اشپیتیم آرفی بازیکن سابق پرسپولیس که تجربه بازی در یک فیلم و دو سریال را دارد از تجربیات خود در این عرصه گفت.
به گزارش جی پلاس، چند سالی است که بازیکنان فوتبال پا به عرصه هنر گذاشته‌اند و در سینما و تلویزیون فعالیت دارند. این روزها شاهد حضور اشپیتیم آرفی بازیکن سابق پرسپولیس در این عرصه هستیم.
این بازیکن تاکنون فیلم سینمایی «آوار» را بازی کرده است و در سریال «دیوار به دیوار» و «لژیونر» نیز حضور دارد. با او گفت وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید:
حضور شما در عرصه هنر چگونه شکل گرفت؟
دنبال بازیگری نبودم؛ چهار ماه پیش که به ایران آمدم، پیشنهاد بازی در فیلم «آوار» به من داده شد و با علیرضا نیکبخت همبازی شدم.
کار با سامان مقدم چگونه بود؟
بعد از فیلم سینمایی، سریال «دیوار به دیوار» سامان مقدم پیشنهاد شد که دو قسمت در آن بازی کردم. تجربه خوبی برایم بود.
بازیگری یا فوتبال، کدام سخت است؟
بازیگرها و بازیکنان هر کدام نسبت به سختی شغل خودشان می‌گویند اما به نظر من هر دو حرفه سخت است. به آقای شریفی نیا می‌گویم شما زمانی یک موقعیت گل داشته باشید و از دست برود، دوباره تکرار ندارد اما در بازیگری جمله اشتباه بگویید، دوباره تکرار می‌شود. البته در لحظه خندیدن، گریه کردن، ناراحت بودن و ... در بازیگری سخت است.
با توجه به اینکه از ایران دور شدید، هنوز پرسپولیسی هستید؟
بله هنوز پرسپولیسی هستم.
درباره قهرمانی زود هنگام پرسپولیس صحبت کنید.
خوشحالم که پرسپولیس بعد از 9 سال قهرمان لیگ برتر می‌شود؛ اما در این سال‌ها دو بار قهرمان جام حذفی شده ایم. پارسال مشخص بود که تیم خوب است؛ اما به خاطر تفاضل گل قهرمان نشد. استقلال در اوایل فصل نتیجه خوبی نگرفت؛ اما در ادامه روند صعودی داشت.
در حال حاضر ساکن آلمان هستید؟
بله؛ الان چهار سال است که از ایران رفتم و در آلمان زندگى می‌کنم.
خانواده شما نسبت به حضور شما در عرصه بازیگری چه عکس‌العملی داشتند؟
خانواده خوشحال هستند. زمانی که گفتم می‌خوام به ایران بگردم و بازیگری کنم، هیچ کدام از آنها باور نکردند و نسبت به حضور من تعجب کردند.
کار با گروه سریال «لژیونر» چگونه است؟
این روزها مشغول بازی در سریال «لژیونر» هستم. با توجه به اینکه بازیگری حرفه اصلی من نیست، آقای آب پرور کمک زیادی کردند. حتی بازیگران سریال هم طوری رفتار می کنند که من خیلی راحت کار کنم.
شما تسلط خوبی به زبان فارسی دارید
زمانی که به ایران آمدم، در پیام مشهد که بازی می‌کردم؛ از کل تیم فقط یک نفر به زبان انگلیسی مسلط بود. راهی جز اینکه خودم فارسی یاد بگیرم نداشتم. خانه یکی از دوستانم می‌رفتم و از او سوال می‌کردم و به مرور فارسی یاد گرفتم.
