در ادامه این مطلب آمده است: بدین ترتیب اندازه‌های هر دو نقطه از کشور ایران با توجه به تفاوت در مختصات جغرافیایی آن با یکدیگر متفاوت است.
بدیهی است برخورد با ساخت پل در شهرستان خرم‌آباد با توجه به معیارهای سنجش مختصات آن در حوزه منابع و موانع زیست با دیگر شهرهای ایران چون رشت یا اصفهان کاملاً تفاوت دارد و یک مهندس باید بداند طراحی در هر شهر با اندازه‌های آن شهر باید هم سو باشد.
متأسفانه در شهرستان خرم‌آباد برای برخی از مهندسین فرقی نمی‌کند که در زاینده‌رود پل طراحی می‌کنند یا در بحرانی‌ترین نقطه از خرم رود شهرستان خرم‌آباد، در بلوار بهارستان زیرگذر طراحی کنند یا روگذر، پل شهدا را برای خرم رود طراحی کنند یا رود کارون!
بنابراین لباسی می‌سازند که یا تنگ است یا گشاد، برای یکی بلند است و برای دیگری کوتاه و در تمام این موارد تقصیر بر گردن مردم و محیط است که اندازه‌اش با طرح این مهندسان هماهنگ نیست!
خوشبختانه با تداوم تعامل انسان با معماهای زیستی در بستر طبیعی شهرستان خرم‌آباد، رازهای این شهر در طول تاریخ چند هزارساله آن شناخته‌شده و با خلاقیت و ابتکار نیاکانمان حل‌وفصل شده است.
مثلاً اگر مهندسین طراح در ساخت پل تازه تأسیس شهرستان خرم‌آباد که موجب ویرانی و خسارت به شهروندان بی‌گناه گردید تنها به تاریخ پل‌سازی در این شهرستان همانند پل شاپوری و پل حاج علی‌اصغر خرم‌آبادی توجه می‌کردند، درمی‌یافتند که چگونه استادانه به نقاط بحرانی در پل‌های مذکور (توجه به مکان‌یابی دقیق با استفاده از پروفیل‌های عرضی رودخانه و انتخاب مکان بهینه، در نظر گرفتن ارتفاع چشمه طاق‌ها به ارتفاع 10 متر در پل‌های خرم رود، ایجاد طاق چشمه‌های کمکی جهت عبور سیل در فصل بارندگی) پاسخ داده شده است.
و این خود شاهدی زنده است که هم به اندازه‌های این رودخانه شهادت می‌داد، هم به راه‌حلی که در آن زمان به کار گرفته شده بود.
مثالی بارز در این حوزه پل ماسوله است. این پل یکی از راه‌های ارتباطی اصلی مردم به ماسوله بوده و زمانی که سیل می‌آمد، مردم هیچ‌گاه نگران خانه‌هایشان نبودند، زیرا پل ماسوله با شناخت از وضعیت بحرانی مکان، توسط مردمان آن دیار شناسایی و بر آن اساس ساخته شده بود.
و دیگر سیل بناهای تاریخی و مردمان آنجا را تهدید نمی‌کرد چون این پل که راه ارتباطی ماسوله است تا دو دهه گذشته پلی چوبی با مقاومت پایین بود، به این دلیل که اگر سیل می‌آمد پیش از آن که به یک سد تبدیل شود، اصلاً مقاومت نمی‌کرد و زود کنده می‌شد تا سیل از آنجا عبور کند. مهندسین معاصر ما فکر کردند در گذشته عقلشان نمی‌رسیده که چنین پلی ساخته‌اند.
در نتیجه با صرف هزینه‌های بسیار پل بتنی مستحکمی مانند پل خرم رود با رعایت تمام استانداردهای مهندسی به جای پل قدیمی ساختند تا اینکه سیل آمد و این پل در ساعت‌های اولیه از سر راه کنار نرفت و تمام شاخ و برگ درختان و سنگ و ماسه‌ای که سیل با خود آورده بود پشت آن جمع شد و راه سیل را سد کرد و بعد از بردن اتومبیل‌ها و آدم‌ها با خود، پل هم تاب نیاورد و تخریب شد!
در حالی که اگر همان پل چوبی سستی که با دانایی مصالح آن انتخاب شده بود، وجود می‌داشت هیچ‌گاه این اتفاق نمی‌افتاد.
نکته آخر در بیان اهمیت مهندسی اینکه امروز مهندسان این سرزمین این امکان را دارند که به اندازه‌هایی که گذشتگانشان طی قرون گذشته به میراث گذاشته‌اند رجوع کنند و به سهولت آن اندازه‌ها را بیابند و به‌کارگیرند و دیگر نیاز نیست مثل بسیاری از کشورها که از قدمت شهر نشینیشان عمری نمی‌گذرد مانند استرالیا و آمریکا برای پیدا کردن اندازه‌های سرزمینشان گرفتاری نداشته باشند.
به نظر می‌رسد در روز 9 بهمن‌ماه سال 1397 برخی از مردم شهرستان خرم‌آباد به دلیل برخی اشتباهات مهندسی دچار خسارت شدند.
به امید روزی که برنامه‌ریزی شهری در سرزمین متمدن لرستان بستری امن بیافریند برای زندگی بهتر ...
باقی همه سلامتی باشد و شادمانی برای مردم دیار پرصلابتمان.
منبع : پایگاه خبری یافته
/6060/7274
انتهای پیام بدیهی است برخورد با ساخت پل در شهرستان خرم‌آباد با توجه به معیارهای سنجش مختصات آن در حوزه منابع و موانع زیست با دیگر شهرهای ایران چون رشت یا اصفهان کاملاً تفاوت دارد و یک مهندس باید بداند طراحی در هر شهر با اندازه‌های آن شهر باید هم سو باشد.
متأسفانه در شهرستان خرم‌آباد برای برخی از مهندسین فرقی نمی‌کند که در زاینده‌رود پل طراحی می‌کنند یا در بحرانی‌ترین نقطه از خرم رود شهرستان خرم‌آباد، در بلوار بهارستان زیرگذر طراحی کنند یا روگذر، پل شهدا را برای خرم رود طراحی کنند یا رود کارون!
بنابراین لباسی می‌سازند که یا تنگ است یا گشاد، برای یکی بلند است و برای دیگری کوتاه و در تمام این موارد تقصیر بر گردن مردم و محیط است که اندازه‌اش با طرح این مهندسان هماهنگ نیست!
خوشبختانه با تداوم تعامل انسان با معماهای زیستی در بستر طبیعی شهرستان خرم‌آباد، رازهای این شهر در طول تاریخ چند هزارساله آن شناخته‌شده و با خلاقیت و ابتکار نیاکانمان حل‌وفصل شده است.
مثلاً اگر مهندسین طراح در ساخت پل تازه تأسیس شهرستان خرم‌آباد که موجب ویرانی و خسارت به شهروندان بی‌گناه گردید تنها به تاریخ پل‌سازی در این شهرستان همانند پل شاپوری و پل حاج علی‌اصغر خرم‌آبادی توجه می‌کردند، درمی‌یافتند که چگونه استادانه به نقاط بحرانی در پل‌های مذکور (توجه به مکان‌یابی دقیق با استفاده از پروفیل‌های عرضی رودخانه و انتخاب مکان بهینه، در نظر گرفتن ارتفاع چشمه طاق‌ها به ارتفاع 10 متر در پل‌های خرم رود، ایجاد طاق چشمه‌های کمکی جهت عبور سیل در فصل بارندگی) پاسخ داده شده است.
و این خود شاهدی زنده است که هم به اندازه‌های این رودخانه شهادت می‌داد، هم به راه‌حلی که در آن زمان به کار گرفته شده بود.
مثالی بارز در این حوزه پل ماسوله است. این پل یکی از راه‌های ارتباطی اصلی مردم به ماسوله بوده و زمانی که سیل می‌آمد، مردم هیچ‌گاه نگران خانه‌هایشان نبودند، زیرا پل ماسوله با شناخت از وضعیت بحرانی مکان، توسط مردمان آن دیار شناسایی و بر آن اساس ساخته شده بود.
و دیگر سیل بناهای تاریخی و مردمان آنجا را تهدید نمی‌کرد چون این پل که راه ارتباطی ماسوله است تا دو دهه گذشته پلی چوبی با مقاومت پایین بود، به این دلیل که اگر سیل می‌آمد پیش از آن که به یک سد تبدیل شود، اصلاً مقاومت نمی‌کرد و زود کنده می‌شد تا سیل از آنجا عبور کند. مهندسین معاصر ما فکر کردند در گذشته عقلشان نمی‌رسیده که چنین پلی ساخته‌اند.
در نتیجه با صرف هزینه‌های بسیار پل بتنی مستحکمی مانند پل خرم رود با رعایت تمام استانداردهای مهندسی به جای پل قدیمی ساختند تا اینکه سیل آمد و این پل در ساعت‌های اولیه از سر راه کنار نرفت و تمام شاخ و برگ درختان و سنگ و ماسه‌ای که سیل با خود آورده بود پشت آن جمع شد و راه سیل را سد کرد و بعد از بردن اتومبیل‌ها و آدم‌ها با خود، پل هم تاب نیاورد و تخریب شد!
در حالی که اگر همان پل چوبی سستی که با دانایی مصالح آن انتخاب شده بود، وجود می‌داشت هیچ‌گاه این اتفاق نمی‌افتاد.
نکته آخر در بیان اهمیت مهندسی اینکه امروز مهندسان این سرزمین این امکان را دارند که به اندازه‌هایی که گذشتگانشان طی قرون گذشته به میراث گذاشته‌اند رجوع کنند و به سهولت آن اندازه‌ها را بیابند و به‌کارگیرند و دیگر نیاز نیست مثل بسیاری از کشورها که از قدمت شهر نشینیشان عمری نمی‌گذرد مانند استرالیا و آمریکا برای پیدا کردن اندازه‌های سرزمینشان گرفتاری نداشته باشند.
به نظر می‌رسد در روز 9 بهمن‌ماه سال 1397 برخی از مردم شهرستان خرم‌آباد به دلیل برخی اشتباهات مهندسی دچار خسارت شدند.
به امید روزی که برنامه‌ریزی شهری در سرزمین متمدن لرستان بستری امن بیافریند برای زندگی بهتر ...
باقی همه سلامتی باشد و شادمانی برای مردم دیار پرصلابتمان.
منبع : پایگاه خبری یافته
/6060/7274
کپی شد
