مطالعه ای تازه نشان داده است که سیاره‌ای مدفون در اعماق زمین، عامل شکل گیری ماه بوده است.
به گزارش جماران؛ مطالعه‌ای تازه بر روی سنگ معدنی در اعماق ماه، شواهد جدیدی از شکل گیری آن در نتیجه برخورد سیاره‌ای باستانی با زمین در مدت زمان طولانی را نشان داد.
باشگاه خبرنگاران جوان نوشت؛ این برخورد سیاره‌ای که تصور می‌شود حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش رخ داده است، شاهد سقوط سیاره‌ای به اندازه مریخ به نام Theia بوده که در اثر برخورد با سیاره ما به تکه‌های گدازه داغ تبدیل شده است.
دانشمندان گفتند که به نظر می‌رسد برخی از بقایای سیاره Theia به شکل نقاط متراکم و عظیم در اعماق آفریقا و صفحات تکتونیکی اقیانوس آرام دفن شده اند، اما شواهد کافی از محل اختفا و بقیه زباله‌های Theia وجود ندارد.
اکنون، داده‌های جدید فضاپیمای گرانشی و آزمایشگاه داخلی ناسا (GRAIL) ذخایر بزرگی از سنگ آهن و تیتانیوم را در اعماق ماه پیدا کرده‌اند که نشان می‌دهد دیگر بقایای Theia قمر زمین را تشکیل داده‌اند.
آدریان بروکت، ژئوفیزیکدان سیاره‌ای از مرکز هوافضای آلمان در برلین، نتایج GRAIL را مسحورکننده توصیف کرد.
مقاله جدید تیم او که در مجله Nature Geoscience منتشر شده است، بر ناهنجاری‌های گرانشی در اعماق سطح ماه متمرکز شده است: محفظه‌های متراکم و سنگینی از ماده که توسط حسگر‌های فضاپیمای GRAIL شناسایی شده اند.
بروکت گفت: تجزیه و تحلیل این تغییرات در میدان گرانشی ماه به ما اجازه داد تا زیر سطح را نگاه کنیم.
دو ناحیه متراکم و غیر عادی مشابه در قاعده گوشته زمین که به نام LLVP شناخته می‌شوند، به این نظریه اعتبار دادند که برخورد سیاره‌ای منجر به تشکیل ماه شده است. یکی از آن ها در زیر صفحه تکتونیکی آفریقا و دیگری در زیر صفحه تکتونیکی اقیانوس آرام قرار دارد.
وجود آن زمانی تایید شد که زمین شناسان دریافتند که امواج لرزه‌ای به میزان قابل توجهی در عمق ۲۹۰۰ کیلومتری در این دو منطقه کاهش یافته است که با سایر نقاط زمین متفاوت است.
دانشمندان بر این باورند که مواد موجود در LLVPها بین ۲ تا ۳.۵ درصد چگالی‌تر از گوشته اطراف زمین است.
شایان ذکر است که سال گذشته، محققان موسسه فناوری کالیفرنیا به این ایده رسیدند که LLVPها از مقدار کمی از Theia که وارد گوشته پایینی زمین اولیه شده است، تکامل یافته اند.
برای حمایت از این موضوع، این تیم از پروفسور هونگ پینگ دینگ، در رصدخانه نجومی شانگهای، خواست تا با استفاده از روش‌های پیشگام خود، این ایده را بررسی کند.
پس از اجرای یک سری شبیه سازی، دینگ متوجه شد که پس از برخوردی که منجر به تشکیل ماه شد، مقدار زیادی از Theia (حدود ۲ ٪ از جرم زمین) وارد گوشته پایینی این سیاره باستانی شده است.
کیان یوان، ژئوفیزیکدان در Caltech که همچنین روی آن کار کرده است، می‌گوید: با تجزیه و تحلیل دقیق طیف وسیعی از نمونه‌های سنگ، همراه با مدل‌های دقیق‌تر ضربه غول پیکر و مدل‌های تکامل زمین، می‌توانیم ترکیب فیزیکی و دینامیک مداری زمین اولیه را استنتاج کنیم.
تیم دینگ و یوان این مطالعه را اواخر سال گذشته در مجله Nature منتشر کردند.
