پایگاه خبری جماران، سجاد انتظاری: رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس با تأکید بر ضرورت نگاه واقع بینانه و تلاش برای کشف حقیقت در مسائل کشور، گفت: وقتی مردم واقعیت ها را بدانند و به معنای واقعی با فساد مبارزه شود، در آن صورت می گویند که فساد در کدام شخص یا کدام سازمان وجود دارد و با آن برخورد می شود. ولی وقتی این اطلاعات شفاف نیست مردم دچار بحران روانی می شوند و جنگ روانی دشمن تأثیر می گذارد.
مشروح گفت و گوی خبرنگار جماران با حجت الاسلام و المسلمین احمد مازنی را در ادامه می خوانید:
هفته گذشته در جلسه شورای عالی هماهنگی اقتصادی، با حضور سران سه قوه، «سیاست های کلان مبارزه با جنگ روانی» به تصویب رسید. به نظر شما جنگ روانی چه ابعاد و مؤلفه هایی دارد؟
من اعتقاد داشته و دارم که امروز افکار عمومی در جامعه ما مدیریت نمی شود و مسائلی که از ناحیه عناصر مختلف اطلاعاتی به مردم می رسد مردم را دچار بحران روانی و اطلاعاتی می کند. بخشی از این عوامل به خارج از کشور مربوط می شود. از ناحیه کسانی که ما هیچ آشنایی با آنها نداریم مطالبی تولید می شود و متن، فیلم و یا عکس هایی تهیه می شود که ناخواسته و یا بعضا با توجه، از طریق فضای مجازی و رسانه های مختلف در سطح جامعه منتشر می شود.
یکی از آنها به خطبه های نماز جمعه مربوط می شود؛ تریبون مقدسی که علاوه بر اینکه بخشی از مردم پای آن می نشینند و به عنوان عبادت از آن استفاده می کنند در میان اقشار دیگر جامعه نیز مطالب این تریبون ها منتشر می شود. خطبه ها کنترل نشده و مدیریت نشده در ارتباط با مسائل مختلف ایراد می شود و بعضی از خطیبان هم ملاحظه شرایط دولت، حاکمیت و مردم را نمی کنند و در مسائل مختلف اظهار نظر می کنند. نظر به تعطیل یک امر قانونی می دهند، به نمایندگان ملت توهین می کنند و موارد مشابه اینها فراوان است.
مورد دیگر هم به تریبون خود مجلس بر می گردد. نمایندگان مجلس در نطق هایی که دارند ملاحظه مسائل اجتماعی و امنیتی و شرایط روانی مردم را نمی کنند. رسانه های ما هم در برخی موارد به همین شکل عمل می کنند؛ یعنی رسانه هایی در کشور داریم که شرایط امنیتی و روانی مردم را در نظر نمی گیرند و مطالبی را منتشر می کنند.
یعنی ما نتوانسته ایم مدیریت کنیم همه عناصری که اطلاعات را در اختیار مردم می گذارند، بر اساس اطلاعات دقیق امکان تحلیل و قضاوت درست را فراهم کنند. البته منظور من از مدیریت، نگاه سانسوری نیست؛ بلکه نگاه واقع بینانه و تلاش برای کشف حقیقت، بیان واقعیت، جلوگیری از خلط راست و دروغ یا شایعه و واقعیت است؛ این چیزی است که متأسفانه ما نداریم. به همین دلیل سیاست هایی که تصویب شده و بنا است که ابلاغ شود، باید در کنار آزادی دسترسی به اطلاعات و ایجاد فضای امن برای اهالی رسانه و کسانی که می خواهند با فساد مبارزه و در جهت رشد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جامعه عمل کنند، کنترل و مدیریت کند که جامعه دچار التهاب و بحران روانی و اجتماعی نشود. اگر چنین چیزی باشد مطلوب است و ما هم در کمیسیون فرهنگی مجلس می توانیم به این روند کمک کنیم تا در کنار اهالی رسانه و سایر افراد ذی نفوذ بتوانیم برای تحقق این اهداف تأثیرگذار باشیم.
به نظر شما بهترین راه مقابله را جنگ روانی دشمن چیست؟
من فکر می کنم بهترین راه این است که اطلاعات درست و دقیق را از طریق رسانه های مردمی در اختیار مردم قرار دهیم. در رأس همه رسانه ملی است که باید واقعا رسانه هشتاد میلیون مردم ایران باشد و مطالبات و نیازهای افکار مختلف مردم و تنوع سلیقه ها را به رسمیت بشناسد و آنها را بیان کند و فضای گفت و گوی ملی در رسانه ملی فراهم شود.
صاحبان تریبون ملاحظه افکار عمومی را بکنند. از این جهت که اگر قرار است سخنی بگویند حقیقت را بگویند و کسانی هم که به رسانه ها دسترسی دارند و صاحب رسانه هستند، مثل فضای مجازی و پایگاه های اطلاع رسانی و خبرگزاری ها، ملاحظه نیازها و شرایط جامعه و انطباق آن نیازها با امکانات کشور را ملاحظه کنند. از طرفی هم مراقب باشند که براندازان و دشمنان ملت ایران در صدد شایعه پراکنی، انتشار اخبار دروغ، سیاه نمایی، بزرگ کردن نقاط منفی و کوچک کردن و حتی منفی جلوه دادن جنبه های مثبت کشور هستند. ما باید مراقب این فضاها باشیم تا بتوانیم فضا را به نحوی مدیریت کنیم که آنها تأثیرگذار نباشند و حرکاتشان خنثی شود.
شفافیت فعالیت های رده های مختلف مسئولین قوا و دستگاه های مختلف چقدر می تواند در خنثی سازی فعالیت های روانی دشمنان مؤثر باشد؟
من معتقدم از مسیر صحیح قانونی که قانون اساسی برای ما ترسیم کرده زندگی مسئولین ما باید در یک اتاق شیشه ای باشد تا مردم به صورت واقعی و عینی رفتار، زندگی و ارتباطات آنها را ببینند و همچنین قوانین و مقررات و اطلاعاتی که همه مردم باید به آنها دسترسی داشته باشند، شفاف و در اختیار مردم باشد.
قانون دسترسی آزاد به اطلاعات سال ها قبل در مجلس تصویب شده ولی هنوز بخشی از آیین نامه های آن تصویب نشده است. کمیسیون «دسترسی آزاد به اطلاعات» در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به ریاست وزیر ارشاد شکل گرفته و من هم به عنوان رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس عضو آن هستم و وزارتخانه ها و دستگاه های مختلف در این کمیسیون نماینده دارند، اما طی این جلسات احساس کردم که دارد قطره چکانی در این جهت حرکت می شود؛ در حالی که باید مقداری فضا را بازتر و از مصلحت اندیشی ها پرهیز کنیم.
مسأله دیگری که من به صورت جدی پیگیر آن بوده ام اجرای قانون «رسیدگی به دارایی مقامات، مسئولان و کارگزاران جمهوری اسلامی ایران» است. بر اساس اصل 142 قانون اساسی سطحی از مسئولین کشور باید در ابتدای مسئولیت اموال و دارایی های خود و خانواده شان را اعلام کنند و در پایان مسئولیت هم دارایی ها را به قوه قضائیه اعلام کنند و در صورتی که اموال نامشروعی کسب شده باشد دستگاه قضایی برخورد کند.
طبق قانون اساسی این بند نمایندگان مجلس، معاونین وزیران، استانداران و کل دستگاه ها را شامل نمی شد. در مجلس نهم طرحی تصویب شد که دایره این مسئولین را بازتر کرد. البته این طرح در شورای نگهبان رد شد و به مجمع تشخیص رفت. از روز تصویب در مجمع تشخیص مصلحت نظام شش ماه به رئیس قوه قضائیه فرصت داده شد که در مدت 6 ماه آیین نامه اجرایی آن را تنظیم و ابلاغ کند. من یک بار در مجلس تذکر شفاهی دادم که نتیجه ای نداشت، بعد به صورت کتبی به وزیر دادگستری تذکر دادم و بالأخره به صورت سؤال از وزیر دادگستری مطرح کردم که هنوز در دستور کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس قرار نگرفته است.
من با آقای آوایی دیداری داشتم و یکی از موضوعاتی که مطرح کردم همین مسأله بود که چرا آیین نامه ای که رئیس قوه قضائیه باید ظرف شش ماه ابلاغ کند الآن چند شش ماه از آن گذشته است. اگر این آیین نامه ابلاغ می شد ابتدای مسئولیت من بود و به عنوان نماینده مردم دارایی هایی که من، همسر و فرزندانم داریم از من مطالبه می کردند و دو سال بعد که پایان نمایندگی دوره دهم است مجددا این سؤال را مطرح می کردند. در حالی که این آیین نامه مربوط به قبل از مجلس دهم است، بالغ بر دو سال از مجلس دهم گذشته و هنوز این آیین نامه ابلاغ نشده است. این سؤال باید به دستور کمیسیون قضایی بیاید و اگر من قانع نشوم به صحن آورده شود.
همچنین مسائلی که در مورد حساب های رئیس قوه قضائیه مطرح شده است؛ من فکر نمی کنم کسانی که این امر را مطرح کرده اند کار خلافی کرده باشند؛ شبهه ای در اذهان عمومی است و می خواهند این شبهه برطرف شود. من در زمان آقای پورمحمدی این سؤال را از وزیر دادگستری پرسیدم و در کمیسیون قضایی مطرح شد و آقای صادقی از طریق وزیر اقتصاد پیگیری کردند. به هر حال شبهه است و ما با هدف رفع شبهه آن را مطرح می کنیم. اگر ما بگوییم همه چیز قانونی است و یا با سؤال کننده برخورد نامناسبی داشته باشیم و فکر کنیم قصد تخریب دارد یا مسأله را سیاسی کنیم، به نظر من به جنگ روانی دشمن دامن می زند.
در سؤال از رئیس جمهور نیز هم سؤال کننده نباید نگاهش سیاسی -به مفهوم تخریب- باشد و هم رئیس جمهور نباید برداشت این را داشته باشد که پاسخ دادن به سؤال به شأن و جایگاه رئیس جمهور ضربه می زند. چنین مصلحت اندیشی هایی از ابتدای انقلاب داشته ایم که مصلحت ها حقیقت ها را به مسلخ برده و باعث شده که ما نتوانیم به صورت شفاف با مردم ارتباط داشته باشیم. باید این مصلحت اندیشی ها کنار گذاشته شود و به حقیقت ها و قانون اساسی برگردیم. به نظر من هرکدام از اصول قانون اساسی را که اجرا کنیم فضای روانی فضای آرامی می شود.
شفافیت در کارها و اجرای قانون اساسی چقدر کمک می کند که ما در جنگ روانی مقابل دشمن موفق باشیم؟
مطالبات مردم همین است. من طرح دو فوریتی در مورد تجمعات نوشته ام. طرح دو فوریتی باید در اولین یکشنبه مطرح شود. الآن چند ماه است که مجلس به خاطر مصلحت اندیشی این طرح را مطرح نمی کند. وقتی اینها مطرح شود و مردم واقعیت ها را بدانند و به معنای واقعی با فساد مبارزه شود، در آن صورت می گویند که فساد در کدام شخص یا کدام سازمان وجود دارد و با آن برخورد می شود. ولی وقتی این اطلاعات شفاف نیست مردم دچار بحران روانی می شوند و جنگ روانی دشمن تأثیر می گذارد.
همان تعبیری که مقام معظم رهبری داشتند که اگر زخمی باشد مگس آنجا می نشیند، دشمنان ما از این فرصت ها استفاده می کنند و می گویند خودشان گفته اند که این اشکالات وجود دارد و کسی هم به این اشکالات پاسخ شفاف نداده است. یعنی مردم ما نسبت به خیلی از این شبهه ها توجیه نشده اند؛ وقتی توجیه نشوند جنگ روانی دشمن تأثیر می گذارد و اگر شفافیت ها ایجاد شود، اگر نگوییم تأثیر جنگ روانی دشمن از بین می رود، تأثیر آن کم خواهد شد.
