پایگاه خبری جماران: چند روز قبل نام بلوار «آزادی» در شیراز توسط کمیسیون نامگذاری شورای این شهر به «قدس» تغییر داده شد.
خانم افسانه خواست خدایی عضو هیئت‌رئیسه و رئیس کمیته نامگذاری معابر و اماکن عمومی شورای اسلامی شهر شیراز در مراسم رونمایی از نام جدید این بلوار گفت: «قدس قبله اول ما مسلمانان و هویت مذهبی ما است و بی‌شک جایگاه ویژه‌ای در باور ما مسلمانان دارد».
اولا؛ تغییر نامی که از ابتدا چنین بازخوردهای منفی را با خود به همراه دارد، اقدامی اشتباه است. چرا که نامگذاری باید مطابق سلیقه و پذیرش شهروندان و عابران باشد، و گرنه مانند خیلی از نامگذاری های دیگر مهجور می شود.
ثانیا؛ تغییر نام معابر در حافظه تاریخی مردم ما در دو حالت رخ داده است: الف-تغییر نظام شاهنشاهی به جمهوری اسلامی. ب-تغییر نام هایی که دلالت معنایی خنثی داشته یا دستکم تغییر آنها به معنای دهن کجی به یک ارزش یا باور تلقی نشود.
تغییر نام یاد شده اما از این دو حالت اصلی خارج است و به معنای حذف یکی از سه شعار اصلی انقلاب اسلامی یعنی «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» به نفع یکی از اهدافی است که ذیل این شعارها تعریف شده است. در واقع ما از مسیر تحقق این شعارها بود که آرمان قدس را دنبال می کردیم.
اما ماجرا وقتی غیرقابل قبول تر می شود که ما همیشه برای «قدس» هم «آزادی» را می خواستیم (شعار آزادی قدس شریف)؛ و حذف مفهوم آزادی، با آرمان فلسطین نیز در تضاد است.
شاید این اقدام را بتوان یک تصمیم فردی یا جمعی کوچک تلقی کرد-گرچه این نیز برای یک شهر بزرگ چون شیراز مهم است-اما می تواند نشان دهنده یک طرز فکر در کشور باشد که احتمالا فکر می کند شعار آزادی غربی است و در عوض پافشاری بر کلمه قدس مطابق با هویت ایرانی و اسلامی است! این تقابل سازی ریشه بسیاری از دردسرهای امروز ماست که تلاش می کند تعریف خاصی از هویت ملی را در مقابل ارزش های اساسی انسانی چون آزادی قرار دهد و احیانا اگر می بیند یک شعار را مساوی با یک جناح سیایی رقیب فرض می کند و آن را حذف می کند.
البته این آسیب در کمین تک تک جناح ها و جریانات است.
