پایگاه خبری جماران: اخیرا مطالب و اظهاراتی تحت عنوان « باید با صدای بلند اعتراض کرد» توسط یکی از فضلای محترم روحانی عنوان شده و در فضای مجازی دست به دست می شود و در آن مثل همیشه به مسئولین محترم حرم حضرت امام رضوان االله تعالی علیه گیر داده شده است که چرا گنبد و بارگاه ؟ چرا تنطیم زیارتنامه ؟ چرا السلام علیک و سلام االله علیک و چرا قدیس سازی از امام؟!
این سخنان اگر چه در ظاهر خوشایند و روشنفکرمآبانه و جوان پسند است ولی عمق چندانی ندارد و بارها هم ازسوی مسئولین حرم و افراد دیگر از آن جواب داده شده است ، اما در این فرصت فقط به چند نکته بسنده می شود:
1 – روشن است که در طول تاریخ ، ما برای خیلی از شخصیت های غیر معصوم به خاطر این که برای اسلام و مسلمین و تشیع خدمت کردند ، از باب تکریم گنبد و بارگاه ساختیم و این کار در عرف مردم مقبول واقع شده و تاکنون کسی به آن خرده نگرفته است ؛ از جمله آنها : حضرت شاه چراغ در شیراز ، حضرت معصومه سلام الله علیهما در قم ، عبدالعظیم حسنی و شیخ صدوق در شهرری و شهید مدرس در کاشمر و سید رضی ، سید مرتضی و کمیل بن زیاد در عتبات و... در حالی که وسعت و شعاع خدمت امام خمینی اگر بیشتر ازبعضی از آن بزرگان نباشد حتما کمتر نیست.
آیت الله جوادی آملی جمله ای قریب به این مضمون دارند : خدمتی که امام خمینی برای اسلام و مسلمین و تشیع کرد در عصر امامان معصوم علیهم السلام هم چون مردم از آنها پیروی نکردند محقق نشد. البته این سخن هیچ منافاتی با مقام عصمت و قرب آن بزرگان ندارد ، اما ارزش و اهمیت خدمت و مقام ومنزلت خمینی کبیر را به خوبی آشکار می کند.
2 - در سرتاسر ایران و همچنین در سایر کشورهای اسلامی ، هزاران امامزاده های غیر معصوم و غیر مشهوری وجود دارند که هیچکدام زیارتنامه ماثور ندارند و خود مردم با اشراف و نظارت علمای محل برای آنها متن زیارتنامه تهیه و تنظیم کردند و این یک اقدام عرفی و کاملا مردمی است و تاکنون هیچ فقیهی آن را غیر شرعی یا غیر عرفی اعلام نکرده است. حتی برای غیر امامزادگان مانند شیخ صدوق در شهرری هم زیارتنامه تنظیم شده و سال هاست مردم وقتی به مزار آن فقیه سترگ مشرف می شوند به وسیله همین متن با ایشان ارتباط برقرار می کنند. آنهایی که این امور را بر نمی تابند چه گزینه ای به جای متن زیارتنامه ها دارند تا مردم به آن تمسک جویند؟!
3 – اطلاق بعضی ترکیب ها و واژه ها دراسلام شاید توقیفی باشند و باید در محل و زمان اختصاصی خود آنها را بکار گرفت ؛ مثلا کلمه و ترکیب « لبیک یا سعدیک» طبق فتوای فقها که روایت هم داریم اختصاص به خدای سبحان دارد و جایز نیست به غیر باری تعالی خطاب شود ، اگر چه بعضی دیگر گفتند در غیر مکه و غیر ایام حج می توان به مردم عادی هم خطاب کرد. یادم هست بعضی از مقدسین ، به ظاهرهمین روایت تمسک کرده و در هشت سال دفاع مقدس به طرح بسیج« لبیک یا خمینی» اشکال می گرفتند!!
اما در مورد اطلاق « السلام علیک یا سلام االله علیک» یک همچون توقیفی وجود ندارد ، اگر نویسنده محترم به آستانه ی همین امامزاده های غیر معصوم در اطراف تهران سر می زد حتما متوجه می شد که این ترکیب به وفور در متن زیارتنامه های آنان گنجانده شده است و قرن هاست مورد استفاده قرار می گیرد.
4 – ظاهرا این گونه اظهار نظرهای تنگ نظرانه و به ظاهر دلسوزانه و عوام پسند در ادامه همان رفتار و کردار و گفتارهای محافل خاص است که هنگام رحلت امام درمدرسه فیضیه اجتماع کرده ومی خواستند آن بزرگمرد و مصلح جهانی را در قم محصور کنند و اصرار داشتند ، پیکر رهبر کبیر انقلاب بایستی در بالاسر حرم حضرت معصومه سلام االله علیها دفن شود و اگر هوشیاری مسئولین رده بالا نبود این اشتباه تاریخی حتما رخ می داد. البته از نویسنده این مطلب بعید است که دنباله رو اینان و یا پیرو مخالفان طرح «لبیک یا خمینی» باشند.
حال سوال از این فاضل محترم و همفکرانش این است که چرا یک امر عادی ، عرفی و معمولی را با این گونه موضع گیری های غیر متعارف و غیر عرفی ، اقدام ضد ارزشی جلوه می دهیم و به یک مشکل و معضل اجتماعی تبدیل می کنیم؟ چرا ذائقه پاک و بی آلایش مردم و جوانان را به این راحتی عوض کرده و آلوده و مسموم می سازیم؟ با توجه به مشکلات اقتصادی کشور و بیکاری جوانان ، امروز دعوت به صدای بلند و اعتراض! چه معنا و مفهومی می تواند داشته باشد؟!
آیا سزاوار است با طرح این چنین موضوعات فرعی و درجه 3 ، 4 ، و5 اذهان مردم و جوانان را به امام ، رهبری ، نظام و مسئولان خدشه دار کنیم؟! آیا این گونه سخن گفتن ها مصداق بارز« میان دعوا نرخ تعیین کردن»نیست؟!
آیا بهتر نیست در این موقعیت حساس و خطیر به جای تشویق به اعتراض و صدای بلند ، اندکی بیشتر تامل و دقت کرده و صدایمان و افکار و اندیشه هایمان را تعدیل کنیم و به جامعه ی نگران و مضطرب ، پیام آرامش و امید و محبت و صمیمیت تزریق کنیم ؟!
