انجمن اندیشه و قلم با همکاری پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات نشستی را با عنوان «انقلاب فرهنگی؛ چرایی و چگونگی؟» و با سخنرانی عباس عبدی، عبدالمجید معادیخواه و عباس سلیمینمین روز چهار شنبه 18 اسفند از ساعت 16 الی 18 برگزار میکند.
به گزارش جماران، زمستان و به ویژه اسفندماه سال 1358، یعنی درست یکسال پس از پیروزی انقلاب اسلامی، حوادثی در کشور رخ داد که آغازگر تعطیلی دانشگاهها به مدت سه سال تحت عنوان «انقلاب فرهنگی» شد.
37 سال پس از آن حوادث، انجمن اندیشه و قلم با همکاری پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به دنبال بررسی چرایی و چگونگی انقلاب فرهنگی، نشستی را در روز چهارشنبه 18 اسفند ماه از ساعت 16 تا 18 برگزار میکند.
در این نشست عباس عبدی، تحلیلگر و فعال سیاسی و از دانشجویان خط امام(ره)، عباس سلیمینمین مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران و حجتالاسلام عبدالمجید معادیخواه وزیر فرهنگ و ارشاد دولت مهندس موسوی و رئیس بنیاد تاریخ انقلاب اسلامی به سخنرانی خواهند پرداخت.
این میزگرد، در محل پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به نشانی «پایینتر از میدان ولیعصر، ابتدای خیابان دمشق، شماره 9» برگزار میشود و حضور در آن برای عموم علاقهمندان آزاد است.
در متن پیش درآمدی که از سوی انجمن اندیشه و قلم به رسانهها ارسال شده، آمده است:
«پس از حدود یکسال از پیروزی انقلاب اسلامی، فرایند تعطیلی، پاکسازی و تجدید ساختار درسی و محتوایی دانشگاهها رخ داد که به انقلاب فرهنگی مشهور گردید.
گرچه ریشه این رخداد که بهمدت دوسال موجب تعطیلی و توقف فعالیت دانشگاهها گردید، عمدتا به فعالیتهای گروههای مبارز چپ و متمایل به مارکسیسم در دانشگاهها معطوف میشد و جنبه امنیتی داشت اما حوزه فعالیت واثرگذاری انقلاب فرهنگی از حیطه امنیت بسیار فراتر رفت و علاوه بر تغییرات ساختاری در مدیریت دانشگاهها، پاکسازی دانشجویان، گزینش اساتید، سرفصلهای دروس و منابع و بعد علمی رشتههای دانشگاهی را نیز در برگرفت.
اینکه «اهداف انقلاب فرهنگی چه بود؟»، «تا چه در حد در تحقق آن موفق گردید؟»، «اقداماتی که بعنوان انقلاب فرهنگی صورت گرفت تا چه میزان با روح و ایده اولیه این فرایند سنخیت داشت؟» و «انقلاب فرهنگی چه مزیتها و چه نقایصی برای سیستم آموزش عالی ایران به وجود آورد؟» پرسشهای محوری نشست انقلاب فرهنگی چرایی و چگونگی است.
با کنکاش در موضوع انقلاب فرهنگی علاوه بر اهمیت تاریخی آن، میتوان اقدامات مشابه بعدی را که بطور نمونه در دهه 70 با عنوان اسلامی کردن دانشگاهها رخ داد، ارزیابی و قضاوت کرد.»