پایگاه خبری جماران: تقارن عجیبی است امسال.
از عصر عاشورا که رسالت رسانه ای زینب آغاز می شود، روز خبرنگار هم به تقویم ایران آغاز شده است.
شهید صارمی، خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی و جمعی از نیروهای ایرانی جزو اولین کشتارهای اندیشه پلید طالبانی شدند.
به این مناسبت این روز، روز خبرنگار در تقویم ایرانی نام گرفت.
اقتدا به کاروان اسرا.
بعد از اینکه در ظهر عاشورا، امام حسین به شهادت رسید بخش خبر رسانی کربلا آغاز شد.
و چه دیوانه بودند اصحاب یزید که گمان می کردند موفقیت کشته شدن امام حسین را باید به رخ جامعه اسلامی بکشند اما با این کار تمام امکانات رسانه ای را به آنها بخشیدند.
کوفه که سالها زیر حکومت عدالتخواه علی بود، یک مرتبه با فرزندان علی در هیئت اسارت روبرو شدند.
نمی توانستند باور کنند که جای علی کسی نشسته با این همه رذالت.
رسانه زینب وکاروان اسرا همه تلاشهای یزید را بر هم ریخت. یزید بی خود تصور کرد که می تواند بر کوفه فائق آید. نقش رسانه ای زینب را یزید هم مثل همه دیکتاتورها نادیده گرفته بود.
این کاروان خبر رسانی به دست خود اعوان یزید از کوفه در عراق تا شام در سوریه بیانیه مجسم شدند تا نگذارند صدای حسین در کربلا بماند.
هرچه رسانه این کاروان زیاد تر می شد، یزید بیشتر به گوشه رانده می شد.
در مرکز حکومت که نمی دانستند علی و عدالتی هم وجود دارد، کاروان تبلیغاتی کربلا وارد شدند.
شهر را به هم ریختند.
تبلیغات یزید را خنثی کردند.
یزید، اینها نیروهای شورشی بودند؟ علیه کی؟ علیه دین پدر بزرگشان؟
در مجلس یزید امام سجاد سخنرانی کرد. ولوله شد. قصد صیانت از مردم کردند. از اذان به عنوان پارازیت استفاده کردند. وسط سخنرانی امام اذان گفتند. امام ساکت نشست. تا گفت اشهد ان محمدا رسول الله. هی زد. گفت ساکت.
بعد رو کرد به مردم گفت یزید، این محمد جد تو است یا من؟
چه استفاده ظریفی از فضای تبلیغاتی کرد.
نگذاشت اسلامی که در تاریخ می ماند فقط اسلام یزیدی باشد.
این رسالت را خبرنگاران خوب می شناسند. استفاده از فرصت ها برای افشای کجی ها.
خسته نباشید خبرنگاران ایرانی. مرغان عروسی وعزا که هر مسئولی اشتباه می کند، هر مدیری تفکر غلط دارد. هر تریبونی حرف بی ربط می رند و شما آن را منتشر می کنید، وقتی میبینند این حرف ناصواب بوده، شیطنت خبرنگار نامیده می شود.
دوران خبررسانی کاروان اسرا سخت تر از نیم روز عاشورا بود. شما هم اقتدا به زینب و امام سجاد دارید که واقعیت را به سختی، حتی اگر نه برای عصر فعلی، برای آیندگان روایت می کنید.
