در این مطلب آمده است: با گذشت حدود 2 سال از آغاز به کار مجلس دهم، زمینه برای ورود و تمرکز بیشتر مردم و رسانه‌ها به عملکرد این مجلس فراهم شده است و کارنامه مثبت و منفی خادمان ملت در این دوره از مجلس نزد افکار عمومی بیشتر قرار گرفته است. در طول این دو سال از فعالیت نمایندگان مردم درمجلس دهم با فراز و نشیب‌های فراوانی مواجه بودیم.گاهی در عرش وگاهی در فرش! که به تناسب، با توجه به چشم انداز آینده این پارلمان، انتظار می‌رفت که مجلس دهم بتواند گام ارزشمندی در جهت حل مشکلات رفاهی و معیشتی مردم بردارد.
از آنجا که همواره مجلس شورای اسلامی به عنوان عصاره‌ی ملت از اهمیت ویژه‌ای در قانون اساسی و در نزد افکار عمومی جامعه برخوردار بوده است و در واقع مجلس شورای اسلامی در راس امور کشور، باید باشد، فلذا یک نماینده مجلس، در مقام وکیل مردم موظف به نظارت و قانونگذاری بر اجرای امور در منطقه و کشور می‌باشد و حق دخالت در اجرا را ندارد. طبق قانون یک نماینده مجلس باید بی‌عدالتی‌های اجتماعی را در سطح منطقه پیگیری و از حق و حقوق مردم در حوزه انتخابیه خود با هدف اجرای هرچه بیشتر عدالت دفاع کرده و با تلاش و کوشش مضاعف از بی‌عدالتی و حق‌کشی نسبت به حقوق حقه مردم جلوگیری کند. یک نماینده مجلس با هر نوع گرایش سیاسی،در حال حاضر با توجه به شرایط موجود در کشور پس از ماجرایبی‌عهدی آمریکا در موضوع برجام باید خود را نماینده همه مردم بداند،نه نماینده حزب، یا گروه و اندیشه‌ی خاصی که ماجرای آتش زدن برجام در مجلس توسط برخی از نمایندگان، خواسته‌یآحاد مردم نباشد. از سوی دیگر انتظار این است که یک نماینده مجلس نگاه شخصی و منطقه‌ای به مسائل نداشته باشد و منافع حوزه‌ی انتخابیه را فدای قانون نکند اما متاسفانه در حال حاضر هنگامی که یک نماینده مجلس در محافل عمومی حاضر می‌شود، اکثر شهروندان حوزه انتخابیه از وی تقاضای وام، تامین جهیزیه،پرداخت هزینه درمان و در نهایت ایجاد شغل را مطالبه می‌کنند، به گونه‌ای که مردم تمام نارسایی‌های شهر را از عملکرد نماینده می‌بینند.
در حالی که پرداختن به این مسائل از حیطه وظایف نمایندگان مجلس خارج است. یک نماینده مجلس قرار نیست با استفاده از اختیارات قانونی خود همیشه اصل پاسخگویی قوه مجریه را در برابر قوه مقننه حفظ نکند و این اختیار قانونی را وسیله‌ای برای گرفتن امتیازات شخصی و جناحی خود یا امتیاز برای حوزه انتخابیه نماید.
به راستی چگونه برخی از نمایندگان مجلس دهم حاضر شدند در روزهای پایانی سال گذشته، استیضاح نافرجام و هدفمند سه وزیر دولت تدبیر و امید را در حالی که کشور با مشکلات دیگری درگیر بود، به نمایش بگذارند،که هم وقت مجلس و هم وقت دولت و مردم را بگیرند!
در واقع این امانت خدمتگزاری که حق الناس است در صورت عدم توجه به آن می‌تواند ضربات جبران ناپذیر را بر پیکره‌ی جامعه وارد کند،که دود آن به چشم ملت و مردم حوزه‌ی انتخابیه خواهد رفت. مردم نماینده‌ی' نان به نرخ روز خور' را که با اصول و خط مشی انقلاب و ولایت فقیه مغایرت دارد، را نمی‌پسندند. مردم نماینده‌ای که به وعده‌های خود عمل نمی‌کند و مردمی بودن و در کنار مردم بودن را فراموش کرده است، را از خود نمی‌دانند.مردم نماینده‌ای که با لابی‌گری بتواند قانون را دور بزند را سزاوار خدمتگزاری نمی‌دانند.مردم نماینده‌ای که در طول برگزاری جلسات پرهزینه مجلس در صحن علنی، به دنبال منافع شخصی و حزبی است را یک نماینده شجاع و مردمی نمی‌دانند. مردم نماینده‌ای که در امورات و وظایف قوای دیگر خصوصاً در حوزه انتخابیه سایر نمایندگان دخالت می‌کند را یک نماینده مجلس با روحیات شهید مدرس نمی‌دانند اما وظیفه واقعی یک نماینده چیست؟! چرا مردم از یک نماینده‌ی مجلس انتظار حل تمام مشکلات حوزه انتخابیه و استان را باید داشته باشند؟!
متاسفانه برخی از نماینده مجلس انتظار دارند که کارچاق کن باشد و از او می‌خواهند با قالتاق بازی بتواند،حتی اگر شده در حق شهرستانی دیگر از استان ظلم کند و با بی‌قانونی بودجه‌ای که در آن حوزه انتخابیه تعیین شده را از آنها بگیرد و در شهرستان خود خرج کند!
استان سمنان نیز با فرستادن چهار نماینده با گرایش‌های مختلف به مجلس شورای اسلامی جهت گیری کلی مردم استان را به وضوح به جامعه نشان داد.اما آنچه در طول این مدت دو سال از فعالیت مجلس دهم خودنمایی می‌کند، نحوه و نوع انتظارات مردمی از نماینده مجلس است.انتظاراتی که گاهی از اوقات یک انسان آگاه از قانون اساسی کشور را بهت زده می‌کند و کار آنجا شگفت آور می‌شود،که این انتظارات و توقعات در میان نخبگان سیاسی و فرهنگی با درصد بالایی دیده می‌شود که برخی‌ها قصد دارند، خواسته یا ناخواسته‌شان و منزلت نمایندگی را کاهش دهند.
در حال حاضر بزرگترین معضل استان سمنان، ابرچالش کمبود منابع آبی و نیز بحران بیکاری و عدم اشتغال جوانان جویای کار است.
6026/
انتهای پیام از آنجا که همواره مجلس شورای اسلامی به عنوان عصاره‌ی ملت از اهمیت ویژه‌ای در قانون اساسی و در نزد افکار عمومی جامعه برخوردار بوده است و در واقع مجلس شورای اسلامی در راس امور کشور، باید باشد، فلذا یک نماینده مجلس، در مقام وکیل مردم موظف به نظارت و قانونگذاری بر اجرای امور در منطقه و کشور می‌باشد و حق دخالت در اجرا را ندارد. طبق قانون یک نماینده مجلس باید بی‌عدالتی‌های اجتماعی را در سطح منطقه پیگیری و از حق و حقوق مردم در حوزه انتخابیه خود با هدف اجرای هرچه بیشتر عدالت دفاع کرده و با تلاش و کوشش مضاعف از بی‌عدالتی و حق‌کشی نسبت به حقوق حقه مردم جلوگیری کند. یک نماینده مجلس با هر نوع گرایش سیاسی،در حال حاضر با توجه به شرایط موجود در کشور پس از ماجرایبی‌عهدی آمریکا در موضوع برجام باید خود را نماینده همه مردم بداند،نه نماینده حزب، یا گروه و اندیشه‌ی خاصی که ماجرای آتش زدن برجام در مجلس توسط برخی از نمایندگان، خواسته‌یآحاد مردم نباشد. از سوی دیگر انتظار این است که یک نماینده مجلس نگاه شخصی و منطقه‌ای به مسائل نداشته باشد و منافع حوزه‌ی انتخابیه را فدای قانون نکند اما متاسفانه در حال حاضر هنگامی که یک نماینده مجلس در محافل عمومی حاضر می‌شود، اکثر شهروندان حوزه انتخابیه از وی تقاضای وام، تامین جهیزیه،پرداخت هزینه درمان و در نهایت ایجاد شغل را مطالبه می‌کنند، به گونه‌ای که مردم تمام نارسایی‌های شهر را از عملکرد نماینده می‌بینند.
در حالی که پرداختن به این مسائل از حیطه وظایف نمایندگان مجلس خارج است. یک نماینده مجلس قرار نیست با استفاده از اختیارات قانونی خود همیشه اصل پاسخگویی قوه مجریه را در برابر قوه مقننه حفظ نکند و این اختیار قانونی را وسیله‌ای برای گرفتن امتیازات شخصی و جناحی خود یا امتیاز برای حوزه انتخابیه نماید.
به راستی چگونه برخی از نمایندگان مجلس دهم حاضر شدند در روزهای پایانی سال گذشته، استیضاح نافرجام و هدفمند سه وزیر دولت تدبیر و امید را در حالی که کشور با مشکلات دیگری درگیر بود، به نمایش بگذارند،که هم وقت مجلس و هم وقت دولت و مردم را بگیرند!
در واقع این امانت خدمتگزاری که حق الناس است در صورت عدم توجه به آن می‌تواند ضربات جبران ناپذیر را بر پیکره‌ی جامعه وارد کند،که دود آن به چشم ملت و مردم حوزه‌ی انتخابیه خواهد رفت. مردم نماینده‌ی' نان به نرخ روز خور' را که با اصول و خط مشی انقلاب و ولایت فقیه مغایرت دارد، را نمی‌پسندند. مردم نماینده‌ای که به وعده‌های خود عمل نمی‌کند و مردمی بودن و در کنار مردم بودن را فراموش کرده است، را از خود نمی‌دانند.مردم نماینده‌ای که با لابی‌گری بتواند قانون را دور بزند را سزاوار خدمتگزاری نمی‌دانند.مردم نماینده‌ای که در طول برگزاری جلسات پرهزینه مجلس در صحن علنی، به دنبال منافع شخصی و حزبی است را یک نماینده شجاع و مردمی نمی‌دانند. مردم نماینده‌ای که در امورات و وظایف قوای دیگر خصوصاً در حوزه انتخابیه سایر نمایندگان دخالت می‌کند را یک نماینده مجلس با روحیات شهید مدرس نمی‌دانند اما وظیفه واقعی یک نماینده چیست؟! چرا مردم از یک نماینده‌ی مجلس انتظار حل تمام مشکلات حوزه انتخابیه و استان را باید داشته باشند؟!
متاسفانه برخی از نماینده مجلس انتظار دارند که کارچاق کن باشد و از او می‌خواهند با قالتاق بازی بتواند،حتی اگر شده در حق شهرستانی دیگر از استان ظلم کند و با بی‌قانونی بودجه‌ای که در آن حوزه انتخابیه تعیین شده را از آنها بگیرد و در شهرستان خود خرج کند!
استان سمنان نیز با فرستادن چهار نماینده با گرایش‌های مختلف به مجلس شورای اسلامی جهت گیری کلی مردم استان را به وضوح به جامعه نشان داد.اما آنچه در طول این مدت دو سال از فعالیت مجلس دهم خودنمایی می‌کند، نحوه و نوع انتظارات مردمی از نماینده مجلس است.انتظاراتی که گاهی از اوقات یک انسان آگاه از قانون اساسی کشور را بهت زده می‌کند و کار آنجا شگفت آور می‌شود،که این انتظارات و توقعات در میان نخبگان سیاسی و فرهنگی با درصد بالایی دیده می‌شود که برخی‌ها قصد دارند، خواسته یا ناخواسته‌شان و منزلت نمایندگی را کاهش دهند.
در حال حاضر بزرگترین معضل استان سمنان، ابرچالش کمبود منابع آبی و نیز بحران بیکاری و عدم اشتغال جوانان جویای کار است.
6026/
کپی شد
