در این مطالب آمده است: روز گذشته پانزدهم مهرماه در تقویم جمهوری اسلامی به نام روز روستا و عشایر نامگذاری شده است. در نزد ما ایرانیان روستاییان یادآور مردمانی با تلاش و کوشش بوده که در سایه تلاش آنان کشاورزی و دامداری رونق دارد و صداقت و پاکی، زیبایی و سادگی، صلح و آرامش، به ویژه صفای باطن، از صفات بارز آنان بوده و طبیعت روستاها، آبادی و آبادانی با منظره‌های چشم‌نواز و چشمه‌سارها با آبی زلال در دامنه‌های کوه‌های سر به فلک کشیده در ذهن تداعی می‌شود.
متاسفانه رژیم گذشته با اشاعه فرهنگ غلط در ذهن بیمار برخی افراد تازه به دوران رسیده ؛ روستاییان شریف را دهاتی قلمداد نموده و معمولا به علت عدم آگاهی به آنان دهاتی خطاب می‌کردند و بر این باور بودند که دهاتی مترادف با توهین است در صورتی که یک ده به محدوده‌ای از فضای جغرافیایی اطلاق می‌شود که مردم آنجا دارای نوعی دلبستگی، عواطف و علایق مشترک هستند که با استفاده و بهره‌گیری از زمین، نیازمندی‌های یک جامعه را فراهم می‌کنند.
از طرفی عشایر نیز انسان‌های خوداتکا و شجاع هستند و عموما کمتر به دیگران نیاز دارند و با سه ویژگی عمده زندگی قبیله‌ای، اتکای معاش به دامداری و زندگی مبتنی بر کوچ به همراه رمه‌های خود هستند و با تردد بین مناطق گرمسیری قشلاق و سردسیری ییلاق محیط مناسب پرورش دام‌های خود را برمی‌گزینند.
شوربختانه به علت عدم برنامه ریزی مناسب، مهاجرت روستاییان و عشایر به شهرها مشکلات بی‌شماری در این زمینه به وجود آورده اند که در اینجا به برخی از آنان اشاره می‌شود تا شاید قانون‌گذاران و برنامه‌ریزان با هدف‌گذاری صحیح به این نابسامانی خاتمه دهند و مانع مهاجرت بی‌رویه و روستاهای خالی از سکنه شده و حتی به گونه‌ای عمل شود که ما شاهد مهاجرت معکوس باشیم.
به علت عدم توجه دولتمردان به توسعه روستاها و به دلیل نابودی برخی از منابع طبیعی و عدم استفاده صحیح از علم روز و منابع آب روستاها به جز تعدادی افراد سالمند، جوانان روستایی و عشایری برای زندگی بهتر و تامین معیشت آسان‌تر به شهرها هجوم آوردند و روستاها با همه زیبایی و سرچشمه‌های آبی و مناظر طبیعی، درختان چنار چندصدساله و بناهای تاریخی و به یادگار مانده، مناظر طبیعی چشم نواز را رها کرده و به خیل شهرنشینان با هوای آلوده و ترافیک سنگین و آلودگی‌های بهداشتی، صوتی و بسیاری از معضلات دیگر پیوستند.
مهاجرت جمعیت کثیری از روستاییان به شهر و ایجاد شهرک‌های مسکونی اقماری در کلان شهرها روستاها را تخلیه نموده و روز به روز باعث ویرانی روستاها و ازدیاد بیکاری در شهر شده اند و ممکن درصدی از این مهاجرین دارای رفاه نسبی شوند و سراب تجملات شهری برایشان چشمگیر و قابل توجیه باشد ولی عده کثیری از آنان ضمن اینکه دارای شغل مناسبی نیستند مجبورند در حاشیه‌ها زندگی کرده و آن کرامت و منزلتی که در روستاها داشتند از دست داده‌اند، عده‌ای آن صفا و پاکی و شجاعت روستایی خود را رها کرده و آلوده به برخی از بزهکاری‌ها نیز شده‌اند.
درست است لزوما شهر نشینی موجب بزهکاری نمی‌شود ولی به دلیل تجملات زندگی در شهر این روستاییان ساده دل را به دلیل فقر و نداری به سمت برخی کارها که در شأن آنان نیست سوق می‌دهد و به هر حال ام‌الفساد هر جامعه‌ای نداشتن شغل مناسب است وقتی یک روستایی شغل‌های مقدسی چون کشاورزی و دامداری که شغل انبیاء بوده از دست می‌دهند و به شهرها پناه می‌آورند و در شهرها که اختلاس، چپاول بیت‌المال، اعتیاد، سرقت، زورگیری ... و بزهکاری‌های دیگر موج می‌زند ممکن است این پاکان را نیز آلوده کند.
پایان سخن اینکه وقتی ما در پی اقتصاد مقاومتی هستیم بدون رونق روستاها رسیدن به یک اقتصاد پایدار و تولید محور تقریبا غیرممکن است. به هر حال این روستاها هستند که در کانون تولید مواد غذایی و پوشاکی قرار دارند. مواد اولیه کارخانجات پوشاک مثل پنبه و پشم به دست روستاییان و عشایر انجام می‌گیرد. کاشت دانه‌های روغنی برای تهیه روغن نباتی، کاشت غلات چون گندم و برنج و حبوبات که قوت اصلی مردم است و هزاران مواد گیاهی که تولید می‌شود مواد اولیه صنایع بزرگ و صنایع تبدیلی است دولتمردان مطمئن باشند اگر به آبادانی روستاها بپردازند با توجه به دردسرهای زندگی شهری نه تنها کسی از روستا مهاجرت نمی‌کند بلکه باعث مهاجرت معکوس از شهر به روستا می‌شود و ما با کارآفرینی در روستاها می‌توانیم ضمن دست‌یابی به اقتصاد مقاومتی نسبت به دفع مفاسد و مشکلات جامعه اسلامی گام برداریم.
7344/6026
خبرنگار: امیرحسین کاشی منش** انتشار دهنده : جانعلی فتحی
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادها در استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@ کانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه کنید.
انتهای پیام متاسفانه رژیم گذشته با اشاعه فرهنگ غلط در ذهن بیمار برخی افراد تازه به دوران رسیده ؛ روستاییان شریف را دهاتی قلمداد نموده و معمولا به علت عدم آگاهی به آنان دهاتی خطاب می‌کردند و بر این باور بودند که دهاتی مترادف با توهین است در صورتی که یک ده به محدوده‌ای از فضای جغرافیایی اطلاق می‌شود که مردم آنجا دارای نوعی دلبستگی، عواطف و علایق مشترک هستند که با استفاده و بهره‌گیری از زمین، نیازمندی‌های یک جامعه را فراهم می‌کنند.
از طرفی عشایر نیز انسان‌های خوداتکا و شجاع هستند و عموما کمتر به دیگران نیاز دارند و با سه ویژگی عمده زندگی قبیله‌ای، اتکای معاش به دامداری و زندگی مبتنی بر کوچ به همراه رمه‌های خود هستند و با تردد بین مناطق گرمسیری قشلاق و سردسیری ییلاق محیط مناسب پرورش دام‌های خود را برمی‌گزینند.
شوربختانه به علت عدم برنامه ریزی مناسب، مهاجرت روستاییان و عشایر به شهرها مشکلات بی‌شماری در این زمینه به وجود آورده اند که در اینجا به برخی از آنان اشاره می‌شود تا شاید قانون‌گذاران و برنامه‌ریزان با هدف‌گذاری صحیح به این نابسامانی خاتمه دهند و مانع مهاجرت بی‌رویه و روستاهای خالی از سکنه شده و حتی به گونه‌ای عمل شود که ما شاهد مهاجرت معکوس باشیم.
به علت عدم توجه دولتمردان به توسعه روستاها و به دلیل نابودی برخی از منابع طبیعی و عدم استفاده صحیح از علم روز و منابع آب روستاها به جز تعدادی افراد سالمند، جوانان روستایی و عشایری برای زندگی بهتر و تامین معیشت آسان‌تر به شهرها هجوم آوردند و روستاها با همه زیبایی و سرچشمه‌های آبی و مناظر طبیعی، درختان چنار چندصدساله و بناهای تاریخی و به یادگار مانده، مناظر طبیعی چشم نواز را رها کرده و به خیل شهرنشینان با هوای آلوده و ترافیک سنگین و آلودگی‌های بهداشتی، صوتی و بسیاری از معضلات دیگر پیوستند.
مهاجرت جمعیت کثیری از روستاییان به شهر و ایجاد شهرک‌های مسکونی اقماری در کلان شهرها روستاها را تخلیه نموده و روز به روز باعث ویرانی روستاها و ازدیاد بیکاری در شهر شده اند و ممکن درصدی از این مهاجرین دارای رفاه نسبی شوند و سراب تجملات شهری برایشان چشمگیر و قابل توجیه باشد ولی عده کثیری از آنان ضمن اینکه دارای شغل مناسبی نیستند مجبورند در حاشیه‌ها زندگی کرده و آن کرامت و منزلتی که در روستاها داشتند از دست داده‌اند، عده‌ای آن صفا و پاکی و شجاعت روستایی خود را رها کرده و آلوده به برخی از بزهکاری‌ها نیز شده‌اند.
درست است لزوما شهر نشینی موجب بزهکاری نمی‌شود ولی به دلیل تجملات زندگی در شهر این روستاییان ساده دل را به دلیل فقر و نداری به سمت برخی کارها که در شأن آنان نیست سوق می‌دهد و به هر حال ام‌الفساد هر جامعه‌ای نداشتن شغل مناسب است وقتی یک روستایی شغل‌های مقدسی چون کشاورزی و دامداری که شغل انبیاء بوده از دست می‌دهند و به شهرها پناه می‌آورند و در شهرها که اختلاس، چپاول بیت‌المال، اعتیاد، سرقت، زورگیری ... و بزهکاری‌های دیگر موج می‌زند ممکن است این پاکان را نیز آلوده کند.
پایان سخن اینکه وقتی ما در پی اقتصاد مقاومتی هستیم بدون رونق روستاها رسیدن به یک اقتصاد پایدار و تولید محور تقریبا غیرممکن است. به هر حال این روستاها هستند که در کانون تولید مواد غذایی و پوشاکی قرار دارند. مواد اولیه کارخانجات پوشاک مثل پنبه و پشم به دست روستاییان و عشایر انجام می‌گیرد. کاشت دانه‌های روغنی برای تهیه روغن نباتی، کاشت غلات چون گندم و برنج و حبوبات که قوت اصلی مردم است و هزاران مواد گیاهی که تولید می‌شود مواد اولیه صنایع بزرگ و صنایع تبدیلی است دولتمردان مطمئن باشند اگر به آبادانی روستاها بپردازند با توجه به دردسرهای زندگی شهری نه تنها کسی از روستا مهاجرت نمی‌کند بلکه باعث مهاجرت معکوس از شهر به روستا می‌شود و ما با کارآفرینی در روستاها می‌توانیم ضمن دست‌یابی به اقتصاد مقاومتی نسبت به دفع مفاسد و مشکلات جامعه اسلامی گام برداریم.
7344/6026
خبرنگار: امیرحسین کاشی منش** انتشار دهنده : جانعلی فتحی
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادها در استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@ کانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه کنید.
کپی شد
