ساعت هفت صبح است؛ فاصله از منزل تا محل کار 20 دقیقه پیاده روی است، بعد از خروج از منزل وارد خیابان 60 متری می شوم؛ خیابانی با مناظر زیبا که از یک طرف مخملکوه، از طرف دیگر سفید کوه و در پشت سر بام لرستان چشم نوازی می کنند اما کندروی این خیابان زیبا، پیاده روی مناسبی ندارد.
از فراز و نشیب پیاده رو و چاله های آن که بگذرم در برخی نقاط به دلیل اختلاف ارتفاع خیابان 60 متری و پایین دست و نبود پیاده رو باید دل به دریا زده و وارد خیابان شوم؛ خیابانی که خودروها با سرعت از مقابل به سمتم می آیند.
خیابان 30 متری، ناصر خسرو، جلال آل احمد، خاتم الانبیا و ده ها خیابان دیگر خرم آباد نیز پیاده روهای مشابهی دارند؛ پیاده روهایی که نه تنها پذیرای معلولان و جانبازان و کالسکه نوزادان نیستند بلکه انسان های سالم نیز مجالی برای تردد در آنها ندارند.
در پیاده روی خیابان شهدا نیز در برخی نقاط درختان زیبا و تنومندی وجود دارد که تقریبا کل عرض پیاده رو را گرفته اند و لازم است با عقب نشینی مغازه ها امکانی برای تردد عابران فراهم شود.
در بسیاری از شهرهای کشور شهرداری ها یا پیست های دوچرخه سواری در پیاده روها را احداث کرده اند یا به فکر ایجاد این پیست ها هستند حال آنکه در شهر خرم آباد هنوز اصل پیاده روها ایجاد نشده یا به اندازه ای نامناسب هستند که شهروندان رغبتی برای پیاده روی در آنها ندارند.
البته آنها که اهمیت بیشتری به سلامتی خود می دهند برای پیاده روی، به پارک ها و بوستان هایی نظیر کیو، بهشت و زیباکنار مراجعه می کنند و آنها که برای رسیدن به محل کار یا خرید می خواهند پیاده روی کنند یا قید این کار را می زنند و با خودروی اداری یا شخصی به محل کار یا بازار می روند یا دل به دریا می زنند و خطر پیاده روی را با پیاده روهای غیر استاندارد به جان می خرند.
احیای پیاده روی از این نظر اهمیت دارد که باعث افزایش ارتباطات و برخوردهای اجتماعی از یک سو و موجب احیای شهر و فضای شهری از سوی دیگر می شود؛ بنابراین بکارگیری اقدامات و راهکارهای موثر برای بازیابی هویت از دست رفته پیاده روها و اهمیت و استانداردسازی آنها در خرم آباد ضروری است.
** رئیس خبرگزاری ایرنا لرستان
انتهای پیام از فراز و نشیب پیاده رو و چاله های آن که بگذرم در برخی نقاط به دلیل اختلاف ارتفاع خیابان 60 متری و پایین دست و نبود پیاده رو باید دل به دریا زده و وارد خیابان شوم؛ خیابانی که خودروها با سرعت از مقابل به سمتم می آیند.
خیابان 30 متری، ناصر خسرو، جلال آل احمد، خاتم الانبیا و ده ها خیابان دیگر خرم آباد نیز پیاده روهای مشابهی دارند؛ پیاده روهایی که نه تنها پذیرای معلولان و جانبازان و کالسکه نوزادان نیستند بلکه انسان های سالم نیز مجالی برای تردد در آنها ندارند.
در پیاده روی خیابان شهدا نیز در برخی نقاط درختان زیبا و تنومندی وجود دارد که تقریبا کل عرض پیاده رو را گرفته اند و لازم است با عقب نشینی مغازه ها امکانی برای تردد عابران فراهم شود.
در بسیاری از شهرهای کشور شهرداری ها یا پیست های دوچرخه سواری در پیاده روها را احداث کرده اند یا به فکر ایجاد این پیست ها هستند حال آنکه در شهر خرم آباد هنوز اصل پیاده روها ایجاد نشده یا به اندازه ای نامناسب هستند که شهروندان رغبتی برای پیاده روی در آنها ندارند.
البته آنها که اهمیت بیشتری به سلامتی خود می دهند برای پیاده روی، به پارک ها و بوستان هایی نظیر کیو، بهشت و زیباکنار مراجعه می کنند و آنها که برای رسیدن به محل کار یا خرید می خواهند پیاده روی کنند یا قید این کار را می زنند و با خودروی اداری یا شخصی به محل کار یا بازار می روند یا دل به دریا می زنند و خطر پیاده روی را با پیاده روهای غیر استاندارد به جان می خرند.
احیای پیاده روی از این نظر اهمیت دارد که باعث افزایش ارتباطات و برخوردهای اجتماعی از یک سو و موجب احیای شهر و فضای شهری از سوی دیگر می شود؛ بنابراین بکارگیری اقدامات و راهکارهای موثر برای بازیابی هویت از دست رفته پیاده روها و اهمیت و استانداردسازی آنها در خرم آباد ضروری است.
** رئیس خبرگزاری ایرنا لرستان
کپی شد
