جوانان و حتی نوجوانانی که با فراغت از درس و تحصیل و فرارسیدن تابستان، حضورشان در پارک ها بیشتر می شود و در سال های اخیر قلیان و دود و دم آن به یکی از اصلی ترین سرگمی آنها تبدیل شده است.
پارک و بوستانهایی که زمانی محل تفریح و ورزش بود، رفته رفته به دودخانه های بزرگی تبدیل می شود که سرمایه های جوانی را در پیچ و خم شیلنگ های قلیان و قل قل تنگ آن، به فنا می برد.
علاوه بر این، می توان گفت سالانه میلیاردها تومان از سرمایه کشور نیز در همین راستا و با استعمال مواد دخانی مختلف هدر می رود.
دودهای حلقه ای که، حلقه سلامت پسران و دختران سرزمینم را تنگ تر می کند و آینده جسمی آنان را در گردبادی از توهم و نادانی به سوی وابستگی های کاذب سوق می دهد، قلیان های رنگارنگی که حاصل دوستی با آن تنها دود است و سیاهی و تباهی.
نمی دانم چرا قلیان از قهوه خانه به پارک ها رسید و چنان نامحسوس در میان جوانان و نوجوانان رخنه کرد که دیگر زن و مرد هم نمی شناسد، و به وفور دیده می شود زنان و دخترانی که پک زدن به آن را به نوعی کلاس می دانند اما نمی دانند این اداهای روشنفکرمابانه شان، خطری جدی برای نقش مادری آنها است.
دیگر نمی توان قلیان را آسیبی در زیر پوست شهر قلمداد کرد، این سالها قلیان ها ارتفاعشان بلدتر شده و تنگ آبشان نیز بزرگتر، خنک تر و رنگین تر، تا بیش از چهار هزار ماده سمی و دخانی را زودتر به ریه جوان کشور وارد کنند.
ریه های شهر و کشور با قد علم کردن قلیان ها در محافل خصوصی و اماکن عمومی پر می شود از سیاهی و شش هایی که با ادامه این روند رمقی برای دم و بازدمشان نمی ماند و هر لحظه بیم آن می رود که از نفس بیفتند.
نمی دانم وقتی یک جوان دود قلیان را با ژست های پوچ وارد ریه خود و شهرش می کند، آن لحظه دروازه ذهن و فکرش به سمت وسوی کدام نشئگی واهی باز شده است؟
دریغ اینکه بسیار جوانان تحصیلکرده و دارای موقعیت اجتماعی نیز در این قافله سیاه و خاکستری هستند و شاید دیگران نیز همین امر را توجیهی برای حضور خود در این کاروان می دانند، اینکه فلانی تحصیلکرده و شاغل است، جایگاه اجتماعی دارد اما قلیان هم می کشد!
تعداد جوانان 'جام به دست' در پارک ها و برخی سفره خانه ها زیاد شده، جام هایی که نه آب حیات دارد و نه هوای تازه، اینجا تنها چیزی که در ازای جوانی و تباهی ریه ها می گیرند، دود و بیماری و وابستگی است.
حیف نیست هوایی که در طول سال از آلوده بودن و ناسالم بودن آن به زمین و زمان شکایت می کنیم، این بار به دست خودمان به کمک ریزگردهای خارجی و داخلی، نفس آن را به شماره بیندازیم؟
کارشناسان مصرف 2 تا 5 بسته سیگار را معادل یک وعده قلیان می دانند اما متاسفانه شرایط به گونه ای پیش رفته که همچنان قبح سیگار در میان خانواده و برای والدین بدتر از قلیان است و واکنش چندانی به دوستی دلبندشان با این مناره های دودزا نشان نمی دهند.
اسانس های مواد معطر استفاده شده در تنباکوهای معطر یا میوه ای حاوی هزاران ماده سمی و کشنده است و از آنجا که تنباکو حاوی فلزات سنگینی چون آرسنیک، کروم، سرب و کبالت است در اثر حرارت دیدن آن در مجاورت ذغال، مقادیر زیادی از این فلزات سنگین آزاد می شود که سبب بروز بیماری های مزمن و خطرناک شده و برخی می گویند اپیدمی سرطان در کشور ایجاد شد.
بدون شک نباید از اوقات فراغت چشم پوشی کرد، اوقاتی که مسئولان امر باید آن را با نوآوری و جذابیت پر کنند تا دیگر جایی برای دود کردن سرمایه های جوان در گرداب تنگ قلیان ها نماند، دودی که به چشم همه می رود و وقتی در سلامتی افراد رخنه می کند کوچک و بزرگ و پیر و جوان نمی شناسد.
آمار می گوید 60 هزار لرستانی مصرف کننده مواد مخدر هستند و سن اعتیاد به 21 سال کاهش یافته که بدون شک بسیاری از این مصرف ها از قلیان های وسوسه انگیز و معصوم نما شروع شده است.
به گفته بهزیستی لرستان، میانگین سن کشوری مصرف قلیان در کشور 21.4 و در لرستان 19.3 سال است و به نظر می رسد با ادامه روند فعلی، احتمال کاهش رده سنی مصرف کنندگان دور از انتظار نخواهد بود.
* خبرنگار مرکز خرم آباد
6060/7269
انتهای پیام پارک و بوستانهایی که زمانی محل تفریح و ورزش بود، رفته رفته به دودخانه های بزرگی تبدیل می شود که سرمایه های جوانی را در پیچ و خم شیلنگ های قلیان و قل قل تنگ آن، به فنا می برد.
علاوه بر این، می توان گفت سالانه میلیاردها تومان از سرمایه کشور نیز در همین راستا و با استعمال مواد دخانی مختلف هدر می رود.
دودهای حلقه ای که، حلقه سلامت پسران و دختران سرزمینم را تنگ تر می کند و آینده جسمی آنان را در گردبادی از توهم و نادانی به سوی وابستگی های کاذب سوق می دهد، قلیان های رنگارنگی که حاصل دوستی با آن تنها دود است و سیاهی و تباهی.
نمی دانم چرا قلیان از قهوه خانه به پارک ها رسید و چنان نامحسوس در میان جوانان و نوجوانان رخنه کرد که دیگر زن و مرد هم نمی شناسد، و به وفور دیده می شود زنان و دخترانی که پک زدن به آن را به نوعی کلاس می دانند اما نمی دانند این اداهای روشنفکرمابانه شان، خطری جدی برای نقش مادری آنها است.
دیگر نمی توان قلیان را آسیبی در زیر پوست شهر قلمداد کرد، این سالها قلیان ها ارتفاعشان بلدتر شده و تنگ آبشان نیز بزرگتر، خنک تر و رنگین تر، تا بیش از چهار هزار ماده سمی و دخانی را زودتر به ریه جوان کشور وارد کنند.
ریه های شهر و کشور با قد علم کردن قلیان ها در محافل خصوصی و اماکن عمومی پر می شود از سیاهی و شش هایی که با ادامه این روند رمقی برای دم و بازدمشان نمی ماند و هر لحظه بیم آن می رود که از نفس بیفتند.
نمی دانم وقتی یک جوان دود قلیان را با ژست های پوچ وارد ریه خود و شهرش می کند، آن لحظه دروازه ذهن و فکرش به سمت وسوی کدام نشئگی واهی باز شده است؟
دریغ اینکه بسیار جوانان تحصیلکرده و دارای موقعیت اجتماعی نیز در این قافله سیاه و خاکستری هستند و شاید دیگران نیز همین امر را توجیهی برای حضور خود در این کاروان می دانند، اینکه فلانی تحصیلکرده و شاغل است، جایگاه اجتماعی دارد اما قلیان هم می کشد!
تعداد جوانان 'جام به دست' در پارک ها و برخی سفره خانه ها زیاد شده، جام هایی که نه آب حیات دارد و نه هوای تازه، اینجا تنها چیزی که در ازای جوانی و تباهی ریه ها می گیرند، دود و بیماری و وابستگی است.
حیف نیست هوایی که در طول سال از آلوده بودن و ناسالم بودن آن به زمین و زمان شکایت می کنیم، این بار به دست خودمان به کمک ریزگردهای خارجی و داخلی، نفس آن را به شماره بیندازیم؟
کارشناسان مصرف 2 تا 5 بسته سیگار را معادل یک وعده قلیان می دانند اما متاسفانه شرایط به گونه ای پیش رفته که همچنان قبح سیگار در میان خانواده و برای والدین بدتر از قلیان است و واکنش چندانی به دوستی دلبندشان با این مناره های دودزا نشان نمی دهند.
اسانس های مواد معطر استفاده شده در تنباکوهای معطر یا میوه ای حاوی هزاران ماده سمی و کشنده است و از آنجا که تنباکو حاوی فلزات سنگینی چون آرسنیک، کروم، سرب و کبالت است در اثر حرارت دیدن آن در مجاورت ذغال، مقادیر زیادی از این فلزات سنگین آزاد می شود که سبب بروز بیماری های مزمن و خطرناک شده و برخی می گویند اپیدمی سرطان در کشور ایجاد شد.
بدون شک نباید از اوقات فراغت چشم پوشی کرد، اوقاتی که مسئولان امر باید آن را با نوآوری و جذابیت پر کنند تا دیگر جایی برای دود کردن سرمایه های جوان در گرداب تنگ قلیان ها نماند، دودی که به چشم همه می رود و وقتی در سلامتی افراد رخنه می کند کوچک و بزرگ و پیر و جوان نمی شناسد.
آمار می گوید 60 هزار لرستانی مصرف کننده مواد مخدر هستند و سن اعتیاد به 21 سال کاهش یافته که بدون شک بسیاری از این مصرف ها از قلیان های وسوسه انگیز و معصوم نما شروع شده است.
به گفته بهزیستی لرستان، میانگین سن کشوری مصرف قلیان در کشور 21.4 و در لرستان 19.3 سال است و به نظر می رسد با ادامه روند فعلی، احتمال کاهش رده سنی مصرف کنندگان دور از انتظار نخواهد بود.
* خبرنگار مرکز خرم آباد
6060/7269
کپی شد
