فعالان اقتصادی این روزها در سیستم‌ها مجازی با سامانه‌های مختلفی روبرو هستند سامانه دادور، یاور، نیما، بهین یاب، هوشمند بازرگانی، سخا، ثنا و...آن‌قدر عدیده و زیاد شده است که دیگر هر فعال اقتصادی خود می‌تواند دفتر پیشخوان در شرکت خود تأسیس نماید. به‌راستی آیا وجود این‌همه سامانه هوشمند در دنیای مجازی لازم است، به‌طوری‌که هر دستگاه اجرای برای خود سامانه مستقلی دارد، حضور ارباب‌رجوع در دستگاه‌ها برآیندی جز خدمات ندارد اما شرایط در حال حاضر تبدیل به مناظره‌ای بین کارکنان و مشتری شده است.
کارکنان دستگاه‌های اجرایی هرگونه نقص و ارائه خدمات را به سیستم حواله می‌دهند تا آنجا که حتی بالاترین مقام در هرم سازمانی نمی‌تواند متغیرهای بسیار ساده را ویرایش نماید، برقراری ارتباط با مدیران سامانه در مرکز بسیار زمان‌بر بوده و حتی در مواردی برنامه ریزان آیتم‌های ضروری را در برنامه نرم‌افزاری درج نکرده‌اند.
سؤال اینجا است سامانه‌ها کار را میسر می‌کنند و یا معسر، این‌طور که به نظرمی آید آن‌قدر دستورالعمل‌ها و بخشنامه‌ها به نفع سازمان‌ها نهادینه‌شده است که تمام منفعت برای سازمان در نظر گرفته‌شده و نه مشتری.
عدم زیرساخت نامناسب، اختلال در اینترنت، عدم توازن سامانه‌ها، ذخیره‌سازی اطلاعات متشابه در سامانه‌های مختلف و دوباره‌کاری‌های مجازی آن‌قدر به چشم می‌خورد که دیگر مردم سامانه را یک مشکل بزرگ در بروکراسی اداری تفسیر می‌نمایند.
نقش دولت و تولد سامانه‌های خلق‌الساعه همانند سامانه نیما و دیگر سامانه‌ها بیشتر اختلال ایجاد می‌کنند تا بهبود فضای کسب کار.
آدرس‌های متفاوت اینترنتی، به ذهن سپردن شناسه‌های کاربری متفاوت، رمزهای عبور مختلف شرایط را به ناهنجاری سامانه‌ای در کشور مبدل کرده است.
دیتاسنتر‌های کشور این روزها اطلاعات اشخاص را به‌صورت جزیره‌ای در سرورهای خود به‌صورت انبوه ذخیره می‌کنند، شفاف‌سازی اطلاعات بسیار خوب است اما این ذخیره‌سازی باید توسط یک‌نهاد مستقل محافظت بشود
پیشنهاد می‌شود سامانه‌های خدماتی در یک درگاه مشخص ارائه بشود، پاسخگویی بهنگام سازمان‌های دولتی و نهادی ذی‌ربط باید در جهت بهبود افزایش بهره‌وری بهتر باشد.
بهتر است به‌جای افتتاح متعدد سامانه‌ها، خدماتی در فضای مجازی ارائه شود که بهنگام و اجرایی باشد.
*عضو هیئت‌رئیسه اتاق، بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی سمنان
46
