به گزارش ایرنا، خرم‌آباد از شهرهای زیبای غرب ایران، از شمال به شهرستان سلسله، از شرق به دورود و الیگودرز، از جنوب به اندیمشک و از غرب به شهرستان‌های دوره و پلدختر محدود و یکی از نقاط مهم اتصال مناطق شمالی به جنوبی و غربی به شرقی ایران شمرده می‌شود.
خرم‌آباد با بیش از 370 هزار نفر جمعیت، به دلیل کوهستانی بودن، برخوردار از منابع آب زیرزمینی و چشمه‌های آب درون‌شهری زیادی است و این یکی از ویژگی های این شهر سرسبز است.
اما این شهر همانند بسیاری از شهرهای استان لرستان همچنان با مشکلاتی در زمینه زیرساخت ها و تاسیسات مناسب شهری و نیز مسایل اجتماعی و اقتصادی از جمله بیکاری مواجه است.
به منظور بررسی این مسایل، تیم اعزامی ایرنا اخیرا با علی محمد صالحی رییس شورای شهرستان خرم آباد دیدار و گفت وگو داشت.
وی در این گفت وگو ضمن اشاره به مشکلات شهرستان خرم آباد و استان لرستان، لزوم تسریع در تکمیل پروژه‌های نیمه تمام پیش از آغاز هر پروژه عمرانی دیگر، توجه به برنامه محوری و کار کارشناسی و ایجاد زیرساخت لازم جهت جذب گردشگران داخلی و خارجی و لزوم توجه به اشتغال جوانان را مورد تاکید قرار داد.
مشرح این گفت وگو به شرح زیر است:
ایرنا: جنابعالی ریاست شورای شهر خرم آباد را بر عهده دارید، از دید شما اگر مشکلات و معضلات خرم آباد را ریز کنیم شما به چه مواردی اشاره می کنید به ترتیب اولویت؟
من نخست اشاره ای به وضعیت شوراها می کنم، شورا دارای ریشه ای دینی و سنت پیامبر است. در قانون اساسی ما هم 10 اصل به این مهم اختصاص داده شده است. در دنیا هم معمولا کشورهای توسعه یافته به این سبک و سیاق امورات را مردم مدیریت می کنند. هر کشوری که توانسته دولت را کوچک و چابک کند و امورات را به مردم بسپارد، موفق بوده است.
ظرفیتی که در خصوص در قانون دیده شده است، ظرفیت بالایی است، به صورتی که شوراها را به شکل یک قوه دیده اند، در اصل 101 قانون اساسی، شورای عالی استان ها در حد قانون گذاری و پیشنهاد به مجلس و دولت، دیده شده است، بنحوی که امورات مردم را اداره کند و اگر ظرفیتی که در قانون اساسی است را در کشور اجرا کنیم، می توانیم مدیریت محلی کشور را به اینها بسیاریم. اما متاسفانه این اراده چه در راس قوه مجریه و قوه مقننه و چه در پایین دست وجود ندارد.
از بعد کلان، وقتی بخواهید هزینه ها را مدیریت کنید لازمه اش این است که هزینه ها را پایین بیاورید. یکی از راه هایی که برای شهر می توانید درآمدی پایدار ایجاد کنید، سرمایه گذاری است و یا هزینه ها را کاهش بدهیم ولی تا وقتی که در شهرهای ما موازی کاری است خود به خود هزینه ها بالا می رود. در بحث خدمات شهری آب و فاضلات، مخابرات، شرکت گاز و ... چندان با هم هماهنگ نیستند. مثلا شهرداری آسفالت می کند، این اداره ها می آیند حفاری می کنند. دلیلش این است که یک دستگاه شهر را اداره نمی کند و خرم آباد هم از این موضوع مستثنا نیست.
ایرنا: تجربه خودتان در خرم آباد را بفرمایید که خواستید چه کاری کنید اما دچار موازی کاری شده اید؟
سعی و تلاش ما بر این بوده که تا جایی که امکان دارد این هماهنگی را با برقراری جلسات و گفت وگو حل کنیم، تا هزینه ها به حداقل برسد. مثلا محله تاریخی ماسور در حالی به شهر خرم آباد ملحق شده که زیرساخت های لازم برای شهرنشینی را ندارد. خرم آباد در سیستم فاضلات، مخابرات و خیابان کشی مشکل دارد. ما گفته ایم قبل از اینکه آسفالت بریزید، زیرساخت ها را آماده کنید، مردم آسفالت می خواهند، اما فکر نمی کنند که بعد از آسفالت باید گاز بیاید و ما مجبوریم دوباره بشکافیم.
ما با آبفا جلسه داشته ایم و از سایر ادارات هم خواسته ایم که زیرساخت ها را ببرید، تا بعدش آسفالت ببریم. چون مردم در شبکه های مجازی شکایت می کنند که ما در گل و لای زندگی می کنیم و اینها کار نمی کنند و فشار می آورند که آسفالت می خواهیم و ما هنوز نتواسته ایم در بازه زمانی که تعریف کردیم، کار بکنیم. به نظرم باید قانون جامع خدمات مدیریت شهری کاملا به اجرا گذاشته شود که براساس آن شهردار مدیر شهر شمرده خواهد شد. اگر اختیارات و مسوولیت ها با هم تناسب نداشته باشد، باعث این اختلالات کاری می شود. فقط ما نیستیم، در سراسر کشور این مشکل وجود دارد. ما تلاش می کنیم که این موارد را حل کنیم. الان شش ماه است که نتوانسته ایم این را به نتیجه برسانیم.
به اعتقاد ما باید شهردار حرف آخر به عنوان دولت محلی را بزند. در همه کشورهای دنیا همینجور است.
واقعیت های موجود و میدانی ما حکم می کند که شهرداران بایستی شهر را مدیریت کند. کسی از فرماندار سووال نمی کند که چرا شهر را کثیف است، چرا ورودی و خروجی شهر این شکلی است، چرا مبلمان شهری کم است، چرا شهرداری آسفالت کرد و یکی دیگه حفاری کرد و اینها را از شهردار می خواهند.
ایرنا: جمع بندی از معضلات خرم آباد بفرمایید
براساس قانون، شورای شهر ها در همه زمینه های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی می توانند ورود و پیگیری کنند ولی چون شوراها ناقض الخلقه متولد شدند و دولتی که شوراها را احیا کرد رفت و دولت های بعدی اعتقاد کمتری به شوراها داشتند، تضعیف شدند.
از نظر توسعه، استان لرستان و شهر خرم آباد بعد از انقلاب نتواستند به آنچه که حقشان است برسند چه در زمینه عمرانی و چه در زمنیه های اشتغال و تولید. ما در خرم آباد قبل از پیروزی انقلاب چندین کارخانه داشتیم که شامل کارخانه پارسیلون بود که نخ های نایلونی تولید می کرد،کارخانه ماشین سازی را داشتیم که پل های خوبی را برای کشور می ساخت. کارخانه چرم و پوست، کارخانه کشت و صنعت را داشتیم. در بروجرد صنایع نساجی و کاشی سازی را داشتیم. در دورود کارخانه سیمان است که مثل قبل فعال نیست.
این صنایع متاسفانه در سالهای اخیر اکثرا تعطیل شد و با تعطیلی کارخانجات بیکاری دنبالش آمد. بیکاری هم ام الفساد است. یکی از معضلات استان ما تعطیلی کارخانه ها است و ما نه تنها نتواسته ایم کارخانه های جدید را بیاوریم، کارخانه های قدیم را هم از دست دادیم. این تابوی است که در ذهن مردم ما مانده است. سهم ما از انقلاب این نیست که داریم. ما در زمان جنگ یکی از استان های قوی پشتیبانی جنگ بودیم و در بمباران ها هم تقریبا سومین استان صدمه دیده بودیم.
در حدود 6 هزار و 600 شهید دادیم، ولی در بحث بازسازی نتوانسته ایم آنطور که باید استان را توسعه بدهیم و سهم مان را بگیرم. من نمی دانم شاید استان های دیگر هم این حرف ها را بزنند ولی ما خیلی ضرر کردیم.
در حوزه عمرانی، جاده های غیر آسفالته و جاده های باریک و غیراستاندار یکی از عوامل عدم توسعه استان است. در بحث ریلی هنوز که هنوز است، مرکز استان ما به شبکه سراسری ریلی وصل نشده و فقط دورود و ازنا وصل است و سایر شهرهای استان ما وصل نشده اند. البته الان قرارگاه خاتم کار می کند و امیدواریم در سال های بعد افتتاح شود. در خط هوایی هم نتواسته ایم خط هوایی قابل اتکایی داشته باشیم.
در مساله فرهنگی هم مشکلاتی داریم و اینطوری که باید و شاید نتواسته ایم در واقع خودمان را آنطوری که حق مان است را در کشور ادا کنیم.
ایرنا: در بحث اجتماعی ظاهرا استان با مسایلی چون با بیکاری بالا مواجه است نظر شما چیست؟
در بحث خودسوزی و خودکشی آمار ندارم اما اگر رتبه بالایی هم داشته باشیم ناشی از گرفتاری های اجتماعی و بیکاری است. زمانی که برخی از اعضای یک خانواده و حتی نان آور آن بیکار است و اگر مستاجر هم باشند به تبع دچار افسردگی روحی و روانی می شوند و به دنبال کار خلاف و یا به سراغ درآمدهای غیرمشروع، سرقت و قاچاق می روند و بعد طلاق می آید و پشت سر طلاق گرفتاری های اخلاقی پیش می آید. گرفتاری های اجتماعی و اقتصادی مرتبط با هم هستند.
ایرنا: نرخ بیکاری در استان چقدر است؟
در حدود 30 تا 40 درصد
ایرنا: اما آمارهای رسمی در حدود 13 درصد است
ایرادی که دوستان ما دارند، آمار سازی است. آنها وام های خود اشتغالی که می دهند و شغل های کاذب را شغل حساب می کنند. دستفروشی که شغل نیست. آمار واقعی را ببنید چون بدون شک بین 20 و 30 درصد است.
در چارچوب توسعه، استان لرستان را برای کشاورزی و دام پروری در نظر گرفته اند. مثلا در دولت آیت الله هاشمی توسعه باغ ها را داشتند که زیتون کاری رونق پیدا کند و خیلی هم تلاش شد. در دولت آقای خاتمی هم بحث توسعه باغ ها داشتند و طرحشان به عنوان کمربند سبز بود اما واقعا توفیق چندانی نبود.
ما در بحث آبها، تمام سرشاخه های کرخه و دز از اینجا تامین می شود. آب الیگودرز ما را بردند قم برای آب شرب، آنوقت در پایین دست مزارع ما خشک است. اما اجازه برداشت سفره های زیرزمینی را نیز نداریم. ما جلساتی با نماینده ها و آقای میرزایی رئیس آب لرستان داشتیم که حق آبه ما را باید بدهند و این بی عدالتی است که همه سرشاخه ها از ما رد می شود ولی ما حق برداشت های آب را نداشته باشیم. می گویند برداشت آب های زیرزمینی غیرکارشناسی است ولی اگر حق آبه را بگیریم می توانیم بخش عمده کشاورزی را فعال کنیم. این معضل بزرگ ما است، که قرار بود استانی کشاورزی و زراعی باشیم و صنعتی نباشیم، اما اگر آب نداشته باشیم، نتیجه آن هم روی هوا است. آب مایه حیات است، آب نداشته باشیم و صنعت هم که نداریم چی کار کنیم.
فرهنگ کار و تلاش در یزد و اصفهان بیشتر از ماست. چون از نظر فرهنگی آنجا کار شده است. مایی که به طور سنتی کارمان کشاورزی و دام پروری بود، نتواسته ایم این فعالیت ها را مکانیزه کنیم و نتواسته ایم اراضی مان را هم سطح و تجمیع کنیم. اگر می توانستیم اراضی را تجمیع و آب رسانی می کردیم و سدهای کشاورزی می زدیم، حداقل کشاورزی مان را ساماندهی می کردیم. هلند و دانمارک با صنعت کشاورزی کشورشان را اداره می کنند. ما روی گنج گاز و نفت نشسته ایم ولی فقیریم چون نتواسته ایم منابع مان را مدیریت کنیم.
لرستان زیرساخت ها و آثار باستانی غنی برای گردشگری دارد و ما این پایه را داریم ولی سازوکار مناسبی را نداریم.
ترکیه، امارات. مالزی زیرساخت های طبیعی همانند ما را ندارند اما بند بند کشورشان را ساخته اند. آبخیزداری را در مسیرها ساخته اند، آنها هر روز باران دارند. ما دو بار باران شدید داشتیم که سیل شد مراتع و جنگل ها تخریب شد. اگر سد و بند و آبخیز داشتیم که این آب تخریب نمی کرد و فرسایش خاکمان کمتر می شد.
در زمینه میراث فرهنگی، قلعه فلک الافلاک ما مربوط به دوره ساسانیان است. شهر ما به نام شاپورخاست بوده و بعد از پیروزی اسلام، قلعه نماد زیست مردم بوده. مناره خرم آباد کار دیده بانی را انجام می داده و توسط تونلی به قلعه وصل بوده است. سنگ نوشته ها، آبشارها و تلاب های فراوانی داریم همانند دریاچه گهر که فیروزه ای است بر اشترانکوه، ولی چرا ما نتواسته ایم مسائل تسهیل ورود گردشگر را انجام دهیم.
راحت عرض کنم، وقتی گردشگر خارجی می آید ایران و بهش می گوییم رعایت کن، خب دیگر نمی آید. ما خیلی طرفدار حجاب هستیم و حجاب مساله ای ارزشمند است ولی کسی که به آن اعتقاد ندارد، اعتقاد ندارد. وقتی سختگیری زیاد می کنید خب گردشگر نمی آید.
ماه رمضان در مالزی بودم، از یک سو مسلمانان روزه بودند و از سوی دیگر چینی ها به سبک خودشان زندگی می کردند و هر کسی کار خودش را انجام می داد و اتفاقا دولت شان هم اسلامی است.
ما نتواسته ایم این مسائل را حل کنیم تا بتوانیم از درآمد حاصل از گردشگران خارجی استفاده کنیم. امارات چی داشت. ما این همه آثار داریم که از سراسر دنیا می توانست گردشگر بیاد ولی نتوانسته ایم.
باید اینها را گفت چون بهترین ها شایسته ملت ما است و زیبنده نیست که مردم با این ثروت خدادادی و هوش بالا و برخورداری از تمدن و پیشینه قوی دارای مشکل باشند.
هرگز اسلام گوشه گیری و زهد را توصیه نکرده است و کار و تلاش و پویایی را توصیه می کند. اسلام فقر را نمی پسندد.
اعتقادم این است که می شود کشور را بهتر مدیریت کرد و از ظرفیت ها بهترین بهره برداری را بکنیم.
در خرم آباد هم این ظرفیت وجود دارد تا با بهره گیری از زیرساخت فرهنگی، توریست ها را جذب کنیم.
ایرنا: در لرستان سکونتگاه های غیررسمی و حاشیه نشینی دارید؟
ما 11 منطقه آسیب پذیر داریم و این مناطق شناسایی شده اند و تلاش هایی برای نوسازی و بازسازی آنها در دست اجرا است. در استان ها ستادی است تحت عنوان بازآفرینی و نوسازی مناطق که اعتبارات خاص خودش را دارد. در استان، منطقه علی آباد، منطقه گل سفید، منطقه دره اسد آبادی، منطقه در گر، منطقه فلک الدین و پشت بازار و گل سفید، مناطق حاشیه ای و سکونتگاه های آسیب پذیر و غیررسمی است. عمق فقر و عمق گرفتاری ها بیش از توان ما برای ساماندهی است.
ایرنا: دلیل این سکونتگاهی غیررسمی چیست؟
بیشتر مهاجرت ها از روستا و مناطق عشایری صورت می گیرد. بخاطر اینکه ما نتواسته ایم در روستاها آب و زمین را پاس بداریم و در اختیار مردم قرار دهیم. از نظر خدمات آب و برق و گاز برای روستا اقدامات خوبی بعد از انقلاب شده است. مثلا آب آشامیدنی بالای 80 درصد و برق بالای 90 درصد به روستا رفته و گاز هم بالای 70 درصد. اما ما درآمد پایدار در روستاها نتواسته ایم ایجاد کنیم. ما وقتی نمی توانیم برای یک روستایی درآمدی ایجاد کنیم ، در حاشیه شهرها سکونت می کند تا درآمدی برای خودش ایجاد کند.
استان ما مهاجر فرست است و ما زیرساخت های لازم را نداریم. یزد و اصفهان، گلپایگان و محلات پر از بچه های لر ما است که برای کار رفته اند.
شما شهرک های صنعتی ما را ببنید مثل اموات است، بسیاری از صنایع و کارگاه های تولیدی تعطیل است. کارگاه وام گرفته سوله ساخته و به نتیجه نرسیده است. شرایط کلان کشور نتواسته کمکی کند به آنها که تولیداتشان را صادر کنیم یا وارداتی که ما داشتیم باعث تعطیلی شده است.
ایرنا: تحریم ها چه تاثیری بر وضعیت استان گذاشته است؟
تحریم هایی که آمریکا گذاشت و اروپا هم نتوانسته مقابله کند، بی تاثیر نیست. بخشی از علت گرانی ها، محدودیت هایی است که گذاشتند. در این شرایط تولیدات ما پایین می اید، قطعه سازان با مشکل مواجه می شود. بر روی مواد غذایی و مایحتاج عمومی ما نیز اثر روانی خواهد داشت.
ایرنا: مشکل شهرداری خرم آباد در چیست؟
مشکل همه شهرداری ها این است که با کمبود درآمد پایدار مواجه اند و خرم آباد هم از این امر مستثنا نیست. شمار نیروهای شهرداری خرم آباد دو برابر سقف مجاز است. بروجرد هم همینطور است. حتی بروجرد از خرم آباد هم اضافه تر دارد. علتش هم استخدام های بی رویه و غیر کارشناسی بوده است. در شهرداری خرم آباد نیروی متخصص و کار بلد و فنی در بخش های عمرانی، معماری، حسابداری و برنامه ریزی و بودجه ریزی کم داریم اما شمار نیروی خدماتی زیاد است. آمار یک هزار و 570 نفر را داده اند. فکر می کنم سقف مجاز نیروی انسانی در شهرداری های بروجرد و خرم آباد 700 تا 800 نفر باشد اما در هر دو این سقف بالای نیرو داریم که کیفی هم نیستند.
من در صحن شورا عرض کردم که آقای شهردار شما الان دو ماه معوقه حقوق دارید چرا دوباره نیرو می گیرید، می گوید که من راننده و نگهبان ندارم، خب راننده و نگهبانی که استخدام کرده بودی را پشت میز گذاشتید. روز اول طرف را به عنوان نگهبان و راننده می آورند ولی چون فامیل شورایی دارد، پشت میز نشین می شود. اینها با مدرک فوق لیسانس برای نگهبانی می آیند، مدرکشان را اول ارائه نمی دهند، می آیند بخش اداری، مدرک را رو می کنند. ما تقریبا ماهیانه 7 میلیارد تومان حقوق می دهیم و اعتبار پارسال ما 230 میلیارد بود. 7 ضربدر 12 ماه، تقریبا نصف اعتبار ما برای پرداخت حقوق نیروهای شهرداری است.
در قیاس با شیراز که 6 هزار میلیارد تومان بودجه اش را بسته ما خیلی متفاوتیم. من در رده خودمان میگویم که مثلا شهر یزد 650 هزار نفر جمعیت دارد اما پرسنل شهرداری اش 650 نفر است و درآمدش هم از ما بیشتر است. با همدان و اراک هم در یک رنج هستیم. اراک 900 میلیارد تومان بودجه دارد، درآمدش بیشتره ولی پرسنل کمتری دارد.
ایرنا: اختلاف نظر شما با شهرداری خرم آباد چیست؟
بله اختلاف نظرم دارم. من با اعضای تیم کنونی مشکل دارم که نتوانسته است برای شهر خرم آباد درآمد پایدار ایجاد و زیرساخت ها را درست کنند، این درحالی است که در یک سال و نیم گذشته باز هم نیرو اضافه کرده اند. در هر دوره 60 تا 70 نیرو به نیروهای شهرداری اضافه شده اند. در بخش پروژه های عمرانی، از میان پروژه های نیمه تمام تنها توانسته ایم پروژه زیرگذر بهارستان را با همکاری قرارگاه خاتم الانبیا، درست کنیم . در بحث مبلمان شهر و آسفالت ها دیده اید که وضعیت خراب است، در سیل اخیر نیز بیشتر آسیب دیده اند که باید تا قبل از نوروز درست کنیم. سیل اخیر نزدیک به 300 میلیارد تومان به زیرساخت های ما خسارت وارد کرد. در جریان این سیل پل ها و دیواره های ساحلی و پارک ها، غازه ها و خانه های مردم خسارت دیدند.
من در جلسه به استاندار گفتم که مردم را دریابید. مغازه داری که 50 میلیون تومان وام گرفته و برای نوروز جنس آورده بود، همه اجناسش زیر گل و لای رفت. چندین مورد می شناسم که جهیزیه هایی را آماده کرده بودند ولی با سیلاب همه اش گلی و لایی شد. پارک شهر ما قدیمی ترین پارک شهر، دیگر قابل استفاده نیست. این در حالی است که قیمت قیر 5 برابر شده است، ما دیگر چه طور می توانیم قیر بخریم.
ایرنا: برنامه شما برای اقشار آسیب پذیر و توسعه شهر چیست؟
ما برای حرکت به سمت توسعه نیازمند برنامه هستیم. قرار ما این بود که برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت بدهیم. من از شهردار خواستم که برنامه سالانه اش را بیاورد و ما به سرعت آن را تصویب کردیم، ولی در اجرا، آنچه که اجرا می شود و آنچه نوشته می شود همخوانی ندارد. شهردار برنامه پنج سالانه را آورد، دیدم برنامه از جایی کپی شده است و تایید نکردم، حتی اعتراض کردند که چرا تصویب نکردید. برنامه ها باید کارشناسی شده باشد،
یک سال و نیم هم گذشته هنوز هم دیر نیست و ما می توانیم طی دو سه ماه، برنامه پنج ساله را تنظیم کنیم. نهایتا بنای ما بر این است که یک تعدیل نیروی منطقی کنیم. من نظرم نیست که کسی را تعدیل کنیم که برنامه برای زندگی اش را ریخته است زن گرفته، وام گرفته و ما او را از حیزانتفاع بیندازیم. مثلا بالای 30 سال خدمتی ها را که بازنشسته شده را بیرون کنیم که شاید حدودا 10 درصد را کم کنیم.
یکی از راه های برون رفت ما جذب سرمایه گذار است مثلا در حوزه بازیافت، در بحث گردشگری و ساخت هتل ها با آوردن سرمایه گذار داخلی و خارجی.
ایرنا: اما سرمایه گذاران معمولا به راحتی اطمینان نمی کنند که سرمایه گذاری کنند
در اینجا دو کار بایستی صورت داد یکی ایجاد جذابیت برای سرمایه گذاری و دیگری تضمین برای بازگشت سرمایه است. بسیاری از خود ایرانی ها علاقه مند به سرمایه گذاری اند.
ایرنا: علت عقب ماندگی استان لرستان در چه می دانید؟
فکر می کنم علت عقب ماندگی استان مجموعه ای از عوامل است، بخشی از آن بر می گردد به آنچه که باید صورت می دادند و ندادند. این واقعیت تاریخی است. زمانی باید می آمدند زیرساخت ها را برای جذاب سرمایه گذار خصوصی آماده می کردند که اوضاع دولت خوب بود، که این اتفاق نیفتاد.
خود ما هم مقصر بودیم که مطالبه گر نبودیم و نیستیم. ملتی که مطالبه گر نباشد حقوقش پایمال می شود. ما با این گرفتاری روبروییم. مسائل قومی و قبیله ای را رد نمی کنم. اصلا ما چقدر زمان صرف کار می کنیم و چقدر وقت ما پرت می شود. ما مسائل و فرهنگ دست و پا گیر داریم.
قبیله گرایی خودش را در انتخابات نشان می دهد و بخشی از موانع توسعه، خود ما هستیم که از ظرفیت های خودمان استفاده نمی کنیم و وقت را برای مسائل حاشیه ای می گذاریم.
فرهنگ کار را به عنوان ضعف تلقی می کنیم. در کل کشور زمان کار کردن نیم ساعت است. در خرم آباد هم فرهنگ کار را جدی نمی گیریم. تا زمانی که نپذیریم ایرادی به کار ما است، اصلاح نمی شویم. بگوییم ماشاله همه چیز خوب است اصلاح نمی شویم. بپذیریم که مشکلی داریم، راهکارها را از تجربیات کشورهای دیگر در می آوریم .
ایرنا: قبل از شورای شهر کجا بودید؟
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در طرح امور عشایر بودم و بعد از آن به بنیاد مستعضفان رفتم و مسئولیت بنیاد مستعضفان دورود و ازنا را در سال های 59 و 60داشتم. با شروع جنگ وارد سپاه شدم، مسوولیت های مختلف در جبهه ها و فرماندهی رده ها و جانبازی 50 درصد را دارم. آخرین پستم معاونت طرح و برنامه سپاه بود که در سال 82 ما بازنشسته شدیم و پس آن به فعالیت های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مشغول بودم تا اینکه در سال 96 به پیشنهاد دوستان کاندید شدم و مردم هم اعتماد کردند و رای دادند. زمانی که به شورا ورود کردم، دوستان ما را نماینده شورا در شورای شهرستان معرفی کردند و نماینده شورای عالی استان شدم و آنجا هم لطف داشتند به عنوان نماینده شورای عالی استان معرفی شدم و آنجا هم عضو هیات رئیسه شورای عالی استان هستم و نماینده شورا در بعضی از کمیسیون های مجلس می باشم.
/6060/1552
انتهای پیام خرم‌آباد با بیش از 370 هزار نفر جمعیت، به دلیل کوهستانی بودن، برخوردار از منابع آب زیرزمینی و چشمه‌های آب درون‌شهری زیادی است و این یکی از ویژگی های این شهر سرسبز است.
اما این شهر همانند بسیاری از شهرهای استان لرستان همچنان با مشکلاتی در زمینه زیرساخت ها و تاسیسات مناسب شهری و نیز مسایل اجتماعی و اقتصادی از جمله بیکاری مواجه است.
به منظور بررسی این مسایل، تیم اعزامی ایرنا اخیرا با علی محمد صالحی رییس شورای شهرستان خرم آباد دیدار و گفت وگو داشت.
وی در این گفت وگو ضمن اشاره به مشکلات شهرستان خرم آباد و استان لرستان، لزوم تسریع در تکمیل پروژه‌های نیمه تمام پیش از آغاز هر پروژه عمرانی دیگر، توجه به برنامه محوری و کار کارشناسی و ایجاد زیرساخت لازم جهت جذب گردشگران داخلی و خارجی و لزوم توجه به اشتغال جوانان را مورد تاکید قرار داد.
مشرح این گفت وگو به شرح زیر است:
ایرنا: جنابعالی ریاست شورای شهر خرم آباد را بر عهده دارید، از دید شما اگر مشکلات و معضلات خرم آباد را ریز کنیم شما به چه مواردی اشاره می کنید به ترتیب اولویت؟
من نخست اشاره ای به وضعیت شوراها می کنم، شورا دارای ریشه ای دینی و سنت پیامبر است. در قانون اساسی ما هم 10 اصل به این مهم اختصاص داده شده است. در دنیا هم معمولا کشورهای توسعه یافته به این سبک و سیاق امورات را مردم مدیریت می کنند. هر کشوری که توانسته دولت را کوچک و چابک کند و امورات را به مردم بسپارد، موفق بوده است.
ظرفیتی که در خصوص در قانون دیده شده است، ظرفیت بالایی است، به صورتی که شوراها را به شکل یک قوه دیده اند، در اصل 101 قانون اساسی، شورای عالی استان ها در حد قانون گذاری و پیشنهاد به مجلس و دولت، دیده شده است، بنحوی که امورات مردم را اداره کند و اگر ظرفیتی که در قانون اساسی است را در کشور اجرا کنیم، می توانیم مدیریت محلی کشور را به اینها بسیاریم. اما متاسفانه این اراده چه در راس قوه مجریه و قوه مقننه و چه در پایین دست وجود ندارد.
از بعد کلان، وقتی بخواهید هزینه ها را مدیریت کنید لازمه اش این است که هزینه ها را پایین بیاورید. یکی از راه هایی که برای شهر می توانید درآمدی پایدار ایجاد کنید، سرمایه گذاری است و یا هزینه ها را کاهش بدهیم ولی تا وقتی که در شهرهای ما موازی کاری است خود به خود هزینه ها بالا می رود. در بحث خدمات شهری آب و فاضلات، مخابرات، شرکت گاز و ... چندان با هم هماهنگ نیستند. مثلا شهرداری آسفالت می کند، این اداره ها می آیند حفاری می کنند. دلیلش این است که یک دستگاه شهر را اداره نمی کند و خرم آباد هم از این موضوع مستثنا نیست.
ایرنا: تجربه خودتان در خرم آباد را بفرمایید که خواستید چه کاری کنید اما دچار موازی کاری شده اید؟
سعی و تلاش ما بر این بوده که تا جایی که امکان دارد این هماهنگی را با برقراری جلسات و گفت وگو حل کنیم، تا هزینه ها به حداقل برسد. مثلا محله تاریخی ماسور در حالی به شهر خرم آباد ملحق شده که زیرساخت های لازم برای شهرنشینی را ندارد. خرم آباد در سیستم فاضلات، مخابرات و خیابان کشی مشکل دارد. ما گفته ایم قبل از اینکه آسفالت بریزید، زیرساخت ها را آماده کنید، مردم آسفالت می خواهند، اما فکر نمی کنند که بعد از آسفالت باید گاز بیاید و ما مجبوریم دوباره بشکافیم.
ما با آبفا جلسه داشته ایم و از سایر ادارات هم خواسته ایم که زیرساخت ها را ببرید، تا بعدش آسفالت ببریم. چون مردم در شبکه های مجازی شکایت می کنند که ما در گل و لای زندگی می کنیم و اینها کار نمی کنند و فشار می آورند که آسفالت می خواهیم و ما هنوز نتواسته ایم در بازه زمانی که تعریف کردیم، کار بکنیم. به نظرم باید قانون جامع خدمات مدیریت شهری کاملا به اجرا گذاشته شود که براساس آن شهردار مدیر شهر شمرده خواهد شد. اگر اختیارات و مسوولیت ها با هم تناسب نداشته باشد، باعث این اختلالات کاری می شود. فقط ما نیستیم، در سراسر کشور این مشکل وجود دارد. ما تلاش می کنیم که این موارد را حل کنیم. الان شش ماه است که نتوانسته ایم این را به نتیجه برسانیم.
به اعتقاد ما باید شهردار حرف آخر به عنوان دولت محلی را بزند. در همه کشورهای دنیا همینجور است.
واقعیت های موجود و میدانی ما حکم می کند که شهرداران بایستی شهر را مدیریت کند. کسی از فرماندار سووال نمی کند که چرا شهر را کثیف است، چرا ورودی و خروجی شهر این شکلی است، چرا مبلمان شهری کم است، چرا شهرداری آسفالت کرد و یکی دیگه حفاری کرد و اینها را از شهردار می خواهند.
ایرنا: جمع بندی از معضلات خرم آباد بفرمایید
براساس قانون، شورای شهر ها در همه زمینه های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی می توانند ورود و پیگیری کنند ولی چون شوراها ناقض الخلقه متولد شدند و دولتی که شوراها را احیا کرد رفت و دولت های بعدی اعتقاد کمتری به شوراها داشتند، تضعیف شدند.
از نظر توسعه، استان لرستان و شهر خرم آباد بعد از انقلاب نتواستند به آنچه که حقشان است برسند چه در زمینه عمرانی و چه در زمنیه های اشتغال و تولید. ما در خرم آباد قبل از پیروزی انقلاب چندین کارخانه داشتیم که شامل کارخانه پارسیلون بود که نخ های نایلونی تولید می کرد،کارخانه ماشین سازی را داشتیم که پل های خوبی را برای کشور می ساخت. کارخانه چرم و پوست، کارخانه کشت و صنعت را داشتیم. در بروجرد صنایع نساجی و کاشی سازی را داشتیم. در دورود کارخانه سیمان است که مثل قبل فعال نیست.
این صنایع متاسفانه در سالهای اخیر اکثرا تعطیل شد و با تعطیلی کارخانجات بیکاری دنبالش آمد. بیکاری هم ام الفساد است. یکی از معضلات استان ما تعطیلی کارخانه ها است و ما نه تنها نتواسته ایم کارخانه های جدید را بیاوریم، کارخانه های قدیم را هم از دست دادیم. این تابوی است که در ذهن مردم ما مانده است. سهم ما از انقلاب این نیست که داریم. ما در زمان جنگ یکی از استان های قوی پشتیبانی جنگ بودیم و در بمباران ها هم تقریبا سومین استان صدمه دیده بودیم.
در حدود 6 هزار و 600 شهید دادیم، ولی در بحث بازسازی نتوانسته ایم آنطور که باید استان را توسعه بدهیم و سهم مان را بگیرم. من نمی دانم شاید استان های دیگر هم این حرف ها را بزنند ولی ما خیلی ضرر کردیم.
در حوزه عمرانی، جاده های غیر آسفالته و جاده های باریک و غیراستاندار یکی از عوامل عدم توسعه استان است. در بحث ریلی هنوز که هنوز است، مرکز استان ما به شبکه سراسری ریلی وصل نشده و فقط دورود و ازنا وصل است و سایر شهرهای استان ما وصل نشده اند. البته الان قرارگاه خاتم کار می کند و امیدواریم در سال های بعد افتتاح شود. در خط هوایی هم نتواسته ایم خط هوایی قابل اتکایی داشته باشیم.
در مساله فرهنگی هم مشکلاتی داریم و اینطوری که باید و شاید نتواسته ایم در واقع خودمان را آنطوری که حق مان است را در کشور ادا کنیم.
ایرنا: در بحث اجتماعی ظاهرا استان با مسایلی چون با بیکاری بالا مواجه است نظر شما چیست؟
در بحث خودسوزی و خودکشی آمار ندارم اما اگر رتبه بالایی هم داشته باشیم ناشی از گرفتاری های اجتماعی و بیکاری است. زمانی که برخی از اعضای یک خانواده و حتی نان آور آن بیکار است و اگر مستاجر هم باشند به تبع دچار افسردگی روحی و روانی می شوند و به دنبال کار خلاف و یا به سراغ درآمدهای غیرمشروع، سرقت و قاچاق می روند و بعد طلاق می آید و پشت سر طلاق گرفتاری های اخلاقی پیش می آید. گرفتاری های اجتماعی و اقتصادی مرتبط با هم هستند.
ایرنا: نرخ بیکاری در استان چقدر است؟
در حدود 30 تا 40 درصد
ایرنا: اما آمارهای رسمی در حدود 13 درصد است
ایرادی که دوستان ما دارند، آمار سازی است. آنها وام های خود اشتغالی که می دهند و شغل های کاذب را شغل حساب می کنند. دستفروشی که شغل نیست. آمار واقعی را ببنید چون بدون شک بین 20 و 30 درصد است.
در چارچوب توسعه، استان لرستان را برای کشاورزی و دام پروری در نظر گرفته اند. مثلا در دولت آیت الله هاشمی توسعه باغ ها را داشتند که زیتون کاری رونق پیدا کند و خیلی هم تلاش شد. در دولت آقای خاتمی هم بحث توسعه باغ ها داشتند و طرحشان به عنوان کمربند سبز بود اما واقعا توفیق چندانی نبود.
ما در بحث آبها، تمام سرشاخه های کرخه و دز از اینجا تامین می شود. آب الیگودرز ما را بردند قم برای آب شرب، آنوقت در پایین دست مزارع ما خشک است. اما اجازه برداشت سفره های زیرزمینی را نیز نداریم. ما جلساتی با نماینده ها و آقای میرزایی رئیس آب لرستان داشتیم که حق آبه ما را باید بدهند و این بی عدالتی است که همه سرشاخه ها از ما رد می شود ولی ما حق برداشت های آب را نداشته باشیم. می گویند برداشت آب های زیرزمینی غیرکارشناسی است ولی اگر حق آبه را بگیریم می توانیم بخش عمده کشاورزی را فعال کنیم. این معضل بزرگ ما است، که قرار بود استانی کشاورزی و زراعی باشیم و صنعتی نباشیم، اما اگر آب نداشته باشیم، نتیجه آن هم روی هوا است. آب مایه حیات است، آب نداشته باشیم و صنعت هم که نداریم چی کار کنیم.
فرهنگ کار و تلاش در یزد و اصفهان بیشتر از ماست. چون از نظر فرهنگی آنجا کار شده است. مایی که به طور سنتی کارمان کشاورزی و دام پروری بود، نتواسته ایم این فعالیت ها را مکانیزه کنیم و نتواسته ایم اراضی مان را هم سطح و تجمیع کنیم. اگر می توانستیم اراضی را تجمیع و آب رسانی می کردیم و سدهای کشاورزی می زدیم، حداقل کشاورزی مان را ساماندهی می کردیم. هلند و دانمارک با صنعت کشاورزی کشورشان را اداره می کنند. ما روی گنج گاز و نفت نشسته ایم ولی فقیریم چون نتواسته ایم منابع مان را مدیریت کنیم.
لرستان زیرساخت ها و آثار باستانی غنی برای گردشگری دارد و ما این پایه را داریم ولی سازوکار مناسبی را نداریم.
ترکیه، امارات. مالزی زیرساخت های طبیعی همانند ما را ندارند اما بند بند کشورشان را ساخته اند. آبخیزداری را در مسیرها ساخته اند، آنها هر روز باران دارند. ما دو بار باران شدید داشتیم که سیل شد مراتع و جنگل ها تخریب شد. اگر سد و بند و آبخیز داشتیم که این آب تخریب نمی کرد و فرسایش خاکمان کمتر می شد.
در زمینه میراث فرهنگی، قلعه فلک الافلاک ما مربوط به دوره ساسانیان است. شهر ما به نام شاپورخاست بوده و بعد از پیروزی اسلام، قلعه نماد زیست مردم بوده. مناره خرم آباد کار دیده بانی را انجام می داده و توسط تونلی به قلعه وصل بوده است. سنگ نوشته ها، آبشارها و تلاب های فراوانی داریم همانند دریاچه گهر که فیروزه ای است بر اشترانکوه، ولی چرا ما نتواسته ایم مسائل تسهیل ورود گردشگر را انجام دهیم.
راحت عرض کنم، وقتی گردشگر خارجی می آید ایران و بهش می گوییم رعایت کن، خب دیگر نمی آید. ما خیلی طرفدار حجاب هستیم و حجاب مساله ای ارزشمند است ولی کسی که به آن اعتقاد ندارد، اعتقاد ندارد. وقتی سختگیری زیاد می کنید خب گردشگر نمی آید.
ماه رمضان در مالزی بودم، از یک سو مسلمانان روزه بودند و از سوی دیگر چینی ها به سبک خودشان زندگی می کردند و هر کسی کار خودش را انجام می داد و اتفاقا دولت شان هم اسلامی است.
ما نتواسته ایم این مسائل را حل کنیم تا بتوانیم از درآمد حاصل از گردشگران خارجی استفاده کنیم. امارات چی داشت. ما این همه آثار داریم که از سراسر دنیا می توانست گردشگر بیاد ولی نتوانسته ایم.
باید اینها را گفت چون بهترین ها شایسته ملت ما است و زیبنده نیست که مردم با این ثروت خدادادی و هوش بالا و برخورداری از تمدن و پیشینه قوی دارای مشکل باشند.
هرگز اسلام گوشه گیری و زهد را توصیه نکرده است و کار و تلاش و پویایی را توصیه می کند. اسلام فقر را نمی پسندد.
اعتقادم این است که می شود کشور را بهتر مدیریت کرد و از ظرفیت ها بهترین بهره برداری را بکنیم.
در خرم آباد هم این ظرفیت وجود دارد تا با بهره گیری از زیرساخت فرهنگی، توریست ها را جذب کنیم.
ایرنا: در لرستان سکونتگاه های غیررسمی و حاشیه نشینی دارید؟
ما 11 منطقه آسیب پذیر داریم و این مناطق شناسایی شده اند و تلاش هایی برای نوسازی و بازسازی آنها در دست اجرا است. در استان ها ستادی است تحت عنوان بازآفرینی و نوسازی مناطق که اعتبارات خاص خودش را دارد. در استان، منطقه علی آباد، منطقه گل سفید، منطقه دره اسد آبادی، منطقه در گر، منطقه فلک الدین و پشت بازار و گل سفید، مناطق حاشیه ای و سکونتگاه های آسیب پذیر و غیررسمی است. عمق فقر و عمق گرفتاری ها بیش از توان ما برای ساماندهی است.
ایرنا: دلیل این سکونتگاهی غیررسمی چیست؟
بیشتر مهاجرت ها از روستا و مناطق عشایری صورت می گیرد. بخاطر اینکه ما نتواسته ایم در روستاها آب و زمین را پاس بداریم و در اختیار مردم قرار دهیم. از نظر خدمات آب و برق و گاز برای روستا اقدامات خوبی بعد از انقلاب شده است. مثلا آب آشامیدنی بالای 80 درصد و برق بالای 90 درصد به روستا رفته و گاز هم بالای 70 درصد. اما ما درآمد پایدار در روستاها نتواسته ایم ایجاد کنیم. ما وقتی نمی توانیم برای یک روستایی درآمدی ایجاد کنیم ، در حاشیه شهرها سکونت می کند تا درآمدی برای خودش ایجاد کند.
استان ما مهاجر فرست است و ما زیرساخت های لازم را نداریم. یزد و اصفهان، گلپایگان و محلات پر از بچه های لر ما است که برای کار رفته اند.
شما شهرک های صنعتی ما را ببنید مثل اموات است، بسیاری از صنایع و کارگاه های تولیدی تعطیل است. کارگاه وام گرفته سوله ساخته و به نتیجه نرسیده است. شرایط کلان کشور نتواسته کمکی کند به آنها که تولیداتشان را صادر کنیم یا وارداتی که ما داشتیم باعث تعطیلی شده است.
ایرنا: تحریم ها چه تاثیری بر وضعیت استان گذاشته است؟
تحریم هایی که آمریکا گذاشت و اروپا هم نتوانسته مقابله کند، بی تاثیر نیست. بخشی از علت گرانی ها، محدودیت هایی است که گذاشتند. در این شرایط تولیدات ما پایین می اید، قطعه سازان با مشکل مواجه می شود. بر روی مواد غذایی و مایحتاج عمومی ما نیز اثر روانی خواهد داشت.
ایرنا: مشکل شهرداری خرم آباد در چیست؟
مشکل همه شهرداری ها این است که با کمبود درآمد پایدار مواجه اند و خرم آباد هم از این امر مستثنا نیست. شمار نیروهای شهرداری خرم آباد دو برابر سقف مجاز است. بروجرد هم همینطور است. حتی بروجرد از خرم آباد هم اضافه تر دارد. علتش هم استخدام های بی رویه و غیر کارشناسی بوده است. در شهرداری خرم آباد نیروی متخصص و کار بلد و فنی در بخش های عمرانی، معماری، حسابداری و برنامه ریزی و بودجه ریزی کم داریم اما شمار نیروی خدماتی زیاد است. آمار یک هزار و 570 نفر را داده اند. فکر می کنم سقف مجاز نیروی انسانی در شهرداری های بروجرد و خرم آباد 700 تا 800 نفر باشد اما در هر دو این سقف بالای نیرو داریم که کیفی هم نیستند.
من در صحن شورا عرض کردم که آقای شهردار شما الان دو ماه معوقه حقوق دارید چرا دوباره نیرو می گیرید، می گوید که من راننده و نگهبان ندارم، خب راننده و نگهبانی که استخدام کرده بودی را پشت میز گذاشتید. روز اول طرف را به عنوان نگهبان و راننده می آورند ولی چون فامیل شورایی دارد، پشت میز نشین می شود. اینها با مدرک فوق لیسانس برای نگهبانی می آیند، مدرکشان را اول ارائه نمی دهند، می آیند بخش اداری، مدرک را رو می کنند. ما تقریبا ماهیانه 7 میلیارد تومان حقوق می دهیم و اعتبار پارسال ما 230 میلیارد بود. 7 ضربدر 12 ماه، تقریبا نصف اعتبار ما برای پرداخت حقوق نیروهای شهرداری است.
در قیاس با شیراز که 6 هزار میلیارد تومان بودجه اش را بسته ما خیلی متفاوتیم. من در رده خودمان میگویم که مثلا شهر یزد 650 هزار نفر جمعیت دارد اما پرسنل شهرداری اش 650 نفر است و درآمدش هم از ما بیشتر است. با همدان و اراک هم در یک رنج هستیم. اراک 900 میلیارد تومان بودجه دارد، درآمدش بیشتره ولی پرسنل کمتری دارد.
ایرنا: اختلاف نظر شما با شهرداری خرم آباد چیست؟
بله اختلاف نظرم دارم. من با اعضای تیم کنونی مشکل دارم که نتوانسته است برای شهر خرم آباد درآمد پایدار ایجاد و زیرساخت ها را درست کنند، این درحالی است که در یک سال و نیم گذشته باز هم نیرو اضافه کرده اند. در هر دوره 60 تا 70 نیرو به نیروهای شهرداری اضافه شده اند. در بخش پروژه های عمرانی، از میان پروژه های نیمه تمام تنها توانسته ایم پروژه زیرگذر بهارستان را با همکاری قرارگاه خاتم الانبیا، درست کنیم . در بحث مبلمان شهر و آسفالت ها دیده اید که وضعیت خراب است، در سیل اخیر نیز بیشتر آسیب دیده اند که باید تا قبل از نوروز درست کنیم. سیل اخیر نزدیک به 300 میلیارد تومان به زیرساخت های ما خسارت وارد کرد. در جریان این سیل پل ها و دیواره های ساحلی و پارک ها، غازه ها و خانه های مردم خسارت دیدند.
من در جلسه به استاندار گفتم که مردم را دریابید. مغازه داری که 50 میلیون تومان وام گرفته و برای نوروز جنس آورده بود، همه اجناسش زیر گل و لای رفت. چندین مورد می شناسم که جهیزیه هایی را آماده کرده بودند ولی با سیلاب همه اش گلی و لایی شد. پارک شهر ما قدیمی ترین پارک شهر، دیگر قابل استفاده نیست. این در حالی است که قیمت قیر 5 برابر شده است، ما دیگر چه طور می توانیم قیر بخریم.
ایرنا: برنامه شما برای اقشار آسیب پذیر و توسعه شهر چیست؟
ما برای حرکت به سمت توسعه نیازمند برنامه هستیم. قرار ما این بود که برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت بدهیم. من از شهردار خواستم که برنامه سالانه اش را بیاورد و ما به سرعت آن را تصویب کردیم، ولی در اجرا، آنچه که اجرا می شود و آنچه نوشته می شود همخوانی ندارد. شهردار برنامه پنج سالانه را آورد، دیدم برنامه از جایی کپی شده است و تایید نکردم، حتی اعتراض کردند که چرا تصویب نکردید. برنامه ها باید کارشناسی شده باشد،
یک سال و نیم هم گذشته هنوز هم دیر نیست و ما می توانیم طی دو سه ماه، برنامه پنج ساله را تنظیم کنیم. نهایتا بنای ما بر این است که یک تعدیل نیروی منطقی کنیم. من نظرم نیست که کسی را تعدیل کنیم که برنامه برای زندگی اش را ریخته است زن گرفته، وام گرفته و ما او را از حیزانتفاع بیندازیم. مثلا بالای 30 سال خدمتی ها را که بازنشسته شده را بیرون کنیم که شاید حدودا 10 درصد را کم کنیم.
یکی از راه های برون رفت ما جذب سرمایه گذار است مثلا در حوزه بازیافت، در بحث گردشگری و ساخت هتل ها با آوردن سرمایه گذار داخلی و خارجی.
ایرنا: اما سرمایه گذاران معمولا به راحتی اطمینان نمی کنند که سرمایه گذاری کنند
در اینجا دو کار بایستی صورت داد یکی ایجاد جذابیت برای سرمایه گذاری و دیگری تضمین برای بازگشت سرمایه است. بسیاری از خود ایرانی ها علاقه مند به سرمایه گذاری اند.
ایرنا: علت عقب ماندگی استان لرستان در چه می دانید؟
فکر می کنم علت عقب ماندگی استان مجموعه ای از عوامل است، بخشی از آن بر می گردد به آنچه که باید صورت می دادند و ندادند. این واقعیت تاریخی است. زمانی باید می آمدند زیرساخت ها را برای جذاب سرمایه گذار خصوصی آماده می کردند که اوضاع دولت خوب بود، که این اتفاق نیفتاد.
خود ما هم مقصر بودیم که مطالبه گر نبودیم و نیستیم. ملتی که مطالبه گر نباشد حقوقش پایمال می شود. ما با این گرفتاری روبروییم. مسائل قومی و قبیله ای را رد نمی کنم. اصلا ما چقدر زمان صرف کار می کنیم و چقدر وقت ما پرت می شود. ما مسائل و فرهنگ دست و پا گیر داریم.
قبیله گرایی خودش را در انتخابات نشان می دهد و بخشی از موانع توسعه، خود ما هستیم که از ظرفیت های خودمان استفاده نمی کنیم و وقت را برای مسائل حاشیه ای می گذاریم.
فرهنگ کار را به عنوان ضعف تلقی می کنیم. در کل کشور زمان کار کردن نیم ساعت است. در خرم آباد هم فرهنگ کار را جدی نمی گیریم. تا زمانی که نپذیریم ایرادی به کار ما است، اصلاح نمی شویم. بگوییم ماشاله همه چیز خوب است اصلاح نمی شویم. بپذیریم که مشکلی داریم، راهکارها را از تجربیات کشورهای دیگر در می آوریم .
ایرنا: قبل از شورای شهر کجا بودید؟
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در طرح امور عشایر بودم و بعد از آن به بنیاد مستعضفان رفتم و مسئولیت بنیاد مستعضفان دورود و ازنا را در سال های 59 و 60داشتم. با شروع جنگ وارد سپاه شدم، مسوولیت های مختلف در جبهه ها و فرماندهی رده ها و جانبازی 50 درصد را دارم. آخرین پستم معاونت طرح و برنامه سپاه بود که در سال 82 ما بازنشسته شدیم و پس آن به فعالیت های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مشغول بودم تا اینکه در سال 96 به پیشنهاد دوستان کاندید شدم و مردم هم اعتماد کردند و رای دادند. زمانی که به شورا ورود کردم، دوستان ما را نماینده شورا در شورای شهرستان معرفی کردند و نماینده شورای عالی استان شدم و آنجا هم لطف داشتند به عنوان نماینده شورای عالی استان معرفی شدم و آنجا هم عضو هیات رئیسه شورای عالی استان هستم و نماینده شورا در بعضی از کمیسیون های مجلس می باشم.
/6060/1552
کپی شد
