پایگاه خبری جماران: مدیر حوزه علمیه امام حسین(علیه السلام) شهر ری با اشاره به ویژگی های لازم برای رئیس جمهور آینده گفت: یک رئیس‌جمهوری باید باشد که واقعاً جامع باشد؛ هم در گفتار و حرف زدنش، خطیب، عالم، دانشمند و با سواد باشد و هم در سیاست خارجی بتواند ارتباط برقرار کند. ببینید، آقای رئیسی اول از همسایه‌ها شروع کرد و اثرگذار هم بود؛ استقبال خوبی کردند. بعد از شهادت ایشان نیز همه تسلیت گفتند. هرکسی و هرچه باشد، باید بتواند هم با این مردم و هم با همسایه‌ها و دنیا ارتباط برقرار بکند. برقراری ارتباط که اشکالی ندارد؛ ما باید جاذبه داشته باشیم.
مشروح گفت و گوی خبرنگار جماران با آیت الله حسینی مازندرانی در پی می آید:
نظر شما درباره ترکیب کاندیداهای ریاست جمهوری توسط شورای نگهبان چیست؟
آقایان شورای نگهبان نسبت به این ترکیب نظر دادند؛ حالا این شش نفر چون صلاحیت داشتند، همه‌شان متحد و متفق شدند و این شش نفر را معرفی کردند. اگر این اتفاق را نمی‌داشتند این‌ها را معرفی هم نمی‌کردند. ولی مسأله این است که در بین این‌ها باید افرادی خبیر، بصیر، عارف، عاقل، متدین، متشرع، انقلابی، مکتبی، ولایتی و مردمی باشند که هم با مردم باشند و هم متواضع و خاشع باشند. افراد مثل شهید آیت الله رئیسی باشند که همه دنیا، نه تنها ایران از خواب غفلت بیدار شدند و فهمیدند که این رئیس‌جمهور همیشه در کنار مردم بود. چون هدف، نیت و حرکتش خدایی و مخلصانه بود، بعد از شهادتش مردم به خاطر کارهایی که انجام داده بود، از ایشان خوب استقبال کردند؛ تشییع جنازه این شهید اصلاً بی‌سابقه بود و اصلاً یک چیزی بود که واقعاً همه متحیر ماندند. ممکن در زمان حیات‌شان افرادی ندانسته یا دانسته حرکاتی علیه ایشان انجام می‌دادند، اما همان افراد بعد از شهادت ایشان برگشتند و استغفار کردند.
حتی بنده خودم که مشرف به زیارت ثامن‌الائمه علی ابن موسی‌الرضا شدم و در مشهد برای تشییع جنازه ایشان رفتم، موقعی که از صحن حرم رد می‌شدم، یک خانمی که مازندرانی بود، من را آنجا دید و گفت شما با آقای رئیسی به مازندران آمدید؟ گفتم بله. گفت ما را ببخشید ما غیبت شما کردیم. من هم نپرسیدم که چه غیبیتی کرده بود. رئیس‌جمهور یک چنین فردی باید باشد. اگر بنا باشد رئیس‌جمهوری روی‌کار بیاید که در اتاقش را به روی مردم ببندد تا مراجعینی نداشته باشد، حرف‌های مردم را گوش نکند، مردم را احترام و اکرام نکند، دلسوز مردم نبوده و در فکر معیشت مردم نباشد، این رئیس‌جمهور به‌درد چه می‌خورد؟ فقط نامش این است که آقا رئیس‌جمهور است.
نظرتان درباره اولویت‌های اقتصادی رئیس‌جمهور آینده چیست؟
حضرت‌عالی مستحضرید که الآن واقعاً مردم در شرایط سخت اقتصادی به‌سر می‌برند؛ گاهی وقت‌ها ممکن است بنده خدایی ماهی یک بار هم گوشت نخورد. نامه‌هایی که به ما می‌نویسند یا مواردی را که به ما می‌گویند، نشان می‌دهد خانواده‌هایی است که شاید در یک ماه یک بار هم نتوانند گوشت مرغ را تهیه کنند. اولین کاری که باید رئیس‌جمهور انجام بدهد، این است که فکری برای حل معیشت مردم کند تا مردم را راضی کند. ما الحمد لله در اثر توجهات آقا ولی‌عصر امام زمان(عج) در این مملکت ما منابع و سرمایه زیاد داریم. من فکر نمی‌کنم اینقدر که ما در این مملکت سرمایه داریم، کشور دیگری در دنیا اینقدر سرمایه داشته باشد؛ حالا ممکن است شذ و ندری جاهای دیگر باشد، ولی ما همه‌چیز داریم. ولی سؤال این است که این همه امکانات و این همه درآمدها کجا می‌رود؟
اولویت‌های رئیس‌جمهور آینده را در سطح اجتماعی چگونه می‌بینید؟
قسمت عمده سرمایه کشور مردم است. هر وقت که مسائلی در کشور پیش بیاید مردم در صحنه حضور دارند؛ زن، مرد، پیر و جوان در همه صحنه‌ها: چه در انتخابات باشد و چه در غیر انتخابات، این مردم در گرما و سرما حضور پیدا می‌کنند. همان‌طور که امام (رحمت الله علیه) فرمود چنین مردمی دیگر نداریم.
این مردمی که این چنین هستند، امام سفارش آن‌ها را به مسئولین کرده است و امام همیشه در فکر این مردم بودند. الآن که مردم مشکلات گوناگون دارند، رئیس‌جمهور آینده باید سخن امام و رهبری را گوش کند و به داد این مردم برسد. اگر رئیس‌جمهوری روی‌کار بیاید که به فکر خودش و زن و بچه‌اش باشد و همه‌اش به تفریح، آسایش و آرامش خودش فکر بکند، این به درد رئیس‌جمهوری نمی‌خورد.
در حوزه سیاست خارجی چه اولویت‌هایی باید باشد؟
اولاً، یک رئیس‌جمهوری باید باشد که واقعاً جامع باشد؛ هم در گفتار و حرف زدنش، خطیب، عالم، دانشمند و با سواد باشد و هم در سیاست خارجی بتواند ارتباط برقرار کند. ببینید، آقای رئیسی اول از همسایه‌ها شروع کرد و اثرگذار هم بود؛ استقبال خوبی کردند. بعد از شهادت ایشان نیز همه تسلیت گفتند. هرکسی و هرچه باشد، باید بتواند هم با این مردم و هم با همسایه‌ها و دنیا ارتباط برقرار بکند. برقراری ارتباط که اشکالی ندارد؛ ما باید جاذبه داشته باشیم. پیغمبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله و سلم) با غیرمسلمان هم اگر می‌آمد، کلامش را گوش می‌کرد. داستان‌های زیادی در این زمینه وجود دارد، از جمله داستان آن مرد عرب که خدمت پیغمبر نشسته بود و توهین کرد.
این داستان را مرحوم شهید مطهری در کتاب داستان راستان هم آورده است. بعد از توهین این مرد عرب، اصحاب رگ‌های گردن‌شان برافروخته شد و آماده‌باش شدند که پیغمبر دستور دهد تا این عرب بت‌پرست را بکشند. اما پیغمبر چیزی نفرمودند.
خلاصه اینکه حضرت با آن اخلاق نیکوی‌شان: «انک علی خلق عظیم» و با تواضع‌شان به این عرب کمک تا مسلمان شد. بعد پیغمبر به اصحاب و یاران‌شان فرمودند که اگر من جلو شما را نمی‌گرفتم و این را کشته بودید، این همچنان بت‌پرست بود؛ ولی الآن مسلمان شده و در حضور شما اقرار کرده است. پس ببینید، سبک رفتار پیغمبر اکرم این چنین بود؛ پیغمبری که 114 سوره قرآن بر او نازل گردید. ما باید خط‌مشی‌مان براساس سیره ائمه اطهار و رسول گرامی اسلام باشد؛ زیرا «یا ایهاالذین آمنوا اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم».
پس، رئیس‌جمهور آینده باید چنین رفتار و گفتاری را در ارتباط برقرار کردن با دیگران داشته باشد. وقتی کلمات این آقایان را گوش کردم و کلام و سخن آن‌ها را دیدم، همه‌شان انشاءالله خوب‌اند؛ ولی همان‌طوری که مقام معظم رهبری فرمود در بین این افراد باید کسی را انتخاب کرد مردمی باشد و دغدغه حل مشکلات مردم را داشته باشد. این روزها خیلی از ما سؤال می‌کنند و از تمام شهرها تلفن می‌زنند که حاج‌آقا، به چه کسی رأی بدهیم؟ می‌گویم یک‌وقتی است که خودتان فرد خاصی را می‌شناسید و می‌دانید که این آقا مملکت، نظام، روحانیت و مردم را نگه میدارد و ازهرجهت، مردمی و در خط مقام ولی فقیه است، در این صورت همه می‌دانند که تکلیفش چیست.
اما یک‌وقتی است که انسان نمی‌داند، در اینجا به فرمایش قرآن کریم: «فاسئلوا اهل الذکر ان کنتم لا تعلموان» باید از کسی که خبیر است، سؤال کنید تا او راهنمایی کند. نه اینکه بگویید من رأی نمی‌دهم و در انتخابات حضور پیدا نمی‌کنم؛ این درست نیست. اگر کسی واقعاً ایمان به خدا و قیامت داشته باشد، درحالی که می‌بیند ما اینقدر دشمن داریم، دشمن را شاد نمی‌کند؛ می‌آید رأی خود را می‌دهد و حتماً به کسی رأی می‌دهد که واقعاً به درد این مملکت و جامعه بخورد.
ما در جامعه گرفتار یک‌سری مشکلات اساسی اجتماعی هستیم مثل مسأله حجاب، افزایش سن جمعیت، بیکاری و اشتغال جوانان و امثال آن. به‌نظر شما رئیس‌جمهور آینده این چالش‌های جامعه را چگونه حل کند؟
این سؤال جناب‌عالی بسیار سؤال جامع و کامل است؛ برای اینکه اگر ما به فکر جوان‌ها و مردم نباشیم و این چاله‌ها را پر نکنیم، بازهم در کار خودمان موفق نخواهیم شد. اول باید به این‌ها رسید؛ چون در جامعه فعلی ما یک‌مقدار فقر است. از نظر اجتماعی و فرهنگی، اگر یک زن عفیفه‌ای متدینه‌ای متشرعه‌ای مؤمنه حاضر نیست که بی‌حجاب بیرون بیاید، دلیلش این است که ما قریب شش هفت آیه در سوره احزاب و جاهای دیگر قرآن درباره حجاب داریم و او می‌داند که حجاب از ضروریات دین مقدس اسلام است. زنی که ریشه داشته و متدین باشد و با تقوا تربیت شده باشد، او را اگر بکشید و قطعه‌قطعه هم بکنید بی‌حجاب بیرون نمی‌آید. بعضی‌ها گول خوردند وگرنه درواقع علاقه‌مند به‌نظام و انقلاب و رهبری‌اند؛ زیرا می‌بینید که همین زن‌هایی بدحجاب یا بی‌حجاب در تمام راهپیمایی‌ها شرکت می‌کنند.
بحث این است که تبلیغات ما ضعیف است؛ یعنی آن‌قدر که دشمن روی جوان‌ها سرمایه‌گذاری و تبلیغ می‌کند، ما اینقدر تبلیغ نمی‌کنیم. اگر شما فقط همین صداوسیما را نگاه کنید می‌بینید فیلم‌هایی را نشان می‌دهد که نه به‌درد دنیای مردم می‌خورد و نه به‌درد آخرت مردم. در این نظام جمهوری اسلامی بعضی از این فیلم اشکال شرعی هم دارد؛ مرد نامحرم با زن نامحرم یا لباس‌های بدجوری که می‌پوشند، از نظر شرعی اشکال دارد، اما می‌بینیم که این از صداوسیما پخش می‌شود و مردم همه آن را می‌بینند. در بعضی از این فیلم‌ها لباس پوشیدن برخی بازیگران به‌گونه‌ای است که اصلاً نمی‌شود آن را عنوان کرد. درست است که صداوسیما کارهای خوب هم می‌کند، زحمت هم می‌کشد، اما باید بعضی از مسائل را هم توجه داشته باشد.
عرضم این است که همه برادران، به‌خصوص این‌هایی که در رأس کارند باید توجه کنند که بیشتر از همه خانواده‌های خود آن‌ها هم یک مقداری مشکل دارند. البته نه همه‌شان؛ در بعضی‌های‌شان مشاهده می‌شود و مردم هم می‌بینند. باید رئیس‌جمهور آینده، به حکم خداوند: «یا ایهاالذین آمنوا قو انفسکم و اهلیکم»، اول خود و اهل خود را اصلاح کند. اگر چنین شد، آن‌وقت دنیا هم اصلاح می‌شود.
نسبت به توجه به مردم باید گفت که متأسفانه بعضی‌ها علی‌رغم اینکه این‌همه خون‌های پاک جوان‌های ما ریخته شد و این‌ها امروز براثر آن خون‌ها به پست و مقام رسیدند، این ظرفیت را ندارند و اصلاً به این مسائل نگاه نمی‌کنند. شما اگر بخواهید مثلاً استاندار، فرماندار، بخش‌دار، شهردار و... را ببینید، باید دو هفته یا حتی یک ماه وقت بگیرید. در حالی که باید با مردم باشید و درب اتاق‌تان باید به روی مردم باز باشد؛ یک ساعت مشخصی را برای مردیم بگذارید تا مراجعین شما که حرفی و سخنی دارند، مثبت یا منفی، بتوانند به شما بگویند و مردم از نزد شما خوشحال برگردند. نه اینکه در اتاق‌تان ببندید و بگویند ایشان جلسه است؛ این چه جلسه‌ای است که از صبح تا شب ادامه دارد! پس این حرف‌های مردم را کجا گوش می‌کنید؟ سخن و کلام مردم را کجا می‌شنوید؟ مرحوم شهید آیت الله رئیسی به‌عنوان رئیس‌جمهور مملکت خودش آستین را بالا می‌زد و دنبال کارش می‌رفت. گاهی اوقات افرادی را می‌بینید که پست، مقام و ریاست برای‌شان چقدر شیرین می‌شود.
برادر من! اگر رئیس شدید، تو را به خدا قسم به فکر آخرت خود هم باش: «و هم یوقنون»، آخرت را یقین داشته باشد که والله آخرت وجود دارد. به داد مردم برسید، برای کار مردم مخصوصاً جوان‌ها اقدامی بکنید. برای تأمین هزینه‌های ازدواج جوانان اقدامی بکنید و پول مناسبی را برای‌شان درنظر بگیرید؛ نه صد تومان و دویست تومان که این پول اندک الآن یک یخچال هم نمی‌شود. ما در مملکت اینقدر سرمایه داریم که خانه‌ای اقلاً شصت متری برای جوان‌ها بسازیم و به این‌ها بدهیم که ازدواج کنند. الآن که همه از پیر شدن جامعه می‌گویند و از جوانی دیگر خبری نیست، با تسهیل ازدواج جوان‌ها برای تکثیر نسل کمک کنید. کشور ما به سمت پیری می‌رود و پس‌فردایی این جمعیت ما هم تحلیل می‌رود؛ بایستی کاری بکنیم.
این کار نیز باید به حکم «یشاورهم فی الامر»، با مشورت و روی‌کار آوردن افراد خبیر، بصیر، عارف و عاقل، عملی گردد. اگر با این سبک جلو برویم، هی گرفتاری ما بیشتر می‌شود. شما الآن وقتی جوان‌ها را می‌گویید چرا زن نمی‌گیرید؟ می‌گوید اگر زن بگیرم احتیاجات دارد: منزل، کار و... می‌خواهد. اینقدر ساختمان‌ها که ساخته می‌شود، خدا می‌داند این ساختمان‌ها کجا می‌رود؟ باید یک کسی باشد که به این امور رسیدگی کند. آدم اگر واقعاً به فکر مردم بوده و نیتش برای خدا باشد، می‌تواند خیلی کار کند و مردم نیز از آن‌ها استقبال می‌کنند.
بنده هر هفته چند جلسه سخنرانی دارم؛ همه‌جا دعوت می‌کنند: یادمان شهدا، غیر یادمان شهدا و...، طبق فرمایش مقام معظم رهبری جهاد تبیین می‌کنیم و ما با مردم هستیم؛ خدا می‌داند که مردم ما خوب هستند؛ از ما استقبال و احترام می‌کنند، اما ما باید حرف مردم را گوش کنیم. هر وقت ما می‌رویم چقدر نامه جمع می‌شود؛ این نامه‌ها را ما به چه کسی بدهیم؟ از جنبه مادی ما می‌توانیم یک تعدادی را پاسخ دهیم و گوشه‌ای کار را بگیریم، اما بعضی از کارها، اقدامات اساسی‌تر و مهم‌تری را می‌خواهد؛ در نامه‌هایی که مردم کار می‌خواهند، ما می‌مانیم که این را به چه کسی بدهیم تا به او کار بدهد. این مشکلات در جامعه فعلی ما است.
دوست داریم نکته و توصیه پایانی‌تان را هم بشنویم؟
باید رئیس‌جمهوری روی‌کار بیاید که اصلاً خود و زن و بچه‌اش را رها کند و همه‌اش در فکر مردم، با مردم و در کنار مردم باشد. اگر هم خود نخورد، «لن تنالوا البر حتی تنفقوا مما تحبون»، آنچه که دوست دارد انفاق کند و خودش حرکت کند. اینجا ما در مملکت همه‌چیز داریم و خدا این نعمت‌ها را به ما داده است. از همین‌جا پیام و سلام ما را به همه ابلاغ می‌کنیم. انشاءالله این کلام و حرف ما را هم گوش کنند که بی‌اثر نیست؛ چون هدف، نیت و سخن من برای خدا است. والله بچه‌های ما هم بیکارند و تا حالا هم به کسی مراجعه نکردیم؛ ولی به فکر مردم هستیم. خلاصه امیدواریم که همه با اعتقاد به خدا و قیامت عمل کنیم.
