عضو هیأت انتخاب آثار داستانی جشنواره گفت: «این جشنواره به دلیل سابقه، اهمیت و پوشش گسترده‌ای که دارد و همچنین از آنجا که برگزارکننده آن انجمن سینمای جوان است جشنواره بسیار مهمی محسوب می‌شود و محل اتکا و امید سینمای ایران است.»
به گزارش جی پلاس، مرجان اشرفی‌زاده عضو هیأت انتخاب آثار داستانی این دوره از جشنواره، درباره ارزیابی آثار رسیده به جشنواره گفت: تعداد بسیاری اثر متقاضی شرکت در بخش فیلمهای داستانی این دوره از جشنواره بودند که برای تولید یک سال فیلم کوتاه در یک کشور عدد قابل توجهی بود. طبیعتا آثار خوب و بد در میان آن‌ها بسیار بود. به نظر من حدود 80 تا 90 اثر قابل قبول و تامل به بخش داستانی این جشنواره ارسال شده است.
او در ادامه صحبت‌هایش اضافه کرد: در صورتی که 80 فیلم خوب در طول یک‌سال ساخته شده باشد یعنی 80 فیلم‌ساز و این مسئله نیاز به تامل و پاسخگویی از سوی مسئولین دارد چرا که این فیلمسازان قرار است در این فضا باشند و امکان کار در فضای تولید آثار کوتاه و یا ساخت فیلمهای بلند سینمایی و تلویزیونی را داشته باشند. آثار قابل دیدن و تاملی به لحاظ کیفی، فنی و موضوعی به جشنواره ارسال شد و در مجموع به نظرم در صورتیکه این جریان به درستی مدیریت شود اتفاقات خوبی پیش رو است.
اشرفی‌زاده درخصوص کیفیت برگزاری جشنواره فیلم کوتاه تهران در سال گذشته عنوان کرد: سال گذشته با اینکه در جشنواره‌های متفاوتی، عمده تولیدات فیلم کوتاه را دیدم اما در جشنواره فیلم کوتاه تهران درگیر کار بودم و خیلی در جریان جزئیات جشنواره نبودم. کمابیش انتقاداتی شنیدم اما نمی توانم در این مورد، نظر مستقل بدهم.
این کارگردان جشنواره‌ها را فضایی به منظور رقابت، تشویق و دیده شدن عنوان کرد و یادآور شد: برگزاری جشنواره‌های سینمایی اهمیت بسیاری دارد و محلی برای عرضه آثار هستند. برای فیلم کوتاه این مسئله بسیار جدی‌تر و حیاتی است به دلیل اینکه ما جایی برای عرضه آثار و امکان دیگری برای دیده شدن فیلم‌ها نداریم. جشنواره فیلم کوتاه به دلیل سابقه و اهمیت و پوشش گسترده‌ای که دارد و همچنین از آنجا که برگزارکننده آن انجمن سینمای جوان است که در سراسر کشور شبکه گسترده‌ای از آموزش، تولید و پرورش استعدادهای جوان و فیلمسازان نوجوان را دارد، به نظرم جشنواره بسیار مهمی است و محل اتکا و امید سینمای ایران است.
او همچنین افزود: این جشنواره از منظر ایجاد پویایی و شادمانی در فضای فیلم کوتاه، بسیار با اهمیت است. نگاه‌های متفاوتی نسبت به اینکه این رویداد باید بسیار حرفه‌ای و سختگیرانه‌تر برگزار شود، وجود دارد. به عنوان مثال برخی معتقدند که باید تعداد بخش‌های مسابقه کم شود و یا عده‌ای بر این باورند که بیشتر شود یا اینکه درها باز شود تا فیلمسازان بیشتری امکان تعامل داشته باشند. من در این مورد نمی‌توانم نظر قطعی بدهم برای اینکه در هر نوع دیدگاه نکات مثبت و منفی وجود دارد که باید کارشناسی شوند. اما سابقه‌ای که در ذهن دارم این است که این جشنواره نقطه عطفی در مسیر فیلمسازی برای من و بسیاری از همکارانم بوده است.
اشرفی‌زاده در بخشی از صحبت‌هایش تصریح کرد: نخستین دیدارها، حضورهای سینمایی، دریافت جوایز و تجربه نمایش فیلم‌ها بر پرده نقره‌ای به منظور تماشا و واکنش مخاطبان به قدری لذت‌بخش و همچنین اضطراب‌آور و در مجموع بسیار با اهمیت بود که من فکر می‌کنم اکنون نیز برای فیلمسازان جوان این جریانات بسیار مهم باشد. به واسطه چنین جشنواره‌های ملی، ممکن است بسیاری از آثار حاضر در این رویدادها حضورهای بین‌المللی موفق داشته باشند و مطمئنم که چشم فیلمسازان جوان به جشنواره فیلم کوتاه تهران است و امیدوارند اثرشان در آن دیده شده و اتفاقات خوبی برای فیلم‌هایشان روی دهد.
عضو هیأت انتخاب آثار داستانی سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران درخصوص جایگاه جهانی این رویداد متذکر شد: اصولا جشنواره‌های بین‌المللی در ایران دچار این مشکل هستند که نتوانسته‌اند به سطح جدی‌تری ارتقا پیدا کنند. ممکن است یک بخش این مسئله به دلیل ممیزی‌ها و یا فضای سینمای ما باشد که باعث شده تا آثار شاخص نتوانند در ایران حضور پیدا کنند. به منظور وجهه بین‌المللی و ارتقا سطح آن، تلاش‌ها و جلب اعتماد بسیارخوبی شده است اما محدودیت‌هایی که ما داریم تا حدی منجر شده که انتخاب آثار صرفا مبنایشان کیفیت و خصوصیت سینمایی آن‌ها نباشد و این مسئله ما را در بخش بین‌الملل در حدی متوسط یا رو به پایین قرار داده است.
او در ادامه اضافه کرد: اما فارغ از این مسائل برگزاری جشنواره فیلم کوتاه تهران تلاش مثبت ومفیدی است و در حد خود برای آشنا کردن فیلمسازان خارجی با ایران و آثار سینمایی کشورمان بی‌تاثیر نیست و باید هر ساله این فضا را جدی‌تر کرد. طبیعتا با جشنواره‌های فیلم کوتاه الف دنیا و حتی دیگر جشنواره‌ها فاصله بسیاری داریم که ممکن است در بعضی بخش‌ها کاملا رضایت‌بخش نباشد اما در برخی قسمت‌ها می‌تواند قابل رقابت باشد و باید به تلاش خود ادامه دهیم.
این کارگردان درخصوص ارزیابی آثار سینمایی کوتاه ایران در مقایسه با فیلمهای کوتاه بین‌المللی تصریح کرد: با توجه به موفقیت‌هایی که فیلمهای کوتاه ایرانی در جشنواره‌های خارجی به دست می‌آورند به نظر می‌رسد فضای قابل رقابتی است و ما نیز رشد کیفی و کمی بسیار خوبی داشته‌ایم. مشکلی که پیش روی فیلمسازان است جدا از همه آن مسائلی که وجود داشته و برخلاف حمایت‌های دولتی، همچنان مشکل بودجه و تولید است و فیلمسازان مسیر دشواری را طی می‌کنند. البته به نظر من تا حدی طبیعی است و در سراسر دنیا نیز تامین بودجه و هزینه برای تولید یک فیلم آسان نیست. اما آنچه که ذهن مرا به خود مشغول کرده، این است که به دلایلی که نشات گرفته از فیلمسازان، فضای کلی جامعه و فضای مدیریتی است، گویی فیلمسازان به دنبال الگوهای مشخص و برنده از عرصههای داخلی، جشنواره‌های خارجی، نهادهای دولتی یا حکومتی خاص هستند و به نظر می‌رسد آن‌ها بر خلاف روح فیلم کوتاه که باید جسور، نوجوی و خلاق باشد به دنبال شیوه از پیش جواب داده و شاید موفقیت زودرس هستند که این مسئله می‌تواند به فضای فیلمسازی ما لطمه بزند و ممکن است ما را به ورطه تکرار بیاندازد.
مرجان اشرفی‌زاده در پایان صحبت‌هایش با بیان اینکه بسیاری از فیلم ها به لحاظ کیفیت، ساختار و قصه به خودی خود اثری قابل قبول هستند اما زمانی‌که مقایسه می‌شوند به ورطه تکرار افتاده و نظر هیأت انتخاب را تغییر می‌دهند، اظهار داشت: ممکن است اثری به لحاظ فنی ضعف‌ها و کیفیت کمتری داشته باشد اما از آنجا که نگاهی نو دارد، همه را میخکوب و امیدوار به پیدایش فیلمسازی جدید می‌کند. به نظرم فیلمسازان، فضای آموزشی، دولتی و رصدکنندگان مجموعه تولیدات باید هوشمندانه عمل کرده و کمک کنند تا فیلم کوتاه از روح کلی خود دور نشده و تلاش شود که اگر 80 فیلم متوسط و خوب در طی سال تولید می‌شود 80 نگاه متفاوت در سینما وارد شود، نه اینکه این 80 اثر را در 4 یا 5 گروه تقسیم کرده و فیلمهای مشابهی با نقطات قوت و ضعف ببینیم.
سی‌و‌چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران ۲۵ تا ۳۰ مهرماه برابر با ۱۷ تا ۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ به دبیری سیدصادق موسوی در پردیس سینمایی ملت برگزار خواهد شد.
