دراین مطلب آمده است: عصرها که هوا رو به خنکی می رود آماده رفتن به پارک می شود. یک ساعتی را قدم می زند و با یکی دو نفر دیگر که هم سن و سال او هستند صحبت می کند و دوباره به خانه بر می گردد. این حکایت هر روزه مردی است که 67 سال دارد و دوران بازنشستگی را طی می کند. سالمندان و افرادی که پس از سال های طولانی کار کردن وارد دوران بازنشستگی می شوند، ذخیره هایی هستند که تجربه های زیادی دارند. افرادی که می توانند کارکردهای اقتصادی و اجتماعی زیادی داشته باشند و تجربیات خود را به نسل جوان منتقل کنند. در این میان بسیاری از کسانی که وارد دوران بازنشستگی و سالمندی می شوند ترجیح می دهند پس از سال های طولانی کار کردن به استراحت، تفریح و رسیدگی به امور خانه و خانواده بپردازند و دیگر علاقه ای به کار کردن ندارند. این افراد اوقات فراغت بیشتری دارند که می توانند از آن استفاده کنند. جامعه هم می تواند شرایطی را فراهم کند که سالمندان از اوقات فراغت خود بهتر استفاده کنند و دوران سالمندی خوبی را پشت سر بگذرانند.
اوقات فراغت سالمندی
«حسین. ر» که 10 سال از دوران بازنشستگی خود را طی کرده است به خبرنگار ما می گوید: در این مدت اقدام به راه اندازی مغازه ای کوچک کردم و گاهی در آن کار می کنم تا هنوز هم احساس کنم مفید هستم و سربار خانواده نیستم. البته اوقات فراغتم بسیار بیشتر از قبل است و ساعات زیادی از روز را به تماشای تلویزیون، اخبار و خواندن کتاب های تاریخی مشغول هستم. هر روز هم یک تا دو ساعت به پارک می روم و پیاده روی می کنم. «محمد صادق. م» که 12 سال پیش بازنشسته شده است می گوید: در این دوران علاقه ای به کار کردن ندارم و می خواهم استراحت کنم. تنها تفریح من در این سال ها دنبال کردن اخبار و گاهی پیاده روی است. البته خریدهای خانه را هم انجام می دهم. اما در زاهدان مکان تفریحی وجود ندارد تا سالمندان بتوانند به تفریح بپردارند. بسیاری دیگر از سالمندان هم به پارک می روند و هر روز چند ساعتی را در کنار هم سن و سال های خود سپری می کنند.«رضا. ش» یکی از سالمندان که سال ها در زمینه راه سازی فعالیت داشت می گوید: دوران سالمندی، گاه با ضعف و شروع بیماری هایی همراه است. از ابتدای بازنشستگی درگیر جراحی قلب و بیماری های کلیه بودم و عوارض کار طاقت فرسایی که 30 سال مشغول بودم خود را نشان می دهد. گمان می کنم از کار افتاده شدم و با توجه به این که بسیاری از زحماتم بر دوش خانواده است احساس سرباری می کنم. وی ادامه می دهد: تلاش می کنم در بسیاری از تصمیم های خانوادگی شرکت داشته باشم، اما به دلیل رنج بیماری احساس می کنم مفید نیستم.
نیازهای عاطفی، معیشتی و جسمی
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی به خبرنگار ما می گوید: پس از 60 سالگی به اصطلاح دوران بازنشستگی نامیده می شود که این دوره مرحله سوم از زندگی است و در جامعه ما افراد به طور متوسط تا 80 سالگی امید به زندگی دارند. در این دوران سالخوردگان به چهار دسته تقسیم می شوند: افرادی که امکانات به اندازه کافی دارند و مایل هستند استراحت کنند، افرادی که به دلیل احتیاج به درآمد به کار خود ادامه می دهند یا حداقل اگر کاری داشتند ادامه می دهند، افرادی که امکانات مالی دارند ولی چون نمی خواهند از کار افتاده محسوب شوند علاقه دارند کار کنند و گروه چهارم از کار افتاده ها هستند.«عادله صفت گل» بیان می کند: نیازهای سالمندان شامل نیازهای عاطفی، معیشتی، احتیاج به تفریح، احتیاج به شرکت در زندگی اجتماعی و امنیت است. هر چه سن بالاتر می رود احتیاج عاطفی شدیدتر و بیشتر می شود و در واقع فرزندان باید شرایط عاطفی را برای آن ها فراهم کنند چرا که به تفریح، پیاده روی و بازی های سبک و... احتیاج دارند.وی اظهار می کند: نیازهای معیشتی آن ها باید در این دوران برآورده شود چون بدن آن ها پیرتر، حساس تر و شکننده تر می شود. آن ها به شرکت در زندگی اجتماعی احتیاج دارند، سالمندانی که فقط زندگی می کنند افسردگی بیشتری دارند چون علاوه بر تنهایی ناراحتی های جسمی زیادی هم دارند.
حس مفید بودن
وی خاطرنشان می کند: سالمندان باید محیط مناسب برای زندگی داشته باشند. سالمندانی که با وجود سن بالا در فعالیت های اجتماعی حضور و روابط اجتماعی خوبی دارند کمتر بیماری های جسمی و روحی را تجربه می کنند. کار سبک بهترین وسیله برای گذراندن عمر در کهنسالی است.وی می گوید: سالمندان احتیاج به امنیت روحی و جسمی دارند و باید در طراحی فضاهای مرتبط با سالمند این موضوع مورد توجه قرار گیرد و آن ها مطمئن شوند که در مواقع ضرورت به آن ها کمک رسانی و در موقع بیماری سریع معالجه می شود.وی تصریح می کند: سالمندان احساسات مشترکی دارند، احساس غم و اندوه به دلیل توجه نکردن فرزندان و اطرافیان که عمری برای رفاه آن ها تلاش کرده اند، احساس تنهایی به دلیل طرد شدن، یاس و نا امیدی، اضطراب و نگرانی، احساس هدر رفتن و بیهوده و سربار بودن نمونه این احساس هاست. سالمندان به اندازه ای که دیگران آن ها را پیر و از کار افتاده می دانند خود را ضعیف نمی دانند و اگر محیط خانوادگی گرمی برای آن ها فراهم شود راحت تر و با نشاط تر خواهند بود. وی می افزاید: برنامه ریزی صحیح برای استفاده از وجود سالمندان و تجربیات آن ها احساس پوچی را در آن ها از بین می برد و به آن ها این باور را می دهد که مفید هستند و تصمیم آن ها موثر و مهم است.
8006**3042
انتهای پیام اوقات فراغت سالمندی
«حسین. ر» که 10 سال از دوران بازنشستگی خود را طی کرده است به خبرنگار ما می گوید: در این مدت اقدام به راه اندازی مغازه ای کوچک کردم و گاهی در آن کار می کنم تا هنوز هم احساس کنم مفید هستم و سربار خانواده نیستم. البته اوقات فراغتم بسیار بیشتر از قبل است و ساعات زیادی از روز را به تماشای تلویزیون، اخبار و خواندن کتاب های تاریخی مشغول هستم. هر روز هم یک تا دو ساعت به پارک می روم و پیاده روی می کنم. «محمد صادق. م» که 12 سال پیش بازنشسته شده است می گوید: در این دوران علاقه ای به کار کردن ندارم و می خواهم استراحت کنم. تنها تفریح من در این سال ها دنبال کردن اخبار و گاهی پیاده روی است. البته خریدهای خانه را هم انجام می دهم. اما در زاهدان مکان تفریحی وجود ندارد تا سالمندان بتوانند به تفریح بپردارند. بسیاری دیگر از سالمندان هم به پارک می روند و هر روز چند ساعتی را در کنار هم سن و سال های خود سپری می کنند.«رضا. ش» یکی از سالمندان که سال ها در زمینه راه سازی فعالیت داشت می گوید: دوران سالمندی، گاه با ضعف و شروع بیماری هایی همراه است. از ابتدای بازنشستگی درگیر جراحی قلب و بیماری های کلیه بودم و عوارض کار طاقت فرسایی که 30 سال مشغول بودم خود را نشان می دهد. گمان می کنم از کار افتاده شدم و با توجه به این که بسیاری از زحماتم بر دوش خانواده است احساس سرباری می کنم. وی ادامه می دهد: تلاش می کنم در بسیاری از تصمیم های خانوادگی شرکت داشته باشم، اما به دلیل رنج بیماری احساس می کنم مفید نیستم.
نیازهای عاطفی، معیشتی و جسمی
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی به خبرنگار ما می گوید: پس از 60 سالگی به اصطلاح دوران بازنشستگی نامیده می شود که این دوره مرحله سوم از زندگی است و در جامعه ما افراد به طور متوسط تا 80 سالگی امید به زندگی دارند. در این دوران سالخوردگان به چهار دسته تقسیم می شوند: افرادی که امکانات به اندازه کافی دارند و مایل هستند استراحت کنند، افرادی که به دلیل احتیاج به درآمد به کار خود ادامه می دهند یا حداقل اگر کاری داشتند ادامه می دهند، افرادی که امکانات مالی دارند ولی چون نمی خواهند از کار افتاده محسوب شوند علاقه دارند کار کنند و گروه چهارم از کار افتاده ها هستند.«عادله صفت گل» بیان می کند: نیازهای سالمندان شامل نیازهای عاطفی، معیشتی، احتیاج به تفریح، احتیاج به شرکت در زندگی اجتماعی و امنیت است. هر چه سن بالاتر می رود احتیاج عاطفی شدیدتر و بیشتر می شود و در واقع فرزندان باید شرایط عاطفی را برای آن ها فراهم کنند چرا که به تفریح، پیاده روی و بازی های سبک و... احتیاج دارند.وی اظهار می کند: نیازهای معیشتی آن ها باید در این دوران برآورده شود چون بدن آن ها پیرتر، حساس تر و شکننده تر می شود. آن ها به شرکت در زندگی اجتماعی احتیاج دارند، سالمندانی که فقط زندگی می کنند افسردگی بیشتری دارند چون علاوه بر تنهایی ناراحتی های جسمی زیادی هم دارند.
حس مفید بودن
وی خاطرنشان می کند: سالمندان باید محیط مناسب برای زندگی داشته باشند. سالمندانی که با وجود سن بالا در فعالیت های اجتماعی حضور و روابط اجتماعی خوبی دارند کمتر بیماری های جسمی و روحی را تجربه می کنند. کار سبک بهترین وسیله برای گذراندن عمر در کهنسالی است.وی می گوید: سالمندان احتیاج به امنیت روحی و جسمی دارند و باید در طراحی فضاهای مرتبط با سالمند این موضوع مورد توجه قرار گیرد و آن ها مطمئن شوند که در مواقع ضرورت به آن ها کمک رسانی و در موقع بیماری سریع معالجه می شود.وی تصریح می کند: سالمندان احساسات مشترکی دارند، احساس غم و اندوه به دلیل توجه نکردن فرزندان و اطرافیان که عمری برای رفاه آن ها تلاش کرده اند، احساس تنهایی به دلیل طرد شدن، یاس و نا امیدی، اضطراب و نگرانی، احساس هدر رفتن و بیهوده و سربار بودن نمونه این احساس هاست. سالمندان به اندازه ای که دیگران آن ها را پیر و از کار افتاده می دانند خود را ضعیف نمی دانند و اگر محیط خانوادگی گرمی برای آن ها فراهم شود راحت تر و با نشاط تر خواهند بود. وی می افزاید: برنامه ریزی صحیح برای استفاده از وجود سالمندان و تجربیات آن ها احساس پوچی را در آن ها از بین می برد و به آن ها این باور را می دهد که مفید هستند و تصمیم آن ها موثر و مهم است.
8006**3042
کپی شد
