پایگاه خبری جماران: یکی از یاران امام در نجف گفت: فضایل علمی آیت الله صانعی معمولا تحتالشعاع خدمتگزاری حضرت امام قرار داشت.
مشروح گفت و گوی خبرنگار جماران با آیت الله محمدرضا رحمت در پی می آید:
ضمن تسلیت آیتالله شیخ حسن صانعی، علاقهمندیم از زبان شما درباره شخصیت این بزرگوار و همراهی با امام نکات و خاطراتی که از ایشان دارید بشنویم.
از این خبر بسیار متاثر شدم. امیدوارم خداوند در این ایام ایشان را با ابی عبدالله الحسین و اهلبیت محشور بفرماید.
تا جایی که در خاطرم هست ایشان از قبل از پیروزی انقلاب و قبل از شروع نهضت امام و ایام نهضت و در تمام اوقات، در خدمت امام بودند و امام هم ایشان را به صداقت میشناخت. ایشان همچون سعی میکرد در پیشبرد اهداف امام نهایت تلاش را داشته باشد. گرفتاریهای زیادی هم کشیدند. امیدوارم خداوند پاداششان را به ایشان عنایت کند. ایشان از مسائل بسیاری اطلاع داشت و گنجینهای از اسرار انقلاب و امام بود.
اظهار نمیکرد آنچه را که داشت. بعد از پیروزی انقلاب به امر امام بنیاد پانزده خرداد را به اختیار گرفت و خدمات بسیار ارزندهای انجام داد؛ من جمله سد پانزده خرداد در قم.
خدمات بسیار دیگری را در شمال و در سایر نقاط انجام داد.
از نقش ایشان در اداره دفتر امام و تهیه شهریه امام را در ایران بگوئید.
شهریه امام در ایران توسط آیتالله پسندیده اداره میشد. البته ایشان در مسیر جمعآوری و نظارت بسیار موثر بودند و برای رسیدگی به خانوادههای زندانیها و تبعیدیها، به امر حضرت امام ایشان تلاش داشتند. بسیاری از مطالبی که ایشان داشتند نگفتند و کسی از ایشان نشنید.
علت اینکه حضرت امام به ایشان علاقه داشت چه بود؟
صداقت و تدین ایشان بود. ایشان در اعمال و رفتار و کردارشان صادق بود و امین امام بودند.
شما هم بعد از اینکه به ایران آمدید و بعد از انقلاب ارتباط تنگاتنگی با ایشان داشتید.
بله ما به خدمت حضرت امام میرفتیم و ایشان معمولا آنجا بود. البته در شمال هم گاهی به منزل ما میآمد.
درباره جایگاه علمی و مقامات علمی ایشان بفرمایید.
ایشان از جهت علمی فاضل بود. به قول معروف «ملّا» بود. فضایل علمی ایشان معمولا تحتالشعاع خدمتگزاری حضرت امام قرار داشت.
درباره خصوصیات معنوی و سیر و سلوک معنوی ایشان بفرمایید.
از این جهات آثار و اعمال افراد گویای این مسائل است. از کوزه همان برون تراود که در اوست. آن جهات معنوی است که بنده خدا را در خدمت خاص خداوند قرار میدهد.
اگر آن خلوص و معنویت نباشد هرگز انسان رشد نمیکند.
میان رفتار و کردار امام و ایشان سنخیت وجود داشت و لذا ایشان از آن جهات معنوی امان بیبهره نبودند.