در این مطلب آمده است: سال 97 را مردم کشورمان در حالی پشت‌سر گذاشتند که با جنگ اقتصادی و تحریم‌ها مواجه بودند. گرچه در سایة آموزه‌های دینی و روح بلند ایرانی خود سعی کردند زندگی‌شان را با گرانیِ افسارگسیخته و سختی معیشت وفق دهند، بر کسی پوشیده نیست که عده‌ای با فقر و بیکاری و تنش‌های خانوادگی توأم با چالش‌های اجتماعی مواجه بودند. به‌هرحال، ازآن‌جایی‌که دنیا در حال گذر است، آن سال پر فراز و نشیب برای هم‌وطنان ما نیز گذشت.
سال جدید با نام‌گذاری توسط مقام معظم رهبری تحت عنوان سال رونق و تولید آغاز شد و این در حالی بود که پس از چندین سال خشک‌سالی، با نزولات و برکات آسمانی همراه بود؛ ولی شوربختانه به‌دلیل ضعف زیرساخت‌ها و نبودِ مدیریت صحیح و پیش‌بینی‌های علمی و لازم، مشکلات جدیدی بر مشکلات سال گذشته افزوده شد.
به‌نظر نگارنده، گرچه آسیب‌های واردشده به مردم از سوی سیل مهم بوده و در این حادثه چندین نفر از هم‌وطنانمان جان و مال و مسکن خود را ازدست دادند، در شروع سال جدید مشکل دیگری گریبان کشورمان را گرفت که اثر آن بر رونق تولید خیلی بیشتر بود. از بیست‌ونهم اسفند 97 تا هفدهم فروردین 98 به‌جز چند روز که آن هم تعداد افراد اندکی سر کار خود حاضر بودند، کل چرخ‌های عظیم کشور به‌ویژه بخش تولید، آن هم در سال رونق تولید، تعطیل بود. هر فرد عادی می‌داند که تولید با کار و کوشش رونق می‌گیرد؛ حال آن‌که بیش از نیمی از ماه نه‌تنها تولید رونقی نداشته بلکه بیشترین مصرف را داشته‌ایم.
در اینجا باید اذعان کرد که کشور ایران بیشترین میزان تعطیلات رسمی را در جهان دارد؛ برای مثال، کشور انگلستان هشت روز در سال تعطیلات رسمی دارد؛ درحالی‌که این رقم در کشور ما نوزده روز در سال است. در همین ایام نوروز، ده‌ها میلیون نفر با میلیون‌ها خودرو با مصرف بیش از دو میلیارد لیتر بنزین به سفر رفتند و این سفرها بسیار جای بحث دارد و گذشته از اینکه متأسفانه در تصادفات جاده‌ای که منجر به فوت صدها نفر و مجروح و معلول‌شدن هزاران نفر شد، تعدادی نیز گرفتار سیل شدند. بدیهی است که این مسافران نوروزی هیچ تولیدی نداشتند.
فرهنگ کار در کشورمان باید به‌طورکلی احیا شود؛ چون در زمان غیرتعطیل هم راندمان کار ما نسبت به کشورهای دیگر بسیار کم است. براساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی ژاپنی‌ها تا پنج‌برابر و کره‌ای‌ها تا شش‌برابر ایرانی‌ها کار می‌کنند. طبق همین آمار، میزان کار مفید هفتگی در ایران یازده ساعت، در ژاپن شصت ساعت و در کرة جنوبی هفتادودو ساعت است. به‌وضوح کسی‌که یازده ساعت کار کند، تولیدش تنها به‌اندازة همان یازده ساعت رونق خواهد داشت و آن فردی که هفتادودو ساعت تولیدات دارد، به همان نسبت، درآمد سرانه و درآمد کشور را نیز افزایش خواهد داد. وقتی بعضی از کشورها تا شش‌برابر ما راندمان کاری دارند، کاملاً روشن است که باید تا شش‌برابر ما هم درآمد کسب کنند و تا شش‌برابر ما هم کشورشان توسعه یابند و این‌گونه است که توانسته‌اند آمار فقر و بیکاری، اعتیاد و طلاق و فساد اقتصادی را کاهش دهند و رفاه و سلامتی را برای کشور خود به‌ارمغان آورند.
در پایان، نگارنده از همة مسئولان کشور تقاضا دارد که برای رونق تولید، فرهنگ کار و کوشش را تقویت کنند و هرز‌رفتن زمان را در کشور مدیریت کنند. برای مثال، باید از قبل برای این هفده روزِ ازدست‌رفته تمهیداتی اندیشیده می‌شد و حتی می‌شد با سود‌‌بردن از احکام ثانویة فقهی یا با دو برابرکردن حقوق کارگران در این ایام به رونق تولید کمک کرد. البته، باید در کنار اشاعة فرهنگ کار و کوشش، به‌طور جدی با مفسدان اقتصادی، رانت‌خواران و غارت‌گران بیت‌المال و در یک کلام با مفت‌خورانی که می‌خواهند سریع و بدون انجام کار مفید سرمایه‌دار شوند، مبارزه کرد.
7339/6103
انتهای پیام سال جدید با نام‌گذاری توسط مقام معظم رهبری تحت عنوان سال رونق و تولید آغاز شد و این در حالی بود که پس از چندین سال خشک‌سالی، با نزولات و برکات آسمانی همراه بود؛ ولی شوربختانه به‌دلیل ضعف زیرساخت‌ها و نبودِ مدیریت صحیح و پیش‌بینی‌های علمی و لازم، مشکلات جدیدی بر مشکلات سال گذشته افزوده شد.
به‌نظر نگارنده، گرچه آسیب‌های واردشده به مردم از سوی سیل مهم بوده و در این حادثه چندین نفر از هم‌وطنانمان جان و مال و مسکن خود را ازدست دادند، در شروع سال جدید مشکل دیگری گریبان کشورمان را گرفت که اثر آن بر رونق تولید خیلی بیشتر بود. از بیست‌ونهم اسفند 97 تا هفدهم فروردین 98 به‌جز چند روز که آن هم تعداد افراد اندکی سر کار خود حاضر بودند، کل چرخ‌های عظیم کشور به‌ویژه بخش تولید، آن هم در سال رونق تولید، تعطیل بود. هر فرد عادی می‌داند که تولید با کار و کوشش رونق می‌گیرد؛ حال آن‌که بیش از نیمی از ماه نه‌تنها تولید رونقی نداشته بلکه بیشترین مصرف را داشته‌ایم.
در اینجا باید اذعان کرد که کشور ایران بیشترین میزان تعطیلات رسمی را در جهان دارد؛ برای مثال، کشور انگلستان هشت روز در سال تعطیلات رسمی دارد؛ درحالی‌که این رقم در کشور ما نوزده روز در سال است. در همین ایام نوروز، ده‌ها میلیون نفر با میلیون‌ها خودرو با مصرف بیش از دو میلیارد لیتر بنزین به سفر رفتند و این سفرها بسیار جای بحث دارد و گذشته از اینکه متأسفانه در تصادفات جاده‌ای که منجر به فوت صدها نفر و مجروح و معلول‌شدن هزاران نفر شد، تعدادی نیز گرفتار سیل شدند. بدیهی است که این مسافران نوروزی هیچ تولیدی نداشتند.
فرهنگ کار در کشورمان باید به‌طورکلی احیا شود؛ چون در زمان غیرتعطیل هم راندمان کار ما نسبت به کشورهای دیگر بسیار کم است. براساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی ژاپنی‌ها تا پنج‌برابر و کره‌ای‌ها تا شش‌برابر ایرانی‌ها کار می‌کنند. طبق همین آمار، میزان کار مفید هفتگی در ایران یازده ساعت، در ژاپن شصت ساعت و در کرة جنوبی هفتادودو ساعت است. به‌وضوح کسی‌که یازده ساعت کار کند، تولیدش تنها به‌اندازة همان یازده ساعت رونق خواهد داشت و آن فردی که هفتادودو ساعت تولیدات دارد، به همان نسبت، درآمد سرانه و درآمد کشور را نیز افزایش خواهد داد. وقتی بعضی از کشورها تا شش‌برابر ما راندمان کاری دارند، کاملاً روشن است که باید تا شش‌برابر ما هم درآمد کسب کنند و تا شش‌برابر ما هم کشورشان توسعه یابند و این‌گونه است که توانسته‌اند آمار فقر و بیکاری، اعتیاد و طلاق و فساد اقتصادی را کاهش دهند و رفاه و سلامتی را برای کشور خود به‌ارمغان آورند.
در پایان، نگارنده از همة مسئولان کشور تقاضا دارد که برای رونق تولید، فرهنگ کار و کوشش را تقویت کنند و هرز‌رفتن زمان را در کشور مدیریت کنند. برای مثال، باید از قبل برای این هفده روزِ ازدست‌رفته تمهیداتی اندیشیده می‌شد و حتی می‌شد با سود‌‌بردن از احکام ثانویة فقهی یا با دو برابرکردن حقوق کارگران در این ایام به رونق تولید کمک کرد. البته، باید در کنار اشاعة فرهنگ کار و کوشش، به‌طور جدی با مفسدان اقتصادی، رانت‌خواران و غارت‌گران بیت‌المال و در یک کلام با مفت‌خورانی که می‌خواهند سریع و بدون انجام کار مفید سرمایه‌دار شوند، مبارزه کرد.
7339/6103
کپی شد
