سید حسن خمینی: دشمن اصلی اخلاق و زیست اخلاقی در جامعه، توهم است. یعنی اینکه انسان خود را مدار خلقت بداند. وقتی جامعه ای دچار چنین توهماتی است یک فردی باید از یک جایی کاری شروع کند. دمیدن به آتش نفرت ها کار راحتی است باید کسی از گوشه ای برای زدودن کینه ها حرکتی بکند. البته کینه زدایی به معنی نادیده گرفتن حقایق نیست.
جمعی از شاعران جوان کشورمان جمعه شب با حضور در جماران، ضمن دیدار و گفتگوی صمیمانه با حجت الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی، به شعرخوانی در حضور یادگار امام پرداختند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، حجت الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی در این دیدار به تشریح نقش هنر و ادبیات در بسط اخلاق پرداخت و اظهار داشت: « تخیل » نجات بخش جامعه است و در برابر آن « توهم » دشمن آن است. در توهم انسان خود را مرکز عالم می داند و همه چیز را برای خود می خواهد.
وی افزود: توهم آغاز همه دردها و بیچارگی هاست، آغاز همه تلخی ها و فلاکت هایی است که بر انسان عارض می شود. انسان متوهم کاری به حقیقت و واقعیت ندارد او آنچه را که می اندیشد، می خواهد و کاری به خواسته دیگران ندارد. انسان متوهم خود را به واقعیت تحمیل می کند و هرگز تن به حقیقت نمی دهد.
یادگار امام با بیان اینکه تخیل نقطه مقابل توهم است، اظهار داشت: در تخیل انسان سعی می کند جای انسان دیگری قرار گیرد و این قاعده زرین فلسفه اخلاق است که آدمی طبق فرمایش امام علی (ع) هر آنچه برای خود می پسندد برای دیگران هم بپسندد.
وی با بیان اینکه اگر قدرت تخیل نباشد امکان احساس درد مردم وجود نخواهد داشت، گفت: تمام مسائل ما به زمانی برمی گردد که نمی دانیم با کلام و عمل خود با مردم چه می کنیم و چه به روزگار آنها می آوریم. اگر بتوانیم خود را جای مردم بگذاریم آنگاه می فهمیم که سوختن چه مفهومی دارد.
وی اظهار داشت: اگر تخیل در وجود انسان نباشد اساسا نمی تواند درکی از هم نوع خود داشته باشد. اگر واقعا می دانستیم با رفتارمان چه بلایی سر دیگران می آوریم هرگز بی محابا دست به رفتارهای مختلف نمی زدیم.
سید حسن خمینی افزود: کسانی که از توانایی تصور روزگار انسان های دیگر عاجز هستند و قدرت تخیل ندارند انسان هایی فردمحور هستند و در درون خود گم شده اند.
وی خاطرنشان ساخت: وقتی کارگردانی درد یک فرد فقیر و یا درد انسانی طرد شده از جامعه را تصویر می کشد به دیگران کمک می کند تا وقتی در سطح جامعه چنین افرادی را می بیینند با آنها همدردی کنند. وقتی کسی در رمان بلندی با قهرمان داستان مدتی زندگی می کند می تواند درد او را بفهمد.
یادگار امام اظهار داشت: اگر هنر نبود ما برای رسیدن به تخیلی که لازمه رشد جامعه است، مشکل داشتیم. شاید یکی از دلایلی که دنیای امروز چندان با فجایع آنچنانی روزگار پیشین مواجه نمی شود، توانایی تخیل بالای انسان هاست که به دست توانمند هنرمندها به تصویر کشیده می شود.!S!
وی ادامه داد: جایگاه هنر، شعر و ادبیات تنها یک جایگاه تفننی نیست جایگاه مولد اخلاق است. بسیاری از فیلم ها و کارتون ها در انسانی شدن روابط انسان ها حتی با حیوانات، تاثیر بسزایی داشته اند.
سید حسن خمینی افزود: دشمن اصلی اخلاق و زیست اخلاقی در جامعه، توهم است. یعنی اینکه انسان خود را مدار خلقت بداند. وقتی جامعه ای دچار چنین توهماتی است یک فردی باید از یک جایی کاری شروع کند. دمیدن به آتش نفرت ها کار راحتی است باید کسی از گوشه ای برای زدودن کینه ها حرکتی بکند. البته کینه زدایی به معنی نادیده گرفتن حقایق نیست.
یادگار امام در پایان گفت: جایگاه هنر در ابعاد یک جامعه اخلاقی صرفا یک جایگاه شعاری نیست تعریفی واقعی، حقیقی و صحیح دارد لذا هر چه به آن پر و بال بدهیم جامعه یک گام به سمت سعادتمندی پیش خواهد رفت.
گفتنی است، پیش از سخنان یادگار امام شاعران جوان حاضر از جمله فاطمه سالاروند، راضیه بهرامی و خانم غلامی و افشین علا، محسن وطنی، محمدرضا طاهری، آرش شفاعی، محمدامین جعفری، امیر مرزبان، جواد زهتاب، محمد برزگر، علی ثابت قدم و پوریا محمودی به قرائت اشعار خود پرداختند.
از جمله غزل های خوانده شده در این دیدار، غزلی بود تحت عنوان « برای غصه های روز 14 خرداد » که توسط شاعر شیرازی سید محمدامین جعفری حسینی سروده شده بود که ذیل می آید:
برای غصه های روز 14 خرداد
تقدیم به لبخند آسمانی یادگار گرانبهای امام(س)
اکسیر هوشیاری ما در همین خم است / این خم که صد پیاله ی مستی در آن گم است
این خم که در سکوت پر از حکمت شماست / با قلب های روشن ما در تکلم است
لبخند را به چهره ماهت اضافه کن / این بهتران ترانه برای ترنم است
لبخند پرصلابت این چهره ملیح / تلمیح آشنای غزل های مردم است
در قامت بلند تو پیداست شرح « صدر » / جایی که اقتدار رفیق تبسم است
غمگینمان نکرده شبیخون جغدها / تا یادگار حضرت خورشید در قم است
آشوب بی حیای هیاهوی جغدها / در جذبه ی سکوت پر از شوق ما گم است
با ما سخن بگو که با این شوق زنده ایم / حالا که صبر با هیجان در تفاهم است
بگذار تر کنیم گلو از خم خمین / شرط دوام مستی ما در همین خم است
