به گزارش ایرنا عباس منوچهری روز دوشنبه در نشست شریعتی و امروز ما که توسط انجمن فرهنگی و سیاست دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) برگزار شد، افزود: اهمیت شریعتی در حوزه اندیشه شناسی در این است که افکار وی هم در دوره خود اثرگذار بود و هم در عصر حاضر می تواند مورد استفاده و بازبینی قرار گیرد.
وی با اشاره به اصول فکری دکتر شریعتی ادامه داد: این شخصیت در همه جا به سخن و تفکر در باب وضع بشر، مسلمانان، فرودستان به استضعاف کشیده شده و چگونگی رهایی آنها می اندیشد.
منوچهری ادامه داد: الهیات شریعتی رهایی بخش و توحید برای وی، نفی شرک در عالم خلقت و جامعه است.
این استاد دانشگاه اظهار داشت: شریعتی تکیه گاه خود را در مقابل استعمار در ملیت و مقابل مارکسیسم و ماتریالیسم، اسلام می داند و از میان همه فرقه های اسلام تشیع علوی را بر می گزیند.
وی ادامه داد : آنچه شریعتی با آن مخالف است کاپیتالیسم است که حق کشی را طبیعی می کند و همچنین دیکتاتوری فکری، فردی و طبقاتی که رشد خلاق انسان را به جمود می کشاند.
این استاد دانشگاه یادآور شد: شریعتی کار اصلی هر روشنفکری را مبارزه فکری و فرهنگی برای آزادی انسان از سرمایه داری، بهره کشی و اختلاف طبقاتی می داند.
منوچهری با اشاره به ظهور جریان نوشریعتی در سال های اخیر گفت : طی دو سالی که از طرح موضوع نوشریعتی می گذرد خود این جریان هنوز در نقطه شروع خود بوده و کاملا شکل نیافته است.
وی ادامه داد: در جریان نوشریعتی، واژه نو به معنای تکرار، گذشتن از شریعتی، راست اندیشی، تجدد در مقابل سنت و تصحیح بخش هایی از تفکرات آن اندیشمند نیست بلکه عناصر اساسی تفکر و تئوری های او را حفظ می کند.
منوچهری یادآور شد: کسانی که خود را به کلیات این گفتار منتسب می دانند برای شبهه زدایی و توسعه اساس اندیشه در ساحت های جدید تلاش می کنند.
به گفته وی ویژگی برجسته نوشریعتی ها همت همدلانه برای نوسازی تفکرات او در مواجه با بحران ها و پرسش های امروزی و عطف توجه به آینده آرمانی است.
منوچهری یادآور شد: جریان نوشریعتی میراث برآمده از شریعتی را نقطه عزیمت برای حرکت به سمت افق های تازه می داند و منحصر و محدود به چند نفر خاص نیست.
منوچهری افزود: اگر اهمیت شریعتی فقط محدود به دوره خودش بود امروز این حجم از کتاب های وی در کتابفروشی ها و آثار او به زبان های دیگر عرضه نمی شدند و پایان نامه های دانشجویی به اصول تفکر و اندیشه او اختصاص نمی یافت.
منوچهری افزود: از دیدگاه شریعتی تهدیدات سرمایه داری در قالب نئو لیبرالیسم، جمود سلفی گری و پوچی و بی معنایی که حتی امروزه در وجدان دینداران نیز وارد می شوند سه فاجعه انسانی زمانه هستند.
7388*6101
انتهای پیام وی با اشاره به اصول فکری دکتر شریعتی ادامه داد: این شخصیت در همه جا به سخن و تفکر در باب وضع بشر، مسلمانان، فرودستان به استضعاف کشیده شده و چگونگی رهایی آنها می اندیشد.
منوچهری ادامه داد: الهیات شریعتی رهایی بخش و توحید برای وی، نفی شرک در عالم خلقت و جامعه است.
این استاد دانشگاه اظهار داشت: شریعتی تکیه گاه خود را در مقابل استعمار در ملیت و مقابل مارکسیسم و ماتریالیسم، اسلام می داند و از میان همه فرقه های اسلام تشیع علوی را بر می گزیند.
وی ادامه داد : آنچه شریعتی با آن مخالف است کاپیتالیسم است که حق کشی را طبیعی می کند و همچنین دیکتاتوری فکری، فردی و طبقاتی که رشد خلاق انسان را به جمود می کشاند.
این استاد دانشگاه یادآور شد: شریعتی کار اصلی هر روشنفکری را مبارزه فکری و فرهنگی برای آزادی انسان از سرمایه داری، بهره کشی و اختلاف طبقاتی می داند.
منوچهری با اشاره به ظهور جریان نوشریعتی در سال های اخیر گفت : طی دو سالی که از طرح موضوع نوشریعتی می گذرد خود این جریان هنوز در نقطه شروع خود بوده و کاملا شکل نیافته است.
وی ادامه داد: در جریان نوشریعتی، واژه نو به معنای تکرار، گذشتن از شریعتی، راست اندیشی، تجدد در مقابل سنت و تصحیح بخش هایی از تفکرات آن اندیشمند نیست بلکه عناصر اساسی تفکر و تئوری های او را حفظ می کند.
منوچهری یادآور شد: کسانی که خود را به کلیات این گفتار منتسب می دانند برای شبهه زدایی و توسعه اساس اندیشه در ساحت های جدید تلاش می کنند.
به گفته وی ویژگی برجسته نوشریعتی ها همت همدلانه برای نوسازی تفکرات او در مواجه با بحران ها و پرسش های امروزی و عطف توجه به آینده آرمانی است.
منوچهری یادآور شد: جریان نوشریعتی میراث برآمده از شریعتی را نقطه عزیمت برای حرکت به سمت افق های تازه می داند و منحصر و محدود به چند نفر خاص نیست.
منوچهری افزود: اگر اهمیت شریعتی فقط محدود به دوره خودش بود امروز این حجم از کتاب های وی در کتابفروشی ها و آثار او به زبان های دیگر عرضه نمی شدند و پایان نامه های دانشجویی به اصول تفکر و اندیشه او اختصاص نمی یافت.
منوچهری افزود: از دیدگاه شریعتی تهدیدات سرمایه داری در قالب نئو لیبرالیسم، جمود سلفی گری و پوچی و بی معنایی که حتی امروزه در وجدان دینداران نیز وارد می شوند سه فاجعه انسانی زمانه هستند.
7388*6101
کپی شد
