پشت نفس‌های تقویم دوباره دلهره و اضطرابی از تجدید دیدار خواهری پنهان شده که پس از چله‌ای کبود، دوباره به دیدار حدیث عشق می‌شتابد. دوباره صدای خطبه‌های کبوترانه‌های عالم اندوهگین است و دوباره بوی آتش خیمه‌های به یغما رفته فضای دشت و صحرای بی‌سر را پر کرده است.
از پشت نفس‌های تقویم دوباره ناله می‌خیزد و بیستمین روز از ماه صفر را به چهلمین روز به تارج رفتن گوشواره‌های دخترکی از نسل ستاره‌های دنباله بدل می‌کند و قامت میلیون‌ها انسان عاشق را به یگانه حماسه تاریخ می‌کشاند.
حماسه‌ای عظیم که چشمان حیله ظلمت را به تاریکی کشانده و برای ابد عقیم می‌کند و باران ستاره‌های افتخار حضور در راه خون‌های جاوید را بر سر و دوش دلسوختگانشان سرازیر می‌کند.
مدال افتخار است برای اختران راه رستگاری که نماز و قنوت چهلم شهادت سروران شهدا را در راهی از نور میان دو شهر نجف و کربلا بجا می‌آورند و عمود تا عمود و موکب به موکب با ناله‌های خواهرانه‌اش هم‌نوا سرود آزادگی را روایت می‌کنند.
حکایت قرن‌ها پیش که خون‌های زنده و جاویدش هنوز در رگ‌های باور جهان جاریست، هزاران هزار دلداده و تشه لب را به سوی کویری سرشار از شور و شعور به سوی خود می‌خواند.
قدم‌هایی که می‌روند و دل‌هایی که روانه می‌شوند. دل‌های روانه را جاماندگان نام نهاده‌اند که همزمان با بیستم ماه صفر و سالروز اربعین شهادت سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، خود را به کوی و دیاری برای ناله و هجران و عاشقی می‌رسانند.
عزاداران قومسی نیز به مانند همه عاشقان و دلدادگان در حرم مطهر امامزاده یحیی(ع) و سایر اماکن مذهبی سمنان با اجرای برنامه‌های عزاداری به سوگ نشسته‌اند.
شیفتگان حضرت اباعبدالله حسین(ع) هم نوا با جابربن عبدالله انصاری که در این روز به‌عنوان اولین زائر بر سر مزار امام حسین(ع) حاضر شد، بر سر و سینه می‌زنند و با خواندن زیارت عاشورا و زیارت اربعین دل‌های خود را همراه بازماندگان حادثه کربلا کرده و اشک ماتم می‌ریزند.
جاماندگان حماسه پیاده‌روی اربعین از صبح امروز در دسته‌های سینه زنی و زنجیرزنی از نقاط مختلف شهر خود را به امامزاده یحیی(ع) سمنان رسانده‌اند و از آنجا بر حسین و اولاد حسین و اصحاب حسین سلام و درود می‌فرستند.
بغض‌هایشان را با فریاد و ندای سوزناک (یا حسین) و (یا زینب) همره قافله اسیران کربلا و عاشقان پیاده کوی عشق می‌کنند.
وا حسین گویانشان همراه عطر خوش اسپند به همراه طنین صلوات، یادآور ستون به ستون و موکب به موکب گذشتن تا رسیدن به بین الحرمین را تداعی می کند و آتش جاماندن از حرم را گرم تر.
اجتماعی عظیم از جامندگان عاشق به راه انداخته‌اند و اندوه سنگین جاماندن از قافله عشق را با نوایی محزون می‌سرایند و در غم جانکاه شهادت امام حسین(ع) و یاران با وفایش بر سر و سینه می‌زنند و اشک ماتم می‌ریزند.
ایستگاه های صلواتی و پذیرایی خادمان دلداده حسین بن علی(ع) شهرها به حال و هوایی از کربلا و عمودها و موکب‌ها دعوت کرده است.
غوغایی از اشک و حسرت و ماتم در سمنان بر پا است با پرچم‌های سرخ و سیاه برافراشته بر گنبد امامزادگان، خیابان‌ها و میدان‌های شهر.
ندای «لبیک یا حسین» سوگواران از نقاط مختلف شهر به گوش می رسد و بقاع متبرکه و امامزادگان سمنان با اجرای برنامه‌های مختلف سوگواری و سخنرانی، میزبان دلسوختگان مکتب اهل بیت(ع) است تا بغض‌های گرفته در گلوی ماتم زدگان را باز کنند.
امام حسین(ع) فرزند حضرت امیرالمومنین(ع) و حضرت زهرا(س) در سوم شعبان سال چهارم هجری در مدینه متولد شد و در مکتب اهل بیت(ع) تعلیم و تربیت یافت.
پس از شهادت امام حسن(ع) درسال 50 هجری، امام حسین(ع) عهده دار امر امامت شد، در سال 60 هجری معاویه بر خلاف قرارداد صلح با امام حسن(ع)، پسرش یزید را به جای خود قرار داد و از آنجایی که یزید فردی فاسد و مخالف با اسلام بود باعث نارضایتی و مخالفت های امام حسین(ع) شد.
با مرگ معاویه، حاکم مدینه از سوی یزید موظف شد تا از امام حسین (ع) برای یزید بیعت بگیرد و از آنجایی که امام(ع) حاضر به بیعت کردن با یزید نبود با خانواده خود از مدینه به مکه رفتند تا به اقامه و حفظ ارزش های راستین دین اسلام بپردازند.
در این زمان مردم کوفه نامه‌های زیادی برای امام حسین(ع) نوشتند و از او خواستند تا به عراق و کوفه بیاید، امام حسین (ع) نماینده خویش به نام مسلم بن عقیل را به کوفه فرستاد، در همان ابتدا هزاران تن از مردم کوفه با سفیر امام حسین(ع) همراه شدند، مسلم نامه ای به امام حسین (ع) نوشت و به ایشان اطلاع داد که به کوفه بیاید.
اما با ورود عبیداللّه بن زیاد برای حکومت کوفه، مردم فریب اقدام های او را خورده و پیمان شکنی کردند و مسلم را تنها گذاشتند، در این میان مسلم بن عقیل دستگیر شد و به شهادت رسید.
امام حسین(ع) با خانواده و یاران خود به طرف کوفه حرکت کرد و در نزدیکی کوفه بود که خبر پیمان شکنی مردم کوفه و شهادت مسلم را شنید، عبیداللّه بن زیاد که با شهادت مسلم بر اوضاع کوفه تسلط پیدا کرده بود حر بن یزید ریاحی را با لشگری برای بستن راه بر روی امام حسین(ع) فرستاد.
سپس عمر سعد با لشگری وارد دشت نینوا شد و امام حسین و یارانش را محاصره کردند و آب را بر روی آنان بستند.
امام حسین(ع) و یاران با وفایش روز دهم محرم سال 61 هجری قمری در حالی که بیش از 72 تن نبودند با دلاورمردی و رشادت با عزت و آزادگی با دشمنان دین اسلام جنگیدند و به شهادت رسیدند.
مرقد مطهر این امام معصوم و حضرت عباس(ع) و یارانش در شهر کربلای عراق است.
