در این یادداشت به قلم مهدی مرادی آمده است: ترامپ به وضوح در کارزار انتخاباتی از مخالفتش با برجام سخن رانده بود، و این مخالفت تا امروز به قوت خود باقی مانده است. اگرچه آژانس با تائید چندین باره پایبندی ایران به تعهدات خود در برجام عرصه را بر ترامپ و نزدیکانش تنگ کرده اما آنها بارها توانسته اند به کمک هم مسلکان خود در سنا و کنگره تحریم های به اصطلاح غیر هسته ای را بر ایران تحمیل کنند.
این روش که تنها به هدف آزار دادن اقتصاد ایران از یک سو، و هراساندن شرکت های خارجی از ورود به بازار ایران از سوی دیگر ادامه یافته چندان هم به موفقیت نائل نشده است.
زیرا هرگاه تحریم های غیر هسته ای تازه ای وضع شده کشورهای اروپایی با بی اعتنایی، به بستن قراردادهای تازه با ایران مبادرت کرده که موجبات خشم ترامپ و نزدیکانش را فراهم آورده است.
و اما چرا ترامپ تا این حد به برجام حمله می کند و قصد نابود کردن آن را دارد؟
پاسخ چندان دشوار نیست!!! عدم همراهی کشورهای 5+1 با سیاست های تحریمی تازه واشنگتن آنها را به شدت عصبی ساخته تا جایی که با زیر پا گذاشتن قواعد بازی و برهم زدن آن قصد دارند مساله ای که آنان را خشمگین ساخته را از بنیاد زیر سؤال برده و با این اقدام تهران را با دردسرهای تازه ای مواجه سازند.
آمریکایی ها به گمان خود با آغاز اجرای برجام تهران را به کلی مهار خواهند کرد تا در منطقه به ترک تازی های خود و شرکای نزدیکشان چون اسرائیل و عربستان مشروعیت بخشند اما در پسابرجام به شکل آشکاری ایران را قدرتمند تر یافتند؛ چنان که منطقه به ویژه یمن، سوریه، عراق و لبنان را تحت سیطره تهران مشاهده می کنند. نفوذ بیشتر و قدرتمندانه ایران و شکست پروژه های بلند مدت واشنگتن در خاورمیانه آنچنان باعث یأس و سرافکندگی بوده که مقصر همه ی آنچه رخ داده است را برجام معرفی می کنند.
هر چند ترامپ نمی داند خروج از برجام چه اثرات مخربی دارد اما نزدیکان و هم حزبی هایش چون «سناتور باب کورکر» به خوبی متوجه اند که نابودی برجام ممکن است وضعیت دشواری را پیش چشمشان قرار دهد؛ لذا حفظ برجام را از نابودی اش به مراتب به نفع امنیت ملی آمریکا تصور می کنند.
آنان که در کاخ سفید مستقر هستند می دانند باید دائما بر صورت برجام زخم بیندازند زیرا زخمی کردن آن راهی خواهد بود تا ایران را به لحاظ اقتصادی در محدودیت قرار دهند. در واشنگتن این فکر مسلط است: بستن راه های رشد اقتصادی ایران قطعا تهران را محدود خواهد کرد و به ایران اجازه نخواهد داد که در منطقه آنچه خلاف میل واشنگتن است را انجام دهد.
انتظار می رود حمله کردن به برجام ادامه یابد و در زمان های مختلف بر آن زخم های جدید انداخته شود اما خروج از آن از سوی نزدیکان ترامپ پذیرفته نخواهد شد. هدف تنها آسیب رساندن به اقتصاد ایران است؛ و این مهم ممکن است و نیاز به پاره کردن برجام نیست.
تهران در این مقطع می بایست با حفظ آرامش، با شرکای اقتصادی خود در سرتا سر جهان به ویژه اتحادیه اروپا روابط را محکم تر از پیش سازد. ادغام و وابستگی متقابل اقتصاد ایران با قدرت های اقتصادی جهان این امکان را به تهران خواهد داد که هیچگاه نگرانی عمده ای از تحریم های آینده امریکا نداشته باشد.
تقویت دوستی ها از سوی ایران و عبور از روابط تاکتیکی به سمت روابط استراتژیک کمک شایانی خواهد کرد که آمریکا نتواند تحریم های گذشته که ناشی از ایجاد یک نظام هماهنگ تحریمی به کمک بسیاری از کشورها بود را بار دیگر احیا کند.
6114/ 2027
دریافت: علی اکبر خرامش ** انتشاردهنده: سیداحمد نجفی
انتهای پیام این روش که تنها به هدف آزار دادن اقتصاد ایران از یک سو، و هراساندن شرکت های خارجی از ورود به بازار ایران از سوی دیگر ادامه یافته چندان هم به موفقیت نائل نشده است.
زیرا هرگاه تحریم های غیر هسته ای تازه ای وضع شده کشورهای اروپایی با بی اعتنایی، به بستن قراردادهای تازه با ایران مبادرت کرده که موجبات خشم ترامپ و نزدیکانش را فراهم آورده است.
و اما چرا ترامپ تا این حد به برجام حمله می کند و قصد نابود کردن آن را دارد؟
پاسخ چندان دشوار نیست!!! عدم همراهی کشورهای 5+1 با سیاست های تحریمی تازه واشنگتن آنها را به شدت عصبی ساخته تا جایی که با زیر پا گذاشتن قواعد بازی و برهم زدن آن قصد دارند مساله ای که آنان را خشمگین ساخته را از بنیاد زیر سؤال برده و با این اقدام تهران را با دردسرهای تازه ای مواجه سازند.
آمریکایی ها به گمان خود با آغاز اجرای برجام تهران را به کلی مهار خواهند کرد تا در منطقه به ترک تازی های خود و شرکای نزدیکشان چون اسرائیل و عربستان مشروعیت بخشند اما در پسابرجام به شکل آشکاری ایران را قدرتمند تر یافتند؛ چنان که منطقه به ویژه یمن، سوریه، عراق و لبنان را تحت سیطره تهران مشاهده می کنند. نفوذ بیشتر و قدرتمندانه ایران و شکست پروژه های بلند مدت واشنگتن در خاورمیانه آنچنان باعث یأس و سرافکندگی بوده که مقصر همه ی آنچه رخ داده است را برجام معرفی می کنند.
هر چند ترامپ نمی داند خروج از برجام چه اثرات مخربی دارد اما نزدیکان و هم حزبی هایش چون «سناتور باب کورکر» به خوبی متوجه اند که نابودی برجام ممکن است وضعیت دشواری را پیش چشمشان قرار دهد؛ لذا حفظ برجام را از نابودی اش به مراتب به نفع امنیت ملی آمریکا تصور می کنند.
آنان که در کاخ سفید مستقر هستند می دانند باید دائما بر صورت برجام زخم بیندازند زیرا زخمی کردن آن راهی خواهد بود تا ایران را به لحاظ اقتصادی در محدودیت قرار دهند. در واشنگتن این فکر مسلط است: بستن راه های رشد اقتصادی ایران قطعا تهران را محدود خواهد کرد و به ایران اجازه نخواهد داد که در منطقه آنچه خلاف میل واشنگتن است را انجام دهد.
انتظار می رود حمله کردن به برجام ادامه یابد و در زمان های مختلف بر آن زخم های جدید انداخته شود اما خروج از آن از سوی نزدیکان ترامپ پذیرفته نخواهد شد. هدف تنها آسیب رساندن به اقتصاد ایران است؛ و این مهم ممکن است و نیاز به پاره کردن برجام نیست.
تهران در این مقطع می بایست با حفظ آرامش، با شرکای اقتصادی خود در سرتا سر جهان به ویژه اتحادیه اروپا روابط را محکم تر از پیش سازد. ادغام و وابستگی متقابل اقتصاد ایران با قدرت های اقتصادی جهان این امکان را به تهران خواهد داد که هیچگاه نگرانی عمده ای از تحریم های آینده امریکا نداشته باشد.
تقویت دوستی ها از سوی ایران و عبور از روابط تاکتیکی به سمت روابط استراتژیک کمک شایانی خواهد کرد که آمریکا نتواند تحریم های گذشته که ناشی از ایجاد یک نظام هماهنگ تحریمی به کمک بسیاری از کشورها بود را بار دیگر احیا کند.
6114/ 2027
دریافت: علی اکبر خرامش ** انتشاردهنده: سیداحمد نجفی
کپی شد
