«مروری بر اکران فیلم‌های ایرانی در جشنواره YIDFF۲۰۱۹» و «معرفی استراتژی‌های جشنواره درسدن» عنوان دو نشست تخصصی روز دوم از سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران است.
جی پلاس، در سومین روز از برگزاری جشنواره سی و هفتم دو نشست از سری نشست‌های تخصصی «۳۷_۲۰» با حضور دو مدرس بین‌المللی برگزار می‌شود.
براین اساس، نشست «مروری بر اکران فیلم‌های ایرانی در جشنواره YIDFF۲۰۱۹ » در ساعت ۲۰ امشب (جمعه ۹ آبان) با حضور هاتسویو کاتو برگزار می‌شود. نشست دیگر این روز به «معرفی استراتژی‌های جشنواره درسدن» با حضور آنه گشوتز اختصاص دارد که در ساعت ۲۲ از لایو صفحه اینستاگرام انجمن سینمای جوانان ایران با شناسه کاربری @iycs.ir پخش می‌شود.
مروری بر یک نشست تخصصی روز دوم
براساس این گزارش، در دومین روز این جشنواره، نشست تخصصی «راه‌های ورود و موفقیت در جشنواره فیلم هسیکس پک» پنجشنبه، ۸ آبان با حضور جرالد وبر و رامتین شهبازی برگزار شد.
در ابتدای این نشست رامتین شهبازی گفت: تاریخ سینما در آغاز با ساختارهای هرمی آغاز می‌شود، ساختار هرمی یعنی کمپانی‌هایی که فیلم تولید و پخش می‌کنند و در سالن‌های سینمایی که در اختیار دارند به نمایش می‌گذارند.
او سپس درباره کمپانی هسیکس پک، توضیح داد: این کمپانی در سال ۱۹۹۰ میلادی تاسیس شد و کار آن توزیع فیلم در جشنواره‌های مختلف است. این کمپانی پنج سال پس از تاسیس به حوزه پخش تجاری فیلم‌ها نیز وارد شد و برنامه‌های مدونی هم برای پخش آثار دارد.
در ادامه این نشست جرالد وبر گفت: من ۲۵ سال پیش به کمپانی هسیکس پک ملحق شدم. در اوایل دهه ۹۰ که هنوز دنیای مجازی به وجود نیامده بود، در کمپانی هسیکس پک شروع به ساخت فیلم‌هایی براساس فوتج‌هایی (فیلم خام) کردیم تا از شبکه تلویزیونی پخش شوند. این اتفاق در آن دوره حرکتی نوآورانه و جدید بود. همان‌طور که می‌توانید تصور کنید در طول این ۳۰ سال تحولات بسیاری رخ داده است و همه ما با آن‌چه ۳۰ سال پیش بوده‌ایم متفاوت هستیم، همچنین نگاه ما برای به‌کارگیری فوتج‌ها نسبت به گذشته تغییر کرده است. دنیای مجازی و اینترنت به وجود آمد و امکانات و تسهیلاتی در اختیار ما گذاشت تا بتوانیم دسترسی بهتر و بیشتری به تصاویر و فیلم‌ها داشته باشیم. مثلا یکی از اتفاقات اخیر استفاده از ویدئوهای وب‌سایت یوتیوب برای ساخت ویدئوکلیپ موسیقی است. ما سپس در هسیکس پک تصمیم گرفتیم به سراغ فوتج‌های پیداشده رفته و آن‌ها را به کار بگیریم.
وبر گفت: ما در آغاز سال پس از نمایشی که از فوتج‌های پیداشده انجام دادیم توانستیم حمایتی دولتی جذب کنیم و سپس به سراغ پرداخت و توزیع فیلم‌های هنری غیرروایی رفتیم. البته بخت و اقبال هم همراه ما بود چون همزمان با شروع کار فیلمی از همکارمان در کمپانی هسیکس پک که براساس همین فوتج‌ها تولید شده بود در جشنواره‌های مختلف و بین‌المللی به نمایش درآمد و توانست موفقیت‌هایی را هم کسب کند و این ماجرا باعث شد تا بتوانیم به بودجه دولتی دست پیدا کنیم. ما از همان آغاز کار تصمیم نداشتیم فعالیت خود را تنها متمرکز بر فیلم‌های تجربی ادامه دهیم به همین منظور تصمیم به حمایت از فیلمسازان جوان گرفتیم و از همان آغاز مصمم بودیم تا هیات انتخاب کاملا مستقل داشته باشیم تا از بین آثاری که به دست ما می‌رسد، فیلم‌هایی را که قابلیت حمایت دارند، انتخاب کند. همچنان هم کمپانی به همین شیوه فعالیت خود را ادامه می‌دهد و چهار مرتبه در سال فراخوانی منتشر می‌کند، فیلمسازان آثار خود را ارسال می‌کنند و سپس هیات انتخاب تصمیم می‌گیرد که در زمینه پخش و توزیع فعال به کدام فیلم کمک کند.
این سینماگر با اشاره به فعالیت این کمپانی ادامه داد: نوع فعالیت ما منحصر به فرد بود و علی‌رغم این‌که یک کمپانی غیرانتفاعی بودیم به علت وزن هیات انتخابی که داشتیم، فیلم‌هایی که برایمان ارسال می‌شد همگی آثاری باارزش بودند که وقتی پس از انتخاب به جشنواره‌های مختلف جهانی ارسال می‌شدند بسیار مورد استقبال قرار می‌گرفتند. این اتفاق باعث شد تا فعالیت ما از سوی جشنواره‌های جهان مورد توجه و ستایش قرار بگیرد.
در بخش دیگر این نشست وبر به چگونگی حضور فیلم در جشنواره‌های سینمایی پرداخت و گفت: به محض این‌که فیلمی به پایان می‌رسد کارگردان با خود فکر می‌کند این فیلم را باید به کجا ببرم و در کجا نمایش دهم. قطعا اولین جشنواره‌هایی که به ذهن او می‌رسد، جشنواره‌های کن، برلین و ... است. اما برای رسیدن به این هدف باید چه کار کرد؟ این تفکر بسیار اشتباه است چون جشنواره‌های سینمایی مهم آثار ارسالی متعددی دریافت می‌کنند و صرفا بخش کوچکی را به فیلم کوتاه اختصاص می‌دهند به همین دلیل شانس فیلم‌های کوتاه برای نمایش در این جشنواره‌ها بسیار کم است. در کنار این جشنواره‌های بسیار مهم، تعداد بسیار زیادی جشنواره در حوزه فیلم کوتاه برگزار می‌شود که از آثار فیلمسازان جوان بسیار استقبال می‌کنند پس بهتر است به سراغ این رویدادها بروید.
او بیان کرد: سوالی در این مقطع پیش می‌آید که این جشنواره‌های تخصصی را چطور می‌توان شناخت و برای نمایش فیلم‌ها اقدام کرد؟ برای مثال ما وقتی فیلم جدیدی را می‌پذیریم یک استراتژی جشنواره‌ای برای فیلم و فیلمساز تعریف می کنیم. سپس با توجه به این‌که کدام جشنواره از نظر زمانی نزدیک‌تر است و این‌که آیا فیلم برای نمایش در جشنواره مدنظر مناسب است، پروسه ارسال فیلم را آغاز می‌کنیم. ما منتظر جشنواره‌هایی که مهلت ارسال آثارشان به اتمام رسیده است نمی‌مانیم و براساس تقویم برای جشنواره‌های پیش رو پروسه ارسال اثر را دنبال می‌کنیم. در زمینه فیلم کوتاه کار دیگری که انجام می‌دهیم دسته‌بندی فیلم‌ها براساس تناسبی است که با هر یک از جشنواره‌های کلیدی دارند. هر فیلمساز می‌تواند با مراجعه به سایت یا فراخوان هر جشنواره از میزان اهمیت و جایگاهی که برای فیلم‌های بلند، مستند، داستانی، کوتاه و ... در نظر گرفته آگاه شود.
جشنواره‌های محلی را فراموش نکنید
این سینماگر خطاب به فیلمسازان جوان گفت: یکی از کارهای مهمی که باید انجام دهید، ارسال فیلم‌ها به جشنواره‌های محلی است چون از این طریق می‌توانید به مخاطب محلی دسترسی پیدا کنید. همچنین در کنار جشنواره‌های کلیدی و محلی به جشنواره‌های تخصصی هم می‌توانید فکر کنید البته در صورتی که محتوا و موضوع فیلم با این رویدادهای سینمایی همخوان باشد.
او ادامه داد: یکی دیگر از نکات مهم، انتخاب راهکار برای حضور فیلم در این جشنواره‌هاست، مثلا می‌توان به جشنواره‌هایی که نامزدهای جایزه اسکار از آثار آن‌ها انتخاب می‌شود رجوع کرد. با مراجعه به این جشنواره‌ها می‌توان هدف‌گذاری و جهت‌گیری مناسب انجام داد. ضمن این‌که پیش از ارسال فیلم خود به جشنواره‌ها با سایر فیلمسازان مشورت کنید تا با نحوه توزیع جشنواره‌ای آثار سایر فیلمسازان آشنا شوید. همچنین به دنبال حضور در جشنواره‌های استاندارد و سالم باشید، چون برخی جشنواره‌های سطح پایین مبالغ ورودی بالایی از صاحبان آثار دریافت می‌کنند ولی بعد خبری از آن‌ها نمی‌شود.
وبر ادامه داد: نکته دیگری که باید به خاطر داشته باشید، هزینه‌ای است که برخی جشنواره‌های مختص به فیلم کوتاه از صاحبان آثار دریافت می‌کنند. البته ما با این تصمیم مخالف هستیم چون فیلمساز نباید برای نمایش فیلم خود پول پرداخت کند، در این بین یکسری از جشنواره‌ها هم برای برخی فیلم‌ها تسهیلاتی را به منظور حضور رایگان در رقابت در نظر می‌گیرند.
فیلم باکیفیت راه خود را در جشنواره‌ها پیدا می‌کند
سپس نوبت به پرسش مخاطبان رسید و وبر در پاسخ به پرسشی مبنی بر نقش ارتباطات فردی بر حضور در جشنواره‌ها، بیان کرد: ارتباط فردی با برنامه‌ریزان یک جشنواره حتما امتیاز بزرگی است اما عملا این کار بسیار دشوار است. به نظرم الزامی برای برقراری ارتباط با یک فرد در جشنواره‌های مختلف وجود ندارد. اگر فیلمی با کیفیت باشد حتما راه خود را در جشنواره‌ها پیدا می‌کند.
این سینماگر درباره این‌که تحریم‌ها مانع راه فیلمسازان ایرانی برای حضور در جشنواره‌های اروپایی خواهد شد یا خیر؟ گفت: به نظرم چنین نگاهی در بین برگزارکنندگان رویدادهای سینمایی و جشنواره‌های خارجی وجود ندارد و آثار فیلمسازان ایرانی مشکلی برای حضور در جشنواره‌های اروپایی را ندارد.
وبر همچنین درباره جهت‌گیری‌های سیاسی جشنواره‌های بین‌المللی گفت: جشنواره‌های سینمایی معمولا استقلال دارند و جریانات سیاسی چندان بر تصمیم‌گیری و انتخاب آثار آن‌ها نقشی ندارد.
سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه به دبیری سیدصادق موسوی تا ۱۷ آبان با برگزاری نشست‌های تخصصی «۲۰-۳۷» ادامه دارد.
