به گزارش ایرنا، ماه رمضان ماهی است که به رمضان کریم معروف است و با جشن و سرور آغاز می شود، نیمه اش به میلاد کریم اهل بیت(ع) امام حسن مجتبی(ع) می رسد، کریمی که به سخاوت و بخشندگی معروف بوده است.
اما ماه رمضان، داغدار از بزرگ ترین مصیبتی است که دنیا به خود دیده، ماه شهادت و عزای مولای متقیان، علی(ع) ولی رمضان ماهی است که انتهایش به عیدی بزرگی چون عید فطر ختم می شود که دل ها مسرور است از یک ماه پاکی و عبادتی خالصانه که به یمن دلدادگی در شب های قدرش و دستگیری از یتیمان و نیازمندان به رضایت و خشنودی پروردگار تبدیل می شود.
عظمت ماه رمضان آن چنان فراوان است که شاعرانی چون حافظ شیرین سخن، عطار و مولانا، سعدی، صائب و بیدل، سنایی و ناصر خسرو از سفره این ماه فیض برده و روزه را پالایش روح و روان و فرصتی برای تهذیب نفس و خودسازی دانسته اند.
ماه مبارک رمضان علاوه بر اینکه به ماه عبادی و به ماه عمل به صفات حسنه و بریدن از ناپسندی ها معروف است، یک فرهنگ در نزد مسلمانان و بخصوص ایرانیان به شمار می رود؛ فرهنگی که تاکید به تعاون، همیاری، صله رحم، دستگیری از نیازمندان و محرومان، زدودن کینه ها، دوری از کبر و خودخواهی دارد.
ماه مبارک رمضان در فرهنگ دینی و فرهنگ شفاهی مسلمانان به ویژه ایرانیان که از دیرباز به دارا بودن فرهنگی سنتی و کهن در جایگاه ممتازی برخودارند، نیز دارای ارزش و جایگاه خاصی است؛ زیرا در این ماه پربرکت آداب و سنت های خاصی انجام می شود که هرکدام حاوی پیام و تاکیدهای خاصی است.
**ماه رمضان در آیین هرمزگانی ها
مردم هرمزگان از گذشته هم چون سایر هموطنان ایرانی ماه مبارک رمضان را به سبک و شیوه خود اجرا می کنند که برخی از این آیین ها خاص همین منطقه بوده و از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است.
در هرمزگان قبل از آغاز ماه مبارک رمضان، معتمدان و بزرگان هر محله به پاکیزه کردن مسجدها می پردازند و با این کار، خانه خدا را برای ماه میهمانی خدا آماده می کنند.
برخی از خانواده ها چند روز زودتر از ماه رمضان به استقبال این ماه می روند که در اصطلاح محلی به آن «پیشواز» می گویند و معمولاً بین یک تا 10 روز است. این عمل از دو جهت برای مردم اهمیت دارد؛ یکی اینکه روزه های قضای سال های قبل را ادا کنند و دوم اینکه خود را برای ماه مبارک آماده کنند و ثواب بیشتر نصیب شان شود.
روش بیدار شدن مردم در ماه رمضان نیز در گذشته سبک و روش های خاص خودش را داشته به عنوان مثال درگذشته مردم ماه مبارک رمضان را با مشاهده هلال ماه آغاز می کردند و اگر بنا به دلایلی مثل ابری بودن هوا دیدن هلال ماه غیرممکن بود، افرادی را به شهرها و آبادی های نزدیک به افق شان با افق آن شهر نزدیک بود و احتمالا آسمان آن جا صاف بود، می فرستادند تا از آغاز ماه رمضان اطمینان حاصل کنند.
با دیدن هلال ماه رمضان، مجتهد یا ملای محلی بر منبر می رفت یا در بین نماز مغرب و عشا به مردم اعلام می کرد که از فردا ماه رمضان شروع و مردم از خوردن و آشامیدن و سایر کارهایی که روزه را باطل می کند باید دوری کنند.
دیدن هلال ماه اول مبارک رمضان به قدری برای مردم اهمیت داشته که افراد جوان تر سعی می کردند روی پشت بام ها و یا بر روی کوه بلندی بروند تا ماه را ببینند و پس از اطمینان همه شهر را خبر کنند.
مردم برای ستاره های سحری نام های خاصی داشته اند؛ مثلا ستاره پرنور را ستاره صبح یا سحر می نامند و با دیدن این ستاره پی می بردند که صبح نزدیک است و خود را برای انجام دادن واجبات و آماده کردن بساط سحری آماده می کردند.
** دُم دُم سحری یا گُم گُم سحری
«دُم دُم سحری یا گُم گُم سحری» در گویش محلی هرمزگان به صدای طبل و دهل گفته می شود که در سحرهای ماه رمضان یک یا دو نفر در کوچه ها و محله ها برای بیدارکردن مردم به صدا در می آورند.
در زمان های گذشته با نزدیک شدن ماه مبارک رمضان افرادی با نواختن بر دهل و با همراهی یکی دو نفر به درب کوچه ها و معابر عمومی رفته و با این روش اعلام می کردند که زمان سحر رسیده است و مردم برای گرفتن روزه آن روز از خواب بر می‌خواستند در پایان ماه مبارک رمضان نیر این افراد برای گرفتن عیدی خود با نواختن دهل به درب منزل ها رفته و مردم به آنها هدیه و عیدی می دادند.
این مراسم بیشتر در محله سید کامل، پشت شهر، محله فینی ها و حسین آباد اجرا می شد و باید گفت این آیین ها جزو میراث معنوی هرمزگان است که به ثبت ملی کشور نیز رسیده است.
** غذاهای معروف هرمزگانی ها در ماه رمضان
پخت انوع شیرینی و نان های محلی از جمله «نان ریخته یا سیلک» در لهجه های مختلف مردم این استان همراه با سوراغ و مهیاوه و تخم مرغ، خرما روغنی، آش محلی، شله زرد، نان کلوچه ای با زعفران، رنگینک شامل آرد برشته با روغن و رطب همراه با هل و دارچین، حلیم و حریصه با ماهی در ماه رمضان بویژه موقع افطار بیشتر از سایر ماه ها در بین خانواده ها و زنان روستایی در هرمزگان رواج دارد.
پختن نان های تموشی، دستی، ریخته، بالا تاوه ای و نان کروسی نیز از جمله نان های مخصوص ماه رمضان است که در ماه مبارک رمضان طرفداران زیادی دارد و در این ماه بساط پخت این نان ها نیز داغ تر از قبل می شود تا جایی که مورد توجه توریست ها و مردم سایر کشور است.
9887/7408
انتهای پیام اما ماه رمضان، داغدار از بزرگ ترین مصیبتی است که دنیا به خود دیده، ماه شهادت و عزای مولای متقیان، علی(ع) ولی رمضان ماهی است که انتهایش به عیدی بزرگی چون عید فطر ختم می شود که دل ها مسرور است از یک ماه پاکی و عبادتی خالصانه که به یمن دلدادگی در شب های قدرش و دستگیری از یتیمان و نیازمندان به رضایت و خشنودی پروردگار تبدیل می شود.
عظمت ماه رمضان آن چنان فراوان است که شاعرانی چون حافظ شیرین سخن، عطار و مولانا، سعدی، صائب و بیدل، سنایی و ناصر خسرو از سفره این ماه فیض برده و روزه را پالایش روح و روان و فرصتی برای تهذیب نفس و خودسازی دانسته اند.
ماه مبارک رمضان علاوه بر اینکه به ماه عبادی و به ماه عمل به صفات حسنه و بریدن از ناپسندی ها معروف است، یک فرهنگ در نزد مسلمانان و بخصوص ایرانیان به شمار می رود؛ فرهنگی که تاکید به تعاون، همیاری، صله رحم، دستگیری از نیازمندان و محرومان، زدودن کینه ها، دوری از کبر و خودخواهی دارد.
ماه مبارک رمضان در فرهنگ دینی و فرهنگ شفاهی مسلمانان به ویژه ایرانیان که از دیرباز به دارا بودن فرهنگی سنتی و کهن در جایگاه ممتازی برخودارند، نیز دارای ارزش و جایگاه خاصی است؛ زیرا در این ماه پربرکت آداب و سنت های خاصی انجام می شود که هرکدام حاوی پیام و تاکیدهای خاصی است.
**ماه رمضان در آیین هرمزگانی ها
مردم هرمزگان از گذشته هم چون سایر هموطنان ایرانی ماه مبارک رمضان را به سبک و شیوه خود اجرا می کنند که برخی از این آیین ها خاص همین منطقه بوده و از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است.
در هرمزگان قبل از آغاز ماه مبارک رمضان، معتمدان و بزرگان هر محله به پاکیزه کردن مسجدها می پردازند و با این کار، خانه خدا را برای ماه میهمانی خدا آماده می کنند.
برخی از خانواده ها چند روز زودتر از ماه رمضان به استقبال این ماه می روند که در اصطلاح محلی به آن «پیشواز» می گویند و معمولاً بین یک تا 10 روز است. این عمل از دو جهت برای مردم اهمیت دارد؛ یکی اینکه روزه های قضای سال های قبل را ادا کنند و دوم اینکه خود را برای ماه مبارک آماده کنند و ثواب بیشتر نصیب شان شود.
روش بیدار شدن مردم در ماه رمضان نیز در گذشته سبک و روش های خاص خودش را داشته به عنوان مثال درگذشته مردم ماه مبارک رمضان را با مشاهده هلال ماه آغاز می کردند و اگر بنا به دلایلی مثل ابری بودن هوا دیدن هلال ماه غیرممکن بود، افرادی را به شهرها و آبادی های نزدیک به افق شان با افق آن شهر نزدیک بود و احتمالا آسمان آن جا صاف بود، می فرستادند تا از آغاز ماه رمضان اطمینان حاصل کنند.
با دیدن هلال ماه رمضان، مجتهد یا ملای محلی بر منبر می رفت یا در بین نماز مغرب و عشا به مردم اعلام می کرد که از فردا ماه رمضان شروع و مردم از خوردن و آشامیدن و سایر کارهایی که روزه را باطل می کند باید دوری کنند.
دیدن هلال ماه اول مبارک رمضان به قدری برای مردم اهمیت داشته که افراد جوان تر سعی می کردند روی پشت بام ها و یا بر روی کوه بلندی بروند تا ماه را ببینند و پس از اطمینان همه شهر را خبر کنند.
مردم برای ستاره های سحری نام های خاصی داشته اند؛ مثلا ستاره پرنور را ستاره صبح یا سحر می نامند و با دیدن این ستاره پی می بردند که صبح نزدیک است و خود را برای انجام دادن واجبات و آماده کردن بساط سحری آماده می کردند.
** دُم دُم سحری یا گُم گُم سحری
«دُم دُم سحری یا گُم گُم سحری» در گویش محلی هرمزگان به صدای طبل و دهل گفته می شود که در سحرهای ماه رمضان یک یا دو نفر در کوچه ها و محله ها برای بیدارکردن مردم به صدا در می آورند.
در زمان های گذشته با نزدیک شدن ماه مبارک رمضان افرادی با نواختن بر دهل و با همراهی یکی دو نفر به درب کوچه ها و معابر عمومی رفته و با این روش اعلام می کردند که زمان سحر رسیده است و مردم برای گرفتن روزه آن روز از خواب بر می‌خواستند در پایان ماه مبارک رمضان نیر این افراد برای گرفتن عیدی خود با نواختن دهل به درب منزل ها رفته و مردم به آنها هدیه و عیدی می دادند.
این مراسم بیشتر در محله سید کامل، پشت شهر، محله فینی ها و حسین آباد اجرا می شد و باید گفت این آیین ها جزو میراث معنوی هرمزگان است که به ثبت ملی کشور نیز رسیده است.
** غذاهای معروف هرمزگانی ها در ماه رمضان
پخت انوع شیرینی و نان های محلی از جمله «نان ریخته یا سیلک» در لهجه های مختلف مردم این استان همراه با سوراغ و مهیاوه و تخم مرغ، خرما روغنی، آش محلی، شله زرد، نان کلوچه ای با زعفران، رنگینک شامل آرد برشته با روغن و رطب همراه با هل و دارچین، حلیم و حریصه با ماهی در ماه رمضان بویژه موقع افطار بیشتر از سایر ماه ها در بین خانواده ها و زنان روستایی در هرمزگان رواج دارد.
پختن نان های تموشی، دستی، ریخته، بالا تاوه ای و نان کروسی نیز از جمله نان های مخصوص ماه رمضان است که در ماه مبارک رمضان طرفداران زیادی دارد و در این ماه بساط پخت این نان ها نیز داغ تر از قبل می شود تا جایی که مورد توجه توریست ها و مردم سایر کشور است.
9887/7408
کپی شد
