پایگاه خبری جماران: دیروز و در شب میلاد حضرت ثامن الحجج (ع) آقای احمدی نژاد به روستای رودبست مازندران سفر کرده بود تا برای اهالی آنجا سخنرانی کند. بنابر آنچه نقل شده شورای تأمین شهر و یا استان مجوز این سخنرانی را صادر نکرده و حتی درب مسجدی را که قرار بوده سخنرانی در آن برگزار شود، بسته است و لاجرم رییس جمهور سابق کشورمان در خیابان و از روی بالکن به ایراد سخن اقدام کرده است.
نویسنده این سطور به هیچ عنوان و در هیچ زمان از حامیان اقای احمدی نژاد نبوده و نیست ولی نمی تواند تأسف خود را از این «کم ظرفیتی» که نسبت به این جلسه ابراز شده است مخفی کند.
اینکه شورای تأمین استان مازندران به چه دلیل و به سبب کدام توصیه امنیتی مجوز این مراسم را صادر نکرده است، البته در جای خود مهم است ولی آنچه مهم تر است آن است که بدانیم و بپرسیم که آیا استاندار دولت تدبیر و امید نمی داند که بزرگترین شعار حامیان این دولت آزادی بیان بوده است؟ و آیا نمی داند که عملکرد او هیچ تطابقی با آرمان های امام و انقلاب ندارد؟ و آیا عضو فعلی مجمع تشخیص مصلحت که هشت سال رییس جمهور این کشور بوده امکان تشکیل یک جلسه را ندارد؟ و آیا دستگاه عریض و طویل حکومت امکان تأمین امنیت در یک روستا را ندارد؟
و اگر دستور لغو مراسم را نهادهای غیر دولتی داده اند چرا باید هزینه آن را طرفداران دولت بدهند؟
بگذارید خطاب این نوشتار را به مقدار ممکن توسعه دهم و به همه یادآور شوم که دفاع از آزادی بیان در آنجا اصالت خود را نشان می دهد که ما از آزادی بیان غیر دوستانمان دفاع کنیم. و باز یاد آور شوم که این شتر باید در نهایت از میان برداشته شود و الا هر از چندگاه پشت خانه یکی از ما می خوابد.
ممکن است برخی بگویند که احمدی نژاد در دوره ای که اختیار داشت از این کارها بسیار کرده و لذا نباید برای او دل سوزاند چراکه آنچه عوض دارد گله ندارد. در جواب باید عرض کنم که اولا آنچه دل من برای آن می سوزد، احمدی نژاد نیست ،بلکه حقیقت است و ثانیا هیچگاه نباید بدی را با بدی پاسخ داد.
و سخن آخر اینکه اگر همین حضور در بالکن که احمدی نژاد در روستای رودبست داشت هم غیر قانونی بوده است ، بهتر بود آقای احمدی نژاد به قانون احترام می گذاشت و به گونه ای دیگر با حامیان خود سخن می گفت. هرچند ممکن است این رفتار ایشان را بتوان نوعی مقاومت منفی و قانونی تفسیر کرد. در این باره اطلاعات لازم را ندارم.
