در این مطلب آمده است: بی‌شک یکی از مسایل قابل توجه و جاری فرهنگی و اجتماعی ما مخالفت با مفاهیم ادعایی است مثل « حسن خلق »، «لزوم ادب رفتاری و گفتاری در برخورد با هم»، «مفاهمه»، «تعامل خوب»، «حق با مشتری است» و «تکریم ارباب رجوع» است که به صورت نوشتاری بر در و دیوار به چشم می‌خورد اما در عمل و در مواجهه، گویا به این مباحث و مفاهیم اعتقادی نیست و نگاه‌ها از بالا به پایین است و انگار دو نکته در شرح وظایف از یاد رفته است: نخست آن که حسن خلق از باورهای دینی و انسانی ماست و دوم، در روابط اجتماعی و تشکیلاتی امروز، برای سیر منطقی و اجرای امور، نیاز به دستگاه‌ها و نهادهای اجرایی و خدماتی است که با هزینه‌ی مردم و با پرداخت مالیات و عوارض و به تازگی‌ها با ارزش‌های ثانیه شمار افزوده اداره می‌شوند و طبیعی می‌نماید که با مراجعان به حسن خلق رفتار شود چون از کیسه‌ی همین مردم زندگی مادی آنها تامین می‌شود.
اما با نهایت تاسف، این برخوردها و پاسخگویی‌ها بدون اشکال و گله‌مندی نیست و عجبا که این نارضایتی در اجرای قوانین، در مناطق کوچک خیلی بیشتر است به عنوان مثال مراجعان به نهادهای دولتی، در تهران راضی‌ترند تا استان سمنان و از یاد نبریم که آمار شکوه و شکایت در سفرهای استانی دولت قبل، از دستگاه‌های اجرایی، بسیار بالا بود و چنانچه در دولت تدبیر و امید هم نامه‌ای دریافت شود، از آن آمار چیزی کاسته نشده است. علت آن هم آموزش نداشتن مستمر و توجیه نشدن متصدیان و مسئولان در شرح وظایف قانونی آنهاست و گرفتار نشدن در دام پیچ و خمهای غیر ضرور و خودساخته‌ی اداری است که فرنگی‌ها به آن « بوروکراسی » می‌گویند و طرفه آن است که انقلاب کردیم تا این زیاده کاری‌ها نباشد.
وضع ورودی بعضی از ادارات و نهادهاست که به صورت عرفی و قانونی، بخش اطلاعاتی دارد که ارباب رجوع به آن بخش مورد نیاز هدایت می‌شود اما برخی نهادهای غیر امنیتی بدون آن که نیازی باشد، در بدو ورود، مردم باید پاسخ بدهند که برای چه آمده اند و کارشان چیست.
در اینجا نگارنده نمی‌خواهد برای آزردگی خاطر عزیزان به مصداق و مورد مستند اشاره کند ولی انتظار و تقاضا دارد که این مثل حکیمانه‌ی ایرانی در نظام اداری رعایت شود که اگر شام و ناهاری نیست، آفتابه لگن هم نباشد.
فرمانداری سمنان را مثل می‌آورم که اداره‌ای است مشرف بر ادارات دیگر و خوش بختانه هیچ گاه، استنطاق در بدو ورودش نبوده است و نیست بر همین قیاس چه لزومی دارد که در دیگر نهادها باشد؟ چرا بدون این که ضرورتی داشته باشد، فضا را امنیتی می‌کنیم و خودمان، خودمان را می‌ترسانیم.
باور کنید که این امنیت قابل شکر و منت پذیری جامعه‌ی ایران، متعلق به «دور‌شو، کورشو...»ی کلیشه‌ای و معهود نیست، متعلق به فرهنگ، مدنیت و نجابت قوم نژاد ایرانی است که بی‌هیچ نگهبان و دیوار و نرده و مانع و رادعی، حال و مقام را رعایت می‌کند و حرمتها را هم پاس می‌دارد و اگر پنجاه و چند سال پیش همین روزنامه‌ی اطلاعات، سمنان را «سوئیس» ایران نامید و اگر همین حالا، استان سمنان، از امن‌ترین و فرهیخته‌ترین و باسوادترین استان ایران است و خیلی‌ها میل مهاجرت به این استان کهن دارند، به در و دیوار و نگهبان نیست، به باورهایی است که در دل به آن رسیده و بدان مومن‌اند.
پس برای روزهای بهتر و آرامشی بیشتر به هم اعتماد کنیم و کاری که ضرورت ندارد، مردم را ملزم نکنیم.
7341/6103 خبرنگار: خدیجه سلطانی پور ** انتشاردهنده: مصطفی دهقان
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادها در استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@ کانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه کنید.
انتهای پیام اما با نهایت تاسف، این برخوردها و پاسخگویی‌ها بدون اشکال و گله‌مندی نیست و عجبا که این نارضایتی در اجرای قوانین، در مناطق کوچک خیلی بیشتر است به عنوان مثال مراجعان به نهادهای دولتی، در تهران راضی‌ترند تا استان سمنان و از یاد نبریم که آمار شکوه و شکایت در سفرهای استانی دولت قبل، از دستگاه‌های اجرایی، بسیار بالا بود و چنانچه در دولت تدبیر و امید هم نامه‌ای دریافت شود، از آن آمار چیزی کاسته نشده است. علت آن هم آموزش نداشتن مستمر و توجیه نشدن متصدیان و مسئولان در شرح وظایف قانونی آنهاست و گرفتار نشدن در دام پیچ و خمهای غیر ضرور و خودساخته‌ی اداری است که فرنگی‌ها به آن « بوروکراسی » می‌گویند و طرفه آن است که انقلاب کردیم تا این زیاده کاری‌ها نباشد.
وضع ورودی بعضی از ادارات و نهادهاست که به صورت عرفی و قانونی، بخش اطلاعاتی دارد که ارباب رجوع به آن بخش مورد نیاز هدایت می‌شود اما برخی نهادهای غیر امنیتی بدون آن که نیازی باشد، در بدو ورود، مردم باید پاسخ بدهند که برای چه آمده اند و کارشان چیست.
در اینجا نگارنده نمی‌خواهد برای آزردگی خاطر عزیزان به مصداق و مورد مستند اشاره کند ولی انتظار و تقاضا دارد که این مثل حکیمانه‌ی ایرانی در نظام اداری رعایت شود که اگر شام و ناهاری نیست، آفتابه لگن هم نباشد.
فرمانداری سمنان را مثل می‌آورم که اداره‌ای است مشرف بر ادارات دیگر و خوش بختانه هیچ گاه، استنطاق در بدو ورودش نبوده است و نیست بر همین قیاس چه لزومی دارد که در دیگر نهادها باشد؟ چرا بدون این که ضرورتی داشته باشد، فضا را امنیتی می‌کنیم و خودمان، خودمان را می‌ترسانیم.
باور کنید که این امنیت قابل شکر و منت پذیری جامعه‌ی ایران، متعلق به «دور‌شو، کورشو...»ی کلیشه‌ای و معهود نیست، متعلق به فرهنگ، مدنیت و نجابت قوم نژاد ایرانی است که بی‌هیچ نگهبان و دیوار و نرده و مانع و رادعی، حال و مقام را رعایت می‌کند و حرمتها را هم پاس می‌دارد و اگر پنجاه و چند سال پیش همین روزنامه‌ی اطلاعات، سمنان را «سوئیس» ایران نامید و اگر همین حالا، استان سمنان، از امن‌ترین و فرهیخته‌ترین و باسوادترین استان ایران است و خیلی‌ها میل مهاجرت به این استان کهن دارند، به در و دیوار و نگهبان نیست، به باورهایی است که در دل به آن رسیده و بدان مومن‌اند.
پس برای روزهای بهتر و آرامشی بیشتر به هم اعتماد کنیم و کاری که ضرورت ندارد، مردم را ملزم نکنیم.
7341/6103 خبرنگار: خدیجه سلطانی پور ** انتشاردهنده: مصطفی دهقان
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادها در استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@ کانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه کنید.
کپی شد
