علیرضا داود نژاد کارگردان سینما ، در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، نامه ای را با عنوان "با سانسور چگونه اید آقای رییس جمهور" خطاب به نامزدها منتشر کرده است که در بخشی از آن می خوانیم: فراموش نکنید که بنیان گذار جمهوری اسلامی وظیفه هنر را پرداختن به نقاط کور و مبهم معضلات سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی و نظامی می دانست و دغدغه اصلی او پا برهنه های تازیانه خورده تاریخ شرم اور محرومیت ها بود.
جی پلاس؛ علیرضا داود نژاد کارگردان "نیاز"، "مصائب شیرین"، "فراری" در این متن که در اختیار ایسنا گذاشته آورده است: "اکنون که استقرار عدالت و مبارزه با دلال بازی و جریانات مافیایی در دستور کار ریاست جمهوری قرار گرفته است، شما برای رویکرد رسانه ای و هنری به این ماموریت چه جایگاهی قائل هستید و اساسا تا کجا با نظارت و ازادی منظومه رسانه ای هنری این سرزمین کنار می آیید؟
وقتی قرار است دولت با ریا کاری ، تظاهر ، دروغ ، زدوبند ، رشوه ، اختلاس ، باند بازی ، پول شویی ، نزول ، قاچاق ، تقلب ، دزدی و جنایت مبارزه کند و از ظلم و تبعیض و توهین و تحقیر و نفی و طرد و منزوی سازی ادمیان پروا داشته باشد و احترام به انسان و محبت به نوع بشر را بر خود فریضه ای لازم به حساب اورد؛ چرا باید از انعکاس وقایع جاری و بازنمایی موضوعات مبتلا به جامعه و افراد آن در قالب اثار رسانه ای و هنری واهمه داشته باشد؟
در شرایطی که دیوارها فرو می ریزند و ماهواره ها روند وقایع جاری را در همه جا رویت پذیر می کنند و اینترنت دسترسی به اقیانوس بی پایان اطلاعات را برای همگان حتی در گوشی های تلفن همراه ممکن کرده است ؛ جز نهضت تولید محتوای فراگیر و اثر گذار چه چاره دیگری برای صیانت از سرزمین وهویت و حیات ملی پیش رویمان می ماند؟
سال هاست فضای دیداری شنیداری کشور اکنده از محصولات ترکی و اروپایی و امریکایی و کره ای و هندی شده است و در همین اوضاع دویست فیلم اماده اکران ایرانی پشت در بسته سالن های سینما زمین گیر شده اند و بازار نمایش خانگی، تیول بازار سیاه و مافیاست و قاچاق و سرقت و نمایش های غیر قانونی بیداد می کند؛ و در همه این احوال ده ها تهیه کننده کارگردان خوش قریحه و متخصص و خلاق ایرانی که قله های هنر سینما را در دنیا فتح کرده اند و مهمترین جوایز جهانی از قبیل اسکار و کن و ونیز و برلین و کارلو ویواری و مسکو و دیگر جشنواره های اسیایی و افریقایی را در کارنامه دارند و در داخل ایران مخاطبان میلیونی و فروش های میلیاردی داشته اند ؛ سر جمع با هم تا به امروز نتوانسته اند دارای یک پلتفرم نمایش خانگی بشوند و با معرفی ان در تلویزیون و محیط های شهری مخاطبان خود را فرا خوانی کنند و با «وی او دی »و«سینماانلاین » فیلم های خود را به انها عرضه کرده و متقابلا بهای ان را دریافت نمایند: چرا که واسطه های سیاسی و تجاری سالیان سال است فاصله بین فیلمسازان و مخاطبان را پر کرده اند و با تهدید این سو و تحمیق ان سوی دیگر سلطه وانحصار خود را برجریان گردش سرمایه و تعیین سفارش از دست نمی دهند.
بنیه دفاعی قوی و توان بازدارندگی موثر امروزی دستاورد از جان و مال گذشتن نسل های مختلف همین ملت است و اکنون وقت بازیافت و توزیع و تقسیم آن در بین فرزندان خود انهاست. نشانه دوستی دولت، توان بخشی او به ملت است.شکستن انحصار و نظارت پذیری و هنر پروری به فراگیری و اثر گذاری منظومه هنری رسانه ای منجر می شود و هواخواهان عدالت را تقویت می کند و به مبارزان با تبهکاری قوت قلب می دهد. فراموش نکنید که بنیان گذار جمهوری اسلامی وظیفه هنر را پرداختن به نقاط کور و مبهم معضلات سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی و نظامی می دانست و دغدغه اصلی او پا برهنه های تازیانه خورده تاریخ شرم اور محرومیت ها بود.
اگر بهار عدالت در راه است پس لابد زمستان سانسور شکسته خواهد شد."
