در این مطلب آمده است: روزهای آغازین سال جدید که همه مردم شهرها و روستاها در تکاپوی دید و بازدید و مسافرت عید نوروز بودند ناگهان ابرهای سیاه سهمگین هجوم آوردند و جمع کثیری از هموطنان عزیز ما را در مقابل سیل خروشان غافلگیر کرد، لذا ساعاتی به طول انجامید که دستگاه‌های دولتی اعم از هلال احمر، ارگان‌های نظامی و انتظامی به ویژه با همیاری و همکاری صادقانه مردم برای امدادرسانی و کمک‌های اولیه مالی و معنوی مردانه با حمیت و همت ایرانی کمر همت بسته و برای نجات آسیب‌دیدگان بدون هرگونه چشمداشت از هیچ کوششی دریغ نورزیدند، ولی سیلاب هولناک همچون تازیانه بی‌رحم بر پیکر شهروندان بی‌دفاع آق قلا، خوزستان، شیراز، لرستان و... می‌کوبید و خسارات قابل توجه مالی و جانی به‌جای گذاشت که خروش این سیل عظیم اگر بی‌سابقه نبود، می‌توان گفت در کشورمان کم‌سابقه بود.
هنوز زخم‌های عمیق زلزله کرمانشاه قهرمان بر پیکر خسته مردم التیام نیافته بود که در این روزها بخشی از منازل، مغازه‌ها، دام‌های روستائیان و باغ‌های کشاورزی را بی‌رحمانه در کام خود بلعید و سرمایه‌های کلان هموطنان بی‌پناه فقط ساعتی به طول کشید که در گل و سیلاب فرو رفت. در این وضعیت بارندگی بی‌سابقه در تمام کشور حدود هفتاد نفر انسان جان شیرین را به جان آفرین تسلیم نمودند و در این ایام سال خانواده‌هایی را به عزا و ماتم نشاند.
افرادی دچار خسارات جبران‌ناپذیری شدند شاید با تمکن مالی که در حوزه دامداری، کشاورزی برخوردار بودند، یعنی گوشت قرمز و سفید و یا صیفی‌جات منطقه‌ای را تامین می‌کردند در زمان بسیار کوتاه پس از گذشت چند ساعت به نان شب محتاج شدند که در رسانه‌های گروهی با چشمان گریان و دلی پردرد شاهد بودیم.
در این مصیبت همگانی کشورمان به ماتم و سوگواری فرو رفت و هر انسان خیراندیش ایرانی در حد بضاعت مالی خود، با حس نوعدوستی برای کمک به آسیب‌دیدگان مشتاقانه به‌پاخاست، همان‌گونه که در زمان جنگ تحمیلی و هشت سال دفاع مقدس همه اقشار مختلف مردم برای پاسداری وطن عزیز و خاک مقدس همچون کوه مقاوم در برابر دشمنان ایران زمین ایستادگی کرده و دولت‌های متجاوز را در جهان به حیرت و تعجب واداشت در این وضعیت بارندگی اخیر برخی از کشورها با ارسال کمک‌های انسان دوستانه به یاری شتافتند و دست آسیب‌دیدگان را به گرمی و محبت فشردند اما برخی از دولت‌های همسایه که همیشه مورد حمایت‌های مالی، معنوی، نظامی ایران عزیزمان بودند، چندان توجه شایانی به این حوادث ناگوار نداشتند. جای سوال است که چرا پس از سالیان سال کمک‌های آن‌چنانی چشمگیر از سوی کشورمان در این شرایط حساس به طور شایسته و بایسته در برابر این خسارات‌های ناشی از سیل در انجام وظایف انسانی خود چندان کوشا نبودند.
همان طوری که همه مردم شهرها و روستاها از پیر و جوان، خرد و کلان دست در دست هم به مهر و اتحاد و انسجام شبانه‌روز برای جمع‌آوری کمک‌های نقدی و غیرنقدی به مصیبت‌دیدگان سیل، لحظه‌ای آرام و قرار نداشتند.
اما وظیفه دولت در این روزهای بحرانی سنگین‌تر و دشوارتر از قبل خواهد بود که برای جبران خسارات قابل توجه کشاورزان، دامداران و ساخت و ساز منازل، مغازه‌ها و... دور از هرگونه شعار پرهیز کرده و با دیگر ارگان‌ها و نهادها و ادارات دولتی در یک طرح ضربتی هر چه سریع‌تر تدابیری جدی اندیشند تا خدای نخواسته همچون بم و کرمانشاه به فراموشی سپرده نشود.
راستی چرا و به چه دلیل سیل‌بندها و ایجاد سدهای عریض و طویل برای روزهای بارندگی شدید در فصل بهار پیش‌بینی نشده و یا مقاوم‌سازی و مرمت انجام نگرفته است؟ چرا نوشدارو پس از مرگ سهراب؟
آیا لایروبی رودخانه‌ها و سیل‌بندها در مناطق نیمه‌کوهستانی و مسیر سیل‌خیز کار بسیار دشوار و پرهزینه‌ای بود؟ آیا مدیریت ستاد بحران کشور به این مشکل آگاه نبود؟
هرچند که مردم قدرشناس در مقابل تحریم‌های جدید و اخلال در نظم امدادرسانی خارج کشور به ایران توسط آمریکا ایستادگی کردند، اما لازم است صندوق توسعه ملی کشور به داد مردم آسیب‌دیده کشورمان برسد. شاید صلیب سرخ جهانی برای این تحریم غیرانسانی راهکاری ارائه دهد.
7339/6103
انتهای پیام هنوز زخم‌های عمیق زلزله کرمانشاه قهرمان بر پیکر خسته مردم التیام نیافته بود که در این روزها بخشی از منازل، مغازه‌ها، دام‌های روستائیان و باغ‌های کشاورزی را بی‌رحمانه در کام خود بلعید و سرمایه‌های کلان هموطنان بی‌پناه فقط ساعتی به طول کشید که در گل و سیلاب فرو رفت. در این وضعیت بارندگی بی‌سابقه در تمام کشور حدود هفتاد نفر انسان جان شیرین را به جان آفرین تسلیم نمودند و در این ایام سال خانواده‌هایی را به عزا و ماتم نشاند.
افرادی دچار خسارات جبران‌ناپذیری شدند شاید با تمکن مالی که در حوزه دامداری، کشاورزی برخوردار بودند، یعنی گوشت قرمز و سفید و یا صیفی‌جات منطقه‌ای را تامین می‌کردند در زمان بسیار کوتاه پس از گذشت چند ساعت به نان شب محتاج شدند که در رسانه‌های گروهی با چشمان گریان و دلی پردرد شاهد بودیم.
در این مصیبت همگانی کشورمان به ماتم و سوگواری فرو رفت و هر انسان خیراندیش ایرانی در حد بضاعت مالی خود، با حس نوعدوستی برای کمک به آسیب‌دیدگان مشتاقانه به‌پاخاست، همان‌گونه که در زمان جنگ تحمیلی و هشت سال دفاع مقدس همه اقشار مختلف مردم برای پاسداری وطن عزیز و خاک مقدس همچون کوه مقاوم در برابر دشمنان ایران زمین ایستادگی کرده و دولت‌های متجاوز را در جهان به حیرت و تعجب واداشت در این وضعیت بارندگی اخیر برخی از کشورها با ارسال کمک‌های انسان دوستانه به یاری شتافتند و دست آسیب‌دیدگان را به گرمی و محبت فشردند اما برخی از دولت‌های همسایه که همیشه مورد حمایت‌های مالی، معنوی، نظامی ایران عزیزمان بودند، چندان توجه شایانی به این حوادث ناگوار نداشتند. جای سوال است که چرا پس از سالیان سال کمک‌های آن‌چنانی چشمگیر از سوی کشورمان در این شرایط حساس به طور شایسته و بایسته در برابر این خسارات‌های ناشی از سیل در انجام وظایف انسانی خود چندان کوشا نبودند.
همان طوری که همه مردم شهرها و روستاها از پیر و جوان، خرد و کلان دست در دست هم به مهر و اتحاد و انسجام شبانه‌روز برای جمع‌آوری کمک‌های نقدی و غیرنقدی به مصیبت‌دیدگان سیل، لحظه‌ای آرام و قرار نداشتند.
اما وظیفه دولت در این روزهای بحرانی سنگین‌تر و دشوارتر از قبل خواهد بود که برای جبران خسارات قابل توجه کشاورزان، دامداران و ساخت و ساز منازل، مغازه‌ها و... دور از هرگونه شعار پرهیز کرده و با دیگر ارگان‌ها و نهادها و ادارات دولتی در یک طرح ضربتی هر چه سریع‌تر تدابیری جدی اندیشند تا خدای نخواسته همچون بم و کرمانشاه به فراموشی سپرده نشود.
راستی چرا و به چه دلیل سیل‌بندها و ایجاد سدهای عریض و طویل برای روزهای بارندگی شدید در فصل بهار پیش‌بینی نشده و یا مقاوم‌سازی و مرمت انجام نگرفته است؟ چرا نوشدارو پس از مرگ سهراب؟
آیا لایروبی رودخانه‌ها و سیل‌بندها در مناطق نیمه‌کوهستانی و مسیر سیل‌خیز کار بسیار دشوار و پرهزینه‌ای بود؟ آیا مدیریت ستاد بحران کشور به این مشکل آگاه نبود؟
هرچند که مردم قدرشناس در مقابل تحریم‌های جدید و اخلال در نظم امدادرسانی خارج کشور به ایران توسط آمریکا ایستادگی کردند، اما لازم است صندوق توسعه ملی کشور به داد مردم آسیب‌دیده کشورمان برسد. شاید صلیب سرخ جهانی برای این تحریم غیرانسانی راهکاری ارائه دهد.
7339/6103
کپی شد
