سال دوم بعثت، یاد آور تولد بزرگ بانویی است که وقتی پا به عرصه دنیا گذاشت، نوری بزرگ از وی بلند شد و تمام خانه های مکه را روشن کرد.
روشنی این کوثر بهشتی و خیر کثیر در کلام قرآن کریم و در آیات 35 و 32 سوره های نور و توبه قرآن کریم، همان مثل نور «کمشکاﺓ» و «نور الله» است؛( پس هنگامی که حضرت فاطمه (س) پا به عرصه زمین نهاد نوری عظیم از ایشان بلند شد تا اینکه این نور به تمام خانه های مکه داخل شد و در شرق و غرب زمین جایی از این نور خالی نماند).
حضرت فاطمه (س) عصاره بهشت و آخرین دختر پیامبر اکرم (ص) و محبوب ترین آنان نزد ایشان در سال دوم بعثت بین سالهای 35 تا 45 عام الفیل و پیش از هجرت در مکه مکرمه دیده به جهان گشود.
حضرت زهرا(س) سیده نساء العالمین، دختر رسول خدا، محمد مصطفی «ص» و خدیجه بنت خولید، محبوبه ذات پاک سرمد، خیر کثیری است که او را وارث بوی بهشت می نامند.
حضرت فاطمه (س) از نسل فردی است که خداوند درباره او فرموده است:«خلقت الاشیاء لاجلک و خلقتک لاجلی؛ همه چیزها را برای تو و تو را برای خودم آفریدم».
به راستی که در این بیان نورانی، عظمت وجودی پیامبراکرم(ص) به تصویر کشیده شده هرچند عقل های ما از درک آن ناتوان و عاجر است.
جایگاه حضرت فاطمه زهرا(س) از نسل پیامبری که از نظر جسمی و نژادی نیز به برترین قبیله و تیره عربها منتسب و به «نبی قریشی» معروف است، به قدری ارزشمند و والا است که پیامبراکرم (ص)، وجود نازنین حضرت فاطمه زهرا(س) را «بضعه» یعنی پاره گوشت خود می داند.
جایگاه ومنزلت دختر پیامبر اکرم (ص) به حدی است که بشارت تولدش را خداوند در زمان معراج به حضرت محمد (ص) می دهد: «یا محمدا ان الله یبشرک بفاطمه من خدیجه بنت خویلد»… ای پیامبر! خداوند ولادت فاطمه را از خدیجه دختر خویلد به تو بشارت می دهد.
حضرت فاطمه زهرا(س) وجود مقدسی است که پیامبراکرم (ص) یک عمر او را به تمام امتش معرفی کرده است، زنی که با عشق مادری، یک روز فرزندانش را میوه های دلش خطاب می کرد و روزی در مکتب ولایی اش درس عشق، شهادت و استقامت را به سروران جوانان اهل بهشت خود می داد.
او مادری قهرمان و الگویی بی نظیر نه تنها برای زنان بلکه برای تمام عالم بشریت است که قهرمان پروری حضرت زینب(س) در کربلا برگرفته از مکتب مادرش بوده است.
'فاطمه' بانوی دین است و اگر فاطمه نبود آدم دم نمی زد و اگر فاطمه نبود حضرت محمد (ص) را مادر (ام ابیها) و حضرت علی (ع) همسرش و امامان حسن(ع) و حسین(ع)، سید شباب اهل الجنه نبودند.
و اگر فاطمه نبود مهدی (عج) نبود و نبض زمان نمی تپید، و اگر فاطمه (س) نبود عابدی فرزانه چون امام خمینی (ره) انقلاب نمی کرد و انـقـلاب اسلامی ایران بـی نـام خـمـیـنی در هیچ جای جهان شناخته شده نبود.
و اگر 'فاطمه' بانوی دین نبود، از عصمت، عبادت و بندگی، تقوا و پرهیزکاری، انفاق و ایثار، زهد و ساده زیستی، شهادت و استقامت، صبر و بردباری، عفت، حیا و حجاب فاطمی، همسرداری و تربیت فرزندان صالح و شیوه های دفاع از ولایت و امامت، و حتی از حضرت مریم(س) نیز چیزی باقی نمانده بود، و در یک کلام اگر فاطمه بانوی دین نبود، امروز اسلام نیز نبود.
حضرت فاطمه (س)، کوثر قرآن است و محبت قلبی و عملی به سیده نساء العالمین فردای قیامت مایه نجات و رستگاری تمامی انسان ها خواهد بود.
* خبرنگار ایرنا هرمزگان
انتهای پیام روشنی این کوثر بهشتی و خیر کثیر در کلام قرآن کریم و در آیات 35 و 32 سوره های نور و توبه قرآن کریم، همان مثل نور «کمشکاﺓ» و «نور الله» است؛( پس هنگامی که حضرت فاطمه (س) پا به عرصه زمین نهاد نوری عظیم از ایشان بلند شد تا اینکه این نور به تمام خانه های مکه داخل شد و در شرق و غرب زمین جایی از این نور خالی نماند).
حضرت فاطمه (س) عصاره بهشت و آخرین دختر پیامبر اکرم (ص) و محبوب ترین آنان نزد ایشان در سال دوم بعثت بین سالهای 35 تا 45 عام الفیل و پیش از هجرت در مکه مکرمه دیده به جهان گشود.
حضرت زهرا(س) سیده نساء العالمین، دختر رسول خدا، محمد مصطفی «ص» و خدیجه بنت خولید، محبوبه ذات پاک سرمد، خیر کثیری است که او را وارث بوی بهشت می نامند.
حضرت فاطمه (س) از نسل فردی است که خداوند درباره او فرموده است:«خلقت الاشیاء لاجلک و خلقتک لاجلی؛ همه چیزها را برای تو و تو را برای خودم آفریدم».
به راستی که در این بیان نورانی، عظمت وجودی پیامبراکرم(ص) به تصویر کشیده شده هرچند عقل های ما از درک آن ناتوان و عاجر است.
جایگاه حضرت فاطمه زهرا(س) از نسل پیامبری که از نظر جسمی و نژادی نیز به برترین قبیله و تیره عربها منتسب و به «نبی قریشی» معروف است، به قدری ارزشمند و والا است که پیامبراکرم (ص)، وجود نازنین حضرت فاطمه زهرا(س) را «بضعه» یعنی پاره گوشت خود می داند.
جایگاه ومنزلت دختر پیامبر اکرم (ص) به حدی است که بشارت تولدش را خداوند در زمان معراج به حضرت محمد (ص) می دهد: «یا محمدا ان الله یبشرک بفاطمه من خدیجه بنت خویلد»… ای پیامبر! خداوند ولادت فاطمه را از خدیجه دختر خویلد به تو بشارت می دهد.
حضرت فاطمه زهرا(س) وجود مقدسی است که پیامبراکرم (ص) یک عمر او را به تمام امتش معرفی کرده است، زنی که با عشق مادری، یک روز فرزندانش را میوه های دلش خطاب می کرد و روزی در مکتب ولایی اش درس عشق، شهادت و استقامت را به سروران جوانان اهل بهشت خود می داد.
او مادری قهرمان و الگویی بی نظیر نه تنها برای زنان بلکه برای تمام عالم بشریت است که قهرمان پروری حضرت زینب(س) در کربلا برگرفته از مکتب مادرش بوده است.
'فاطمه' بانوی دین است و اگر فاطمه نبود آدم دم نمی زد و اگر فاطمه نبود حضرت محمد (ص) را مادر (ام ابیها) و حضرت علی (ع) همسرش و امامان حسن(ع) و حسین(ع)، سید شباب اهل الجنه نبودند.
و اگر فاطمه نبود مهدی (عج) نبود و نبض زمان نمی تپید، و اگر فاطمه (س) نبود عابدی فرزانه چون امام خمینی (ره) انقلاب نمی کرد و انـقـلاب اسلامی ایران بـی نـام خـمـیـنی در هیچ جای جهان شناخته شده نبود.
و اگر 'فاطمه' بانوی دین نبود، از عصمت، عبادت و بندگی، تقوا و پرهیزکاری، انفاق و ایثار، زهد و ساده زیستی، شهادت و استقامت، صبر و بردباری، عفت، حیا و حجاب فاطمی، همسرداری و تربیت فرزندان صالح و شیوه های دفاع از ولایت و امامت، و حتی از حضرت مریم(س) نیز چیزی باقی نمانده بود، و در یک کلام اگر فاطمه بانوی دین نبود، امروز اسلام نیز نبود.
حضرت فاطمه (س)، کوثر قرآن است و محبت قلبی و عملی به سیده نساء العالمین فردای قیامت مایه نجات و رستگاری تمامی انسان ها خواهد بود.
* خبرنگار ایرنا هرمزگان
کپی شد
