دومین پیام نوروز و طبیعت این است که بهار و طبیعت که زنده می شوند خود نشانه و حامل پیام های بزرگی از وجود حضرت حق و خالق متعال، هستند که برای همه ما درس آموز است.
وقتی ما طبیعت را می بینیم باید طبیعت آفرین را ببینیم، زیبایی که به تماشای آن می نشینیم باید خالق زیبا آفرین را به خاطر بسپاریم و بدانیم خداوند متعال زیبای مطلق است، زیبایی های طبیعت، زیبایی های خلقی و اعطایی هستند و اصالت اصلی از آن خداوند باری تعالی است.
زمانی که در دشت و صحرا می رویم وزیبایی های طبیعت را تماشا می کنیم باید خالق زیبایی را دید، امیر سخن حضرت امام علی (ع) در این زمینه می فرمایند: من هیچ چیز را ندیدم مگر اینکه که قبل از آن، خداوند متعال را دیده باشم، هیچ چیز را ندیدم مگر آنکه همراه آن و بعد ازآن خداوند را دیده باشم.
ما می توانیم به طبیعت نگاه عرفانی و موحدانه داشته باشیم و تجلی توحید را می توان به عیات در طبیعت دید.
طبیعت محل تجلی گاه حق است جهان آیت الله می باشد و مفهوم جهان از جهیدن است وهمیشه در حال صیرورت و درحال شدن است و به دور از انصاف و خردمندی است جهان در حال حرکت باشد و انسان در حال در جازدن باشد پس در حرکت همراه جهان ونظام آفرینش باشیم.
البته بدان بسنده نکنیم وجلوتر بزنیم ومقصد اعلی هدفمان باشد که وصال حق است خسران بزرگ، بجای پیشروی، پسروی داشتن است که پسروی گاهی مقام آدمی را از هر جنبنده ای پایین تر می آورد ما از طبیعت بایستی عبور کنیم که جهان برای انسان گذرگاه می باشد نه ایستگاه.
امتیاز انسان به جهان سبقت گرفتن آدمی از جهان است نکته مهم پاسداشت ازطبیعت ومحیط زیست است که نظام آفرینش در نگاه عرفانی حریم خداوندی وبنوعی ما محرم آن حرم هستیم همانطور که حاجی خانه خدا، نباید به محیط زیست آسیبی برساند ما نیز بانگاه عرفانی نباید آسیبی به نظام زیبای هستی بزنیم بلکه ازاینکه نشانه معشوق ماست بایستی از آن لذت ببریم.
نیایش یامقلب القلوب والابصار ویا مدبر اللیل والنهار ویامحول الحول والاحوال را باخلوص بیشتر بزبان جاری کنیم و در قلب خود نهادینه کنیم تا حال احوالمان در سال 1396 بهتر از سال 1395 باشد به انسانیتمان توسعه داده و راضی به حال حاضرمان نشویم.
*حجت الاسلام والمسلمین دکتر بهرام دلیر نقده ای رئیس گروه عرفان پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی و دکترای علوم سیاسی
7401/ 6133/تنظیم: بهمن اطمینان ** انتشار- جعفرمسلمی
انتهای پیام وقتی ما طبیعت را می بینیم باید طبیعت آفرین را ببینیم، زیبایی که به تماشای آن می نشینیم باید خالق زیبا آفرین را به خاطر بسپاریم و بدانیم خداوند متعال زیبای مطلق است، زیبایی های طبیعت، زیبایی های خلقی و اعطایی هستند و اصالت اصلی از آن خداوند باری تعالی است.
زمانی که در دشت و صحرا می رویم وزیبایی های طبیعت را تماشا می کنیم باید خالق زیبایی را دید، امیر سخن حضرت امام علی (ع) در این زمینه می فرمایند: من هیچ چیز را ندیدم مگر اینکه که قبل از آن، خداوند متعال را دیده باشم، هیچ چیز را ندیدم مگر آنکه همراه آن و بعد ازآن خداوند را دیده باشم.
ما می توانیم به طبیعت نگاه عرفانی و موحدانه داشته باشیم و تجلی توحید را می توان به عیات در طبیعت دید.
طبیعت محل تجلی گاه حق است جهان آیت الله می باشد و مفهوم جهان از جهیدن است وهمیشه در حال صیرورت و درحال شدن است و به دور از انصاف و خردمندی است جهان در حال حرکت باشد و انسان در حال در جازدن باشد پس در حرکت همراه جهان ونظام آفرینش باشیم.
البته بدان بسنده نکنیم وجلوتر بزنیم ومقصد اعلی هدفمان باشد که وصال حق است خسران بزرگ، بجای پیشروی، پسروی داشتن است که پسروی گاهی مقام آدمی را از هر جنبنده ای پایین تر می آورد ما از طبیعت بایستی عبور کنیم که جهان برای انسان گذرگاه می باشد نه ایستگاه.
امتیاز انسان به جهان سبقت گرفتن آدمی از جهان است نکته مهم پاسداشت ازطبیعت ومحیط زیست است که نظام آفرینش در نگاه عرفانی حریم خداوندی وبنوعی ما محرم آن حرم هستیم همانطور که حاجی خانه خدا، نباید به محیط زیست آسیبی برساند ما نیز بانگاه عرفانی نباید آسیبی به نظام زیبای هستی بزنیم بلکه ازاینکه نشانه معشوق ماست بایستی از آن لذت ببریم.
نیایش یامقلب القلوب والابصار ویا مدبر اللیل والنهار ویامحول الحول والاحوال را باخلوص بیشتر بزبان جاری کنیم و در قلب خود نهادینه کنیم تا حال احوالمان در سال 1396 بهتر از سال 1395 باشد به انسانیتمان توسعه داده و راضی به حال حاضرمان نشویم.
*حجت الاسلام والمسلمین دکتر بهرام دلیر نقده ای رئیس گروه عرفان پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی و دکترای علوم سیاسی
7401/ 6133/تنظیم: بهمن اطمینان ** انتشار- جعفرمسلمی
کپی شد
