اتفاقات پیش آمده در خصوص تعدادی از خبرنگاران در روزهای گذشته، واکنش هایی را در پی داشته است.
به گزارش جماران، برخی روزنامه نگاران با افسوس و ناامیدی به موضوع پرداخته اند و از سویی از اینکه خودشان صدایی برای مطالبه حقوقشان ندارند گله مند هستند.
تعدادی از این واکنش ها را در ادامه می خوانید:
فریماه فلاحی نوشت: من دو سال دبیر سرویس بودم، این مدت نه تنها از قرارداد، بیمه و مزایای نیم‌بند خبرنگاری محروم بودم، بلکه حقوق چهار ماه پایانی همکاری‌ام را هم پرداخت نکردن و نتیجهٔ پیگیری قانونی هم همون شد که بهم گوشزد کرده بودن! بله، زور روزنامه به قانون چربید.
داریوش آرمان نیز با بیان اینکه بیکاری روزنامه نگار به معنی مرگ است نوشت: واقعا شرایط اقتصادی روزنامه ها و سایت های غیردولتی وخیمه. دولت و وزارت ارشاد در این باره چه میکنند؟!
فهمیه طباطبایی توصیه ای برای اشتغال در شغل دیگرد دارد و نوشته است: شتری که امروز در{آن} روزنامه خوابید و باعث بیکاری تعداد زیادی از خبرنگاران شد، به زودی میرسه دم در روزنامه‌ها و رسانه‌های دیگه. باید هممون به فکر کار دیگه ای باشیم.
یگانه خدامی نیز در ساب توییتری خود نوشته است: به بیکاری همکارام فکر می‌کنم و تنم می‌لرزه. ما قشر ضعیفی هستیم که با این گرونی حتی یه روز هم نمی‌تونیم بیکار بمونیم. توی این وضعیت قراره چیکار کنن؟ کِی قراره سامون بگیریم ما؟
زهرا منصوری نوشته است: چقدر ناامنه این کارِ خبرنگاری!
مسعود بصیری مسئول بسیج رسانه نوشته است: از اینکه ما خبرنگاران، مرغ عزا و عروسی هستیم متاسفم. از بیکار شدن هر خبرنگاری که در زیر چتر نظام فعالیت می‌کند، حتی اگر اختلاف سلیقه داشته باشیم متاسفم و فریاد می‌زنم که دولت باید از آنها و شغلشان دفاع کند.
یزدان مرادی مسئله بیکار شدن خبرنگاران تازه کار را فرعی می داند و در توییت خود نوشته است: به نظرم در وهله نخست، هیچ فرقی نمیکنه نیروی باتجربه تعدیل شده باشه یا تازه‌کار؛ مساله اصلی قطع یک راه کسب درآمد و بیکارشدن خبرنگار در شرایط اقتصادی بحرانی این روزها هست.
پژمان موسوی تنها بودن روزنامه نگاران را مورد تاکید خود قرار داده و نوشته است: کدام سینماگر درباره اخراج روزنامه‌نگاران موضع گرفته؟کدام هنرمند؟کدام اهل موسیقی؟کدام فعال کتاب؟کدام تئاتری؟کدام نویسنده؟کسانی که اگر هر کدامشان مطالبه‌ای داشته باشند،روزنامه‌نگاران با تمام وجود برایشان مایه می‌گذارند. این واقعیت روزگار ماست: روزنامه‌نگاران تنها هستند.
سعید ارکان زاده یزدی در توییت انتقاد آمیز خود نوشت : تا فشار اقتصادی به روزنامه‌ای می‌آید، حذف نیروی کار می‌شود اولین راه‌حل. به‌جای اینکه بهره‌وری و خلاقیت را بالا ببرند،ساختار را طوری بچینند که شایستگان برمسند امور باشند و حرفه‌ای‌گرایی را جایگزین تجارت کنند، خبرنگاران را بیرون میکنند؛همان کسانی که روزنامه روی دوش آنها جلو رفته.
