خبر شمال در این مطلب به قلم هومن حکیمی نوشت: در پژوهش درباره فرهنگ شهری، شیوه زیست یا اشکال فرهنگی تعریف شده این فرهنگ‌ها که در شهرها رشد می‌یابند، از نکات بسیار مهم محسوب می‌شوند.
بخشی از شیوه‌های زیست فرهنگی، به شکل مستقیم و گاه غیرمستقیم، منبعث از رفتارهای فرهنگی‌ست که می‌توانند به شکل عام یا خاص در جامعه شهری بروز کنند. قسمتی از رفتارهای خاص فرهنگی (البته نه به معنای خاص آکادمیک بلکه به‌مثابه رفتارهایی که توسط قشر خواص جامعه انجام می‌شوند) می‌توانند در صورت گسترش و آموزش مناسب به کلیت جامعه شهری تسری پیدا کنند و همه‌گیر شوند. موردی که برای انجام، نیاز به توجه به دو بخش سخت‌افزاری و نرم‌افزاری دارند.
ساری؛ مرکز و پیشانی و استان مازندران، به گواه آمار و مستندات، در سال‌هایی نه چندان دور از نظر امکانات سخت‌افزاری فرهنگی و هنری (با تمرکز ویژه بر حوزه سینما) اوضاع به مراتب بهتری داشت. این شهر در گذشته دارای 4 سالن سینمای فعال بود که نقش زیادی در توسعه فرهنگی شهری ایفا می‌کردند، چرا که سینما یکی از مراکز و مواردی‌ست که در کنار تاثیرات مثبت تخصصی فرهنگی و هنری، موجب افزایش فرهنگ مشارکت و کار گروهی می‌شود و در تمام دنیا، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های توسعه فرهنگی به حساب می‌آید.
امروز اما به دلایل متعدد، نه تنها در ساری (که البته نسبت به خیلی دیگر از شهرها در این مورد وضعیت بهتری دارد) بلکه در کل استان مازندران، سالن‌های سینما که اصلی‌ترین رکن رویدادهای سینمایی هستند، از نظر کمیت و کیفیت، اوضاع مطلوبی ندارند. مسأله‌ای که باید با شدت و دقت بیشتری توسط نهادهای اصلی این امر پیگیری شود.
اخیرا صحبت‌های دوباره‌ای درباره ساخت پردیس سینمایی در ساری توسط برخی مسئولان و نهادهای فرهنگی شنیده می‌شود که اگرچه خبر مبارکی‌ست اما برای شکسته شدن این طلسم چندساله در مرکز استان که نیاز ضروری آن هم محسوب می‌شود، احتیاج به یک خرد جمعی و مشارکتی فراگیرتر احساس می‌شود.
خوشبختانه اولین عامل موثر در راه شکل‌گیری این اتفاق خوشآیند یعنی تمایل مدیریت کلان استان و شخص استاندار مازندران وجود دارد. اینکه مجید حسین‌زادگان که هنوز در ابتدای شروع مدیریتش در مازندران به سر می‌برد و به شکل طبیعی درگیر سر و سامان دادن به فضای کلی مدیریتی مازندران است، به طور جدی پیگیر ساخت یک پردیس سینمایی برای ساری و مازندران است، بارقه‌های نشاط را برای اهالی فرهنگ و هنر سینما ایجاد کرده و چه خوب که استانداری که سینما را دوست دارد (نگارنده برای این ادعا، چند مصداق عینی دارد) در حال رای‌زنی و آماده‌سازی شرایط برای رخ دادن این اتفاق است.
اما همان‌طور که اشاره شد، این مسأله احتیاج به تعامل و مشارکت دیگر نهادها و دستگاه‌ها؛ به‌ویژه اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران دارد که اگر این‌گونه نباشد، ساخت پردیس سینمایی در ساری که جزو ملزومات و یک نیاز اولیه و طبیعی برای مردم است، به سرنوشت تالار بزرگ هنری ساری تبدیل خواهد شد که هنوز در پیچ آخر رسیدن به بهره‌برداری نهایی، گیر کرده است.
البته ما در ساری در سال‌های قبل هم به مرحله ساخت یک پردیس سینمایی رسیده بودیم اما همان کج‌فهمی‌های عده‌ای و سنگ‌اندازی‌های مضحک، سرمایه‌گذار را فراری داد و این مسأله نه چندان پیچیده را به گره‌ای تبدیل کرد که امیدواریم این بار به جای دندان، با دست باز شود!
تجربه راه‌اندازی سینما هنر و تجربه در بابل نشان داده که با برنامه‌ریزی و خواستی جمعی می‌شود به لحاظ سخت‌افزاری برای مازندران رونق مناسبی را به وجود آورد که در ادامه منجر به توسعه و نشاط اجتماعی و فرهنگی خواهد شد. اینجا، دقیقا در نقطه و برهه‌ای از زمان قرار داریم که با کمی درایت می‌شود ثابت کرد، «سینما به مثابه سینما» چه کارکرد عظیم و موثری در ارتقای سطح آگاهی و نشاط اجتماعی شهروندان خواهد داشت.
1654
انتهای پیام بخشی از شیوه‌های زیست فرهنگی، به شکل مستقیم و گاه غیرمستقیم، منبعث از رفتارهای فرهنگی‌ست که می‌توانند به شکل عام یا خاص در جامعه شهری بروز کنند. قسمتی از رفتارهای خاص فرهنگی (البته نه به معنای خاص آکادمیک بلکه به‌مثابه رفتارهایی که توسط قشر خواص جامعه انجام می‌شوند) می‌توانند در صورت گسترش و آموزش مناسب به کلیت جامعه شهری تسری پیدا کنند و همه‌گیر شوند. موردی که برای انجام، نیاز به توجه به دو بخش سخت‌افزاری و نرم‌افزاری دارند.
ساری؛ مرکز و پیشانی و استان مازندران، به گواه آمار و مستندات، در سال‌هایی نه چندان دور از نظر امکانات سخت‌افزاری فرهنگی و هنری (با تمرکز ویژه بر حوزه سینما) اوضاع به مراتب بهتری داشت. این شهر در گذشته دارای 4 سالن سینمای فعال بود که نقش زیادی در توسعه فرهنگی شهری ایفا می‌کردند، چرا که سینما یکی از مراکز و مواردی‌ست که در کنار تاثیرات مثبت تخصصی فرهنگی و هنری، موجب افزایش فرهنگ مشارکت و کار گروهی می‌شود و در تمام دنیا، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های توسعه فرهنگی به حساب می‌آید.
امروز اما به دلایل متعدد، نه تنها در ساری (که البته نسبت به خیلی دیگر از شهرها در این مورد وضعیت بهتری دارد) بلکه در کل استان مازندران، سالن‌های سینما که اصلی‌ترین رکن رویدادهای سینمایی هستند، از نظر کمیت و کیفیت، اوضاع مطلوبی ندارند. مسأله‌ای که باید با شدت و دقت بیشتری توسط نهادهای اصلی این امر پیگیری شود.
اخیرا صحبت‌های دوباره‌ای درباره ساخت پردیس سینمایی در ساری توسط برخی مسئولان و نهادهای فرهنگی شنیده می‌شود که اگرچه خبر مبارکی‌ست اما برای شکسته شدن این طلسم چندساله در مرکز استان که نیاز ضروری آن هم محسوب می‌شود، احتیاج به یک خرد جمعی و مشارکتی فراگیرتر احساس می‌شود.
خوشبختانه اولین عامل موثر در راه شکل‌گیری این اتفاق خوشآیند یعنی تمایل مدیریت کلان استان و شخص استاندار مازندران وجود دارد. اینکه مجید حسین‌زادگان که هنوز در ابتدای شروع مدیریتش در مازندران به سر می‌برد و به شکل طبیعی درگیر سر و سامان دادن به فضای کلی مدیریتی مازندران است، به طور جدی پیگیر ساخت یک پردیس سینمایی برای ساری و مازندران است، بارقه‌های نشاط را برای اهالی فرهنگ و هنر سینما ایجاد کرده و چه خوب که استانداری که سینما را دوست دارد (نگارنده برای این ادعا، چند مصداق عینی دارد) در حال رای‌زنی و آماده‌سازی شرایط برای رخ دادن این اتفاق است.
اما همان‌طور که اشاره شد، این مسأله احتیاج به تعامل و مشارکت دیگر نهادها و دستگاه‌ها؛ به‌ویژه اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران دارد که اگر این‌گونه نباشد، ساخت پردیس سینمایی در ساری که جزو ملزومات و یک نیاز اولیه و طبیعی برای مردم است، به سرنوشت تالار بزرگ هنری ساری تبدیل خواهد شد که هنوز در پیچ آخر رسیدن به بهره‌برداری نهایی، گیر کرده است.
البته ما در ساری در سال‌های قبل هم به مرحله ساخت یک پردیس سینمایی رسیده بودیم اما همان کج‌فهمی‌های عده‌ای و سنگ‌اندازی‌های مضحک، سرمایه‌گذار را فراری داد و این مسأله نه چندان پیچیده را به گره‌ای تبدیل کرد که امیدواریم این بار به جای دندان، با دست باز شود!
تجربه راه‌اندازی سینما هنر و تجربه در بابل نشان داده که با برنامه‌ریزی و خواستی جمعی می‌شود به لحاظ سخت‌افزاری برای مازندران رونق مناسبی را به وجود آورد که در ادامه منجر به توسعه و نشاط اجتماعی و فرهنگی خواهد شد. اینجا، دقیقا در نقطه و برهه‌ای از زمان قرار داریم که با کمی درایت می‌شود ثابت کرد، «سینما به مثابه سینما» چه کارکرد عظیم و موثری در ارتقای سطح آگاهی و نشاط اجتماعی شهروندان خواهد داشت.
1654
کپی شد
