حدود یک ماه است که بخش‌های مختلف جامعه با کرونا دست و پنجه نرم می‌کند، تا به امروز در مازندران یکهزار و 542 مبتلا به کرونا شناسایی شدند که از این تعداد، 62 نفر جان خود را از دست دادند. بر اساس اعلام رسمی دستکم 6 تن از این قربانیان از مسئولان و کادر پزشکی بودند شامل 2 پزشک ، معاون دانشگاه علوم پزشکی مازندران و سه کادر درمانی یا اداری .
گذشته از این برخی مسئولان هم اعلام کردند تست کرونا آنها مثبت بوده است. در مازندران مدیرعامل جمعیت هلال احمر، رئیس دانشگاه علوم پزشکی مازندران، فرماندار ساری به کرونا مبتلا شده و در قرنطینه هستند.همچنین همسر شهردار ساری به کرونا مبتلا شده و شهردار ساری هم مشکوک به ابتلای به کرونا است.
در حالی که مسئولان چه در سطح استانی و شهرستانی و یا کشوری، ابایی از بیان ابتلا به کرونا ندارند اما همان اندازه، مردم جامعه که مبتلا به کرونا شده و یا اقوام آنها بر اثر ابتلا به کرونا فوت شده اند ، این مساله را پنهان می‌کنند و علاقه‌ای ندارند درباره آن صحبت کنند.
شاید اقشار مختلف جامعه، نگران محرومیت‌های اجتماعی هستند که ممکن است از سوی دیگر افراد بر آنها اعمال شود.
به عنوان نمونه در یکی از روستاهای مناطق مرکزی مازندران پدر یکی از کادر درمانی بیمارستان محل پذیرش بیماران کرونایی به علت ابتلای فرزندش به کرونا با رفتار ناپسند برخی از اهالی روستا مواجه شد. این فرد که فرزندش از کادر درمانی بود و در مسیر خدمت به مردم، به کرونا مبتلا و بستری شد، علاوه بر درد بیماری فرزند، درد نگاه نادرست دیگران را هم متحمل شده بود در حالی که حدود 20 روز پس از ابتلای فرزندش به کرونا با او مقلاقاتی نداشت که او هم ناقل کرونا باشد.
قشر میانه جامعه، فرودست یا بالادست فرقی نمی‌کند، چه آن که پزشک است یا وکیل، معلم یا کارگر ساده، علاقه‌ای ندارد درباره فردی از خانواده خود که به کرونا مبتلا شده و جان باخته است صحبت کند، کرونا را انگی می‌دانند که مهر آن نباید بر پیشانی آنها باقی بماند.
در تماس با برخی خانواده‌ها که عزیزی را بر اثر ابتلا به کرونا از دست داده‌اند یا اظهار می‌کنند که عضو خانوه اشان به کرونا مبتلا نبوده و یا عنوان می‌کنند نمی‌خواهند نام عضو خانواده آنها به عنوان فوتی مبتلا به کرونا درج شود. صحبت با آنها برای قانع کردن فایده‌ای ندارد، از آینده فرزندانشان واهمه دارند و این که مردم از آنها دوری گزینند.
در تصور این افراد، گویا کرونا با رفتارهای پرخطری که باعث بروز برخی بیماری‌ها می‌شود برابر است، شاید به همیت دلیل است که در شبکه‌های اجتماعی می‌خوانیم که به مزاح می‌نویسند " کسی که کرونا داره مجرم نیست، بیماره".
خانواده فوتی‌های مبتلا به کرونا، در عزای عزیزان خود به سوگ نشسته‌اند، شرایط روحی مناسبی برای مصاحبه و گفتن شرح حال فرد فوت شده ندارند اما اقوام دور و نزدیک این افراد، برخی علائم و شرح حال بیمار را اعلام کردند.
اعظم‌السادات موسوی 40 ساله، مامای مرکز بهداشت پایین‌دزا شهرستان ساری است که روز جمعه بر اثر کرونا درگذشت و 2 فرزند دختر 20 و 22 ساله دارد. یکی از اقوام وی درباره بیماری این ماما گفت: خانم موسوی در اثر مواجهه با مراجعه‌کنندگانی که به مرکز بهداشت رفت و آمد داشتند به کرونا مبتلا شد.
وی درباره علائم کرونا در خانم موسوی اظهار کرد: تب، خشکی دهان، خارش گلو و در روزهای پایانی هم تنگی نفس جزو علائمی بود که این خانم داشت.
این فرد ادامه داد: خانم موسوی به مدت یک هفته در بیمارستان امام خمینی (ره) ساری بستری بود و پس از یک هفته جان خود را در راه خدمت به هموطنانش از دست داد.
دانیال جعفری جوان 27 ساله دیگری است که چند روز قبل بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت. جوان ورزشکار و قهرمان در رشته تکواندو، سال گذشته در همین ایام ازدواج کرده بود و فرزندی ندارد.
یکی از اقوام آقای جعفری درباره ابتلای این فرد به کرونا گفت: پدر دانیال بیمار بود و او برای بردن پدرش به مرکز درمانی اقدام کرد، گویا در حین رفت و آمد به مرکز درمانی، از پدر خود کرونا گرفت.
وی با بیان اینکه دانیال با علائم تب و بی‌حالی به مرکز درمانی مراجعه کرد که متوجه شد به کرونا مبتلا شده، افزود: وی در بیمارستان رازی قائمشهر بستری بود و پس از یک هفته جان سپرد.
این فرد با اشاره به اینکه تنگی نفس، بی‌اشتهایی و تب از علائمی بود که دانیال در مدت بیماری داشت، ادامه داد: در روزهای آخر از ماسک اکسیژن استفاده می‌کرد و با وخامت حالش به آی‌سی‌یو منتقل شد اما بیماری شدت یافته بود و جان باخت.
وی کارمند اداره برق ساری بود.
در کنار توجه به بیماران مبتلا به کرونا و نیاز دیگر بخش‌های جامعه، به نظر می‌رسد بهداشت روانی خانواده‌های این افراد به شدت در معرض آسیب قرار دارد و نیاز است بخش روانشناسی و جامعه‌شناسی کشور، با رصد این خانواده‌ها، به مشکلات روحی آنها توجه کند تا آثار ناشی از کرونا در آنها کاهش یابد.
