جناب آقای رئیس جمهور، اکنون ۸۰ میلیون مردم ایران که کمرشان زیر بار مشکلات اقتصادی خم‌شده و از تبعیض و بی عدالتی های مختلف نیز رنج می برند به امید آینده ای بهتر چشم امید به عملکرد دولت جنابعالی دوخته اند.
محمدحسین بنی اسدی، دیپلمات بازنشسته و کارشناس سیاست خارجی در یادداشتی برای جماران نوشت: خوش نامی در رفتار، پاکدستی در کردار، تواضع و فروتنی و صراحت در گفتار، مسعود پزشکیان را در سطحی از احترام قرار داده که علیرغم همه محدودیت‌هایی که پیش پای او قرار گرفته، هر انسان منصفی را متقاعد می کند که با صبر و شکیبایی در انتظار حاصل عملکرد او و دولتش بنشیند و در این مسیر او را از هر توصیه و تجربه ای محروم نگذارد.
در این شرایط ایجاب می کند که هر کس به ویژه جهان دیدگان، تجربه و پیشنهاد خود را به هر نحوی در طبق اخلاص گذارند و تقدیم کنند. همچنین انتظار می رود که بخش ویژه ای در ریاست جمهوری با پایش رسانه ها و ارتباط با شهروندان، پیشنهادات و توصیه و تجربیات آنان را به اطلاع مسعود پزشکیان برساند، باشد که مثمر به ثمر واقع و در نهایت گره‌گشا گردد هر چند به اندازه ای ناچیز در منطقه خاورمیانه.
طی یک قرن گذشته کمتر جامعه ای یافت می شود که این حجم از دغدغه تحولات اجتماعی، حقوق شهروندی، مدرنیته و آزادی‌خواهی را مانند مردم ایران داشته باشد. با این حال ظاهراً هنوز مردم ایران به نتیجه مطلوب تلاش های خود علیرغم فراز و فرودها ی مختلف دست پیدا نکرده اند، گر چه این دیگ جوشان تحولات، مطالبات و خواسته‌های مردم ایران دمی از غلیان نیفتاده و مردم همچنان آمال و آرزوهای خود را در نحوه غلیان و جوشش این دیگ جستجو می کنند.
اکنون با ظهور مسعود پزشکیان در رأس ریاست جمهوری، گرچه عده‌ای را عقیده بر آن است که این رئیس جمهور نیز مانند پیشینیان نوعی گفتار درمانی و تنها مرهمی بر آمال و آرزوهای جریحه‌دار شده آنان باشد، اما برخی نظرها و تحلیل ها بر او دل بسته اند که سرانجام هسته سخت قدرت را به انعطاف و تعامل تشویق کند.
در جهان کنونی طبیعی است که کشورها نمی توانند نسبت به تحولات یکدیگر بی تفاوت باشند؛ لذا تجارب یکی از کشورها می تواند چراغ هدایت و راهنمای دیگری باشد. در این میان کشورهای اروپایی که دغدغه‌های اولیه آنها بعد از غلبه بر قرون وسطی خاتمه یافته و دموکراسی پارلمانی و حقوق شهروندی را نهادینه کرده اند با اقتدار به دنبال استفاده از تکنولوژی‌های مدرن در جهت بهینه کردن زندگی شهروندان هستند و سنخیتی با دغدغه‌های کشورهای جهان سوم ندارند. بنابراین، کشورهای جهان سوم ناچارند از تجربه کشورهای هم‌ردیف خود استفاده کرده و با بومی سازی آن گامی در جهت جبران عقب ماندگی خود بردارند .
مناسب است که کشورهایی نظیر ایران با مطالعه سرنوشت کشورهای موفق نوظهور مثل هند و برزیل برای استفاده از این تجارب، نهایت تلاش خود را به کار گیرند. برزیل که در گذشته نه چندان دور از استبداد چکمه پوشان نظامی رنج می برد امروزه در اثر تلاش بزرگان جامعه و حمایت مردم و به یمن دموکراسی و آزادی احزاب و رسانه‌های مستقل به یکی از قدرتهای نوظهور جهان بدل شده است. بدیهی است که برزیل می تواند سرمشق و نمونه برای کشورهای رو به توسعه باشد. برزیل در دهه هفتاد هجری شمسی با تورم افسار گسیخته ای مواجه بود به طوری که هم و غم مردم و دولت را به خود مشغول کرده بود، در این میان دولت وقت زمام امور اقتصادی کشور را به آقای فرناندو هنریک کاردوزو از دانش‌آموختگان نئولیبرالیسم و تحصیل کرده سوربن سپرد و ایشان موفق به سر و سامان دادن به طرح مالی و پولی رئال(واحد پول جدید برزیل ) در کشور شد. متعاقب این موفقیت آقای کاردوزو در انتخابات سراسری پیروز شد و دولت خود را تشکیل داد و بر اعتبار و حیثیت جهانی برزیل افزود.
آقای کاردوزو علاوه بر سر و سامان دادن نظام اقتصادی و مالی برزیل و افزایش اعتبار جهانی این کشور به منظور استمرار تماس با مردم برزیل به چند ابتکار نیز دست زد که می تواند مورد توجه دیگر کشورها قرار گیرد.
گزارش مستقیم به مردم؛ آقای کاردوزو بعد از هر سفر خارجی طی ارتباط تلویزیونی بدون تشریفات با مردم کف خیابان ضمن تشریح نتیجه سفر خارجی خود به سوالات آنها پاسخ می داد و بدین وسیله ارتباط خود با مردم را پاس می داشت.
گزارش ماهانه و سالانه مبادلات تجاری؛ او با خاتمه هر ماه گزارشی مفصل از میزان مبادلات تجاری شامل واردات و صادرات و اقلام مربوط و کشورهای طرف معامله را به اطلاع مردم می رساند. گزارش سالانه نیز با پایان سال در رسانه‌ها ارائه می شد. این اقدام دولت برزیل نوعی ایجاد اعتماد بین مردم و دولت و نوعی شفاف سازی نیز تلقی می شد.
حفظ ارتباط با مردم و سهل بودن دسترسی از دیگر ویژگی های آقای کاردوزو بود. در این دوره مجلس برزیل نیز قانونی وضع کرد که هیچ کدام از مسئولین برزیل در دوره ریاست خود حق بکار گماردن خویشاوندان درجه یک خود را در مناصب دولتی زیرمجموعه خود ندارند.
انتظارات از مسعود پزشکیان:
1_ سامان دهی به وضعیت معیشتی مردم که منشاء در تحریم ها و تقابل با نظام بین الملل دارد. تا زمانی که اقتصاد از حالت گروگان سیاست در نیاید و سیاست خارجی متوازن و منطقی بدون تنش بر روابط خارجی حاکم نشود امیدی به گشایش اقتصادی نمی رود .
۲ـ ارائه گزارش کار و عملکرد دولت خود به مردم به صورت مستمر در موارد مقتضی.
۳ـ تشریح دستاوردهای خود در تعامل با مسئولین خارجی که از ایران دیدن می کنند .
۴- تشریح علت و نتایج سفر خارجی خود و دستاوردهای آن به مردم از طریق صدا و سیما و در صورت لزوم از طریق شبکه های مجازی. لازم است صدا و سیما که کم مخاطب ترین رسانه در ایران است تکلیف خود را مشخص کند.
۵ـ صدور دستور العمل به زیر مجموعه و منع اکید به کارگیری وابستگان درجه اول مسئولین از طریق رانت و اعمال نفوذ.
۶ـ دستور العمل به وزارت های اقتصادی برای ارائه گزارش ماهانه مبادلات شامل صادرات و واردات و همراه با اقلام و طرفهای معامله.
۷ـ پیشگیری از زدن مهر محرمانه بر هر موردی به منظور قابل دسترسی شدن برای مردم. بدیهی است طبقه بندهای لازم واجب الرعایه است.
۸ـ دستور صریح برای جلوگیری از چاپ عکس، باشد که به دیگران نیز تسری یابد.
۹ـ اجتناب از تشریفات افراطی و زیاده از حد به منظور استمرار تماس مستقیم مردمی.
۱۰ـ محدود کردن تعداد همراهان در سفرهای خارجی ،متاسفانه در مقاطعی دو هواپیما همراهان رییس جمهور را حمل می کردند که خود معضل بزرگی برای میزبان نیز محسوب می شد.
جناب آقای رئیس جمهور، اکنون ۸۰ میلیون مردم ایران که کمرشان زیر بار مشکلات اقتصادی خم‌شده و از تبعیض و بی عدالتی های مختلف نیز رنج می برند به امید آینده ای بهتر چشم امید به عملکرد دولت جنابعالی دوخته اند. گمان نکنید که با تشکیل دولت کار به پایان رسید: گمان مبر که به پایان رسید کار مغان/ هزار باده ناخورده در رگ تاک است.
مردم به امیدی به شما رأی داده اند که‌گره‌ای از کار آنان را باز کنید، بی گمان سرمایه شما مردم هستند، این سرمایه را پاس بدارید و آن را مگسلید، ما نیز به امید آینده ای بهتر در حمایت از شما بر سر پیمان خود هستیم . گَرَت هواست که معشوق نَگْسَلد پیمان/ نگاه دار سرِ رشته تا نگه دارد. امیدواریم در گزارش صدمین روز ریاست جمهوری، روزنه های امید بخش بیشتری در دل مردم شریف ایران بگشایید و مطالبات ما را نمایندگی کرده و پاسخگو باشید.
