امروزه زباله های پلاستیکی علاوه بر آسیب رساندن به محیط زیست برای سلامتی انسان ها نیز مضر بوده تا جایی که آسیب های جبران ناپذیری را به محیط پیرامونی زندگی ما وارد می سازند.
براساس مطالعات مختلف انجام شده، تجزیه پلاستیک در محیط های آبی ممکن است تا صدها سال به طول بیانجامد و روند تجزیه این مواد در مراکز دفن نیز بسیار طولانی تر خواهد بود.
طبق تحقیقات به عمل آمده، متوسط طول عمر مفید یک کیسه پلاستیکی در دست مصرف کننده 12 تا 20 دقیقه است، در حالی که مدت زمان لازم برای تجزیه آن هنوز هم به شکل دقیق قابل تخمین دقیق نیست.
در عین حال نیز کیسه های پلاستیکی از عوامل مهم آلوده سازی منظرهای طبیعی و شهری به شمار رفته و به دلیل سبک بودن، به راحتی با جریان هوا و وزش باد جا به جا شده و این مساله باعث می شود مناظر و مناطق گسترده ای را به خود آلوده کند.
**کاهش چشمگیر پلاستیک رها شده در اراضی کشاورزی
مدیر زراعت سازمان جهاد کشاورزی استان قزوین از کاهش چشمگیر پلاستیک های رها شده در اراضی کشاورزی استان در سال های اخیر با ارائه آموزش های لازم به کشاورزان خبر داد و گفت: آموزش زیست محیطی کشاورزان در خصوص جمع آوری پلاستیک از اراضی زراعی خوشبختانه تا حدودی به ثمر نشسته است.
فرزاد خوش اخلاق افزود: همه ساله حدود 14 هزار هکتار از اراضی کشاورزی قزوین به کشت صیفی جات اختصاص می یابد که بیشتر این اراضی به دلیل جلوگیری از مصرف آب، به روش کشت زیرپلاستیک انجام می شود.
به گفته وی، با این روش آبیاری، در صورت باقی ماندن پلاستیک ها در سطح اراضی، این مساله می تواند به یک معضل زیست محیطی تبدیل شود.
وی با بیان اینکه جاگذاری پلاستیک در اراضی کشاورزی به مرور زمان خاک را غیرقابل استفاده برای محصولات زراعی می کند، اظهار کرد: با ارایه آموزش و اقدام های صورت گرفته از سوی محیط زیست همه سال شاهد اهتمام بیشتر کشاورزان به جمع آوری پلاستیک ها از اراضی زراعی نسبت به سال های گذشته هستیم.
خوش اخلاق ادامه داد: هر چند تا رسیدن به وضع مطلوب به اقدام و تلاش های بیشتری نیازمندیم اما کوشش ما برای حفاظت از منابع تولید از جمله خاک همچنان ادامه دارد تا جایی که کشاورزان برای جمع کردن پلاستیک از سطح اراضی خود از دستگاه های پلاستیک جمع کن استفاده می کنند.
به گفته وی، متاسفانه کشاورزان خرده پا به بهانه مقرون به صرفه نبودن جهت گرفتن کارگر برای جمع کردن پلاستیک از سطح اراضی کشاورزی همکاری لازم را ندارند در حالی که وجود پلاستیک در خاک مانع رشد محصولات آنان در آینده می شود.
مدیر زراعت سازمان جهاد کشاورزی استان قزوین ادامه داد: از جمله مهمترین آثار مخرب کیسه های پلاستیکی در بخش کشاورزی کاهش باروری خاک، پراکندگی محصولات و از دست رفتن نیتروژن خاک است.
خوش اخلاق جمع کردن بقایای محصولات کشاورزی از طریق سوزاندن را یک روش مرسوم اما اشتباه دانست و گفت: سوزاندن بقایای گیاهی در بلند مدت ضمن اثرات نامطلوب بر کیفیت خاک باعث کاهش عملکرد محصول نیز می شود در حالی که بقایای گیاهی یک منبع تجدید پذیر طبیعی، مهم و سرشار از مواد مغذی گیاهی بوده که می تواند همراه با کودهای شیمیایی برای اصلاح خاک و بهبود تغذیه گیاهی مورد استفاده قرار گیرد.
مدیر زراعت سازمان جهاد کشاورزی استان قزوین در ادامه به اجرای روش کشاورزی حفاظتی (بی خاک ورزی) اشاره و افزود: این نوع کشاورزی ارزانترین و قابل دسترس ترین راه برای برون رفت از مسائل و مشکلات امروزه کشاورزان، به ویژه مدیریت بقایای گیاهی و سازگارترین روش به محیط زیست انسانی، گیاهی و جانوری به حساب می آید.
خوش اخلاق ادامه داد: از جمله مزایای بازگشت بقایای گیاهی به زمین، افزایش مواد آلی خاک، بهبود ساختمان خاک، کاهش سله بندی، افزایش مقاومت خاک در برابر فرسایش، تهویه بهتر خاک، تعدیل دمای خاک و افزایش قابلیت خاک ورزی خواهد بود.
**کیسه های پلاستیکی، تهدید منابع تجدید ناپذیر
یکی از فعالان محیط زیست استان قزوین در این رابطه به خبرنگار ایرنا، جاگذاری پلاستیک در اراضی کشاورزی را یکی از مهمترین مشکلات زیست محیطی این بخش دانست و گفت: حوزه کشاورزی کشور با داشتن حدود 10 درصد تولید ملی و افزون بر همین مقدار نیروی کار، با مشکلات متعددی دست به گریبان است.
محمود داوران افزود: ایران در سال 2016 به لحاظ شاخص عملکرد زیست محیطی (EPI) با نمره66/32 از میان 180 کشور عضو به رتبه 105 نزول پیدا کرد که متاسفانه بخشی از آن به مشکلات زیست محیطی کشاورزی مربوط بوده است.
وی اظهار کرد: بدون تردید بهره گیری از پلاستیک در امور کشاورزی با خطرات و مشکلات زیست محیطی عمده ای همراه بوده تا جایی که به طور معمول آنزیم تجزیه پلاستیک در طبیعت وجود ندارد و این ماده تا سالیان طولانی حتی بیش از 500 سال مانند کودها و سموم اضافی، باقی می ماند.
به گفته وی، استفاده از پلاستیک در مزارع علاوه بر آلودگی آب و خاک، نسل حیوانات را به خطر انداخته و به دام های نیز زیان می رساند و با آسیب رساندن به موجودات ذره بینی خاک ، سلامت و حاصلخیزی خاک را نیز به خطر می اندازد.
داوران ادامه داد: استفاده از پلاستیک در راستای کشت محصولات کشاورزی اگرچه برای کشاورزان در بخش آب باعث صرفه جویی می شود اما در واقع قاتل خاموشی برای گرفتن جان محیط زیست محسوب می شود که با پایان یافتن فصل برداشت و برجای ماندن آن در طبیعت، علاوه بر نازیبایی محیط، موجب ایجاد مسمومیت های آب و خاکی فراوان می شود.
وی اضافه کرد: این مواد گاهی توسط جانوران خورده و در اکثر موارد نیز باعث مسمومیت و مرگ آنها شده و از سوی دیگر به علت سبک وزن بودن آنها، با کوچکترین وزش باد جا به جا و در منابع آبی و رودخانه ها رها می شوند.
وی افزود: این مساله خود نوعی از آلودگی های مخرب زیست محیطی را به دنبال داشته و به عقیده برخی کارشناسان محیط زیست، استفاده از کیسه های پلاستکی در امر کشاورزی نا درست است زیرا این مساله حتی اگر بعد از جمع آوری به شکل زباله دفن شوند به علت تجزیه کند آنها، باعث تشکیل شیرابه و نفوذ آن به آب های زیر زمینی شده که خود مخاطره انگیز است.
به گفته یکی دیگر از کارشناسان محیط زیست، شیرابه های ناشی از پلاستیک های مدفون شده زیر خاک شامل ترکیباتی مانند فلزات سنگین و سایر ترکیبات خطرناک بوده که برای محیط زیست نیز زیان آور محسوب می شوند.
عبدالحسین مظفری ادامه داد: این مهم علاوه بر آلودگی خاک، در ریشه گیاهان نفوذ کرده و از طریق آنها مسمومیت و مرگ گونه های جانوری و در نهایت نیز به تدریج نابودی پوشش گیاهی را ایجاد می کند.
وی ضمن تاکید مخرب کیسه های نایلونی، افزود: جاگذاری پلاستیک در اراضی کشاورزی غیر از آلودگی های آبی و خاکی، پلاستیک ها در اثر نور آفتاب و سرما تخریب و باعث از بین رفتن کیفیت خاک می شوند.
به گفته مظفری، این مواد با تکه تکه شدن به سهولت توسط باد در نواحی بیابانی جا به جا و سبب انتشار آلودگی در نواحی دیگر شده و تنوع زیستی موجودات ریز در خاک را هم به خطر می اندازند.
**زباله های پلاستیکی آب های زیرزمینی را نیز تهدید می کنند
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان قزوین در این رابطه گفت: زباله های پلاستیکی به دلیل ماندگاری زیاد در طبیعت موجب ایجاد آلودگی خاک، آب‌های سطحی و حتی در بلند مدت نیز آب‌های زیرزمینی را تهدید می کنند.
حسن پسندیده، پسماندهای کشاورزی را از جمله تهدیدات و ذغدغه های جدی محیط زیست دانست و افزود: این موارد شامل کود و سموم، آفت کش های تاریخ گذشته، جاگذاری پلاستیک و سوزاندن بقایای گیاهان در مزارع کشاورزی است.
وی اظهار کرد: استفاده از پلاستیک متاسفانه در بخش زیادی از اراضی کشاورزی استان، به ویژه در حوزه محصولات گلخانه ای وجود دارد که در صورت رها سازی آن در طبیعت حدود 700 تا یک هزار سال طول می کشد تا تجزیه شوند.
به گفته وی، زباله های پلاستیکی بافت خاک را تغییر داده و خسارت های زیادی را به بخش محیط زیست می زند.
پسندیده ادامه داد: تمام تلاش و تاکید ما به کشاورزان، کم مصرف کردن از ترکیبات پلاستیکی در اراضی کشاورزی است.
وی، فرهنگ سازی و آموزش کشاورزان را بسیار مهم دانست و اضافه کرد: این مساله نقش به سزایی در جلوگیری از آسیب های زیست محیطی دارد زیرا با اتخاذ تصمیم های درست و راهبردی به همراه راهنمایی صحیح کشاورزان برای بهره گیری از روش های مناسب تر تا حدودی این نوع خطرات را کاهش می دهد.
وی تاکید کرد: زشتی طبیعت و آلودگی منابع آبی و خاکی از یک سو و مسمومیت حیوانات ناشی از مصرف پلاستیک و نایلون رها شده در طبیعت از سوی دیگر از مهمترین مخاطرات جاگذاری پلاستیک در اراضی است.
این مسئول ادامه داد: حفاظت محیط زیست در قانون اساسی به عنوان یک رسالت همگانی شناخته شده و هر یک از ما وظیفه داریم به تعهد اجتماعی خود برای داشتن یک محیط زیست سالم عمل کنیم.
پسندیده با بیان اینکه زیرساخت های مناسبی برای جمع آوری پسماند طی سال های اخیر اتخاذ شده، افزود: مدیریت پسماند علاوه بر تاثیری که در چرخه اقتصادی دارد در کاهش آلودگی محیط زیست نیز بسیار مهم است.
وی در پایان تاکید کرد: طبیعت یک ظرفیت معین دارد و بهره برداری بیش از اندازه اثرات تخریبی جبران ناپذیری را به دنبال خواهد داشت.
7390/8054
انتهای پیام براساس مطالعات مختلف انجام شده، تجزیه پلاستیک در محیط های آبی ممکن است تا صدها سال به طول بیانجامد و روند تجزیه این مواد در مراکز دفن نیز بسیار طولانی تر خواهد بود.
طبق تحقیقات به عمل آمده، متوسط طول عمر مفید یک کیسه پلاستیکی در دست مصرف کننده 12 تا 20 دقیقه است، در حالی که مدت زمان لازم برای تجزیه آن هنوز هم به شکل دقیق قابل تخمین دقیق نیست.
در عین حال نیز کیسه های پلاستیکی از عوامل مهم آلوده سازی منظرهای طبیعی و شهری به شمار رفته و به دلیل سبک بودن، به راحتی با جریان هوا و وزش باد جا به جا شده و این مساله باعث می شود مناظر و مناطق گسترده ای را به خود آلوده کند.
**کاهش چشمگیر پلاستیک رها شده در اراضی کشاورزی
مدیر زراعت سازمان جهاد کشاورزی استان قزوین از کاهش چشمگیر پلاستیک های رها شده در اراضی کشاورزی استان در سال های اخیر با ارائه آموزش های لازم به کشاورزان خبر داد و گفت: آموزش زیست محیطی کشاورزان در خصوص جمع آوری پلاستیک از اراضی زراعی خوشبختانه تا حدودی به ثمر نشسته است.
فرزاد خوش اخلاق افزود: همه ساله حدود 14 هزار هکتار از اراضی کشاورزی قزوین به کشت صیفی جات اختصاص می یابد که بیشتر این اراضی به دلیل جلوگیری از مصرف آب، به روش کشت زیرپلاستیک انجام می شود.
به گفته وی، با این روش آبیاری، در صورت باقی ماندن پلاستیک ها در سطح اراضی، این مساله می تواند به یک معضل زیست محیطی تبدیل شود.
وی با بیان اینکه جاگذاری پلاستیک در اراضی کشاورزی به مرور زمان خاک را غیرقابل استفاده برای محصولات زراعی می کند، اظهار کرد: با ارایه آموزش و اقدام های صورت گرفته از سوی محیط زیست همه سال شاهد اهتمام بیشتر کشاورزان به جمع آوری پلاستیک ها از اراضی زراعی نسبت به سال های گذشته هستیم.
خوش اخلاق ادامه داد: هر چند تا رسیدن به وضع مطلوب به اقدام و تلاش های بیشتری نیازمندیم اما کوشش ما برای حفاظت از منابع تولید از جمله خاک همچنان ادامه دارد تا جایی که کشاورزان برای جمع کردن پلاستیک از سطح اراضی خود از دستگاه های پلاستیک جمع کن استفاده می کنند.
به گفته وی، متاسفانه کشاورزان خرده پا به بهانه مقرون به صرفه نبودن جهت گرفتن کارگر برای جمع کردن پلاستیک از سطح اراضی کشاورزی همکاری لازم را ندارند در حالی که وجود پلاستیک در خاک مانع رشد محصولات آنان در آینده می شود.
مدیر زراعت سازمان جهاد کشاورزی استان قزوین ادامه داد: از جمله مهمترین آثار مخرب کیسه های پلاستیکی در بخش کشاورزی کاهش باروری خاک، پراکندگی محصولات و از دست رفتن نیتروژن خاک است.
خوش اخلاق جمع کردن بقایای محصولات کشاورزی از طریق سوزاندن را یک روش مرسوم اما اشتباه دانست و گفت: سوزاندن بقایای گیاهی در بلند مدت ضمن اثرات نامطلوب بر کیفیت خاک باعث کاهش عملکرد محصول نیز می شود در حالی که بقایای گیاهی یک منبع تجدید پذیر طبیعی، مهم و سرشار از مواد مغذی گیاهی بوده که می تواند همراه با کودهای شیمیایی برای اصلاح خاک و بهبود تغذیه گیاهی مورد استفاده قرار گیرد.
مدیر زراعت سازمان جهاد کشاورزی استان قزوین در ادامه به اجرای روش کشاورزی حفاظتی (بی خاک ورزی) اشاره و افزود: این نوع کشاورزی ارزانترین و قابل دسترس ترین راه برای برون رفت از مسائل و مشکلات امروزه کشاورزان، به ویژه مدیریت بقایای گیاهی و سازگارترین روش به محیط زیست انسانی، گیاهی و جانوری به حساب می آید.
خوش اخلاق ادامه داد: از جمله مزایای بازگشت بقایای گیاهی به زمین، افزایش مواد آلی خاک، بهبود ساختمان خاک، کاهش سله بندی، افزایش مقاومت خاک در برابر فرسایش، تهویه بهتر خاک، تعدیل دمای خاک و افزایش قابلیت خاک ورزی خواهد بود.
**کیسه های پلاستیکی، تهدید منابع تجدید ناپذیر
یکی از فعالان محیط زیست استان قزوین در این رابطه به خبرنگار ایرنا، جاگذاری پلاستیک در اراضی کشاورزی را یکی از مهمترین مشکلات زیست محیطی این بخش دانست و گفت: حوزه کشاورزی کشور با داشتن حدود 10 درصد تولید ملی و افزون بر همین مقدار نیروی کار، با مشکلات متعددی دست به گریبان است.
محمود داوران افزود: ایران در سال 2016 به لحاظ شاخص عملکرد زیست محیطی (EPI) با نمره66/32 از میان 180 کشور عضو به رتبه 105 نزول پیدا کرد که متاسفانه بخشی از آن به مشکلات زیست محیطی کشاورزی مربوط بوده است.
وی اظهار کرد: بدون تردید بهره گیری از پلاستیک در امور کشاورزی با خطرات و مشکلات زیست محیطی عمده ای همراه بوده تا جایی که به طور معمول آنزیم تجزیه پلاستیک در طبیعت وجود ندارد و این ماده تا سالیان طولانی حتی بیش از 500 سال مانند کودها و سموم اضافی، باقی می ماند.
به گفته وی، استفاده از پلاستیک در مزارع علاوه بر آلودگی آب و خاک، نسل حیوانات را به خطر انداخته و به دام های نیز زیان می رساند و با آسیب رساندن به موجودات ذره بینی خاک ، سلامت و حاصلخیزی خاک را نیز به خطر می اندازد.
داوران ادامه داد: استفاده از پلاستیک در راستای کشت محصولات کشاورزی اگرچه برای کشاورزان در بخش آب باعث صرفه جویی می شود اما در واقع قاتل خاموشی برای گرفتن جان محیط زیست محسوب می شود که با پایان یافتن فصل برداشت و برجای ماندن آن در طبیعت، علاوه بر نازیبایی محیط، موجب ایجاد مسمومیت های آب و خاکی فراوان می شود.
وی اضافه کرد: این مواد گاهی توسط جانوران خورده و در اکثر موارد نیز باعث مسمومیت و مرگ آنها شده و از سوی دیگر به علت سبک وزن بودن آنها، با کوچکترین وزش باد جا به جا و در منابع آبی و رودخانه ها رها می شوند.
وی افزود: این مساله خود نوعی از آلودگی های مخرب زیست محیطی را به دنبال داشته و به عقیده برخی کارشناسان محیط زیست، استفاده از کیسه های پلاستکی در امر کشاورزی نا درست است زیرا این مساله حتی اگر بعد از جمع آوری به شکل زباله دفن شوند به علت تجزیه کند آنها، باعث تشکیل شیرابه و نفوذ آن به آب های زیر زمینی شده که خود مخاطره انگیز است.
به گفته یکی دیگر از کارشناسان محیط زیست، شیرابه های ناشی از پلاستیک های مدفون شده زیر خاک شامل ترکیباتی مانند فلزات سنگین و سایر ترکیبات خطرناک بوده که برای محیط زیست نیز زیان آور محسوب می شوند.
عبدالحسین مظفری ادامه داد: این مهم علاوه بر آلودگی خاک، در ریشه گیاهان نفوذ کرده و از طریق آنها مسمومیت و مرگ گونه های جانوری و در نهایت نیز به تدریج نابودی پوشش گیاهی را ایجاد می کند.
وی ضمن تاکید مخرب کیسه های نایلونی، افزود: جاگذاری پلاستیک در اراضی کشاورزی غیر از آلودگی های آبی و خاکی، پلاستیک ها در اثر نور آفتاب و سرما تخریب و باعث از بین رفتن کیفیت خاک می شوند.
به گفته مظفری، این مواد با تکه تکه شدن به سهولت توسط باد در نواحی بیابانی جا به جا و سبب انتشار آلودگی در نواحی دیگر شده و تنوع زیستی موجودات ریز در خاک را هم به خطر می اندازند.
**زباله های پلاستیکی آب های زیرزمینی را نیز تهدید می کنند
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان قزوین در این رابطه گفت: زباله های پلاستیکی به دلیل ماندگاری زیاد در طبیعت موجب ایجاد آلودگی خاک، آب‌های سطحی و حتی در بلند مدت نیز آب‌های زیرزمینی را تهدید می کنند.
حسن پسندیده، پسماندهای کشاورزی را از جمله تهدیدات و ذغدغه های جدی محیط زیست دانست و افزود: این موارد شامل کود و سموم، آفت کش های تاریخ گذشته، جاگذاری پلاستیک و سوزاندن بقایای گیاهان در مزارع کشاورزی است.
وی اظهار کرد: استفاده از پلاستیک متاسفانه در بخش زیادی از اراضی کشاورزی استان، به ویژه در حوزه محصولات گلخانه ای وجود دارد که در صورت رها سازی آن در طبیعت حدود 700 تا یک هزار سال طول می کشد تا تجزیه شوند.
به گفته وی، زباله های پلاستیکی بافت خاک را تغییر داده و خسارت های زیادی را به بخش محیط زیست می زند.
پسندیده ادامه داد: تمام تلاش و تاکید ما به کشاورزان، کم مصرف کردن از ترکیبات پلاستیکی در اراضی کشاورزی است.
وی، فرهنگ سازی و آموزش کشاورزان را بسیار مهم دانست و اضافه کرد: این مساله نقش به سزایی در جلوگیری از آسیب های زیست محیطی دارد زیرا با اتخاذ تصمیم های درست و راهبردی به همراه راهنمایی صحیح کشاورزان برای بهره گیری از روش های مناسب تر تا حدودی این نوع خطرات را کاهش می دهد.
وی تاکید کرد: زشتی طبیعت و آلودگی منابع آبی و خاکی از یک سو و مسمومیت حیوانات ناشی از مصرف پلاستیک و نایلون رها شده در طبیعت از سوی دیگر از مهمترین مخاطرات جاگذاری پلاستیک در اراضی است.
این مسئول ادامه داد: حفاظت محیط زیست در قانون اساسی به عنوان یک رسالت همگانی شناخته شده و هر یک از ما وظیفه داریم به تعهد اجتماعی خود برای داشتن یک محیط زیست سالم عمل کنیم.
پسندیده با بیان اینکه زیرساخت های مناسبی برای جمع آوری پسماند طی سال های اخیر اتخاذ شده، افزود: مدیریت پسماند علاوه بر تاثیری که در چرخه اقتصادی دارد در کاهش آلودگی محیط زیست نیز بسیار مهم است.
وی در پایان تاکید کرد: طبیعت یک ظرفیت معین دارد و بهره برداری بیش از اندازه اثرات تخریبی جبران ناپذیری را به دنبال خواهد داشت.
7390/8054
کپی شد
