افزود: باید در برگزاری این نکوداشت ها که برای شناساندن الگوهای موفق دینی به جوانان و اندیشمندان برگزار می شود، کاری کنیم که مسیر حرکت و شرایط تربیت خوب این شخصیت ها برای جامعه نمایان شود.
وزیر علوم، تحقیقات و فناوری تاکید کرد: هر چه بیشتر در برگزاری این گونه نکوداشت ها سرمایه گذاری کنیم، نتایج بزرگتری را در آینده کسب خواهیم کرد که راهگشای مشکلات خواهد بود.
به گزارش ایرنا، آیت اللّه سید محمد حسینی همدانی معروف به آقانجفی همدانی، در سال 1283 شمسی برابر 1322 قمری در بیت علم و تقوا در نجف اشرف به دنیا آمد.
وی در نجف از محضر عالمان نام آوری همچون میرزای نایینی، محمد حسین غروی اصفهانی، سید حسین بادکوبه ای، میرزا علی آقا قاضی طباطبایی و میرزا عبدالغفار مازندرانی، فقه، اصول، کلام و فلسفه را فراگرفت و در این درس ها با آیات عظام سید ابوالقاسم خویی، سید محمدهادی میلانی و علامه سیدمحمدحسین طباطبایی مباحثه می کرد.
این عالم ربانی به قدری از لحاظ علمی و فقهی مورد توجه میرزای نایینی واقع شد که به وی گواهی اجتهاد داد و آقانجفی نیز به شرف دامادی آن مرجع بزرگ نائل شد.
آیت الله همدانی پس از اخذ اجازات متعدد اجتهاد از علمای بزرگ نجف، قصد وطن کرد و پس از اقامت 22 ساله در نجف راهی همدان شد از آن پس به تدریس و تالیف و ارشاد مردم پرداخت و در همدان ماندگار شد.
دوره حضور این عالم ربانی در همدان با نهضت امام (ره) قرین بود، و او جوانان و قشرهای مختلف مردم را به حمایت از امام (ره) تشویق می کرد.
مرحوم آقا نجفی در جریان دستگیری امام راحل در سال 42 در تهران رهبری حرکت های اعتراضی را به این اقدام رژیم شاه بر عهده گرفت، و در سال 57 نیز در بازگشت امام از فرانسه جزو کسانی بود که به استقبال امام رفت.
آیت الله آقا نجفی در دوران دفاع مقدس شمع محفل همه رزمندگان اسلام بود و جوانان رزمنده با حضور در درس های اخلاقی و تفسیری او خلاءها و نیازهای معنوی خود در جبهه های جنگ را پر می کردند.
آثار مرحوم آقا نجفی به خاطر شهرت گریزی آن مرحوم چندان شناخته شده نیست، ولی این دانشمند فرزانه تقریرات نایینی و غروری را در ردیف آثار خود دارد که هنوز چاپ نشده، و همچنین تفسیر انوار درخشان در 18 جلد و شرحی از اصول اعتقادی کافی در 6 جلد نیز از جمله آثارش به شمار می رود، که کمتر مورد توجه اهل قلم واقع شده است.
سرانجام آن فقیه بزرگ در سحرگاه نهم مهر 1375 هجری شمسی برابر با پانزدهم جمادی الاول 1417 ق در نودوسه سالگی بدرود حیات گفت و پس از تشییع باشکوهی در همدان و مشهد، در جوار مرقد شیخ بهایی در حرم مطهر امام رضا(ع) به خاک سپرده شد.
/7523/2090
خبرنگار: مرضیه بختیاری** انتشاردهنده: سعید زارع کندجانی
انتهای پیام وزیر علوم، تحقیقات و فناوری تاکید کرد: هر چه بیشتر در برگزاری این گونه نکوداشت ها سرمایه گذاری کنیم، نتایج بزرگتری را در آینده کسب خواهیم کرد که راهگشای مشکلات خواهد بود.
به گزارش ایرنا، آیت اللّه سید محمد حسینی همدانی معروف به آقانجفی همدانی، در سال 1283 شمسی برابر 1322 قمری در بیت علم و تقوا در نجف اشرف به دنیا آمد.
وی در نجف از محضر عالمان نام آوری همچون میرزای نایینی، محمد حسین غروی اصفهانی، سید حسین بادکوبه ای، میرزا علی آقا قاضی طباطبایی و میرزا عبدالغفار مازندرانی، فقه، اصول، کلام و فلسفه را فراگرفت و در این درس ها با آیات عظام سید ابوالقاسم خویی، سید محمدهادی میلانی و علامه سیدمحمدحسین طباطبایی مباحثه می کرد.
این عالم ربانی به قدری از لحاظ علمی و فقهی مورد توجه میرزای نایینی واقع شد که به وی گواهی اجتهاد داد و آقانجفی نیز به شرف دامادی آن مرجع بزرگ نائل شد.
آیت الله همدانی پس از اخذ اجازات متعدد اجتهاد از علمای بزرگ نجف، قصد وطن کرد و پس از اقامت 22 ساله در نجف راهی همدان شد از آن پس به تدریس و تالیف و ارشاد مردم پرداخت و در همدان ماندگار شد.
دوره حضور این عالم ربانی در همدان با نهضت امام (ره) قرین بود، و او جوانان و قشرهای مختلف مردم را به حمایت از امام (ره) تشویق می کرد.
مرحوم آقا نجفی در جریان دستگیری امام راحل در سال 42 در تهران رهبری حرکت های اعتراضی را به این اقدام رژیم شاه بر عهده گرفت، و در سال 57 نیز در بازگشت امام از فرانسه جزو کسانی بود که به استقبال امام رفت.
آیت الله آقا نجفی در دوران دفاع مقدس شمع محفل همه رزمندگان اسلام بود و جوانان رزمنده با حضور در درس های اخلاقی و تفسیری او خلاءها و نیازهای معنوی خود در جبهه های جنگ را پر می کردند.
آثار مرحوم آقا نجفی به خاطر شهرت گریزی آن مرحوم چندان شناخته شده نیست، ولی این دانشمند فرزانه تقریرات نایینی و غروری را در ردیف آثار خود دارد که هنوز چاپ نشده، و همچنین تفسیر انوار درخشان در 18 جلد و شرحی از اصول اعتقادی کافی در 6 جلد نیز از جمله آثارش به شمار می رود، که کمتر مورد توجه اهل قلم واقع شده است.
سرانجام آن فقیه بزرگ در سحرگاه نهم مهر 1375 هجری شمسی برابر با پانزدهم جمادی الاول 1417 ق در نودوسه سالگی بدرود حیات گفت و پس از تشییع باشکوهی در همدان و مشهد، در جوار مرقد شیخ بهایی در حرم مطهر امام رضا(ع) به خاک سپرده شد.
/7523/2090
خبرنگار: مرضیه بختیاری** انتشاردهنده: سعید زارع کندجانی
کپی شد
