این نمایشگاه از یکم تا پنجم دیماه امسال در نگارخانه سیمرغ مجتمع فرهنگی کومش شهر سمنان برپا شده و آیین افتتاح آن صبح یکشنبه یکم دیماه با حضور رئیس مرکز اطلاع رسانی سازمان ملل متحد در ایران تالار حکیم الهی شهر سمنان برگزار می‌شود.
نمایشگاه عکس و اسناد همکاری‌های سازمان ملل متحد و ایران با هدف اطلاع‌رسانی درباره حضور و همکاری ایران به عنوان کشوری دوستدار صلح در سازمان‌های بین‌المللی از زمان تاسیس جامعه ملل و سازمان ملل متحد در سمنان برگزار می‌شود.
۵۵ قطعه عکس و سند تاریخی از حضور شخصیت‌های برجسته ایران در رویدادهای سازمان ملل متحد، سفر هفت دبیرکل این سازمان به ایران و گزیده‌ای از طرح‌های اجرا شده توسط سازمان ملل در ایران در این نمایشگاه به مدت پنج روز در معرض بازدید عموم قرار می‌گیرد.
مجموعه عکس‌ها و اسنادی که برای این نمایشگاه انتخاب شده است مربوط به آرشیو مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد، سازمان خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا)، مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران و موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران است.
این نمایشگاه پیش از این در برخی استان‌های کشور از جمله کرمانشاه، کرمان، یزد، بوشهر، سیستان و بلوچستان، فارس، آذربایجان شرقی، قزوین، لرستان، مرکزی و کردستان برگزار شده است.
این نمایشگاه به همت و همکاری دفتر سازمان ملل متحد در ایران، خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا)، استانداری سمنان، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان سمنان هم چنین شهرداری سمنان برگزار می شود و تعدادی از سازمان های مردم نهاد استان نیز برنامه های جنبی خود را در حاشیه نمایشگاه اجرا خواهند کرد.
سازمان ملل متحد سال ۱۹۴۵ میلادی تاسیس و جایگزین جامعه ملل شد، این سازمان توسط ۵۱ کشور تاسیس و سال ۲۰۱۱ میلادی، ۱۹۳ کشور عضو داشت، اعضای آن تقریبا شامل همه کشورهای مستقلی است که از نظر بین‌المللی به رسمیت شناخته شده‌اند.
شورای امنیت قوی‌ترین نهاد سازمان ملل، پنج عضو دائمی دارد که در تصمیمات این شورا حق وتو دارند.
مقر سازمان ملل متحد در نیویورک است و کشورهای عضو و مؤسسه‌های وابسته، هر سال با تشکیل نشست‌های منظم در مورد امور بین‌المللی و امور اجرایی مربوط به آن‌ها تصمیم‌گیری می‌کنند.
ایران به عنوان یکی از اعضای موسس سازمان ملل متحد در میان نخستین کشورهایی بود که مرکز اطلاعات سازمان ملل در آن تاسیس و فعالیت‌هایش چند ماه بعد، در ماه مه ۱۹۵۰ آغاز شد.
این فعالیت‌ها در سال ۱۹۸۰ به حالت تعلیق درآمد، سپس در ۱۹۹۱ دو باره آغاز شد و از سال ۱۹۹۴ به گونه‌ای کامل فعال شد.
