محققان از طریق آزمایش روی موشها نشان دادند که یک مسیر موازی در مغز برای پردازش بینایی درگیر است، این موضوع در سیستم بینایی مغز نقش برجستهای دارد و راههای بالقوه جدیدی را برای درمان اختلالات بینایی پیشنهاد میکند.
به گزارش جماران؛ علوم اعصاب علم نسبتا جدیدی است که بر فهم نسبت به انسان بسیار تاثیرگذار بوده است. این علم به دنبال پاسخ به پرسشهایی مانند زیر است: مغز چیست و چگونه کار میکند و در زمانهای مختلف چه واکنشی از خود نشان میدهد؟ چرا مردم احساسات دارند؟ در حین بروز احساسات چه تغییراتی در مغز رخ میدهد؟ یا علت مغزی اختلالهای روانی و عصبی چیست؟
خبرانلاین نوشت؛ این علم روز به روز در حال پیشرفت و گسترش است، در اینجا به چند یافته جدید درباره مغز انسان که تصور ما را نسبت به آن تغییر میدهد اشاره میکنیم.
۱_ ذهنهای اخلاقی نوزادان: درک درست از نادرست در همان ابتدا
یک مطالعه نشان داده است که نوزادان پنج ماهه میتوانند بین اعمال مفید و مضر تفاوت قائل شوند که نشاندهنده رشد اولیه شناخت اخلاقی است. محققان از طریق مشاهده واکنشهای امواج مغزی نوزادان به اقدامات اجتماعی مفید و ضداجتماعی مضر الگوهای عصبی متمایز را کشف کردند که نشان میدهد حتی در سنین پایین، نوزادان دارای مدارهای عصبی برای پردازش تعاملات پیچیده هستند. این تحقیق بینشهای جدیدی را در مورد مراحل اساسی رفتار اخلاقی و شناخت ارائه میدهد.
۲_ پیشگیری از عود در اعتیاد: قدرت پیشبینی پاسخهای مغز
دانشمندان دانشگاه استنفورد کشف کردند که واکنشهای مغز به ضررهای پولی بالقوه میتواند عود را در افرادی که در حال ترک اعتیاد هستند پیشبینی کند. بیش از نیمی از افرادی که مواد مخدر محرک را ترک میکنند پس از شش ماه دچار بازگشت به اعتیاد میشوند، محققان متوجه شدند که کاهش فعالیت بخش خاصی از مغز به نام اینسولای قدامی احتمال بازگشت به استفاده از مواد مخدر محرک را بیشتر میکند. این بینش که از طریق تصویربرداری مغز و آزمایشهای رفتاری به دست آمده است، راه جدیدی را برای یک چالش بزرگ در درمان اعتیاد یعنی درک و پیشگیری از عود پیشنهاد میکند.
۳_ بازاندیشی در ادراک بصری
یک مطالعه پیشگامانه توسط موسسه علوم اعصاب هلند نشان داده است که بخشی از مغز که فکرش را نمیکردند در بینایی افراد موثر است. محققان از طریق آزمایش روی موشها نشان دادند که یک مسیر موازی در مغز برای پردازش بینایی درگیر است، این موضوع در سیستم بینایی مغز نقش برجستهای دارد و راههای بالقوه جدیدی را برای درمان اختلالات بینایی پیشنهاد میکند.