در حالیکه رئیس جمهوری ایران در قالب مذمت رویکرد میلیتاریستی حامیان اسرائیل و حمایت تسلیحاتی از آنان و نقش تنش آفرین و بحران ساز این رژیم در منطقه و جهان در قالب گفتار و منطق «امتناع محال» بر کنارگذاری سلاح از سوی ایران در صورت خلع سلاح رژیم صهیونیستی،گفت. شاهد پیوست های رسانه ای عجیب و غریب و همسو با دشمنان ایران و عوامل رسانه ای اسرائیل در داخل بودیم.
هارتلند انرژی جهان و مهد تمدن و ادیان، روزهای سخت و پر التهاب کم ندیده است؛ اما شاید در کم‌تر برهه‌ای و ازمنه‌ای اینچنین تنور تحولات داغ و هیجانی و پر التهاب بوده و منطقه چون دیگ جوشان و آماده فوران مستعد انفجاری سهمگین بوده است.
درست در این شرایط حساس و پرتنش که رژیم منحوس و صهیونیستی اسرائیل در نقطه کانونی همه این آتش افروزی، به دنبال بسط و تعمیم بحران و دامن گسترانی آن به سراسر خاورمیانه و عمق استراتژیک قوی ترین رقیب خود است و پازل بندی خود را یک به یک چینش و آرایشی نظامی می دهد و با زمانبندی هوشمندانه و بهره گیری از فرایند انتخابات ریاست جمهوری آمریکا مهمترین حامی خود را نیز در حالت آچمز قرار داده و به دنبال کشاندن اجباری او به بازی خطرناک نتانیاهو است، رئیس جمهوری تازه ایران در قلب نیویورک فرصت و مجالی یافته تا نقشه های شوم این مولود نامشروع را با بهره گیری از ظرفیت های دیپلماسی، ابتر سازد و پیامی متفاوت از ایران به جهانیان متبادر ساخته و پروژه ایران هراسی همیشگی را ناکام و واقعیت میدانی مبنی بر جنگ طلبی و خوی تجاوزگری همیشگی اسرائیل را از ورای تبلیغات به سمع و نظر جهانیان رسانده و نگذارد که مثل همیشه جای جلاد و قربانی با پروپاگاندای رسانه‌ای عوض شود، شاهد یک همنوایی و هم صدایی عجیب و غیر قابل توجیه از سوی مدعیان داخلی با جریان رسانه‌ای امپراطوری دروغ و تزویر صهیونیست ها هستیم.
پیش تر در فواصل و مقاطع مختلفی بر این نکته تاکید و تصریح شده بود که برخی تندروهای داخلی به رغم تفاوت گفتمانی و کهکشانی با دشمنان و براندازان در نهایت در مخالفت با اصلاح و میانه‌روی به مثابه دو لبه یک مقراض عمل می کنند؛ اما اتفاقات چند ساعت اخیر، فصلی تازه از این منظومه تلخ و عبرت آموز را روبروی ما گشوده است.
در حالیکه رئیس جمهوری ایران در قالب مذمت رویکرد میلیتاریستی حامیان اسرائیل و حمایت تسلیحاتی از آنان و نقش تنش آفرین و بحران ساز این رژیم در منطقه و جهان در قالب گفتار و منطق «امتناع محال» بر کنارگذاری سلاح از سوی ایران در صورت خلع سلاح رژیم صهیونیستی،گفت. شاهد پیوست های رسانه ای عجیب و غریب و همسو با دشمنان ایران و عوامل رسانه ای اسرائیل در داخل بودیم.
در ابتدا، این سخنان غرض‌ورزانه ترجمه و در رسانه های بین المللی از جمله بلومبرگ انتشار یافت و چنین وانمود شد که گویی رئیس جمهوری ایران خواستار کاهش تنش با اسرائیل شده است! و وعده خلع سلاح ایران را داده است، حال آنکه پزشکیان به شرط محال خلع سلاح اسرائیل از سوی غرب اشاره کرده و به نوعی گفته بود که ریشه همه منازعات در تجاوزگری و تخاصم طلبی رژیم صهیونیستی است. وزیر خارجه ایران این تعبیر و تفسیر وارونه نمایانه را تکذیب کرد؛ اما اینجا اتفاق عجیب و غیر منتظره‌ای رخ داد.
منتقدان و مخالفان سیاسی دولت به یکباره در واکنشی غیرمنتظره، همسو با رسانه معلوم الحال ایران اینترنشنال که همگان نسبت به دشمنی و خباثت و خیانت آن به کشور و نظام و ایران شک و شبهه‌ای ندارند و فیلم تقطیع شده سخنرانی پزشکیان را انتشار داده بود، به عراقچی تهمت دروغ گویی زده و تندترین نقدها را همسو با پازل طراحی شده رسانه‌ای دشمن علیه رئیس جمهوری براه انداختند.
حال آنکه درک سخنان پزشکیان و توجه به مقدمه و موخره آن و طرح موضوع خلع سلاح در قالب شرط محال، کار سخت و شاقی نبود، آنهم درست در لحظاتی که اسرائیل مهمترین متحد ایران در منطقه را زیر شدیدترین حملات خود گرفته است. این وارونه نمایی و قلب واقعیت آشکار به همینجا نیز ختم نشد.
پزشکیان در بخش دیگری از سخنان خود، گفته بود که حزب الله لبنان توانایی مبارزه با اسرائیل را ندارد! کاربران شناخته شده جریان مدعی ارزش مداری بخصوص از فرقه مصاف، همسو با کاربران عرب زبان حامی اسرائیل و وهابیت، روی این بخش تقطیع شده از سخنان پزشکیان مانور گسترده‌ای داده و حملات گردامنه‌ای را متوجه رئیس جمهوری ایران کردند که به عنوان دومین مقام کشور و نماینده نظام و ایران در آستانه سخنرانی بسیار مهم در مجمع عمومی ملل متحد است.
اما واقعیت ماجرا چه بود؟! پزشکیان گفته بود حزب الله توانایی مقابله با اسرائیل را که آمریکا و کشورهای اروپایی و غربی جملگی از آن حمایت می کنند، ندارد. بدین منظور و مضمون که ما در چنین شرایطی مجبور به مداخله و حمایت از مهمترین شریک استراتژیک خود در منطقه هستیم و صفر تا صد این تنش افزایی متوجه طرف اسرائیلی و حامیان سیاسی و نظامی آن است.
حال شما ببینید که چگونه مدعیان پر سر و صدای داخلی، همسو با دشمنان قسم خورده ایران و ایرانی، با قلب واقعیت و وارونه نمایی در راستای رقابت ها و کینه توزی های پیامدی سیاسی، چگونه جبهه خودی را آنهم در نافذترین موقعیت و حساس‌ترین شرایط، مورد هجمه و حمله و تخریب قرار می دهند؟!
آیا اینان اندک فهمی نسبت به منافع ملی کشور دارند؟ آیا آنان متوجه نقشه های شوم دشمن نیستند؟ آیا خباثت اسرائیل و رسانه های حامی آن را نمی دانند؟ آیا نمی دانند که سیاست اصولی نظام چیست و با آمدن و رفتن رئیس جمهوری تغییر ناپذیر است؟ آیا نمی فهمند که پزشکیان دومین شخصیت این نظام است و عمر و نقد جوانی خود را پای آن گذاشته و هم مطلع‌تر از بسیاری از آنان است و هم حداقل نسبت به منافع ملی از دشمنان ایران دغدغه مند تر؟! آیا بلومبرگ و اینترنشنال از عباس عراقچی دلسوزتر و دغدغه مند تر و معتبرتر است؟ آیا آنان نباید به جای مانور رسانه‌ای روی سخنان تقطیع شده و فضاسازی پیرامونی و تفسیرهای مغرضانه روی آن، به اصل و متن سخنان و توضیحات مقامات خودی درباره آن استناد کنند؟!
و هزاران آیا و سوال و پرسش دیگر که با این رفتارهای عجیب و فرافکنی های غریب ذهن ما را مغشوش کرده و هیچ توجیهی برای این همداستانی و همدستی پیدا نمی کنیم و کاش از سر غفلت و عدم آگاهی و فریب مقطعی و رویکرد هیجانی باشد.
