پس از رحلت تأسف برانگیز و ناباورانه آیت الله هاشمی رفسنجانی شاهد عجیب ترین تلاش ها برای مصادره دانشگاه آزاد بودیم. روند عزل و نصب های مختلف و پی درپی پس از درگذشت آیت الله شاهد این مدعاست که عده ای در کمین بوده اند تا در اولین فرصت و بدون فوت وقت به این میراث آیت الله دست درازی کنند.
میراثی که علیرغم اینکه توسط هیئت مؤسس وقف شده بود، چند صباحی به گفته آیت الله، «توسط نهادی که حق ورود به اساسنامه را نداشت» غصب شد. و سرانجام این ظلم رفته پایانی زودرس پیدا کرد و آقای جاسبی در این باره گفته بود: «چیزی که مرا شاد می‌کند این است که فرزند عزیزم [دانشگاه آزاد] را پس از غصبی کوتاه‌مدت در دستان مدیری [دکتر میرزاده] می‌بینم که با عشق مجدانه، به یقین این مجموعه را رهبری می‌کند».
آری در این سالها این میراث ماندگار مطمح نظر (بخوانید مطمع! نظر) بسیاری قرار گرفته است. و هر بار با درایت و ایستادگی آیت الله هاشمی، کید طمّاعان ناکام مانده بود و اینک ماییم و این میراث و چشم طمع هایی که تیز شده اند.
فارغ از هرگونه اختلاف نظر در امور اجرایی و مدیریتی که طبیعی و حتمی است، بی گمان انتظار جامعه از دلسوزان فرهیخته ای که درهیئت مؤسس و هیئت امنای این دانشگاه عضویت دارند، حفظ و حراست از این میراث ارزشمند است. و روشن است که در این میان انتظار از یادگار گرانقدر امام، آیت الله سید حسن خمینی بیش از سایرین است.
شاید همین انتظار جامعه و بار سنگین حراست از این میراث بود که یادگار امام اقدام به نامه نگاری غیرعلنی به ریاست محترم جمهوری شدند که با توجه به تداوم روند نامطلوب، غیر قانونی و غیر اخلاقی صورت گرفته در سطوح عالی مدیریتی دانشگاه، برخلاف مشی سابقشان این نامه رسانه ای کردند.
یادگار امام در این نامه به دو عمل غیر قانونی صورت گرفته اشاره می کنند:
- عزل آقای میرزاده فاقد وجاهت قانونی بوده است.
- نصب بدون رای گیری سرپرست جدید که این هم خلاف قانون است.
انتشار علنی نامه یادگار امام واکنش های مختلفی را به همراه داشت که در این میان واکنش جناب آقای محمدیان به عنوان یکی از اعضای هیئت امنا جالب بود.
جناب محمدیان با عباراتی مُوهِن نامه یادگار امام را برخلاف اساسنامه دانشگاه می داند و می گوید: «ای کاش [سیدحسن خمینی] حداقل یک بار اساسنامه دانشگاه آزاد را مطالعه می‌کردند!»
آقای محمدیان در مصاحبه با خبرگذاری معلوم السابقة و الحال، چند نکته را مطرح می کند:
- جلسه‌ای که منجر به عزل رییس دانشگاه آزاد و معرفی سرپرست موقت برای این دانشگاه بود از معدود جلساتی بود که با حضور تمامی اعضاء (!!!) هیئت امناء و از جمله شخص آقای سیدحسن تشکیل شده بود و با رفتن دو وزیر محترم که به دلیل همزمانی جلسه با هیئت دولت نتوانستند تا آخر جلسه حضور داشته باشند، هیچ خللی در نصاب قانونی جلسه پیش نیامد.
- وقتی برای استعفای آقای میرزاده رای‌گیری شد، هفت نفر از نه نفر اعضای هیئت امناء حضور داشتند و آقایان سیدحسن خمینی و حمید میرزاده رای ندادند و پنج نفر دیگر رای دادند.
- جناب آقای ولایتی برای عزل رئیس دانشگاه در صورتی که استعفا ندهد درخواست رأی کرد که آن هم با پنج رای به تصویب رسید.
- در اینجا آقای سیدحسن که بسیار عصبی شده بودند با حالت قهر جلسه را ترک کردند و به دنبال ایشان آقای میرزاده نیز با گفتن این سخن که از فردا در دانشگاه حاضر نخواهم شد، جلسه را ترک کردند.
- با رفتن این دو نفر هنوز جلسه رسمیت (!!!) خود را داشت، زیرا 5 نفر از اعضاء (!!!) هیئت‌امنا حضور داشتند که طبق اساسنامه اکثریت به شمار می‌روند و به همین دلیل برای سرپرستی آقای نوریان رای‌گیری شد که به اتفاق آراء تصویب شد.
در مورد سخنان جناب محمدیان باید عرض کرد:
الف) شما که اساسنامه دانشگاه آزاد را خوانده اید! می دانید که هیئت امناء دانشگاه آزاد ده نفر است و جلسه ای که نه نفره برگزار شده را همه اعضاء نمی گویند. (جالب اینست که دلیل عدم حضور آن یک نفر بسیار کلیدی است! و در ادامه به آن اشاره خواهد شد.)
ب) حرف شما در مورد خروج دو وزیر محترم، حقیقت دارد اما تمام حقیقت نیست. چرا که ایشان پیش از ترک جلسه مخالفت قطعی و صریح خود با عزل دکتر میرزاده را بیان کرده بودند.
ج) اینکه آقایان سید حسن خمینی و میرزاده از رأی دادن استنکاف کرده اند، حقیقت دارد اما بازهم تمام حقیقت نیست. چرا به علت استنکاف ایشان از رای دادن اشاره نکردید؟ ضمن آنکه شما که اساسنامه دانشگاه آزاد را خوانده اید! لابد می دانید که جناب میرزاده چون رییس دانشگاه بود حق رأی نداشته اند. پس چرا گفته اید: حمید میرزاده رای ندادند؟!
د) با خروج اعتراضی سید حسن خمینی و میرزاده که جناب محمدیان از اعلام دلیل آن خودداری کرده اند، پنج نفر دیگر در جلسه هستند. اما نکته مهم همین جاست که آیا با حضور این پنج نفر، اصل جلسه و تصمیمات گرفته شده وجاهت قانونی دارد یا نه؟
این پنج نفر عبارتند از: آقایان ولایتی، محمدیان، جاسبی، صمدى یزدى و فریدون عزیزی.
اما نکته اصلی این بحث چیست؟
در عضویت داشتن آقایان ولایتی و محمدیان و جاسبی شبهه ای نیست اما اشکال اصلی در مورد آقایان صمدی و عزیزی و آن شخص غائب (فرهاد دانشجو) است. در فروردین ماه سال 1390، شورای عالی انقلاب فرهنگی آقایان فرهاد دانشجو، بهمن یزدی صمدی و فریدون عزیزی را به عنوان اعضای هیئت امنای دانشگاه آزاد معرفی کرد.
بر اساس اساسنامه دانشگاه آزاد که جناب محمدیان آنرا خوانده اند! مدت عضویت اعضای هیئت امناء چهار ساله است. و به نص صریح اساسنامه که فصل الخطاب و باید قانون عمل باشد، روشن است که در فروردین ماه سال 1394، آقایان دانشجو، صمدی و عزیزی دیگر عضو هیئت امناء دانشگاه آزاد نیستند.
بر همین اساس بود که از تاریخ مذکور (سال 94) جناب آقای دانشجو دیگر در جلسات هیئت امنا شرکت نمی کردند. و جناب محمدیان ترجیح دادند که به این امر اشاره نکنند چراکه علت عدم حضور آقای دانشجو، فقدان وجاهت قانونی حضور آقایان صمدی و عزیزی را روشن می ساخت.
در چنین شرایطی عاقلانه ترین کار، عمل به قانون است و این همان کاری است که سیدحسن خمینی انجام دادند. ایشان در نامه خود به رییس جمهور که رییس شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز می باشد، خواستار ورود به موضوع عزل و نصب رییس دانشگاه آزاد شدند؛ چراکه بر اساس اساسنامه دانشگاه، بجای آقایان دانشجو، صمدی و عزیزی، باید سه عضو جدید به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی به اعضاء هیئت امناء دانشگاه آزاد افزوده شوند.
در نتیجه پس از خروج دو وزیر و آقایان سید حسن خمینی و میرزاده، اصل تشکیل جلسه هیئت امناء فاقد وجاهت قانونی بوده است چه رسد به تصمیمات اخذ شده و عزل و نصب صورت گرفته!!!
بنابراین به حکم قانون جناب آقای میرزاده همچنان رییس دانشگاه آزاد محسوب می شوند و نصب صورت گرفته خلاف قانون است و تصدی سرپرست جدید نیز غاصبانه خواهد بود. و به گواه تاریخ هیچ غصبی پایدار نخواهد ماند.
با توجه به آنچه گفته شد، حال باید از جناب محمدیان و سایر دوستانشان پرسید که آیا به راستی اساسنامه دانشگاه را خوانده اند؟
در پایان توجه به این نکته لازم است که سخن سید حسن خمینی، سخن نادیده گرفته شدن قانون است نه ارزشگزاری و قضاوت در مورد عملکرد دکتر میرزاده. و بنایی که بخواهد بر پایه بی قانونی ساخته شود بی گمان به سرانجام مطلوب نخواهد رسید.
