در این یادداشت به قلم سیدمحی الدین حسینی ارسنجانی آمده است: اصالت مابه تاریخ وفرهنگ ماست.یادمان نرودما ایرانی وازنسل پارس های متمدنیم. تاریخ و فرهنگ ما هویت ماست. چرا باید اصالت ایران وپارس را فراموش کنیم وروی هرآنچه راکه تاریخ وفرهنگ وتمدن ماو هویت ماراساخته است پابنهیم؟!
امروز بافت تاریخی شیراز در انحصار و محاصره و در چنبره مادّیونی است که برای نابودیش کمر همت بسته اند.
بخش اعظمی از هویت تاریخی، فرهنگی، مذهبی وملی ما شیرازی ها یا ساکنان این شهرتاریخی را در کوچه پس کوچه‌های بافت قدیمی این شهر میتوان جستجو کرد، جایی که همه دلبستگی ها ودلخوشیهای پدرانمان درآن نهفته است.هنر،معماری، دین، اقتصاد، فرهنگ، علم وادب مادر منطقه تاریخی ومنحصربه فردشیرازاست.بافت تاریخی شیراز گنج وگنجینه ارزشمندی از همه داشته های ما در طی قرون و اعصار متمادی است اما این بافت روز به روز روبه نابودی است و می رود تا به نوعی از دید و از چشم ما دور شود.
گویا مسئولان امور و متولیان مدیریت شهری نیز درخواب خرگوشی اند و ما هر روز شاهد تخریب بنایی ارزشمندیا خانه ای منحصربه فردیم.
تعدد خانه های میراثی و آثار تاریخی دراین شهر وکمبودمتخصصان مرمّت، نوسازی وبهسازی آثار تاریخی در شیراز و فارس ازیک سو وجود بهانه های بی معنا برای توسعه شهری باعث تخریب سریع بافت تاریخی شده و شهر داری، شورای شهر و میراث فرهنگی اقداماتی جدی در راستای حفاظت و حراست از آثار تاریخی شیراز و احیای آنها انجام نداده و نمی دهند. بافتی که هر لحظه فروخواهد ریخت و بخشی از تاریخ این شهر را زیر آوار خشت و خاک‌های چندصد ساله مدفون خواهد کرد.
بازسازی وبهینه‌سازی بافت‌های تاریخی،در کوچه پس کوچه‌های پشت شاهچراغ ومحله های بیات، شاهزاده منصور، گودعربان،درب شیخ، کوچه قهر و آشتی،دروازه اصفهان وسعدی وکازرون،محله سنگ سیاه، سیبویه، لب آب و بسیاری از محلات دیگر شیراز، لازم وضروری است.
احیای خانه‌ها،مدارس، مساجد، سقا خانه ها، آب انبارها، حمام هاو حتی خانه‌باغ‌هایی که دربافت تاریخی برجای مانده اند وظیفه متولیان فرهنگ و میراث این شهر است. زیرا منطقه تاریخی بخشی از شهرشیراز است که در آن ساختمانها و بناها و آثار ارزشمند معماری و تاریخی دوره های گوناگون تاریخی بویژه دوره قاجاریه وجود دارد.
بافت تاریخی شهرشیراز ممکن است با مرکز شهر یا بالاشهر آن منطبق نباشد اما باید دیده شود و در حفظ ان کوشید. بیاییم محلات قدیم و بافت تاریخی شیراز را ازغربت وغروب غمگینانه اش برهانیم.
7368/ 2027
انتهای پیام امروز بافت تاریخی شیراز در انحصار و محاصره و در چنبره مادّیونی است که برای نابودیش کمر همت بسته اند.
بخش اعظمی از هویت تاریخی، فرهنگی، مذهبی وملی ما شیرازی ها یا ساکنان این شهرتاریخی را در کوچه پس کوچه‌های بافت قدیمی این شهر میتوان جستجو کرد، جایی که همه دلبستگی ها ودلخوشیهای پدرانمان درآن نهفته است.هنر،معماری، دین، اقتصاد، فرهنگ، علم وادب مادر منطقه تاریخی ومنحصربه فردشیرازاست.بافت تاریخی شیراز گنج وگنجینه ارزشمندی از همه داشته های ما در طی قرون و اعصار متمادی است اما این بافت روز به روز روبه نابودی است و می رود تا به نوعی از دید و از چشم ما دور شود.
گویا مسئولان امور و متولیان مدیریت شهری نیز درخواب خرگوشی اند و ما هر روز شاهد تخریب بنایی ارزشمندیا خانه ای منحصربه فردیم.
تعدد خانه های میراثی و آثار تاریخی دراین شهر وکمبودمتخصصان مرمّت، نوسازی وبهسازی آثار تاریخی در شیراز و فارس ازیک سو وجود بهانه های بی معنا برای توسعه شهری باعث تخریب سریع بافت تاریخی شده و شهر داری، شورای شهر و میراث فرهنگی اقداماتی جدی در راستای حفاظت و حراست از آثار تاریخی شیراز و احیای آنها انجام نداده و نمی دهند. بافتی که هر لحظه فروخواهد ریخت و بخشی از تاریخ این شهر را زیر آوار خشت و خاک‌های چندصد ساله مدفون خواهد کرد.
بازسازی وبهینه‌سازی بافت‌های تاریخی،در کوچه پس کوچه‌های پشت شاهچراغ ومحله های بیات، شاهزاده منصور، گودعربان،درب شیخ، کوچه قهر و آشتی،دروازه اصفهان وسعدی وکازرون،محله سنگ سیاه، سیبویه، لب آب و بسیاری از محلات دیگر شیراز، لازم وضروری است.
احیای خانه‌ها،مدارس، مساجد، سقا خانه ها، آب انبارها، حمام هاو حتی خانه‌باغ‌هایی که دربافت تاریخی برجای مانده اند وظیفه متولیان فرهنگ و میراث این شهر است. زیرا منطقه تاریخی بخشی از شهرشیراز است که در آن ساختمانها و بناها و آثار ارزشمند معماری و تاریخی دوره های گوناگون تاریخی بویژه دوره قاجاریه وجود دارد.
بافت تاریخی شهرشیراز ممکن است با مرکز شهر یا بالاشهر آن منطبق نباشد اما باید دیده شود و در حفظ ان کوشید. بیاییم محلات قدیم و بافت تاریخی شیراز را ازغربت وغروب غمگینانه اش برهانیم.
7368/ 2027
کپی شد
