سال گذشته به مناسبت ایام ماه مبارک رمضان سلسله یادداشت هایی از حجت الاسلام و المسلمین حسین مستوفی با موضوع «شرح دعای 44 صحیفه سجادیه(ع)» منتشر کردیم. امسال نیز بنا داریم در همین ایام «شرح دعای چهل و سوم صحیفه سجادیه(ع)» را داشته باشیم.
پایگاه خبری جماران: در ادامه بخش پنجم مجموعه یادداشت های شرح دعای چهل و سوم صحیفه سجادیه(ع) را می خوانید:
«هِلَالَ أَمْنٍ مِنَ الآْفَاتِ، وَ سَلَامَةٍ مِنَ السَّیِّئَاتِ، هِلَالَ سَعْدٍ لَا نَحْسَ فِیهِ، وَ یُمْنٍ لَا نَکَدَ مَعَهُ، وَ یُسْرٍ لَا یُمَازِجُهُ عُسْرٌ، وَ خَیْرٍ لَا یَشُوبُهُ شَرٌّ، هِلَالَ أَمْنٍ وَ إِیمَانٍ وَ نِعْمَةٍ وَ إِحْسَانٍ وَ سَلَامَةٍ وَ إِسْلَامٍ»
«هلال ایمنی از آفت‌ها، و سلامتی از بدی‌ها، هلال نیکبختی که در آن شوربختی نباشد، ماه برکت و میمنتی که دشواری با آن همراه نباشد، و آسانی که سختی با آن نیامیزد، و خوبی و خیری که بدی و شری در آن راه پیدا نکند، هلال ایمنی و ایمان و نعمت و احسان و سلامت و اسلام»
امام سجاد علیه السلام، با این دعاها و عبارات، ماهی پر برکت و روزهایی همراه سعادت و کمال را از حق تعالی می‌خواهد، برخی درخواست‌ها یک بار در آغاز با قید می‌آید، و در مرتبه دوم به طور مطلق ذکر می‌گردد. مثلاً در آغاز، امنیت را با قید نفی آفت‌ها، و در آخر «أمن» بدون قید و مطلق آورده شده است.
هِلَالَ أَمْنٍ مِنَ الآْفَاتِ؛ خواستار امنیت از آفت‌هاست، اگر آفت‌ها نیاید، انسان در امینت به سر می‌برد، آفات، چه جسمانی و چه روحانی و چه فردی و چه اجتماعی، اگر آفت به مال یا جان و یا خانواده و... انسان بخورد، امنیت از میان می‌رود، پیغمبر صلی‌الله علیه و آله و سلم فرمودند: «نعمتان مجهولتان، الامان و العافیة؛ دو نعمت ناشناخته است، امنیت و سلامت».
وَ سَلَامَةٍ مِنَ السَّیِّئَاتِ؛ سلامتی از بدی‌ها، به دور بودن از سیئه، آن چیزی نیست که ما به ظاهر آن را بد می‌شمریم، و یا بر عکس حسنه آن چیزی باشد که ما آن را خوب می‌پنداریم؛ بلکه ممکن است عکس آن باشد؛ «وَعَسَى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ؛ چه بسا چیزی را خوش ندارید، و آن برای شما خوب است و چه بسا چیزی را دوست دارید و آن برای شما شر و بدی است...»(بقره / 216). همچنین می‌فرماید: «فَعَسَى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَیَجْعَلَ اللَّهُ فِیهِ خَیْرًا کَثِیرًا؛ چه بسا چیزی را خوش ندارید و خداوند در آن خیر و خوبی فراوان قرار داده است.»(نساء / 19)
بنابراین نباید، به خوبی‌ها و بدی‌ها تنها به ظواهر آنها نگاه کرد، بلکه باید به نتایج آن در زندگی انسان نگریست مثلاً بیماری که سبب آگاهی شود، سبب آمرزش گناهان شود، و... این بیماری بدی نیست، بلکه خود «حسنه»هاست. لذا امام سلامتی مطلق را نمی‌خواهد. سلامتی از بدی‌ها[سیئات] را خواستار است. و در دعای بیست و سوم صحیفه امام(ع) می‌فرماید: «و أمنت علیّ بالصحة و الأمان و السلامة فی دینی و بدنی؛ خدایا بر من تندرستی و امنیت و سلامت در دین و بدنم منت بگذار.»
