در حال حاضر در استان فارس نزدیک به 3 هزار اثر ثبت شده در فهرست ملی وجود دارد که از این تعداد 794 تپه و 813 محوطه متعلق به دوره های پیش از تاریخ، تاریخی و اسلامی دیده می شود، سایت هایی که عمدتاً در دشت های مرودشت، پاسارگاد و شیراز قرار دارد و به باور کارشناسان، آثار فرهنگی بسیاری را در دل خود جای داده که باید مورد کاوش های باستان شناسی قرار گیرد تا بتوان با تکیه بر اسناد و مدارکی که از این سایت ها و محوطه ها کشف می شود و حقایق و سوالات باستان شناسی، حتی به قدمت و اصالت مناطق مختلف استان پی برد.
اما عبدالرضا نصیری معاون میراث فرهنگی فارس بر این باور است که نیازی به حفاری باستان شناسی نیست و آنقدرها هم علم پیشرفت کرده که با استفاده از روشهای ژئومغناطیسی و ژئوفیزیک و گمانهزنی های سطحی بتوانیم پی به ماهیت این سایت ها ببریم.وی در گفت و گو با خبرنگار ما با بیان این که حفاظت از سایت های تاریخی بعد از کاوش و حفاری ها یک ضرورت است، گفت: عدم حفاظت محوطه ها بعد از کاوش، نوعی خیانت محسوب می شود.
معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری فارس ادامه داد: تاکنون یکهزار و 607 محوطه و تپه دارای ارزش تاریخی در فارس شناسایی و در فهرست ملی جای گرفته که یکی از اهداف ثبت این آثار، جلوگیری از تخریب انسانی است و این موضوع به معنای حفاری های باستان شناسی نیست.نصیری با اشاره به این که تا کنون 2 تا 3 هکتار از سایت های باستان شناسی کشور مورد کاوش قرار گرفته، افزود: این کاوش ها عمدتا با مطرح شدن سوالاتی انجام شده که با انجام حفاری های باستان شناسی، این سوالات پاسخ داده می شود.
وی اضافه کرد: یکی از مواردی که باید به آن توجه خاصی شود حفاظت و مراقبت سایت ها بعد از کاوش است که متاسفانه آن طور که باید رخ نمی دهد، به طور مثال در محوطههای هخامنشی چون بردک سیاه و یا چرخاب در استان بوشهر، حفاری ها، گودال هایی را به وجود آورده که در فصول پرباران مملو از سیلاب می شود و این موضوع تاثیر بسزایی در تخریب محوطه دارد.
معاون میراث فرهنگی فارس تاکید کرد: بهتر است برای حفاظت هم که شده محوطههای باستانی کمتر مورد حفاری باستان شناسی قرار گیرد تا آسیب نبیند چون معتقدیم خاک بهترین محافظ برای این سایتها و آثار فرهنگی است.
وی در ادامه یادآور شد: ثبت چنین محوطه هایی در فهرست ملی، عاملی بازدارنده برای اجرای طرح های توسعه ای و صدمه زدن به این محوطه هاست و از سویی هم از تخریب انسانی جلوگیری می نماید.
نصیری همچنین معتقد است آثار فرهنگی که در دل سایت ها و محوطه های تاریخی وجود دارد، میراثی است که باید برای آیندگان نیز محفوظ بماند.
46
