پایگاه خبری جماران: امروز و دیروز در میان بهت و حیرت همگان، تصاویری از تجمع طلاب در مدرسه فیضیه منتشر شد که به نظرم با هیچ منطقی سازگار نیست.
روی یک تابلو نوشته شده است:« ای آنکه مذاکره شعارت ، استخر فرح در انتظارت».
بنا ندارم از این جمله به گونه ای راز زدایی کنم که قتل حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی را استفاده نمایم و اساساً به نظرم نکاتی در این مطلب مستتر است که از چنان لازمه ای مهم تر است.
نکته اول آنکه این عکس نشان می دهد هاشمی هنوز زنده است و روح و روان برخی را چنان می گزد که از کینه ی او امان ندارند و الا اگر هاشمی مرده بود و اثری در حوادث نداشت چرا باید مورد بغض و کینه قرار گیرد. انسانی زنده است که مورد حب و بغض است. این البته برای دوستداران انقلاب خبری خوش است چرا که به فرموده امام خمینی:«بدخواهان بدانند هاشمی زنده است چون نهضت زنده است».
نکته دوم آنکه برای من به عنوان طلبه ای که سالها در حوزه بوده روشن است که این تجمعات به چه نحو و از چه طریقی شکل می گیرد. تا اینجا هم نه تنها مهم نیست بلکه حق هر جمعیتی است که هواداران خود را تجمیع کند، و اگر اعتراضی هست به جریان نیافتن این حق برای بقیه صاحبان فکر است.
اما نکته اینجاست که این تابلو نشان می دهد که ظاهرا هیچ کس و از هیچ طیف و دسته ،توان کنترل تجمعات خود را ندارد. از من بپذیرید که مجریان این مراسم اصلا با مضمون این تابلو موافق نبوده اند، اما دقیقاً همانطور که «رهبران تجمع های مسالمت آمیز خیابانی» نمی توانند هواداران خود را کنترل کنند، به همان صورت ، مسئولان این تجمع هم نمی توانند هر آنچه در آن اتفاق می افتد را کنترل نمایند. البته باید برخورد قانونی با متخلفین و گردانندگان همه ی اجتماعات یکسان باشد.
نکته سوم آنکه امروزه که حوزه قم تعطیل است و گرما هم در این شهر بیداد می کند، تجمع مزبور ، اجتماع گروهی منسجم و ضد دولت است. اما همین گروه هم در میان حوزویان یک دسته نیستند. کسانی که با این شعار موافقند را می توان تنها درصدی اندک از میان تجمع کنندگان دانست که البته خود ایشان هم تنها درصدی از حوزه را نمایندگی می کنند.
نکته دیگر اینکه این گونه شعار ها یک مطلب را بیش از هر چیز دیگر نشان می دهد و آن اینکه جریانی خاص می پندارد مخالفت با هاشمی زمینه ی اقبال را برای کسی فراهم می کند. غافل از اینکه هیچ افکار سنجی چنین مطلبی را نشان نمی دهد، سهل است که در آخرین مطلبی از این دست، مردم از میان رؤسای سابق جمهور، آن کسی را که مناسب وضع موجود می دانند، هاشمی رفسنجانی است.
احساس حقیر این است که حتی مخالفین عاقل ولی دو آتشه ی هاشمی هم با آن شعار موافق نیستند. نکته بعد هم بی توجهی این گروه از شعار دهندگان به سخنان رهبر انقلاب است. مگر رهبر انقلاب چند بار باید بگویند که انسجام ملی اصلی مهم و حیاتی در شرایط امروز کشور است ؟ توهین به آیت الله هاشمی و رییس جمهور بی شک کمترین اثرش، ایجاد شکاف در بدنه انقلاب است.
و نکته آخر اینکه من به عنوان یک طلبه از آنچه در این تابلو نگاشته شده بود اعلام انزجار کرده و از آن احساس شرم می کنم.
