به گزارش ایرنا، ورزش همگانی یکی از شاخصه های توسعه یافتگی ملت ها و جوامع محسوب می شود چون به مشارکت و همکاری دستگاه های دولتی و نیمه دولتی برای برگزاری نیازمند است.
مهمترین اهداف از ورزش های همگانی افزایش سلامتی جامعه ،ایجاد نشاط و سرزندگی میان شهروندان و توجه به حفاظت از محیط زیست عنوان شده و تقریبا تمامی دستگاه ها و مسئولان برگزاری ورزش های همگانی به این اهداف اذعان دارند.
معمولا ورزشهای همگانی در قالب همایش های پیاده روی خانوادگی و ورزش های صبحگاهی و شامگاهی در پارک ها و بوستان ها با حضور مسئولان و مردم برگزار می شود که متاسفانه در بسیاری از مواقع اهداف برگزاری این همایش ها به فراموشی سپرده می شود و مسائل حاشیه ای دیگر و یا تبلیغات اشخاص،موسسه ها و نهادها جای آنها را می گیرد.
در استان قزوین نیز در همین راستا همایش بزرگ پیاده روی خانوادگی با حضور دستگاه های مختلف از قبیل اداره ورزش و جوانان،هیات ورزش های همگانی، شهرداری قزوین،سازمان فرهنگی ورزشی، شرکت شهرکهای صنعتی و بسیاری دیگر از سازمان های دولتی و غیر دولتی در 14 اردیبهشت ماه برگزار شد که هدف اصلی آن ثبت رکورد 200 هزار نفری در کتاب گینس بود.
صرف نظر از اینکه هنوز نظری قطعی در خصوص ثبت این رکورد بعد از چندین روز اعلام نشده است و درخصوص نحوه شمارش افراد ثبت نام کننده و حاضر نیز توضیحی داده نشده است اما روشن نیست که آیا این هدف با فلسفه غایی توسعه ورزش همگانی تناسب و همخوانی دارد یا خیر؟
از سوی دیگر اختصاص سه خودرو به قید قرعه به شرکت کنندگان نیز از جمله نکاتی است که باید دید آیا ورزش همگانی و به ویژه پیاده روی خانوادگی با اختصاص خودرو توسعه خواهد یافت ؟
نکته جالب توجه در این است که مسئولان برگزاری این همایش می توانستند به جای اهدای سه دستگاه خودرو به سه نفر از میان 200 هزار شرکت کننده حدود 200 دوچرخه به حاضران به قید قرعه اهدا کنند که در این صورت بازگشت همزمان این تعداد از دوچرخه سوار از مسیر پیاده روی شور و نشاط اجتماعی خاصی را در میان مردم ایجاد می کرد و هم با روحیه و هدف برگزاری همایش نیز همخوانی و تناسب بیشتری داشت.
متاسفانه بسیاری از خانواده های شرکت کننده در این همایش به دلیل طولانی بودن مسیر پیاده روی ، فراهم نبودن امکانات اولیه و از همه مهمتر دست خالی و مایوس برگشتن از شرکت در همایش آتی اظهار پشیمانی می کردند که باید دید به راستی چه عواملی به ایجاد روحیه نا امیدی و حرکت در مسیر خلاف توسعه ورزش همگانی منجر شده است.
به راستی برای توسعه ورزش های همگانی علاوه بر این برنامه ها می توان سالن های ورزشی اماکن دولتی و عمومی را در سانس های بدون مراجعه کننده هنگام صبح یا شامگاه به صورت رایگان با مربی بدنساز در اختیار مردم قرار داد که در این صورت گام های موثری برای توسعه ورزش های همگانی و استقبال مردم از این سالن ها برداشته خواهد شد.
متاسفانه بسیاری از برنامه ها از سر رفع تکلیف به مرحله اجرا گذاشته می شوند که در نهایت نه تنها نتیجه ای به دنبال نداشته بلکه شرکت کنندگان را از اهداف اصلی برنامه ها نیز دور می سازد.
هادی درزی رامندی
انتهای پیام مهمترین اهداف از ورزش های همگانی افزایش سلامتی جامعه ،ایجاد نشاط و سرزندگی میان شهروندان و توجه به حفاظت از محیط زیست عنوان شده و تقریبا تمامی دستگاه ها و مسئولان برگزاری ورزش های همگانی به این اهداف اذعان دارند.
معمولا ورزشهای همگانی در قالب همایش های پیاده روی خانوادگی و ورزش های صبحگاهی و شامگاهی در پارک ها و بوستان ها با حضور مسئولان و مردم برگزار می شود که متاسفانه در بسیاری از مواقع اهداف برگزاری این همایش ها به فراموشی سپرده می شود و مسائل حاشیه ای دیگر و یا تبلیغات اشخاص،موسسه ها و نهادها جای آنها را می گیرد.
در استان قزوین نیز در همین راستا همایش بزرگ پیاده روی خانوادگی با حضور دستگاه های مختلف از قبیل اداره ورزش و جوانان،هیات ورزش های همگانی، شهرداری قزوین،سازمان فرهنگی ورزشی، شرکت شهرکهای صنعتی و بسیاری دیگر از سازمان های دولتی و غیر دولتی در 14 اردیبهشت ماه برگزار شد که هدف اصلی آن ثبت رکورد 200 هزار نفری در کتاب گینس بود.
صرف نظر از اینکه هنوز نظری قطعی در خصوص ثبت این رکورد بعد از چندین روز اعلام نشده است و درخصوص نحوه شمارش افراد ثبت نام کننده و حاضر نیز توضیحی داده نشده است اما روشن نیست که آیا این هدف با فلسفه غایی توسعه ورزش همگانی تناسب و همخوانی دارد یا خیر؟
از سوی دیگر اختصاص سه خودرو به قید قرعه به شرکت کنندگان نیز از جمله نکاتی است که باید دید آیا ورزش همگانی و به ویژه پیاده روی خانوادگی با اختصاص خودرو توسعه خواهد یافت ؟
نکته جالب توجه در این است که مسئولان برگزاری این همایش می توانستند به جای اهدای سه دستگاه خودرو به سه نفر از میان 200 هزار شرکت کننده حدود 200 دوچرخه به حاضران به قید قرعه اهدا کنند که در این صورت بازگشت همزمان این تعداد از دوچرخه سوار از مسیر پیاده روی شور و نشاط اجتماعی خاصی را در میان مردم ایجاد می کرد و هم با روحیه و هدف برگزاری همایش نیز همخوانی و تناسب بیشتری داشت.
متاسفانه بسیاری از خانواده های شرکت کننده در این همایش به دلیل طولانی بودن مسیر پیاده روی ، فراهم نبودن امکانات اولیه و از همه مهمتر دست خالی و مایوس برگشتن از شرکت در همایش آتی اظهار پشیمانی می کردند که باید دید به راستی چه عواملی به ایجاد روحیه نا امیدی و حرکت در مسیر خلاف توسعه ورزش همگانی منجر شده است.
به راستی برای توسعه ورزش های همگانی علاوه بر این برنامه ها می توان سالن های ورزشی اماکن دولتی و عمومی را در سانس های بدون مراجعه کننده هنگام صبح یا شامگاه به صورت رایگان با مربی بدنساز در اختیار مردم قرار داد که در این صورت گام های موثری برای توسعه ورزش های همگانی و استقبال مردم از این سالن ها برداشته خواهد شد.
متاسفانه بسیاری از برنامه ها از سر رفع تکلیف به مرحله اجرا گذاشته می شوند که در نهایت نه تنها نتیجه ای به دنبال نداشته بلکه شرکت کنندگان را از اهداف اصلی برنامه ها نیز دور می سازد.
هادی درزی رامندی
کپی شد
