نصیر محمدزاده*- هر روز به امید روزی که یک تغییر اساسی در روند ترافیک شهر را ببینیم روزگار را سپری می کنیم.پیشرفت که نداشته هیچ، از خیلی از شهرهای کوچک هم عقب افتاده ایم،آنها دیگر دنبال خط کشی خیابانها، احداث پارکینگ و.آرام سازی ترافیک نیستند،بلکه پا را فرا تر گذاشته و براجرای طرح ترافیک، زوج و فرد،گسترش حمل ونقل عمومی و مکمل های حمل ونقلی( دوچرخه سواری و پیاده روی) را فرهنگ سازی و اجرا می کنند این مسائل و نکات مهمی را بارها تذکر و گوش زد نموده، از درد دلی با استاندار قبلی تا ترافیک به حال خود رها شده و چند مطلب دیگر که در نشریات محلی چاپ شد. اما کو گوش شنوا، انگار یک شهر فقط خلاصه شده در فضای سبز و بدهی کلان و دیگر تمام.
به جرأت می گویم که مهم ترین مساله شهری،حمل ونقل و ترافیک است زیرا شما روزانه این مساله را در زندگی روزمره خود احساس می کنید.از رفت و آمد اداره گرفته تا سرویس دانشجویان و دانش آموزان، خریدروزانه،مراجعات پزشکی،حضور در مراکزتفریحی و ورزشی و خیلی از سفر های درون شهری،همگی با حمل ونقل شهری سرکار دارند و به نوعی یک پای ثابت زندگی های امروزی شده است.
این همه گره ترافیکی در شهر اضافه شده و روزانه بر تعداد آنها افزوده می شود که خیلی از آنها بدون نیاز به بودجه و فقط با مقداری کار کارشناسی قابل رفع و بازگشایی است ازسرعت گیر وسرعت کاه های غیر استاندارد تا دریغ از یک متر جا برای پارک خودرو، اتلاف وقت،آلودگی هوا و صوتی،مصرف سوخت و از همه مهم تر بازی با روح و روان مردم و صد ها مشکل دیگر که شهروندان با آن دست و پنجه نرم می کنند شاهد اقدام موثری برای رفع آنها نشده یا با کار غیر کارشناسی وعدم تشخیص اهم از غیر اهم مانند زیر گذر گلدشت بر مشکلات شهروندان نیز افزوده اند. شاید مهمترین دلیل این باشد که مدیران شهری قبل از ساعت 7صبح راهی محل کار شده و بعلت مشغله ی کاری تا پاسی از شب محل کار را ترک نکرده و همین مساله باعث می شود که بندگان خدا از وجود ترافیک بی خبر باشند.
مدیریت شهر نگاه اجتماعی می خواهد، رویکرد زیباشناسی و استفاده از معماران، شهر سازان و مهندسین ترافیک در آن نقش داشته باشند را می خواهد تا همه این ها در کنار هم شهر را شکل دهند.اگر شهر را با این رویکرد ببینیم به نگاهی منجر می شود که با زندگی ارتباط دارد و گامی در جهت دور شدن از شهر خودرو محور به سمت شهری انسان محور را خواهیم داشت.
نیاز و اهمیت موضوع سبب شده در اکثر کشورها و شهرهای بزرگ دنیا و حتا ایران بیشترین بودجه متعلق به حمل ونقل سپس حوزه فرهنگی که ارتباط مستقیم و کمک بزرگی برای ترافیک است را شامل می شود.
حال انتظار می رود که مدیریت شهری جدید از جمله(شهردار و شورای شهر) رویکرد جدیدی را در پیش بگیرند و برنامه‌های کوتاه و بلند مدت را در جهت روان سازی ترافیک برنامه ریزی کنند زیرا در آینده دیگر کسی از آنها نمی پذیرد و باید پاسخ گو باشند.
*کارشناس حمل ونقل و ترافیک شهری
46
