«هدیه‌ی گروه فرقان»؛ این عبارتی بود که «رهروان فرقان» داخل ضبط صوتی نوشته بودند که روی میز خطابه مسجد ابوذر تهران منفجر شد و آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای را تا مرز شهادت پیش برد. این آخرین عرض اندام های بقایای فرقان بود.
انجمن اندیشه و قلم با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست بررسی ایدئولوژی و عملکرد گروهک تروریستی فرقان را برگزار می‌کند.
به گزارش جماران، در نشست «فرقانیسم از دیروز تا امروز»، محمد عطریانفر فعال و تحلیلگر سیاسی، عباس حاجی آخوندی استاد دانشگاه و تحلیلگر سیاسی و عبدالمجید معادیخواه رئیس بنیاد تاریخ انقلاب اسلامی، دیدگاه‌های خود را درباره اندیشه و رفتار تروریستی فرقان مطرح خواهند کرد.
این مراسم، چهارشنبه 14 تیر 1396 از ساعت 17 تا 19:30 در تالار فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی واقع در خیابان استاد نجات‌اللهی (ویلای سابق)، نبش ورشو برگزار می‌شود.
حضور در این نشست برای عموم علاقه‌مندان آزاد است.
در پیش درآمد این میزگرد آمده است:
«هدیه‌ی گروه فرقان»؛ این عبارتی بود که «رهروان فرقان» داخل ضبط صوتی نوشته بودند که روی میز خطابه مسجد ابوذر تهران منفجر شد و آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای را تا مرز شهادت پیش برد. این آخرین عرض اندام های بقایای فرقان بود.
مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در خاطرات خود از روز ششم تیر 1360 می‌نویسد:
«سروان سجادی فرمانده ژاندارمری، خبر سوء قصد به جان آقای خامنه‌ای را همراه با بشارت نجات ایشان داد... یک لحظه دنیا در نظرم تاریک شد. همراهان متوجه از دست رفتن تعادل من شدند ...»
هاشمی‌رفسنجانی خود نیز دو سال پیش از آن در چهارم خرداد 58، بنا بود پیامی بشنود؛ پیام تروریست‌هایی که شب‌هنگام به منزلش مراجعه کردند و گفتند «حامل پیام مهمی برای آقای هاشمی هستیم.»
از اردیبهشت 1358 خودنمایی‌های فرقانی‌ها شروع شده بود:
سوم اردیبهشت درِ خانه سپهبد قرنی به صدا درآمد و در چشم بر هم زدنی، دو گلوله در ران پای چپ و سمت راست شکم سپهبد نشست. فرقان در بیانیه خود نوشت: «سرسپردگی به امپریالیزم آمریکا و کوشش در جهت انجام کودتای آمریکایی، همکاری با رژیم طاغوتی قبلی، همکاری با رژیم ضدتوحیدی فعلی و سرسپردگی به دیکتاتوری آخوندیسم، مفسد فی الارض، اقدام برای سرکوبی مردم کردستان در جهت قلب حقایق و واقعیات و متهم کردن مردم به اینکه مأمور اجنبی هستند، کوشش برای خلع سلاح مردم مبارز و محروم ایران و بازسازی ارتش از جمله دلایل ترور سپهبد قرنی بود.»
9 روز بعد، یعنی 12 اردیبهشت 58، وقتی استاد مطهری از جلسه متاع خارج می‌شد، جوانکی که درس خوانده فیلیپین بود، او را به نام صدا زد، استاد برگشت که جواب بدهد و به ناگاه گلوله‌‌ای به زیر گوش او، شلیک و از ابروی چپش خارج شد.
فرقانی‌ها در بیانیه‌شان نوشتند: «مطهری اصطلاح "ماتریالیسم منافق" را جعل کرده و در دین اسلام بدعت گذاشته است و از آن چماق تکفیری علیه بهترین فرزندان اسلام و قرآن ساخته است...»
همین اندیشه، سیدمحمدعلی قاضی طباطبایی امام جمعه تبریز را در آبان ماه 58 و در مسجد و محمد مفتح را در آذر 58 در مقابل دانشگاه به رگبار بست.
بمب کار گذاشته در جوی خیابان در نزدیکی ماشین دادستان کل کشور را هم به فرقان نسبت می‌دهند. این بمب قرار بود در دی ماه 1359، آیت‌الله موسوی اردبیلی را نیز به شهادت برساند که ناکام ماند.
«اکبر گودرزی» طلبه جوان منزوی و همراهان و هفکرانش، چرا و چگونه به مبارزه قهرآمیز و مسلحانه با جمهوری اسلامی روی آوردند و سال‌های پایانی دهه 50 و آغازین دهه 60 را خونین کردند؟
آنچه آنها در دست بردن به اسلحه و حذف فیزیکی متفکران و مؤثران انقلاب اسلامی، به آن استناد می‌کردند، ریشه در چه تفکری داشت و از کجا آمده بود؟
و بالاخره «فرقانیسم چیست و در چه آب و هوا و بستر فکری رشد و نمو دارد؟»
