کارگردان برنامه‌های مناظره‌های انتخاباتی در سال‌های ۸۸، ۹۲ و ۹۶ از تجربیات خود در ساخت مهمترین مناظره‌های سیاسی صداوسیما سخن گفت.
به گزارش جی پلاس، عیسی بلوکات تجربه ساخت بیش از دو هزار کارگردانی برنامه‌های فوتبال، تهیه و تولید ۵۰۰ فیلم مستند، حضور در شش دوره اجلاس‌های جهانی و کارگردانی سه دوره مناظره‌های زنده انتخابات ریاست جمهوری را در کارنامه حرفه‌ای خود دارد.
پایگاه اطلاع رسانی سیما به همین بهانه با وی گفت‌وگویی انجام داده است که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید:
اولین مناظره‌ای که سوئیچ کردید چه بود؟
اولین مشق من در زمینه مناظره، مناظره میان آیت‌الله مصباح یزدی و حجت‌الاسلام حجتی کرمانی بود که در دهه ۷۰ روی آنتن رفت. این اولین تمرین من در زمینه مناظره بود و پس از آن آموختم که چگونه یک مناظره را اداره کنم و در طول آن اصل بی‌طرفی را رعایت کرده و تحت تاثیر افراد حاضر در مناظره قرار نگیرم.
مهمترین اولویت شما برای روی آنتن بردن یک مناظره خوب چیست؟
مهمترین و اولین اولویت من در کار مناظره‌ها رعایت بی‌طرفی است. باید در برنامه‌های این چنینی حق‌الناس در نظر گرفته شود. برای رسیدن به این هدف باید تیمی با تمامی دیدگاه‌ها را هماهنگ کرد و به آنها یادآور شده که هدف بزرگی را باید دنبال می‌کنند.
در اولین مناظره‌های انتخاباتی سال ۸۸ اتفاقات خوبی افتاد و تلویزیون توانست نقش اصلی خود را ایفا نماید. در سال ۹۲ در مبحث مناظره یک جهش هنری داشتیم. در کنار این جهش برنامه‌ها کاملاً ملی و حرفه‌ای شد و از نظر عدالت رسانه‌ای کاری عادلانه و خلاقانه بود. به طور کلی در کارهای تیمی موفقیت بالاست و در چنین برنامه‌هایی باید به الگویی واحد دست یافت و زبان مشترکی به دست آورد. چراکه تا به زبان مشترکی نرسیم، کار به صورت حرفه‌ای انجام نخواهد شد.
بحمدالله در دوره‌های گذشته کار مناظره‌ها نتیجه‌بخش بود و به همین سبب در این دوره نیز با وجود آن که بعد از ۳۵ سال فعالیت اکنون بازنشسته هستم، مرکز تولید و فنی سیما این برنامه را به من سپرد. در طول کار تمامی خواسته‌هایمان توسط مدیران مرکز انجام شد و توانستیم در دو مناظره نخست خروجی مناسبی ارائه دهیم.
در تمام طول صحبت‌ها مدام از کار تیمی و آموزش صحبت کردید. چقدر این موضوعات برای شما اهمیت دارد و عملاً چه اقداماتی انجام می‌دهید؟
در بخش آموزش باید تاکید کنم که هفته‌ای دو روز در میان دانشجویان دانشکده صداوسیما حضور دارم و سال‌هاست که در خدمت نسل جوان هستم. اما اعتقاد دارم تنها تحصیلات آکادمیک کافی نیست؛ به همین دلیل در حوزه کار تجربی دو موضوع را همواره در کارهایم گنجانده‌ام. موضوع اول اینکه در تمام کارها ۵۰ درصد اعضاء تیم قبلی را حفظ می‌کنم و ۵۰ درصد نیروی تازه کار را وارد می‌کنم تا تجربه کسب کنند. موضوع دوم نگارش تمام تجربیاتم در هر حوزه تولیدی است؛ به عنوان مثال در جشنواره‌های بین‌المللی یا گزارش‌های ورزشی تمامی تجربیاتم را مکتوب می‌کنم و امیدوارم در آینده‌ای نزدیک منتشر و در اختیار دانشجویان این رشته قرار گیرد.
به نظرم یکی از ضعف‌های ما در حوزه تولید این است که با رفتن هر یک از کارشناسان و متخصصان رسانه تجربیات وی نیز از بین می‌رود؛ در حالی که باید تمامی این تجربیات به صورتی ثبت و ضبط شده و در اختیار نسل‌های بعد قرار بگیرد. اعتقاد دارم در هر کاری نیازمند تدوین کتابچه‌های راهنما هستیم. باید تجارب افراد ثبت و به دست نسل بعدی برسد. جوانان باید بدانند در چهار دهه گذشته از کجا به کجا رسیده‌ایم. در رسانه فعلی فعالیت‌های بسیاری صورت گرفت که دوستانمان با تمام مشکلات و موانع توانستند تصاویری بدیع را به سراسر جهان مخابره نمایند. اینها به سادگی به دست نیامده و باید وقایع‌نگاری شود.
در کارنامه شما کارگردانی بیش از ۲۰۰۰ گزارش ورزشی فوتبال و همین مقدار گزارش‌های ورزشی به چشم می‌خورد؛ این حوزه را چگونه دیدید؟ در مورد فعالیت‌هایتان در این حوزه مقداری توضیح دهید.
مهمترین ویژگی کارهای من چه در زمینه ورزش، چه مستند و حتی مناظره نگاه داستانی به آن است. به عبارت دیگر در هر موضوعی آن را قصه‌ای می بینم که راویش هستم. این دیدگاه باعث می‌شود در پایان، کار جذاب شده و مخاطب از دیدن آن لذت ببرد؛ البته باید اذعان کنم قدرت تصمیم‌گیری در صدم ثانیه، مدیریت بحران و سرانجام رساندن یک موضوع را در عرصه خبر آموخته‌ام؛ خبر عرصه‌ای است که نیازمند سرعت و دقت بالاست و انسان در این عرصه یاد می گیرد چگونه در صدم ثانیه داستان را به صورتی کامل روایت کند.
خاطره‌ای از زمان کار در حوزه ورزش برایمان می‌گویید؟
در مسابقات شهرآورد سال ۷۹ به خاطر دارم که اتفاقاتی رخ داد که از دید داور دور ماند. اما دوربین لحظات به یادماندنی بسیاری را به دور از جانبداری ثبت کرد. در این شهرآورد صحنه‌های زشت و زیبا از بازی به تصویر درآمد. دومین خاطره‌ام نیز در زمینه کارهای ورزشی به برگزاری مسابقات اسکی روی چمن باز می‌گردد. در این مسابقات با پذیرش رسانه ملی، مسابقات ضبط و پخش شد و کار چنان حرفه‌ای روی آنتن رفت که تلویزیون‌های دو کشور فرانسه و ایتالیا از ما خواستند پشت صحنه‌ها و راش‌های تهیه شده را به صورت بسته‌های آموزشی در اختیارشان قرار دهیم.
مستند حوزه‌ای است که شما به آن نیز وارد شدید و کارهای ماندگاری تولید کرده‌اید. در این حوزه دستاوردی داشتید؟
در حوزه ایرانشناسی ۳۲۵ مستند تولید کرده‌ایم که همه حاصل کار تیمی است. این مستندها با امکانات امروز و تجربه و انگیزه دیروز تولید شده است. مستند «ما می‌توانیم» نیز در ۱۴ قسمت برای شبکه یک ساخته شد؛ در این مستند بخشی به نصب سکوهای دریایی اختصاص داشت و توجه بسیاری را به موضوع خلاقیت و اقدامات مهندسان داخلی جلب کرد.
برای تولیدات خود جوایزی هم دریافت کرده‌اید؟
جایزه واقعی را زمانی می گیرم که برنامه‌ای را روی آنتن می فرستم و مردم از دیدن آن لذت می‌برند. ولی به طور کلی به عنوان بهترین کارگردان تلویزیونی در حوزه ورزش چهار بار در داخل و ۲ بار در حوزه بین‌الملل انتخاب شدم. همچنین ۲ بار کارگردان نمونه ملی شدم که البته اصولا این عنوان تکرار شدنی نیست. اما بزرگ ترین جایزه‌ام اعتماد به من در خدمت منافع ملی در برنامه‌هایی که آبروی ملی‌ست، بوده است.
علاقه دارید چه کار جدیدی تولید کنید؟
یکی از علاقه‌مندی‌هایم این است در حوزه زیبایی‌شناسی، تضادها را به تصویر درآورم. مثلاً برف و آفتاب، سرد و گرم، خشک و تازه و... ؛ با این نگاه، مستندی ۷ دقیقه‌ای تهیه کردم با این مضمون که در جایی که چله تابستان همه از گرما به ستوه آمده بودند گروهی در سرما قرار داشتند. تلویزیون آلمان به دنبال این کار مستند بود. علاقه‌مندم باز چنین کارهایی در مورد تضادها بسازم. همچنین دوست دارم با باقیمانده انرژی‌ام کارهای دیگری در زمینه ایرانشناسی تهیه کنم.
اگر به گذشته بازگردید چه کارهایی را انجام می‌دهید؟
بعد از چهار دهه حضور در رسانه باز هم اگر به گذشته برگردم همین کارها را تکرار می‌کردم؛ یعنی در حوزه‌های داستانی، مستند و زنده همچنان می‌توانم تولدی دوباره پیدا کنم. در تمامی کارهایم تلاش کردم تا بهترین را برای مخاطب آماده کنم.
