مهاجری از قبیله جهاد

پایگاه خبری جماران: خبردردناکی دیروز دهن به دهن گشت. محتشمی تسلیم ناپذیر در برابر ستم و جور تسلیم کرونا شد.

 خبردرگذشت این یار مخلص  و صحابی صادق امام  کام تلخ این روزهای ما را خیلی تلختر کرد.

هرچند بعضیها می گویند خوشا بحالش که نماند تا فرجام این روزهای تلختر از زهر را شاهد نبود و نباشد.

اساسا به همین دلیل در سال 88 به نجف به تبعیدی خودساخته رفت تا شاهد برخی رویکردهایی که نمی پسندید نباشد.

هر بار به عراق می رفتم و به نجف مشرف می شدم هر وعده نماز او را در حرم امیرالمومنین می دیدم. مسیر همیشگی او همان مسیری بود که امام 14 سال در محله حویش از منزل تا حرم طی می کرد. پس از زیارتی مختصر آرام و با تانی به صحن  وارد می شد و در صفوف نمازگزاران جا می گرفت.

چه توفیقی داشت اینهمه سال هر سه وعده نماز را در حرم باشد. آدمها را از این صفات و خصال می شود بهتر شناخت همین صفت درکنار سایر صفات سید علی اکبرمحتشمی پور او را درچشم من بسیار بزرگ می نمود.

آخرین باری که او را دیدم سه سال پیش بود. همیشه با نهایت مهربانی و لبخند با من مواجه می شد از حرم که بیرون آمدیم پرسید تا کی نجف هستید گفتم صبح به کربلا می روم. پرسید جایی مستقر شده اید گفتم هنوز. نه گفت بیا امشب را در خانه امام استراحت کن و من از خدا خواسته اجابت کردم تا یکشب در خانه ای بخوابم که امام 14 سال در آن دراوج غربت بود به دور از ملتی که به آنها عشق می ورزید و آنها را ولی نعمت خود و خود را خادم شان می دانست.

سید عزیز سفر کرده ما دارای ویژگیهای ممتازی بود.

اول

 دست تقدیر چه کارها که با آدمی نمی کند. زندگانی مرحوم محتشمی پور از بدایت نوجوانی با امام پیوند خورد دست از امام برنداشت و بعد از امام و ارتحال یادگارش کماکان سر ارادت و خضوع به نوه امام حضرت آیت الله سیدحسن آقای مظلوم داشت. بنظرم این ثبات قدم برجسته ترین خصوصیت او بود.

دوم

 محتشمی پور تا بود پروانه وار بر مدارحق سیر کرد. تا بود دست از حق گرایی برنداشت.

دفاع او از حق وحمایتش از حق بسته به داخل ایران نبود دل او در گرو همه مستضعفان عالم بود. بر همین اساس تا بود در اندیشه دفاع از فلسطین و فلسطینیان  و آزادی قدس شریف نفس کشید.

سوم

بسیار خوشفکر بود و موسس. وقتی سفیر ایران در سوریه شد با مشاهده ظرفیت اندوخته شیعیان لبنان و جوانان متدین شیعه در جنوب لبنان در سال 1980 میلادی یکی از پایه گذاران ظرفیت سرشار و جریان بسیار مبارکی به نام حزب الله لبنان شد. هرچند به دلایل سخیف سلایق سیاسی بعدها این نقش او نادیده گرفته شد اما تاریخ که فراموش نمی کند و در ورای تاریخ، خدای متعال این خدمت ستوده و مهم وی را ارج خواهد نهاد.

چهارم

تا بود گرفتار تعینات دنیایی نشد. در بیروت که بود اسراییل قصد کشتن او کرد بمبی را درون پاکتی جاسازی نمود و بعضی انگشتان دستانش را در راه مبارزه با اسراییل  ا زدست داد اما این آسیب و جراحت اندک تردیدی در تداوم راهی که حق می دانست در او پدید نیاورد هیچ نمودی این جانبازی در زندگی شخصی او نداشت پاک بود و خدمتگزار.

پنجم

75 سال از خدا عمر گرفت. لحظه ای از خدمت دست نکشید  و در این سالها خستگی را خسته کرد. کسی او را نومید و مایوس از طلب حق ندید. 12 سال آخر عمرش را به نجف پناه برد و دفتر امام را در نجف بخوبی اداره نمود. همواره راه امام سرمشق وی در زندگی پربارش بود. چه درنجف چه در مهاجرت به پاریس و چه دردوران امام و پس از آن همواره از امام دم زد. برهمین مبناست که نمی توان از تاریخ مبارزات امام بدون نام بردن از یاران پاک باخته ای همانند او و جناب سید محمود دعایی و جناب رحمانی  و مرحوم فردوسی پور و... یاد کرد.

ششم

مسولیتهای مهمی از نمایندگی مجلس در دوره های سوم و ششم و وزارت در دولت مهندس موسوی  داشت و در مسند وزارت کشور کوشید براساس رهنمودهای امام سیاست داخله کشور را با انتصاب استاندارانی شایسته انقلابی و درخط امام سامان بخشد.

هفتم

از بنیان گذاران مجمع روحانیون مبارز در زمان امام بود مجمعی که به قول حجت الاسلام والمسلمین مجید انصاری درحسینیه جماران که دقایقی به توصیه حاج سیدحسن آقا خمینی بر بالای پیکر آرام خفته او در تابوت در مناقب و فضایل وی سخنان کوتاه ومهمی گفت که همیشه  در مجمع حضورداشت و پس از مهاجرت به نجف در ایام سفر به ایران در جلسات آن شرکت فعال داشت.

هشتم

محتشمی پور عشق وارادت خاصی به جده اش فاطمه زهرا داشت. از مسولیتها که کنار رفت دست به تاسیس دارالزهرا در محله ولنجک زد. دارالزهرایی که مامن وفاداران به راه امام در تهران شد. در مراسم ماههای محرم وصفر و ماه رمضان .هرچند این حسینیه هم از گزند افراطیون به دور نماند و در تداوم فعالیتهایش وقفه ها پدید آمد.

این نوشته کمترین ادای دینی به ساحت آن مجاهد مهاجری است که اکنون درجوارمادرش در حرم حضرت سیدالکریم عبدالعظیم حسنی آرمیده است. خدایش بیامرزد که به ایران و ایرانی خدمت نمود و مهجور اما سرافرازانه دنیا را ترک کرد و به جوار دوست شتافت. عاش سعیدا و مات مظلوما سعیدا.